ตอนที่ 1-1 เจ้าสาวมืออาชีพ

แทบไม่น่าเชื่อว่านี่คือ ‘บุษบาบัณ นันทปภากร’ เลขาหน้าห้องแสนเฉย ที่สวมแว่นตาอันโต แต่งตัวราวกับคุณป้าหรือไม่ก็เอาเสื้อผ้าสมัยคุณแม่ของเธอยังสาวมาสวมใส่ จนเขาชอบเรียกเธอติดปากว่า ‘คุณป้าเลขา’ แต่หลัง ๆ บางครั้งก็เรียกว่า ‘มนุษย์ป้า’ ตามอย่างวัยรุ่น แต่วันนี้เธอกลับสวยจนทำให้เขาตะลึงงันประหนึ่งอิเหนาได้พบหน้านางบุษบาครั้งแรก

เธอเป็นเลขาที่ทำงานร่วมกับเขามาเกือบจะสิบปีและเขาจ้างเธอมาเป็นเจ้าสาวกำมะลอก็เพราะเห็นว่าเธอดูเป็นผู้ใหญ่พอน่าจะเข้ากับครอบครัวเขาได้ แถมยังไม่ติดพันธะเพราะเธอยังโสด ส่วนสดหรือเปล่าเขาไม่แน่ใจเพราะไม่เคยลอง และก็ไม่เคยจะสนใจมั้ง ก็เธอไม่เคยอยู่ในสายตาหรือเพราะกลัวจะถูกกล่าวหาว่าเป็นสมภารกินไก่วัด

แต่ดูเหมือนเขาจะพอรู้ว่าเธอมีเสน่ห์ปลายจวัก ทำอาหารเก่ง ก็บ้านของบุษบาบัณมีร้านขนมไทยชื่ออะไรสักอย่างที่คนอย่างเขาไม่คิดจะใส่ใจ แต่ได้ยินคนในบริษัทพูดกันบ่อย ๆ ว่าขนมอร่อยมากอีกเรื่องที่สำคัญเธอถือศีลห้าทุกวันพระ ชอบไปทำบุญที่วัดบ่อย ๆ ตรงตามที่มารดาของเขา‘คุณหญิงชลัมพร อัครเดชโภคิน’ มหาเศรษฐีนีผู้ดีเก่าต้องการทุกข้อเพราะฉะนั้นเธอเหมาะกับตำแหน่งเมียบังหน้าของเขาที่สุด

ชลลัมพีรู้สึกทึ่งกับเจ้าสาวในวันนี้เขาไม่คิดว่ายัยป้าเลขาจะสวยได้มากมายน่ากินไปทั้งเนื้อทั้งตัว วันนี้เธอดูเหมือนสาวอายุ ยี่สิบกว่าๆ มากกว่าสามสิบสองหลังจากถอดไอ้แว่นตาอาราเล่แสนน่าเกลียดนั่นออกไปรู้แบบนี้จะใช้ความเป็นเจ้านายออกกฏห้ามเลขาสวมแว่นให้เปลี่ยนเป็นคอนแทคเลนส์นานแล้ว

ประโยคแรกที่เขาทักลูกน้องและว่าที่เมีย “วันนี้คุณสวยจนผมจำเกือบไม่ได้เลยนะคุณป้าเลขาไม่เจอกันสองสัปดาห์คุณแม่ผมคงพาคุณไปชุบตัวที่ยันฮีมาล่ะสิท่าสงสัยจะหมดไปเยอะกี่แสนกันล่ะ”

ชลลัมพีชมออกมาจากใจแต่คงไม่เข้าหูเจ้าสาวคนสวยสักเท่าไร หลังจากเขาให้เธอหยุดงานถึงสองสัปดาห์ตามคำขอร้องมารดาเพื่อเตรียมตัวแต่งงาน คุณหญิงชลัมพรเข้ามากำกับเรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับงานแต่งงานทั้งหมดรวมถึงจับบุษบาบัณไปเข้าคอร์สเจ้าสาว ผลปรากฏออกมามันก็ทำให้เขาทึ่งไม่น้อย ใครจะไปเชื่อเธอมันคือช้างเผือกชัดๆ ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีเลขาสวย รู้อย่างนี้บังคับให้ถอดแว่นตาทำผมแต่งหน้าใส่เสื้อผ้าดี ๆ เสียใหม่นานแล้ว

“ขอบคุณค่ะหากนั่นคือคำชมจากใจ”

วันนี้เจ้าสาวของเขาสวมชุดไทยจักรพรรดิ สีชมพูกลีบบัวขับผิวขาวเนียนละเอียด ท่อนบนเป็นเสื้อเปิดไหล่ ซิ่นเป็นผ้าทอมือแบบมีเชิงงดงาม จีบยกหน้านางแบบมีชายพกทาบทับด้วยสไบสีชมพูดูสวยหวานแลดูขับผิวขาวของบุษบาบัณให้นวลผ่องมาก ชลลัมพีเหลือบเห็นสร้อยจี้ระย้า เข็มขัด และต่างหูเข้าชุดกันนั่นทำให้เขาเลืองมองอย่างสนใจใคร่รู้เพราะจำได้ว่านั่นมันทับทรวงโบราณเครื่องประดับที่ทำจากทองคำแท้พร้อมต่างหูระย้า และเข็มขัดเข้าชุดกันซึ่งมันเป็นชุดเดียวกับเครื่องประดับที่มารดาใช้ในงานแต่งงานเป็นของเก่าแก่ราคาไม่ต้องพูดถึงเพราะตัวเรือนทั้งหมดคือทองแท้

“เธอไปเอาเครื่องประดับพวกนั้นมาจากไหน” เขาเอียงคอมาใกล้ๆใบหน้าสวยและลอบกระซิบถามเจ้าสาวแสนสวยที่วันนี้เกล้าผมมวยสวมรัดเกล้าไว้ด้านหลังจะว่าไปวันนี้บุษบาบัณสวยราวกับนางวรรณคดีที่หลุดออกมาจากในนิยายปรัมปราก็ไม่ปาน ทำเอาเสียงที่แข็งกร้าวชอบเอ็ดใส่เลขาของตนในเวลานี้ฟังดูอ่อนลงชอบกล

บุษบาบัณถอนหายใจคิดไว้แล้วว่าต้องถูกถาม “คุณหญิงบังคับให้ฉันนำมาสวมใส่ในวันงานค่ะ เสร็จพิธีฉันจะรีบส่งคืนคุณหญิงท่านทันทีค่ะ”

รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากด้านซ้าย “ดีมากที่ไม่คิดทึกทักเอาเป็นของตัวเอง เพราะที่ผมให้คุณไปมันก็มากพอแล้วอย่าหลงดีใจว่าได้เป็นสะใภ้โปรดของท่านจริง ๆ ล่ะ เพราะนี่มันก็แค่งานแต่งงานกำมะลอคุณมันก็แค่เมียบังหน้า เมียกำมะลอ เมียชั่วคราวเข้าใจตรงกันนะ”

เขากระซิบกรอกหูเธอเป็นระยะ ถึงเขาไม่บอกเธอก็จำได้แม่น แต่เขากลับวางท่าทางแนบเนียน สายตาและรอยยิ้มบาง ๆ ที่มุมปากดูมีเสน่ห์ไม่เขอะเขินราวกับว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวแสนดีที่กำลังคุยหยอกเอินกับเธอทั้งที่แต่ละคำที่พูดมาเป็นการบีบบังคับให้เธอรู้จักสถานะของตัวเอง การแต่งงานครั้งนี้จึงเป็นแค่แสดง เสแสร้ง แทบทั้งสิ้นและมีผลประโยชน์ต่างตอบแทนซึ่งกันและกัน

“เข้าใจดีค่ะ ฉันมีความเป็นมืออาชีพพอ และระลึกอยู่เสมอทุกลมหายใจว่านี่คืองาน และงานของฉันก็คือทำให้คนในครอบครัวของคุณคิดว่าเรารักกันจริง ๆ จบไหมคะ” เธอแอบเหวี่ยงค้อนใส่เขาไปทีหนึ่ง

“ดีมาก ที่ไม่ลืมว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร” เขากระแทกเสียงใส่เบา ๆ ในขณะที่มุมปากยังมีรอยยิ้มปรากฏนอกจากเขาจะเป็นผู้บริหารที่เก่งและมีวิสัยทัศน์กว้างไกลเธอคิดว่าถ้าเป็นนักแสดงเขาคงรุ่งไม่เบา

“ไม่ลืมค่ะ ไม่เคยลืมสักวินาที” เจ้าสาวแสนสวยในชุดแต่งงานงดงามยกมือไปวางทาบบนมือที่หนากว่ามากซึ่งเอื้อมมาวางแหมะอยู่ที่สะโพกของเธอไม่รู้เมื่อไหร่

“คุณเองก็ด้วย อย่าลืมบอกตัวเองนะคะว่าดิฉันเป็นแค่ภรรยากำมะลอของคุณ ถ้าเข้าใจตรงกันแล้วล่ะก็คุณก็ช่วยเอามือของคุณออกจากสะโพกของดิฉันที ดิฉันยังไม่ชินและเราไม่จำเป็นต้องใกล้ชิดกันขนาดนี้ก็ได้”

ชลลัมพีจึงรีบเอามือออกทันที “อย่าคิดว่าผมพิศวาสในตัวคุณนะป้าเลขา ที่ผมทำไปเพราะอยากให้คนในงานเห็นว่าเราดูสนิทสนมสมเป็นคู่จิ้นคู่รักกันคุณก็รู้ว่ามีหลายคนสงสัยรวมถึงคุณแม่ผม และท่านก็มีหูมีตามากมายคอยจับตาดูเราอยู่ ผมเลยต้องจับนิดจับหน่อยจะได้แนบเนียนไงคนในงานเขาจะได้ไม่สงสัย ถ้าเป็นมืออาชีพจริงเรื่องแค่นี้ก็อย่าได้คิดมากสิครับคุณป้าบุษ”

ก็แน่ล่ะสิเป็นใครบ้างจะไม่สงสัยเมื่อวันดีคืนดีชลลัมพีคาสโนว่าอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยผู้เพียบพร้อมไปด้วยเงินทอง เกียรติและความสามารถอย่างเขาประกาศสายฟ้าแลบว่าคบหาดูใจกับเลขาหน้าห้องมานานหลายปีทั้งที่มีข่าวควงดาราคนนั้นคนนี้ อีกทั้งนางแบบที่แอบเลี้ยงไว้ ข่าวคาวของเขามีให้เพียบออกมาอยู่ตลอดเวลาและจู่ ๆ ประกาศลั่นระฆังวิวาห์อย่างเร่งด่วนมันเป็นเรื่องที่ทำให้ทุกคนควรจะสนใจไม่ใช่หรือ

แขกเหรื่อภายในงาน รวมทั้งนักข่าวแทบทุกสำนักพิมพ์เดินกันให้ขวักไขว่บนพื้นที่ของโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพฯ ที่คุณหญิงชลัมพรผู้เป็นมารดาคัดเลือกให้เป็นสถานที่แต่งงานของบ่าวสาวในวันนี้

“เมื่อไหร่จะเริ่มรดน้ำสังข์ให้เสร็จ ๆ ไปสักทีผมเมื่อยจะแย่อยู่แล้ว”

บุษบาบัณมองไปที่ผนังซึ่งมีนาฬิกาทรงกลมสีทองติดอยู่“เก้าโมงเก้านาทีค่ะฤกษ์รดน้ำของเราทนอีกนิดนะคะ ฉันรู้ว่าคุณเบื่อแต่คงไม่ขนาดเฉาตายหรอก” บุษบาบัณหันไปตอกกลับด้วยความหมั่นไส้ จึงเห็นสีหน้าที่ปั้นยากของเขาพร้อมสายตาคาดโทษ

“ผมอยากให้มันเสร็จ ๆ ตั้งแต่นาทีนี้ งานแต่งงานมันน่าเบื่อจะตายไปไม่เข้าใจทำไมคนถึงดิ้นรนอยากจะผูกมัดตัวเองกันนักคุณว่าจริงไหม”

“ก็ไม่ทราบสิคะ”จะมีใครหนอต้องมานั่งทนฟังเจ้าบ่าวของตนเองบ่นเบื่องานแต่งงาน บุษบาบัณพยายามให้กำลังใจตัวเองว่าอย่าได้คิดน้อยใจเพราะนี่คืองานเท่านั้น

“ทนเอาหน่อยเถอะค่ะคุณพี ไม่เกินสิบเอ็ดโมงพิธีเช้าคงจะเสร็จเรียบร้อย แล้วจากนั้นคุณก็จะได้ไปพัก ส่วนพิธีฉลองมงคลสมรสเริ่มตั้งแต่ หกโมงเย็นไปจนถึงสี่ทุ่ม”

“จะบ้าตายนี่ผมต้องทนเมื่อยทนแสร้งฉีกยิ้มไปจนถึงสี่ทุ่มเชียวเหรอคุณป้า คืนนี้สงสัยผมคงต้องไปให้ริต้านวดให้เสียหน่อย”

ดวงหน้าหวานมุ่นคิ้ว “ฉันว่าคืนนี้คงไม่เหมาะนะคะ เพราะคืนนี้คุณต้องเข้าห้องหอ ตามประเพณีไทยเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวต้องอยู่ในห้องหอด้วยกันตลอดคืนห้ามออกจากห้องจนกระทั่งเช้า” เธอเชื่อว่าเขารู้ดีอายุจะเข้าเลขสี่แล้ว แม้ใบหน้าหล่อเหลาของชลลัมพีมักทำให้ใครต่อใครคิดว่าอายุเขาไม่น่าจะเกินสามสิบสองปีก็ตาม

“นั่นเป็นเรื่องบ้าที่สุด นี่คุณไม่ต้องเล่นตามบทตลอดเวลาก็ได้เรื่องบนเตียงไม่ต้องน้องริต้าเขาทำอยู่แล้ว จำไม่ได้หรือไง อีกอย่างคุณไม่พูดผมไม่พูดใครจะรู้ล่ะว่าเจ้าบ่าวของคุณไม่ได้อยู่ในห้องหอตลอดทั้งคืน ยกเว้นว่าคุณป้าจะมีแผนการจะจับผมเป็นสามี”

“คนบ้า! พูดเองเออเอง”

ดูเอาเถอะถึงมันเป็นการแต่งงานจอมปลอมก็เถอะนะ แต่คืนส่งตัวเจ้าบ่าว เขาก็คิดจะชิ่งหนีเจ้าสาวไปหาผู้หญิงอื่นมันน่าอดสูนัก ไม่ใช่ว่าเธออยากเข้าห้องหอกับเขาหรอกนะก็รู้อยู่แก่ใจที่ทำไปทั้งหมดก็คืองานก็เพื่อเงิน แต่ถ้าเขาหายไปจากห้องหอและมีคนเห็นเอาไปบอกคุณหญิงชลัมพรเธอจะต้องเหนื่อยในการหาข้อแก้ตัวให้เขาอีกสักแค่ไหน

“แล้วถ้าคุณหญิงทราบเรื่องว่าคุณพีหนีจากห้องหอล่ะคะคุณพีมีแผนรองรับมือเรื่องนี้หรือยัง”

ร่างสูงเพรียวฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่มี ทำไมต้องมี หน้าที่นี้เป็นของคุณก็คุณรับเงินผมไปแล้วเพราะฉะนั้นมันเป็นเรื่องที่คุณต้องคิด เอง ป่านนี้ริต้าคงจะนอนร้องไห้โฮผมจะต้องไปเคลียร์กับเธอให้เข้าใจ ยังไงหลังงานแต่งงานของเราคุณว่าง ๆ แล้วก็ช่วยเช็กคิวให้ผมหน่อยว่าช่วงไหนผมว่างพอจะพาสาว ๆ ของผมไปตากอากาศที่เมืองนอกได้บ้าง”

เป็นคนอื่นเจอเจ้าบ่าวสั่งให้จัดคิวระหว่างเขากับสาวคู่ขาเพื่อไปเริงรักกันถึงต่างประเทศคงได้ลุกขึ้นมาแหวกอกเจ้าบ่าวแล้ว แต่นี่คือบุษบาบัณเธอเงียบและนิ่งเฉยซะ บอกตัวเองว่าปล่อยเขาพล่ามต่อไป….

“ผมพูดด้วยทำไมไม่ตอบ”

บุษบาบัณถอนหายใจ“ทราบแล้วค่ะเจ้านายว่างแล้วฉันจะเช็กคิวของคุณให้ว่าช่วงไหนพอจะว่างไปต่างประเทศได้ ว่าแต่คุณจะไปกับใครก็ช่วยบอกด้วยฉันจะได้จัดคิวให้ถูกระบุชื่อมาด้วยแล้วกันนะคะจะได้ทำเรื่องจองตั๋วเครื่องบินจะได้ทำนัดได้ถูกคน”

ชลลัมพียิ้มกว้างอย่างเปิดเผยและกระซิบเบา ๆ “คุณนี่เป็นยอดเลขา และยอดภรรยาของผมจริง ๆ ผมนี่ตาถึงชะมัด” เขากระซิบกระซาบพร้อมอมยิ้ม เพิ่งจะรู้วันนี้ว่าบุษบาบัณตัวหอมมากกลิ่นหอมหวานอ่อน ๆ ติดปลายจมูกมาเลย ปกติที่ทำงานอยู่ด้วยกันทุกวันจะเข้าใกล้เธอมากนักก็ไม่ได้เพราะกลัวจะถูกครหาว่าไปแทะเล็มลูกน้อง

แต่บุษบาบัณไม่ได้โต้ตอบอะไรเขาเลยนอกจากวางหน้าเรียบเฉย นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว