บทที่ 1 วิลล่าสุดหรู

ท่ามกลางแดดร้อนระอุจังหวัดพัทยา หญิงสาวลากกระเป๋าก่อนจะต่อรถรับจ้างด้วยการเหมาคันไปยังโฮมสเตย์ที่จองไว้ทางอินเทอร์เน็ต

วิลล่า เลิฟ แฟมิลี่

ทันทีที่ขาเรียวยาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนก้าวลงจากรถประจำทางที่เธอเหมามา เธอชะงักค้างและรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าไปยังแอพพลิเคชั่นไลน์ที่คุยกับเจ้าของ หญิงสาวมองรูปภาพในโทรศัพท์มือถือตัวเองพร้อมกับเงยหน้ามองที่พักตรงหน้า

“...”

“สวัสดีจ้าาาาา” สองขาเผลอก้าวถอยหลังอัตโนมัติ แต่เด็กชายตัวเท่าเอวเธอสองคนมายื้อกระเป๋าลากของเธอไว้

“พี่ที่จองห้องไว้ใช่ไหมครับเชิญเลยครับปู่กับย่ารออยู่”

“เดี๋ยวก่อน…” ดุจดวงดาวร้องทักแต่ไม่ทันแล้ว

“ลูกค้ามาแล้วเหรอ ป้าทำกับข้าวรอคุณมาพอดีเลย” หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมสวมใส่ชุดผ้าฝ้ายสีแดงสดในมือถือถาดอะไรไม่รู้อีกมือถือหม้อหุงข้าว

ดุจดวงดาวหูวิ้งไปเลยเพราะเธอมั่นใจว่าไม่ได้รู้จักทุกคนในที่นี้อย่างแน่นอน! แต่ทำไมทุกคนเหมือนรู้จักเธอ!!

สุดท้ายดุจดวงดาวก็นั่งอยู่บนเสื่อที่ปูต่อกันอยู่หลังบ้านพักที่ป้าและลุงเจ้าของ วิลล่าเลิฟแฟมิลี่ หญิงสาวมองอาหารตรงหน้าที่อยู่บนถาดมีอาหารทะเลมากมาย ข้าวผัด ต้มยำรวมมิตร ทั้งไทยและเทศ คือเรียกว่าชุดใหญ่เหมือนมีงานเลี้ยงสังสรรค์

“ของเอ็งคนเดียวเลย” ดุจดวงดาวกะพริบตาปริบ ๆ

“อย่าไปเรียกลูกค้าว่าเอ็ง! หนูชื่อดาวใช่ไหมจ๊ะ หนูดาวลองชิมฝีมือป้าเขาก่อนนะ” ลุงที่เป็นสามีป้าผายมือไปยังอาหารต่าง ๆ

“คือดาว…”

“ด้านหลังนี้น้ำทะเลจะขึ้นมาจนถึงหน้าบ้านเลย เล่นน้ำเล่นอะไรนะสะบอด”

“เซิร์ฟบอร์ดนะย่า!” หลานชายแก้ต่างให้ 

“เออ! นั่นแหละหนูดาวถึงข้างหน้าจะยังต่อเติมไม่เสร็จแต่ว่าป้ารับประกันว่าตลอดหนึ่งเดือนที่พักที่นี่หนูดาวจะมีแต่ความสุขจ้า” แววตาคู่นั้นไม่ได้โกหกเธอเลยแม้แต่น้อย...

นี่มันหลอกลวงผู้บริโภคชัด ๆ ภาพอย่างหนึ่ง ของจริงอย่างหนึ่ง เธอควรจะขอเงินคืนและออกจากวิลล่าผีสิงนี่ให้เร็วที่สุด!!

“ย่าเอาเงินซ่อมวิลล่าสุดหรูไปจ่ายค่าเทอมให้พวกผมฮะ พ่อแม่ยังไม่กลับมาไปทำงานที่กรุงเทพฯ” พ่อแม่ไปทำงานแต่ไม่ส่งเงินมาเนี่ยนะ! ให้ตายเถอะ!

ทุกคำพูดที่กำลังจะสาดใส่ออกไปด้วยความโมโหของดุจดวงดาวติดค้างอยู่ในลำคอ เธอสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก้มหน้ามองอาหารที่อุ่นร้อนตรงหน้า

“เรามีกันสี่คนพี่น้องฮะ อีกสองคนอยู่ในเปลนู้น” ดุจดวงดาวมองตามนิ้วมือป้อม ๆ ที่ชี้ไปในเรือนไม้ด้านหลัง อย่าบอกนะว่าแม่มาทิ้งไว้อีกน่ะ

“พี่เงียบแบบนี้จะขอเงินคืนแบบลูกค้าเมื่อเช้าแน่เลย ย่า…เราทำไงกันดี” เด็กผู้ชายที่เหมือนจะโตที่สุดเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“คืนก็คืนดีกว่าเขาไปแจ้งตำรวจ” คนเป็นย่ายังหัวเราะออกมาได้และรวบผ้าถุงที่สวมใส่เตรียมจะลุกขึ้น

“ไม่ต้องหรอกค่ะ…” สุดท้ายนางฟ้าตัวไหนในตัวหญิงสาวดลจิตดลใจให้พูดออกไปเช่นนั้น ทุกคนหันมามองหน้าแขก VIP คนเดียวของวิลล่า

ดุจดวงดาวถอนหายใจเธอไม่ควรจ่ายเงินก่อนเลยจริง ๆ ใจอยากจะเอาเงินคืนและไปพักที่อื่นที่จะสุขสบายเพราะเธอมาพักร้อนนะ! แต่เมื่อเห็นดวงตากลม ๆ ของหลานปู่หลานย่าเจ้าของที่พักที่แสนจะทรุดโทรมนี้แล้ว หญิงสาวก็ได้แต่ถอนหายใจ ออกมาซ้ำ ๆ ถอนหายใจอยู่นั่น!

“รบกวนจัดห้องดี ๆ หน่อยแล้วกันนะคะดาวกลัวผี...” นางฟ้าในร่างก็ยังคงไม่หยุดพูด

“พวกเรารับประกันว่าหนึ่งเดือนที่พี่อยู่ที่นี่ พี่จะได้พักผ่อนแบบลืมไม่ลงเลยฮะ!” ดุจดวงดาวแทบจะยกมือภาวนาตาม

“ถ้าพี่กลัวผีเราจะกางมุ้งนอนหน้าห้องเป็นเพื่อน!” เธอได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง!