บทนำ

แคว้นหลงซานเป็นแคว้นที่มีชื่อเสียงในดินแดนบำเพ็ญเซียน เมืองหลวงของแคว้นหลงซาน มีฉายาว่า เมืองมังกร ที่แผ่ขยายตัวไปตามหุบเขาที่มีภูเขาสูงชันและน้ำไหลผ่าน ภายในเมืองหลวงนี้มีตลาดที่คึกคักสุดขีด เสียงเจรจาและเสียงหัวเราะของผู้คนแผ่กระจายไปทั่วทุกมุมถนน

ผู้คนทั่วสารทิศหลั่งไหลเพื่อมาค้าขายที่นี่ แลกเปลี่ยนสินค้าล้ำค่า ทั้งโอสถที่มีคุณสมบัติพิเศษ รวมถึงสัตว์วิเศษอีกด้วย ภายในตลาดเต็มไปด้วยสีสันของดอกไม้และผ้าทอ รวมถึงของกินที่มีรสชาติอร่อยจนทำให้ผู้คนไม่สามารถต้านทานได้

อวิ๋นชิงเฟยเข้ามาเดินตลาดด้วยความตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก นางถูกกักบริเวณอยู่บ้านเป็นเดือนเนื่องจากข่าวลือบ้า ๆ นั่น อีกอย่างไม่รู้ว่าผู้ใดไปบอกท่านพ่อท่านแม่นางว่านางแอบไปลานประลองอีกแล้ว!

ในดินแดนบำเพ็ญเซียนแห่งนี้ล้วนนับถือผู้แข็งแกร่งกันทั้งนั้น! นางอยากจะเก่งขึ้นเพื่อปกป้องตนเองและคนที่รักซึ่งเป็นสาเหตุในการเข้าสู่การบำเพ็ญเซียน และเส้นทางที่จะก้าวหน้าเร็วขึ้นคือต่อสู้กับคนอื่นเพื่อเลื่อนระดับขั้น

“คุณหนูไม่รู้ว่าใครเป็นคนไปบอกฮูหยินนะเจ้าคะ” ฟางซือกล่าวขึ้นด้วยความสงสัย

“ข้าว่าต้องเป็นคนใกล้ตัวนี่แหละ” อวิ๋นชิงเฟิงกล่าวขึ้นกับสาวใช้ คิดในใจว่าผู้ใดกันกล้าปล่อยข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับข้าออกไป นางไม่เคยไปมาหาสู่ผู้ใดเลย อีกทั้งนางไม่ได้เข้าเรียนกับสำนักใดเลยด้วยซ้ำ อาศัยการศึกษาด้วยตนเองและมีท่านแม่คอยชี้แนะ

“คุณหนูท่านดูนั่นตรงนั้นมีขายสัตว์วิเศษเจ้าค่ะ” ฟางซือรีบชี้ไปยังร้านขายสัตว์วิเศษ ซึ่งในร้านมีสัตว์น่ารักกับดุร้ายไม่น้อยเลย

“พวกเราไปดูกันหน่อยเถอะ” ทั้งสองคนรีบเดินเข้าไปยังร้านขายสัตว์วิเศษดังกล่าว

เมื่อทั้งสองก้าวเข้ามาในร้านขายสัตว์วิเศษ ดวงตาของพวกนางกวาดตามองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะหยุดยืนอยู่บนโต๊ะไม้ที่เจ้าของร้านยืนต้อนรับอยู่ ร้านนี้ชื่อว่า ร้านเจี้ยนหยวน ซึ่งเป็นร้านขายสัตว์วิเศษที่มีชื่อเสียงในหมู่นักบำเพ็ญเซียนมาช้านาน

อวิ๋นชิงเฟิงกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มซื่อ ๆ ว่า “มีสัตว์วิเศษที่น่ารักและราคาถูกหรือไม่เจ้าคะ?” นางถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลสายตาส่องประกายแวววาวด้วยความหวัง

จางเจี้ยนเจ้าของร้านมองหน้าอวิ๋นชิงเฟิงแล้วหัวเราะเบา ๆ “สัตว์วิเศษราคาถูกอาจไม่มีพลังมากนักหรอกนะ แต่ถ้าเจ้าต้องการข้าพอมีอยู่บ้าง” เขาตอบพลางพยักหน้าให้คนงานในร้านพาไปดู

อวิ๋นชิงเฟิงและฟางซือเดินตามไปยังมุมเล็ก ๆ ของร้าน ที่ตั้งอยู่ห่างจากกรงสัตว์วิเศษที่มีพลังสูงลิบลิ่ว ตรงนั้นมีกรงเล็ก ๆ หลายใบ แต่ดูเหมือนสัตว์ภายในไม่มีความพิเศษใด ๆ จริง ๆ พวกมันเป็นสัตว์ตัวเล็กที่ไม่มีค่าอะไรด้วยซ้ำ พวกมันบางตัวดูน่ารัก แต่ไม่มีพลังอะไรมากนัก หนึ่งในนั้นเป็นสิ่งที่มีชีวิตดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก

สัตว์ตัวนี้รูปร่างเล็กเท่าแมว มีขนปุกปุยสีเทาหม่น ตากลมโตที่เหมือนลูกแก้วสะท้อนแสงวาววับ แต่หูของมันใหญ่เกินตัว และหางสองหางที่คดเคี้ยวไปมาอย่างน่าตลก ขณะที่มันขดตัวอยู่ในกรง ดูเหมือนจะหลับใหล ไม่มีใครสนใจมันและไม่มีข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับมันแสดงอยู่

“ตัวนี้เล่า?” อวิ๋นชิงเฟิงชี้ไปยังสัตว์ประหลาดตัวนั้นด้วยความอยากรู้ นางเห็นว่ามันไม่มีป้ายราคาหรือข้อมูลใด ๆ ทำให้นางยิ่งสนใจ

จางเจี้ยนเจ้าของร้านเดินเข้ามาดู เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “อืม ตัวนี้...ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรนะ มันเข้ามาร้านของข้าอย่างไม่คาดคิด ข้าลองตรวจดูพบว่าไม่มีค่าพลังใด ๆ และมันก็ดูเหมือนสัตว์วิเศษธรรมดาทั่วไป”

เขามองอวิ๋นชิงเฟิงแล้วพูดต่อ “ถ้าเจ้าสนใจละก็นะ ข้าจะขายให้เจ้าราคาถูกสุด ๆ นับเลยว่าเป็นของแถมเลยก็ว่าได้”

อวิ๋นชิงเฟิงพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ตกลงข้าจะเอามันเจ้าค่ะ”

ฟางซือถึงขั้นตกใจ รีบดึงแขนของคุณหนูนางไว้ สัตว์ตัวนี้นอกจากจะน่ารักก็ไม่มีพลังวิเศษอะไรเลย คุณหนูของนางจะเสียเงินเปล่า ๆ ไปอย่างนั้นหรือ

อวิ๋นชิงเฟิงนางรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากเจ้าตัวน้อย จึงตัดสินใจซื้อมัน นางกล่าวกับสาวใช้ข้างกายว่า “ข้าชอบตัวนี้ อีกอย่างมันราคาถูก ซื้อไปแล้วก็เลี้ยงไว้ดูเล่นได้”

หลังจากนางจ่ายเงินแล้ว เพื่อแลกกับสัตว์ประหลาดตัวนี้ นางไม่รู้เลยว่าความโชคดีที่ยิ่งใหญ่กำลังรออยู่

นางตัดสินใจที่จะกลับจวน เมื่อนางกลับมาถึงจวน สัตว์ตัวน้อยมันก็ค่อย ๆ ฟื้นจากการหลับใหล

ดวงตากลมโตของมันจ้องมองนางอย่างฉลาดเฉลียว อยู่ ๆ เกิดปรากฏการณ์ประหลาด ขนสีเทาของมันเริ่มเปล่งประกายเรืองแสงออกมาเล็กน้อย นางรู้สึกบางอย่างแปลกประหลาดในอากาศ สัญชาตญาณบอกว่ามันไม่ใช่สัตว์ธรรมดาแน่นอน!

สิ่งที่อวิ๋นชิงเฟิงไม่รู้คือ สัตว์ตัวนี้ที่แท้จริงแล้วเป็น สัตว์วิเศษบรรพกาล สายพันธุ์โบราณที่หายสาบสูญไปนาน พลังที่มันครอบครองอยู่ซ่อนเร้นลึกภายใน และรอคอยผู้ที่ปล่อยศักยภาพอันยิ่งใหญ่ เมื่ออวิ๋นชิงเฟิงได้ครอบครองมัน ชะตาของนางจึงผูกพันกับสัตว์วิเศษในตำนานตัวนี้โดยไม่รู้ตัว

“เจ้าตัวน้อย ข้าจะตั้งชื่อเจ้าว่า หลิงหูก็แล้วกัน” อวิ๋นชิงเฟิงกล่าวกับสัตว์วิเศษของนาง

สัตว์วิเศษบรรพกาลตัวนี้ อวิ๋นชิงเฟิงตั้งชื่อให้มันว่า หลิงหู ซึ่งแปลว่า "สุนัขจิ้งจอกวิญญาณ" เนื่องจากรูปร่างของมันคล้ายกับสุนัขจิ้งจอกตัวเล็ก ๆ ที่มีความลึกลับและพลังซ่อนเร้น นางรู้สึกว่าชื่อนี้เหมาะสมกับความประหลาดและน่ารักของมัน