14. เราสามคน [3p]

เฉินหยางเริ่มขยับสะโพกของตนเข้าหาหว่างขาขาวทันทีที่ได้รับคำสั่ง เขายืนเด้านางอยู่ข้างถังน้ำอย่างมัวเมา เสียงเนื้อเริ่มดังขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ใครกันจะสน ในเมื่อผู้เป็นนายอนุญาตให้เขาเอาว่าที่ฮูหยินได้ มิหนำซ้ำยังเปิดโอกาสให้เอากันอีก โอกาสดีดีเช่นนี้หาได้ง่ายเสียที่ไหน

นับว่าสวรรค์เมตตาเขาแล้ว ฉะนั้นต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายนี้ให้ดี ขยันเอาเมียรักให้นางได้กินอิ่ม จะได้ไม่ออกนอกลู่นอกทางไปอ้าขาให้กับบุรุษอื่นอีก

“อ่า… อี้เหอ รูแดง ๆ นี้เอามันยิ่งนัก” องครักษ์หนุ่มเอ่ยชมเมียของตนไม่ขาดปาก พร้อมกันนั้นเขาก็เกี่ยวขาอีกข้างนางขึ้น แล้วกระเตงอัดกระแทกจนหญิงสาวครางเสียงหลง

จากนั้นเขาก็พานางเดินไปที่มุมหน้าต่าง พอเปิดแง้มเล็กน้อยก็เห็นกลุ่มคนกำลังยืนคุยกันอยู่ด้านนอก หนึ่งในนั้นคือท่านแม่ทัพที่หันมาทางนี้พอดี อี้เหอจึงดันหน้าต่างออกอีก ราวกับต้องการให้เขาเห็นว่าตนกำลังทำอะไรอยู่

เส้าเหว่ยยืนนิ่งไปชั่วขณะ พร้อมกันนั้นด้านล่างเขามันก็เริ่มตื่นขึ้นมาจนอาภรณ์ตุง “พวกเจ้าออกไปรอด้านนอกก่อน เตรียมตัวกันให้พร้อม อีกครึ่งชั่วยามเราจะออกเดินทาง”

“ขอรับ” สิ้นคำชายฉกรรจ์นับสิบก็พากันออกไป

แม่ทัพหนุ่มจึงรีบตรงมายังหน้าต่างที่บัดนี้ถูกเปิดออกกว้างแล้ว และเขาก็ปีนเข้ามาทันทีก่อนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนออกจนหมด เฉินหยางเห็นเช่นนั้นก็หันมาปลดของตนเช่นกัน

“อ่า… อี้เหอ เจ้าปลุกกำหนัดพี่อีกแล้วนะ” ร่างกำยำเดินตรงเข้ามา พร้อมกับชักรูดแก่นกายตนจนมันวาว

“อื้อ… พี่เฉินวางข้าลงก่อน” อี้เหอร้องบอกผู้ที่กำลังอัดกระแทกนาง องครักษ์หนุ่มก็ยอมทำตามแต่โดยดี

ทว่าเมื่อเขาวางนางลงแล้ว ร่างเปลือยขาวก็หันหลังให้ เขาจึงไม่รอช้าที่จะเสียบดุ้นเอ็นเสยเขารูแดงของนางอีกหน เพราะบัดนี้เมียรักหันไปคว้าเอาท่อนลำใหญ่ของท่านแม่ทัพเข้าปากไปแล้ว “อ่า… ทำเช่นนี้ช่างดีเหลือเกิน โอวว.. เมียจ๋า” เฉินหยางครางลั่นห้อง พร้อมกับซอยเด้าจากทางด้านหลังจนสะเทือนไปถึงด้านหน้า นำพาให้ปากอิ่มครอบกลืนเอ็นเนื้อแม่ทัพเข้าจนมิด

“อ่า… เมียจ๋า อูวว… ซี๊ด… ดียิ่งนัก” เส้าเหว่ยครางบ้าง เมื่อดุ้นเอ็นตนถูกความอบอุ่นนั้นกลืนจนหมด

มิหนำซ้ำยังมีภาพหยาบโลนให้เขาได้ดูด้วย เมียรักกำลังถูกชายหนุ่มรุ่นน้องเขาอัดเด้าใส่รัวเร็ว พอก้มมองก็เห็นปากอิ่มกำลังรูดรั้งท่อนลำให้ “อ่า… สวรรค์โดยแท้” เขารำพึงอย่างเปี่ยมสุข ไม่ต่างจากคนที่กำลังกระแทกดุ้นเอ็นเข้าใส่รูแดงทางด้านหลัง

ส่วนคนที่อยู่ตรงกลางยามนี้น่าจะสุขสมยิ่งกว่าใคร เพราะมันคือสิ่งที่อี้เหอปรารถนาอยู่ในใจลึก ๆ ที่มันเป็นมาตั้งแต่อยู่ในยุคปัจจุบัน ทว่าคนอวบอ้วนเช่นเธอไม่มีโอกาสได้ทำมัน

มีคนรักเขาก็หวังแค่เงินทอง พอนานไปเขาก็ปล่อยปละละเลยนางไปมีใหม่ ทำให้หญิงสาววัยสามสิบต้องนอนห่อเหี่ยวอยู่ผู้เดียว กระทั่งมาเกิดใหม่ในร่างของสาวสะพรั่งวัยสิบแปด สตรีที่มีรูปโฉมเป็นทรัพย์ และรูปร่างที่เย้ายวนอย่างที่บุรุษต้องการ มีหรือนางจะยอมพลาดโอกาสง่าย ๆ แม้ต้องตายในเร็ววัน ชาตินี้ก็ขอตายคาอกบุรุษรูปงามดีกว่า อย่าได้แห้งเหี่ยวเช่นชาติก่อนเลย

'อ๊ายย… มันจังเลย อูววว… เสียวรู’ อี้เหอตะโกนอยู่ในใจ เพราะนางไม่ยอมผละออกจากดุ้นเอ็นใหญ่ตรงหน้าเลย

มิหนำซ้ำท่านแม่ทัพ ยังเด้งสวนในบางครา เมื่อเขาเห็นนางไม่บ่นก็ยิ่งได้ใจ ขยับเด้าเอ็นอุ่นเข้าปากนางถี่ขึ้น

‘อื้อ… อี้เหอ ทำไมเจ้าโชคดีเช่นนี้ อ่า… สบายรู เสียวรูยิ่งนัก อื้อ… ผัวข้า แรงอีก อื้อ…' นางได้แต่พร่ำในใจ

กระทั่งความเสียวมันจุกแน่นล้นทะลักออกมาจนตัวเกร็ง

“อ่า… ขี้โกงนะเมียจ๋า ทำไมไม่รอพี่เลยฮึ” เฉินหยางเอ่ยจบก็เร่งเอวสอบตนเด้าใส่รูของนางรัวเร็ว พอ ๆ กับคนที่ยืนเด้าเอ็นอุ่นใส่ปากนาง ยามนี้แม่ทัพหนุ่มก็เร่งซอยเอวเช่นกัน

“อ่า…มาแล้ว อี้เหอ พี่จะแตกแล้ว” เส้าเหว่ยคำรามลั่น หมายจะให้เมียรักขยับปากออก ทว่านางกลับห่อปากดูดจนเขาชักออกไม่ทัน สุดท้ายจึงต้องปล่อยให้มันพุ่งเข้าปากนาง

“อ่า… โอววว… เมียจ๋า ซี๊ด… เจ้า อื้อ… อูววว” เส้าเหว่ยครางเสียงหลง เมื่อถูกปากอิ่มดูดรั้งปลายหัวบานไม่หยุด

เฉินหยางได้ยินเสียงครางแม่ทัพ เอ็นเนื้อเขาก็พลอยพ่นน้ำรักเข้าใส่รูแดงของเมียไปด้วย และเขาก็ไม่ลืมกดเน้นมันลงไปอีกหลายที เพื่อให้ความเสียวที่จุกอยู่ตรงส่วนปลายนี้ออกให้หมด

“อ่า… นึกไม่ถึงว่าการเอาแบบสามคนจะมันถึงใจเพียงนี้” เขาเอ่ยเมื่อรีดน้ำรักจนหยดสุดท้ายหมดแล้ว

“เปลี่ยนกัน ขอข้าเอารูของเมียบ้าง” เส้าเหว่ยเอ่ยบอก ก่อนจะรอให้องครักษ์หนุ่มผละออกจากร่างเปลือยขาวของเมีย

“ขอรับ” องครักษ์หนุ่มเอ่ยจบก็ถอดดุ้นเอ็นออกอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะคลายมือออกจากเอวคอดเมียรัก ปล่อยให้นางยืนตรง ส่วนเขาก็มาที่ด้านหน้าสลับกับผู้เป็นนาย

เส้าเหว่ยเดินมาซ้อนหลังเมียรักแล้วก็เอ่ยถามอย่างห่วงใย “ไหวหรือเปล่า หากเหนื่อยเราพอก่อนก็ได้นะ

“อื้อ… ท่านพี่ข้ายังไม่อิ่ม” เอ่ยพร้อมกับจับแก่นกายสามียัดเขารูของตน ซึ่งด้านในยังมีน้ำรักขององครักษ์หนุ่มอยู่ ทว่าเมื่อเอ็นเนื้ออันใหม่สอดเข้าไป มันกลับคับแน่นเหมือนไม่เคยเอา

“อ่า… เมียของข้าช่างเก่งยิ่งนัก” เส้าเหว่ยครางเสียว เมื่อท่อนลำใหญ่ตนหายเข้าไปในรูแดงของนาง มิหนำซ้ำยามนี้อี้เหอยังยกขาขึ้นไปเหยียบบนเก้าอี้สำหรับเหยียบขึ้นถังอาบน้ำอีก ด้านล่างมันจึงอ้าเปิดกว้างมากขึ้น ทำให้เขาขยับเด้าดุ้นเอ็นเข้าใส่ได้ง่าย นำพาความเสียวแล่นพล่านทั่วร่างทันที

ส่วนด้านหน้าก็ไม่รอช้าที่จะสอดแท่งเอ็นเข้าปากนาง และเมียรักก็กลืนกินจนหมดอีกเช่นเคย พร้อมกันนั้นทั้งคู่ก็เริ่มขยับเอวสอบเข้าใส่ร่างเปลือยขาวอย่างมัวเมา เพราะนางไม่ร้องทัดทานเลยสักคำ มีแต่เร่งเร้าด้วยการขมิบ และรูดรั้งจนสองหนุ่มทนไม่ไหวกันอีกแล้ว สงครามนี้แม้พวกเขาจะเป็นชายฉกรรจ์ ทว่าเมื่อลงสนามแล้วกลับไม่อาจเอาชนะสตรีตัวน้อยผู้นี้ได้เลย

และเชื่อว่าพวกเขาคงจะแพ้เช่นนี้ตลอดไป…

จากนั้นครึ่งชั่วยามต่อมา เส้าเหว่ยก็พาเมียรักตนออกมาขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่ด้านนอก นำพาทุกสายตาหันมาที่นางผู้เดียว

อี้เหอมีอาการประหม่าเล็กน้อย เพราะนึกไม่ถึงว่าจะมีคนมากเพียงนี้ นางจึงรีบกุมมือท่านแม่ทัพไว้แน่น

“ไม่ต้องกลัวนะ คนของพี่ทั้งนั้น” เส้าเหว่ยเอ่ยบอกเสียงทุ้มอ่อน พร้อมกับประคองพานางขึ้นรถม้า

เมื่อขึ้นรถม้าแล้วอี้เหอก็ตั้งคำถามกับคนที่พานางออกมาทันที “ท่านพี่ จะพาข้าไปที่ไหนหรือเจ้าคะ”

“กลับจวนแม่ทัพ”

“กะ… กลับจวนแม่ทัพ ทว่า” สีหน้านางเป็นกังวลทันที อีกฝ่ายเป็นถึงแม่ทัพ แน่นอนว่าต้องมีคนในสกุลมากมายรอเขากลับไปดูแล แล้วนางที่เป็นเพียงหญิงชาวบ้านธรรมดา จะสามารถเข้าไปอยู่ในตระกูลใหญ่ ๆ ได้กระนั้นหรือ

บิดามารดาเขาเป็นได้ไล่ตะเพิดออกมาน่ะสิ