10. น้ำแรกมาแล้ว

“พอมีแรงบ้างก็เริ่มมือไวนะเจ้าคะ” เอ่ยพร้อมกับค้อนไปหนึ่งที ช่วงสี่ห้าวันมานี้ ท่านแม่ทัพเหมือนจะขยับร่างกายได้มากขึ้นแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ยามที่นางอมมังกรให้เขาขาของแม่ทัพหนุ่มก็จะจิกเกร็ง เจ้ามังกรก็เริ่มแข็งสู้ปากนางด้วย ที่สำคัญคือเขาเริ่มพูดได้เป็นบางคำแล้ว โดยเฉพาะชื่อนาง เขามักจะเรียกทุกครั้งที่มีโอกาส ทำอย่างกับชื่อนี้มันจะหายไปเสียอย่างนั้น

“อย่าทำ” เส้าเหว่ยเอ่ย เพราะเขารู้ว่านางคิดจะทำอะไร

“หากเรารักษาไปตามอาการ มันอาจต้องใช้เวลาเป็นปีนะเจ้าคะ แล้วถ้าอาการท่านแม่ทัพทรงอยู่เช่นนี้ ไม่มีทีท่าทรุดหนัก วันหน้าพี่จางไห่ก็ต้องรู้ว่าท่านมีอาการดีขึ้น อย่าลืมว่าเขาเป็นหมอนะเจ้าคะ หากวันใดเขาสงสัยแล้วตรวจชีพจรท่านขึ้นมา เราทั้งคู่คงได้ตายก่อนจะได้เปิดโปงเขาเป็นแน่” อี้เหอให้เหตุผล

“ไม่อยากให้ทำ” เส้าเหว่ยยังคงทัดทาน

“แต่ข้าอยากไปจากที่นี่ อยากมีชีวิตเช่นคนปกติทั่วไป ไม่อยากถูกขังไว้บำเรอกามคนผู้นั้นอีก” นางยังคงแย้งเขา แม่ทัพหนุ่มจึงมีแววตาหม่นลง อี้เหอเผยยิ้มเอ็นดูก่อนจะเอ่ยต่อ

“ท่านอย่ากังวลกับสิ่งที่ข้าทำเลยนะ ข้าไม่เป็นไรจริง ๆ ข้าไม่ถือสาหากต้องนอนกับบุรุษแปลกหน้า พบพี่จางไห่ไม่ถึงสิบวัน ข้ายังยอมเป็นของเขาเลย ท่านแม่ทัพก็ถูกข้าเล้าโลมจนอาการดีขึ้นมิใช่หรือ ฉะนั้นต่อให้ข้าต้องร่วมสวาทกับบุรุษอีกสักสองสามคนข้าก็ยอม ขอแค่เราสองคนได้มีโอกาสรอดมากขึ้นก็พอ ถึงยามนั้นท่านก็อย่าลืมความดีที่ข้าทำก็แล้วกันนะ” อี้เหอกล่าวติดตลก ซึ่งนางก็คิดเช่นนี้จริง ๆ ใช่ว่าจะพูดปลอบตนเอง

“จะ…เจ้าชอบร่วมรักหรือ” เส้าเหว่ยถามตรง ๆ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ยามนี้นางกำลังคุกเข่ากลางหว่างขาอีกฝ่าย

“ใช่ ข้าชอบมาก” คนตัวเล็กก็ตอบตรง ๆ เช่นกัน จากนั้นนางก็ก้มลงกลืนกินมังกรที่ขยับดิ้นเบา ๆ เข้าไปจนมิด

แม้มันจะห่อเหี่ยว ทว่าบางคราที่ตื่นขึ้นก็เกือบจะเต็มปากนางอยู่เหมือนกัน นี่ถ้ามันโตเต็มที่เมื่อใด ปากนางอาจจะครอบ กลืนไม่หมดก็เป็นได้ นึกแล้วก็อยากให้ถึงวันนั้นจริง ๆ

เอ็นเนื้อใหญ่ ๆ เช่นนี้ ดูท่ามันคงคับรูดีเป็นแน่

ด้านเส้าเหว่ย ได้ฟังคำตอบนางเขาก็มีแววตาหม่นลงกว่าเดิม ทว่ามันก็ได้ไม่นาน เพราะคนตัวเล็กออกแรงดูดรั้งมังกรเขารัวเร็วเหลือเกิน พร้อมกันนั้นนางก็ดันสองขาเขาให้อ้าออก แล้วเอามาวางทับขาตนที่นั่งพับเขาอยู่

จากนั้นนางก็ผงกหัวขึ้นลงอย่างมัวเมา เพราะวันนี้เจ้ามังกรมันตื่นขึ้นมาสู้ปากนางดีเหลือเกิน ดีจนอี้เหออยากลองเอาร่องรูของตนกลืนกินมันเข้าไปนัก และไวกว่าความคิดก็คือร่างกายนาง เพราะบัดนี้อี้เหอเปลี่ยนท่าขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวเขาแล้ว ทำเอาแม่ทัพหนุ่มถึงกับเกร็งรอรับทันที

“ดะ…ได้หรือ”

“อื้อ… ข้าอยากลองดูเจ้าค่ะ” เอ่ยตอบเสียงพร่า ก่อนจะเริ่มกดร่องรูตนให้กลืนกินหัวมังกรที่ตื่นขึ้นมา ทว่ามันก็โงนเงนอยู่ และพอนางพยายามกดมันก็เข้าไปได้แต่ก็ไม่ง่ายนัก

กระทั่งมันหายเข้าไปทั้งหมด ร่างอรชรก็เริ่มขยับโยกอย่างเชื่องช้า พร้อมกับเปลื้องอาภรณ์บนตัวออกด้วย

“อื้อ… ท่านแม่ทัพ อ่า… ดีจังเลยเจ้าค่ะ” เสียงครางหวานดังขึ้น แม้เอ็นเนื้อนี้ไม่ได้แข็งเต็มที่ ทว่ามันยังพอเสียดสีทำให้นางหายอยากได้ แต่คงต้องรอดูอีกทีว่ามันจะอยู่ได้นานแค่ไหน ทว่าแค่นี้มันก็เกือบจะคับรูนางแล้ว

เส้าเหว่ยได้ยินเสียงครางนางก็รีบขยับเข้าหา ก่อนจะซุกหน้าลงที่เต้างามที่ตั้งชันรอเขาดูดกินเช่นทุกคืน นับแต่ห้าวันก่อนที่นางขึ้นมานอนเตียง แม่ทัพหนุ่มก็ได้ดูดนมนางทุกคืน และยังใช้นิ้วและปากช่วยอี้เหอจนสำเร็จความต้องการทุกครั้งที่นางขอ

ทว่าบัดนี้ ท่อนลำเขาได้ใช้งานแล้ว แม้จะไม่เต็มที่ แต่มันก็ช่วยให้หญิงสาวครางออกมาได้ ‘รออีกหน่อยนะอี้เหอ หากข้าหายดี ข้าจะไม่ให้เจ้าไปร้องขอความเสียวนี้จากใครเลย' แม่ทัพหนุ่มนึกในใจ พร้อมกับดูดเม้มเม็ดไตให้นางสลับกันไปมา

และร่างอรชรก็ขยับโยกเข้าหาเขาอย่างมัวเมา จนเผลอส่งเสียงครางออกมา ให้คนที่แอบดูอยู่ได้ยินไปด้วย

“อ่า… คุณชายจ้าวบอกว่าบุรุษที่นอนป่วยขยับตัวไม่ได้มิใช่หรือ อ่า… แม่นางเหอ ท่านช่างงดงามนัก ข้าอยากเอาท่านเสียแล้ว” เฉินหยางยืนกล่าวอยู่ข้างหน้าต่างที่เขาเปิดแง้มออกดู

พรางงัดเอาท่อนลำของตนออกมาชักรูดขึ้นลงด้วย พลันสายตาของคนที่กำลังขยับโยกอยู่ก็หันมาเห็นเขา ทว่านางไม่ได้มีท่าทีตื่นตกใจเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังยิ้มให้อีก

“อ่า… นางกำลังหลอกล่อข้า” แม้จะเอ่ยเช่นนั้น ทว่าชายหนุ่มก็เต็มใจนัก ใจเขาอยากปีนเข้าไปร่วมวงด้วยจริง ๆ ติดที่ว่า เขาเกรงจะขัดจังหวะหญิงสาวจึงจำต้องรอก่อน

รอให้ถึงเวลานัดก่อนเถิดเขาจะจับนางกินให้ลุกไม่ขึ้นเชียว

ด้านอี้เหอ เมื่อเห็นชายหนุ่มแอบมองที่หน้าต่าง อารมณ์ที่มีก็ยิ่งพุ่งพล่าน นำพาให้ร่างเปลือยขยับด้านล่างรัวเร็วขึ้น

“อ่า… อะ… อี้เหอ… พี่จะแตก” เส้าเหว่ยครางบอก เพราะเขารู้สึกว่ามันใกล้มากแล้ว ร่างอรชรรัวเอวมากเกินไป

“อื้อ… ปล่อยออกมาสามีข้า อ่า… อ๊ายย… แตกแล้ว ข้าแตกแล้ว… อูยยย… เสียวรู” หญิงสาวกระตุ้นเขาด้วยเสียง ซึ่งมันก็ได้ผลนัก เพราะแม่ทัพหนุ่มเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักทันที

ไม่กี่อึดใจเจ้ามังกรมันก็อ่อนยวบลงจนหลุดออกจากร่องรูของคนที่กำลังมัวเมา ทว่านางก็ไม่ได้แสดงออกถึงความหงุดหงิด แต่พอตั้งท่าขยับลุกออก แขนแกร่งก็กอดรัดเอาไว้

“ขอบคุณนะอี้เหอ” กล่าวพร้อมกับลูบแผ่นหลังนางเบา ๆ

“ข้าน้อยยินดีเจ้าค่ะ เอาล่ะเรามาเช็ดตัวกันดีกว่านะเจ้าคะ” ร่างอรชรขยับถอยออกมา พร้อมกับเผยยิ้มอ่อนโยนให้

ได้ยินเช่นนั้นเส้าเหว่ยก็นิ่งไป เขาปล่อยให้นางจัดการเรื่องที่บอกจนแล้วเสร็จ นางก็ขอตัวออกไปต้มยา

‘ข้าขอโทษนะอี้เหอ ข้าจะรีบรักษาตนเองให้หาย ภายหน้าเราจะได้ทำกันให้นานกว่านี้ เจ้าจะได้ไม่ต้องรีบออกไปหาชายอื่น ภายหน้าข้าจะทำให้เจ้าอิ่มจนไม่ลุกไม่ขึ้นเชียว’