บทที่5 อ้อนเด็ก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

"อื้ม~เร็วกว่านี้กูใกล้แล้ว"

"ทำไมลุงหื่นแบบนี้ "

"ก็มึงทำให้มันตื่น ซี๊ด! มึงต้องรับผิดชอบ"

"แต่หนูนอนหลับอยู่นะ หนูไปทำให้มันตื่นตอนไหน"

"อื้ม มึงอย่ามัวแต่ถาม โยกเร็วๆกูใกล้จะเสร็จแล้ว ซี๊ดด! "

ผมอดไม่ได้ที่ต้องปลุกเธอขึ้นมาขัดจรวดให้ เธอก็ใช้วิธีเดิม ใช้ร่องถูกับแก่นกายนั่นแหละครับ แต่ในใจผมอยากจะสอดเข้าไปข้างในเธอใจแทบขาดแต่ด้วยความแสบและความเจ้าเล่ห์ของเธอ เธอก็เอาแต่คลิปที่แอบถ่ายผมมาขู่ตลอด จนผมต้องยอม

ไม่นานเธอก็ขัดจรวดให้ผมจนถึงฝั่งเสร็จสมตามอารมณ์ เฮ้อ!เงินก็จ่ายน้ำก็เสีย ยังไม่ได้กินหอยสักดอก เวรกรรม วันนี้กูเสียน้ำไปกี่รอบแล้ววะ ทำไมรู้สึกว่าเริ่มเพลียๆยังไงก็ไม่รู้

"เฮ้อออ!ลุงหื่นชะมัด เล่นเอาหนูเพลียหมดแล้วเนี่ย"

"น้ำแตกสองครั้งทำเป็นเพลียกู10รอบไม่เห็นจะเพลีย" ผมยักคิ้วใส่เธอตามสไตล์คนหล่ออารมณ์ดี

"หึ! ระวังสักวันลุงจะตายคาร่อง"

"ร่องมึงเหรอ งั้นจัดมา กูพร้อมตายคาเหม่งล่างมึง มาม่ะอีหนู มาจัดให้เสี่ยอีกสักดอกสองดอก"ผมกระดิกนิ้วเรียกเธอ แต่เธอกอดอกแล้วมองบน

"คนแก่เขาหื่นกันแบบนี้ทุกคนเลยอะเปล่าลุง"

"กูไม่รู้ เพราะกูยังไม่แก่ กูแค่สามสิบกว่าวัยกำลังมันส์ เขาบอกว่าคนวัยนี้ยิ่งเคี้ยวยิ่งมันส์ แถมประสบการณ์เยอะกว่า สนใจลองเคี้ยวเสี่ยดูไหม รับรองว่าร่องหนู ติดใจออสก้าของเสี่ยแน่นอน" ผมผงกปิกาจูใหญ่ขึ้นดุ๊กดิ๊กใส่เธอ

เพียะ!

"อ้าก!!อีแสบมึงตีแท่งทองกูทำไม"เธอเอามือมาฟาดลงที่ของผมอย่างเต็มแรง แท่งเกือบหัก

"กระดิกโชว์อยู่ได้ ใหญ่นักหรือไง"ทำหน้าเหมือนอยากลองของ

"ใหญ่พอกระแทกโหนกมึงหักได้นะครับ"ผมเอามือกุมเป้าตัวเองไว้เดี๋ยวแม่นางมือไวมาฟาดตอปิโดผมอีก ตอนนี้มันก็หดเข้ากระดองเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ

"เฮ้อออ! หนูเหนื่อยจะเถียงกับลุงละ กลับบ้านดีกว่า"เธอเดินไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา

"เฮ้ๆไหนมึงบอกว่าจะเฝ้ากูไงอีเหม่ง! "

"ก็หนูจะกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไง ลุงก็อยู่คนเดียวไปก่อน เดี๋ยวหนูมา"

"กูจะรู้ได้ไงว่ามึง...." ผมพูดไม่ทันจบ เธอก็เดินมาจุ้บผมที่มุมปากทีนึง

จุ้บ!

"___" ..(หน้าแดง)

"เดี๋ยวหนูมา หนูไม่โกหกเสี่ยหรอก เสี่ยเป็นตัวเงินตัวทองของหนู"เหมือนกูโดนด่าทางอ้อมว่าเหี้ย

"ถ้าเสี่ยกลัวหนูหนี งั้นเสี่ยทำการบ้านรอหนูละกัน"เธอวางกระเป๋าสะพายลงที่เตียง

"ทำรอหนูไปก่อนนะ เดี๋ยวหนูมา กลับมาการบ้านต้องเสร็จนะรู้ไหม บาย"พูดแล้วก็โบกมือบ๊ายบายผมก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากห้อง

ผมถอนหายใจแล้วหยิบกระเป๋านักเรียนของเธอมาเปิดดู เห็นมีแต่วิชาเคมี และประวัติศาสตร์กับภาษาอังกฤษ อย่าบอกนะว่าการบ้านของเธอคือ3วิชานี้

"หืม วิชาเซียนซะด้วย เซียนเกรด0 กูยิ่งฉลาดอยู่? เฮ้อออ! นี่กูอายุเท่าไหร่แล้ววะ กูต้องมานั่งทำการบ้านให้เด็กมันเนี่ย กรรม!"...ผมนั่งตัดสินใจอยู่นานว่าจะทำหรือไม่ทำ ถ้าไม่ทำยัยเด็กแสบต้องหาเรื่องมาไถเงินผมอีกแน่ๆ ผมเลยหยิบหนังสือวิชาอังกฤษขึ้นมาอ่านดู ดีนะที่ตอนผมอยู่ ม.5 ม๊าผมเคยจ้างครูพิเศษมาสอนภาษาอังกฤษแล้วที่สำคัญผมโดนครูผู้หญิงนั้นเปิดซิง มันเป็นอะไรที่ผมต้องนอนร้องไห้ทุกคืนบอกเลย

ที่ผมนอนร้องไห้ไม่ใช่ว่าผมเสียใจที่โดนเปิดซิงนะครับ ผมเสียใจที่ไม่ได้ป๊าบครูอีก เพราะม๊าผมมาเห็นผมกับครูตอนที่กำลังป๊าบกันอยู่ม๊าก็เลยเลิกจ้างครูคนสาวสวยคนนั้น เฮ้อ! พูดแล้วก็เสี้ยน

ENDดาร์ก

สองทุ่ม

"ทำไมป่านนี้มันยังไม่มาอีกวะ!"

ดาร์กกระดิกปลายเท้าสั่นดิ๊กๆไปมาและปรายตามองไปทางประตูเป็นระยะอยู่ตลอดเวลา

"เฮ้อออ!"เป็นอีกครั้งที่เขาถอนหายใจออกมาหนักๆการรอคอยใครบางคนมันโคตรจะน่าเบื่อสำหรับเขาสุดๆ

"หายหัวไปตั้งแต่หัวค่ำ จนป่านนี้แม่งก็ยังไม่โผล่มาให้เห็นหน้าอีก นี่ก็สองทุ่มละ" เขานอนบ่นให้กับเด็กสาวอยู่ลำพังอย่างเซ็งๆ

แอ๊ด!

ไม่นานเสียงประตูก็ถูกเปิดพร้อมกับร่างบางที่ก้าวขาเดินเข้ามาในห้องกับรอยยิ้มหวานที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าเธออยู่ตลอดเวลา

"หนูมาแย๊วววค่ะลุง"

"__" ..ตึกตักตึกตัก เสียงเล็กๆพร้อมคำพูดหวานๆปนความทะเล้นของเธอเพียงไม่กี่คำ ก็สามารถทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงถึงกับใจเต้นสั่นรัวแทบไม่เป็นจังหวะ

"ลุง ลุงเป็นอะไรทำไมแก้มลุงแดงจัง ลุงปัดแก้มเหรอหรือว่าไม่สบาย"ถามแล้วเธอก็ก้มหน้าลงและยื่นใบหน้ามนเข้าไปหาคนที่นอนอยู่ใกล้ๆก่อนจะฉีกปากยิ้มหวานให้กับเขา

"อ..อะไร กูเปล่าเป็นอะไรซักหน่อย"ดาร์กรีบเบือนหน้าแดงก่ำหันหนีจากเด็กสาวทันทีเมื่อเธอยื่นใบหน้านวลเข้ามาใกล้กว่าเดิม ใกล้จนหัวใจแกร่งของเขามันเต้นแรงแทบทะลุออกจากเนื้ออก

"อะแฮ่ม!! ทำไมมึงเพิ่งมา"เขาตีเนียนแกล้งถามเสียงเข้มเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายของตัวเอง

"ลุงก็รู้ ว่าถนนกรุงเทพบ้านเรามันรถติดขนาดไหน กว่าหนูจะซิ่งมอเตอร์ไซค์มาได้แต่ละด่านเล่นเอาหนูเมื่อยจิมิไปหมด"เด็กสาวตอบชายหนุ่มอย่างทะเล้นขบขัน แต่คนที่ฟังกลับนั่งเงียบและมองหน้าเธอนิ่งๆ

"แล้วนี่ ลุงกินไรยัง หนูแวะซื้อโจ๊กมาให้ลุงด้วยนะ" เธอชูถุงโจ๊กที่ถืออยู่ในมือขึ้นให้คนตรงหน้าดู

"__"

"โจ๊กเน้นเครื่องเยอะๆไม่ใส่ขิงไม่ใส่ผักชีโรยหน้า หนูสั่งเเบบพิเศษเลยนะ" ดาร์กขมวดคิ้วยุ่งมองถุงโจ๊กสลับหน้าเปรี้ยวอย่างแปลกใจว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงรู้ว่าเขาชอบอะไรและไม่ชอบอะไร

"มึงรู้ได้ไง ว่ากูไม่ชอบกินขิงกับผักชี"

"หนูแค่เดาเอา เพราะหนูเองก็ไม่ชอบกินขิงกับผักชีเหมือนกัน "

"หึ!เดาแม่นเนาะ ไม่ชอบเหมือนกันซะด้วย สงสัยเราสองคนจะเป็นเนื้อคู่กันมั้ง?"

เปรี้ยวเบะปากในคำพูดนั้นก่อนจะถอนหายใจออกมาตาม

"สรุปลุงจะกินไหม ถ้ากินหนูจะได้เอาไปแกะใส่ถ้วยให้"เปรี้ยวเลิกคิ้วขึ้นถาม

"อืม!"ดาร์กตอบเธอแค่สั้นๆ เปรี้ยวพยักหน้าแล้วเดินไปจัดการแกะถุงโจ๊กใส่ถ้วยและน้ำเปล่า1แก้ววางลงที่โต๊ะอาหารอันเล็กสำหรับวางอาหารให้ผู้ป่วย

"กินอะไรมาหรือยัง"ดาร์กหันไปถามคนตัวเล็ก ที่กำลังเข็นโต๊ะอาหารมาที่เตียง

"หนูกินมาแล้ว อะ!โจ๊กอุ่นๆมาแล้วครับ หื้ม!ห๊อมหอม ลุงลุกขึ้นมากินเร็วเดี๋ยวโจ๊กมันจะเย็นหมดนะ"

"ป้อนกูหน่อย"

"ลุง ก็ลุกมากินเองเซ่ หนูจะลงไปซื้อขนม"

"ก็กูเจ็บไหล่มันขยับลำบาก"ดาร์กเอามืออีกข้างจับไหล่ที่โดนยิงพร้อมทำหน้าเหมือนคนเจ็บแผลเอาสุดๆ

เปรี้ยวปรายตากลมมองไปที่ไหล่ของเขา แล้วขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะเอ่ยปากถาม

"แต่ตอนช่วงเย็น ลุงก็ยังดีๆอยู่เลยนิ"

"ก็มึงใช้ให้กูทำการบ้านให้มึงไง มันก็เลยเจ็บ"

"หืม มันเกี่ยวกันด้วยเหรอลุง แต่เอ๊ะ? ลุงถนัดข้างขวาไม่ใช่เหรอ" ..เด็กสาวทำหน้างงพลางขมวดคิ้วมองหน้าเขาอีกครั้ง เพราะไหล่ที่เขาโดนยิงนั้นมันข้างซ้ายไม่ใช่ข้างขวา แล้วเป็นไปไม่ได้ที่ดาร์กจะเขียนหนังสือข้างที่ตัวเองไม่ถนัด

"__"ดาร์กอ้ำอึ้งยากที่จะตอบ เพราะจริงจริงแล้วที่ว่าเจ็บแผลนั้นมันเป็นเพียงแค่ข้ออ้าง แค่อยากอ้อนให้เธอเอาใจเขาเท่านั้น แต่ด้วยอยากมั่นหน้าเขาจึงแกล้งตีเนียนทำเป็นเจ็บต่อ

"โอ้ยย~เจ็บ โอ๊ยย "

"ล..ลุงเป็นไร!! " เปรี้ยวตกใจที่อยู่ๆดาร์กก็ร้องโอดโอ๊ยขึ้นมาอย่างซะดื้อๆ

"โอ๊ย~อีหนู เสี่ยเจ็บแผล โอ๊ย"ดาร์กร้องโอดโอ๊ยเจ็บแผลปานใจจะขาด

"ลุงเจ็บแผลเหรอ เจ็บแผลอันไหนอันบนหรืออันล่าง" เด็กสาวรีบเปิดที่ไหล่ของเขาดูก่อนจะเปิดดูแผลที่หน้าท้องของเขาที่ถูกโดนยิงเหมือนกัน

"ว่าไงล่ะลุง ลุงเจ็บอันบนหรืออันล่าง หรือเจ็บทั้งสอง"เด็กสาวทวนถามเขาอีกครั้ง แต่คนที่ร้องโอดโอ๊ยเหมือนใจจะขาด กลับเปลี่ยนสีหน้าพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอ

"บนล่างที่มึงดู มันไม่เจ็บเท่าล่างนี้หรอกอีหนู"

หมับ!!!

"เฮ้ย!อีลุง!!!!"