2/3

“ช่างเขาเถอะค่ะ ถนนเส้นนี้ก็ของเขาครึ่งหนึ่ง เดี๋ยวกลับไปอาบน้ำก็ออกแล้ว”

“นั่นสิครับ แต่พี่ไม่ชอบใจพ่อเลี้ยงดรัณนี่เสียเลย คนอะไรไม่คิดจะผูกมิตรกับคนอื่นบ้างหรือไง เชื่อไหมครับ ไร่พี่อยู่ไม่ไกลกันแต่เราไม่เคยทักทายกันเลยด้วยซ้ำ”

“เหรอคะ พ่อเลี้ยงก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ”

“ว่าแต่...ตกลงน้องพลับจะไปกับพี่หรือเปล่าครับ”

พลับพลึงเสมองตามท้ายรถที่เห็นไกลๆ แว่บหนึ่ง จากที่คิดปฏิเสธก็เปลี่ยนเป็นพยักหน้า บางทีการได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาก็น่าจะดีกว่าจมอยู่กับความคิดถึงคนบางคน

“ไปก็ได้ค่ะ แต่อย่ากลับดึกนักนะคะ ไม่งั้นคุณพ่อคุณแม่จะไม่อนุญาต”

นฤดลรีบรับปากก่อนที่พลับพลึงจะเปลี่ยนใจ แล้วเขาก็ขอตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ก่อนจะกลับมารับหญิงสาวออกไปด้วยกันค่ำนี้

หลังจากเจรจากับพ่อค้าคนกลางรายใหม่ได้ลงตัวเป็นที่น่าพอใจแล้ว ดรัณก็โทรหาปกรณ์เพื่อนซี้ย่ำปึ้ก ปกรณ์เป็นสัตวแพทย์ในโรงพยาบาลสัตว์ประจำอำเภอ เพิ่งกลับมาจากเมืองนอกได้ไม่นานและเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่รู้จักดรัณดีที่สุด

“ว่าไงเพื่อน” เสียงปกรณ์หมอสัตว์อารมณ์ดีตอบรับ

“เสร็จงานหรือยังวะ ว่าจะชวนไปดื่ม”

“อีกคิวนึงว่ะ แกไปรอที่ร้านได้เลย เดี๋ยวฉันตามไป”

“เออๆ ผับของเสี่ยบัณฑูรนะ ฉันได้ยินว่าเปิดสาขาใหม่”

“อ๋อ...ได้สิ ไปฉลองผับใหม่ของเสี่ยบัณฑูรหน่อยก็ดี แล้วเจอกันเพื่อน”

ภายในผับขนาดกลางของเสี่ยบัณฑูร ร่างสูงปราดเปรียวของพ่อเลี้ยงดรัณดูจะสะดุดตาแก่ผู้ที่พบเห็นไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เป็นอันรู้กันดีว่าพ่อเลี้ยงจอมเถื่อนที่พวกคนงานในไร่ตั้งฉายาให้ ไม่ชอบเที่ยวผับเที่ยวบาร์เท่าไหร่นัก น้อยครั้งจะได้เห็นชายหนุ่มรูปหล่อหนวดงามๆ แวะเวียนเข้าไปในผับ ครั้งนี้ก็ได้รับความสนใจจากสายตาทุกคู่ ผับเปิดใหม่ของเสี่ยชื่อดังได้รับความสนใจจากผู้คนจำนวนมาก นอกจากนักท่องราตรีแล้วยังจะมีปาปารัซซี่คาบข่าวไปลงหนังสือพิมพ์อีก แค่ย่างก้าวเข้ามา พ่อเลี้ยงหนุ่มก็หายใจไม่คล่องคอเสียแล้ว

“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” เสี่ยบัณฑูรตรงเข้ามาทักทายลูกค้าคนพิเศษ

“สวัสดีครับเสี่ย” ดรัณทักทายกลับยิ้มๆ

“เป็นเกียรติมากที่ผับของผมได้ต้อนรับพ่อเลี้ยง เด็กๆ บริการพ่อเลี้ยงให้ดีๆ นะ” เสี่ยพุงพลุ้ยหันไปเรียกพนักงานต้อนรับสาวสวยที่ถูกคัดสรรมาแล้วว่าจะเรียกแขกเข้าร้านได้หนาแน่นแค่ไหน

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากดื่มเงียบๆ ตามลำพังมากกว่า”

“ไฮ้...ดื่มคนเดียวจะไปสนุกอะไร น่าจะมีเด็กสาวๆ นั่งตักสักคนสองคนนะครับ รับรองว่าผมเลือกมาแล้วทุกคน ปลอดภัยแน่ๆ ที่สำคัญฝีมือเด็ดสุดยอด หรือถ้าอยากได้ชนิดไม่เป็นงานอยากจะเป็นครูก็มีนะครับพ่อเลี้ยง หน้านี้ใสกิ๊กขาวสะอาด” ต่อให้เสี่ยบัณฑูรอวดอ้างสรรพคุณเด็กสาวในสังกัดมากแค่ไหน ดรัณก็ไม่คิดจะใส่ใจ

“เสี่ยอาจจะเป็นคนที่ไม่สนใจข่าวคราวรอบข้าง เลยไม่รู้ว่าผมเกลียดผู้หญิง”

“เอ่อ...ถ้างั้น...” เสี่ยเจ้าของผับเหมือนจะนึกได้ว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มรูปงามเงินหนาเลิกสนใจผู้หญิงมาหลายปีแล้ว ข่าวน่ะทำไมจะไม่ได้ยิน แต่คิดว่าถ้าหาสาวที่ถูกใจให้ได้คงไม่ปฏิเสธ ทว่าชายหนุ่มมาดแมนเต็มพิกัดคนนี้อาจจะสิ้นไร้สมรรถภาพทางเพศไปแล้วก็ได้

เศร้าจนนกเขาเลิกขัน!!

“ผมขอนั่งคนเดียวดีกว่าครับ หรือถ้าไม่ควรนั่งคนเดียว ผมขอ...” ดรัณทำมือทำไม้ตรงไปยังประตูทางออก

“โอ๊ะ!!! เชิญครับเชิญ นั่งจิบเหล้าคนเดียวก็ไม่เลวหรอกครับ ถ้างั้นตามสบายนะครับ ผมขอตัวไปรับแขกคนอื่นก่อน"

ดรัณส่ายหน้าแล้วกระดิกนิ้วเรียกบาร์เทนเดอร์

“ขอวิสกี้ออนเดอะร็อค”

เพียงอึดใจเดียวเหล้าวิสกี้รสนุ่มราดบนก้อนน้ำแข็งไร้สิ่งเจือปนก็อยู่ตรงหน้า ดรัณรอครู่เดียวให้ความร้อนของเหล้านอกผสมกับความเย็นของน้ำแข็งจนลงตัว แล้วสาดลงกระเพาะอาหารให้ร้อนวูบวาบไปทั่วลำคอ เครื่องดื่มชนิดนี้ถ้าคอไม่แข็งจริงไม่ควรลองเพราะมันก็คือเหล้าเพรียวๆ ไม่มีส่วนผสมของโซดาหรือน้ำเปล่า

พ่อเลี้ยงหนุ่มคลึงแก้วในมือเล่นขณะสมองก็หวนคิดไปถึงอดีต ทุกครั้งที่อยู่ลำพังเขามักจะย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องเก่าๆ แล้วก็ปล่อยให้ความเศร้าหมองยึดครองพื้นที่ในจิตใจเหมือนเคย

“เฮ้ย! ปล่อยให้รอแป๊บเดียวคิดถึงเรื่องเดิมๆ อีกแล้วสิไอ้พ่อเลี้ยง” แรงตบลงบนบ่าหนาที่มาพร้อมกับเสียงทุ้มของหนุ่มอารมณ์ดีกลั้วหัวเราะหน่อยๆ เหมือนลมที่พัดเอาความเศร้าถอยห่างไปจากพ่อเลี้ยงหนุ่ม

“ไอ้หมอ มาก็ดีแล้ว น้องๆ” ดรัณเรียกบาร์เทนเดอร์ “ขอแบบนี้อีก 2 ที่นะ”

“โอ้โห ตั้งใจจะมอมเหล้าฉันตั้งแต่เลิกงานเชียวหรือวะ ไอ้นี่เผลอนิดไม่ได้ทำตัวเป็นผู้สูงวัยอีกแล้ว”

“ผู้สูงวัยอะไรวะ”

“ก็พวกที่ชอบคิดถึงเรื่องเก่าๆ ในอดีตส่วนมากจะเป็นคนที่อายุเกิน 50 หรือที่ใครๆ เรียกว่าผู้สูงวัย หนุ่มๆ สาวๆ ไม่ค่อยมีใครเก็บเอามาคิดหรอกว่ะ”

“แกจะให้ฉันเลิกคิดได้ยังไง ในเมื่อเรื่องนั้นมันเกี่ยวกับฉันโดยตรง ไอ้หมอ ฉันก็อยากความจำเสื่อมถ้าทำได้ หรือแกจะช่วยสงเคราะห์ทุบหัวฉันจนสลบแล้วฟื้นขึ้นมาจำอะไรไม่ได้ล่ะวะ”

“เฮ้ย...”

“แต่สักวันฉันก็ต้องจำได้ แล้วเรื่องพวกนั้นก็ยังอยู่ในหัวเหมือนเดิม แกจะให้ฉันลืมคนที่ฉันรักมากที่สุดถึงสองคนไปได้ยังไงวะไอ้หมอ”