ตอนที่ 2

“กูไม่เข้าใจเลยไอ้เกียง” ฉิมหันมาพูดกับหนึ่งในสามสหาย

“ไม่เข้าใจอะไรไอ้ฉิม?”

“กูไม่เข้าใจว่าทำไมนายหัวต้องให้พวกเราเอาตัวผู้หญิงคนนี้มาด้วย ปกติกูไม่เคยเห็นนายหัวอนุญาตให้ผู้หญิงคนไหนในเหมืองเข้ามาที่นี่”

“ถามกูจะให้กูไปถามใคร...มึงโง่รึเปล่า แหกตาดูสิวะว่านายหัวให้เอาตัวผู้หญิงคนนั้นมาแบบไหน”

“แบบนี้เขาเรียกว่าฉุดมา แล้วนายหัวเคยไปเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้จากที่ไหน”

ไอ้คงแทรกขึ้นเกาหัวแกรก ๆ

“ถามกูแล้วจะให้กูไปถามใคร” เกียงหัวเสีย “ถ้าพวกมึงสงสัยเข้าไปถามนายหัวตอนนี้เลยมั้ย กูอยากรู้นักว่าใครจะกล้าเข้าไปมั่ง”

“โอ๊ย!...ถ้างั้นพวกกูกลับก่อนล่ะ” ทั้งฉิมกับคงรีบออกตัวแล้วเดินกอดคอกันออกไป

“ถุย!...อยากรู้อยากเห็นกันนัก พอถึงเวลาไม่มีใครกล้าสักคน”

เกียงด่าตามหลังแต่ก็อดที่จะหันกลับไปที่กระท่อมไม่ได้ เอียงคอแล้วเกาหัวทำท่าสงสัย

“จะว่าไป...กูก็อยากรู้เหมือนกันนะ...แต่บรื๋อ...ใครจะกล้าเข้าไปถามวะ”

พอเกียงไปแล้วก็เหลือแต่คนที่อยู่ในกระท่อม กระท่อมหลังนั้นจะเรียกว่าเป็นกระท่อมก็ไม่เชิงเพราะมีห้องหับและผนังมิดชิดไม่เหมือนขนำน้อยตามภาษาใต้ในป่าทั่วไป แทนอุ้มร่างบอบบางของผู้หญิงที่เขาให้คนทั้งสามไปพามาเข้าไปในห้องแล้ววางร่างนั้นลงบนเตียงที่เหมือนแคร่ไม้ภายในห้องแรง ๆ ผลก็คือหญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวในทันที

“อืม...อูย...ที่นี่ที่ไหน”

หญิงสาวที่ยังง่วงงุนเพราะสลบไปบิดตัวไปมาอยู่บนแคร่ไม้โดยไม่รู้ว่ากำลังถูกจับจ้องด้วยสายตาอำมหิตของใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แทนบิดปากและมองหญิงสาวร่างบอบบางในชุดกระโปรงที่นอนบิดตัวไปมาบนเตียงเหมือนเขาเกลียดชังอย่างที่สุด

“อืม...อ๊ะ...เอ๊ะ! นี่คุณเป็นใคร!”

พอรู้สึกตัวเต็มที่ก็ต้องตกใจและผลุดลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่ามีคนแปลกหน้ายืนมองด้วยดวงตาขุ่นคลั่ก

“ตื่นแล้วเหรอ แม่สาวเมืองกรุง...เป็นไง...หลับสบายมั้ย”

ขยับเข้าไปและถามด้วยเสียงลากยาวแบบประชดประชัน หญิงสาวที่พึ่งรู้สึกตัวขยับถอยหลังและมองด้วยความกลัว

“ที่นี่ที่ไหน!”

หล่อนถามขึ้นแต่แทนกลับยิ้มแสยะอย่างสะใจ

“ที่ไหนไม่สำคัญ!...สำคัญว่าฉันได้ตัวเธอมาแล้ว”

“อ๊าย! นี่จะทำอะไรฉัน!”

โวยวายขึ้นมาเมื่อมือบางของหล่อนถูกเขาจับไว้และดึงร่างนั้นเข้าไปหา

“เธอคือไอลดา เนตรพิพิธ ใช่มั้ย!”

ชายหนุ่มตะเบ็งเสียงใส่ หญิงสาวเบิกตากว้างและมองเขาอย่างไม่เข้าใจ หล่อนกำลังนึกถึงตอนที่นั่งรถจิ๊ปเข้ามาในสวนยางและเห็นว่ามีรถมาจอดขวางไว้ก่อนที่ชายฉกรรจ์สามคนจะลงมาจากรถคันนั้นและทำร้ายคนขับจนสลบพร้อมทั้งลากตัวหล่อนลงจากรถ ฉุดกระชากลากถูจนหล่อนสลบไปและมารู้สึกตัวอีกทีที่นี่

“ใช่!...แล้วจะทำไม”

หญิงสาวซึ่งชื่อของหล่อนคือ ไอลดา เนตรพิพิธ ลูกสาวนักการเมืองใหญ่ตะเบ็งเสียงกลับไปบ้างแต่เสียงของหล่อนก็สั่นเครือพอ ๆ กับตัวของหล่อนที่สั่นไปหมด หล่อนเห็นอีกฝ่ายแสยะยิ้ม คนที่กำลังพูดกับหล่อนอยู่ตอนนี้ถึงจะดูเถื่อนแต่เขาก็หน้าตาดีไม่ใช่เล่น แต่ไอลดาไม่ได้สนใจแล้วว่าเขาจะรูปหล่อเหมือนเทพบุตรเพราะท่าทางเอาเรื่องนั้นทำให้หล่อนกลัวจนเสียศูนย์