ตอนที่ 1

“นายหัว นายหัว! นี่ไง...เราพาคนที่นายหัวอยากได้มาให้แล้ว”

เสียงที่ดังโหวกเหวกอยู่ด่านนอกกระท่อมไม้ทำให้ร่างสูงของชายหนุ่มวัยสามสิบต้องก้าวออกมาและมองหน้าชายฉกรรจ์สามคนที่หน้าตาแต่ละคนทั้งเถื่อนทั้งหน้ากลัวเพราะไว้หนวดเคราเฟิ้มและแต่งตัวด้วยชุดคนงานในเหมืองที่ห่างไปจากแนวป่าของกระท่อมหลังนั้นอีกหลายกิโลเมตร

“เฮ้ย!...ไหนวะ...ที่พวกมึงบอกว่าไปพาคนที่กูอยากได้มาน่ะ อยู่ไหน?”

ถามเสียงดัง ชายหนุ่มใบหน้าเข้มและไว้หนวดเคราเหมือนคนที่มาหาแต่ดูน่าเกรงขามมากกว่าพูดขึ้นและมองไปบนหลังม้าที่คนทั้งสามจูงตามมาด้วย บนนั้นมีร่างของหญิงสาวในชุดกระโปรงยาวนอนพาดสลบอยู่

“นี่ไงนายหัว...ก็ผู้หญิงที่นายหัวบอกว่านั่งรถจิ๊ปผ่านมาทางเหมืองของเรา แล้วพวกเราก็ดักรถจิ๊ปคันนั้น จัดการคนขับซะม่อยกระรอก”

“พวกมึงฆ่าคนตายรึเปล่าวะ”

“มันยังไม่ตายหรอกนายหัว”

“ถึงตายกูก็ไม่กลัวโว๊ย!...คนอย่างนายหัวแทนไม่เคยกลัวใคร แล้วถ้ายิ่งเป็นคนที่กูเกลียดกูก็จะยิ่งสะใจ...ไหนวะ...ขอกูดูหน้าผู้หญิงที่ให้พวกมึงจับมาหน่อย ดูซิว่าหน้าตาเป็นไง”

คนที่แทนตัวเองว่า แทน และทุกคนในที่นั้นรู้กันดีว่าเขาคือ นายหัวแทน นายหัวเหมืองใหญ่แดนใต้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในกระท่อมในป่าและไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เพราะนิสัยมุทะลุดุดันและไม่เคยไว้หน้าใคร คนทั้งเหมืองรู้ดีว่าเขาเป็นคนเอาจริงแค่ไหน แค่มองตาทุกคนในที่นั้นก็แทบจะหลบสายตาคมคู่นั้นไม่กล้าจะสบด้วย

“นี่ไงนายหัว...หน้าตาไม่น่าเกลียดหรอกนายหัว...ผมเห็นแล้ว แม่นี่สวยดี”

ไอ้เกียง หนึ่งในคนสนิทที่คอยดูแลพื้นที่บริเวณกระท่อมของนายหัวแทนพูดขึ้น

“กูไม่สนหรอกว่าจะสวยรึไม่สวย! แค่เป็นคนที่กูต้องการก็พอแล้ว!”

แทนเข้าไปดูใกล้ ๆ เห็นว่าร่างของผู้หญิงที่พาดอยู่บนหลังม้าและสลบอยู่ยังไม่ได้สติ

“นายหัวจะดูหน้าผู้หญิงคนนี้ชัด ๆ มั้ย เดี๋ยวผมจะอุ้มลงมาให้ดู”

“เฮ้ย! ไม่ต้อง ไอ้เกียง!” ตวาดกลับแล้วดึงเชือกบนคอม้า “เดี๋ยวกูพาเข้าไปในกระท่อมเอง พวกมึงจะไปไหนก็ไป”

“แหม...ให้พวกเราช่วยหน่อยไม่ได้เหรอครับนายหัว”

“ไอ้เกียง! ถ้ามึงฟังภาษาพูดไม่รู้เรื่องกูจะใช้ภาษามือกับมึงแทน”

“ครับ...ครับ...นายหัว...ตามสบายครับ”

ไอ้เกียงรีบถอยไปยืนกับพรรคพวกอีกสองคนคือไอ้ฉิมกับไอ้คง ทั้งสามยืนมองนายหัวที่รูปร่างสูงและบึกบึนของเขาทำให้การอุ้มผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ลงจากหลังม้าเป็นเรื่องง่าย แทนอุ้มร่างบอบบางของหล่อนกลับเข้าไปในกระท่อมโดยมีสายตาของคนทั้งสามมองตาม