ตอนที่ 2

“อาคิลลา อย่างนั้นหรือคะ?”

ความสงสัยและกระหายรู้กระจายอยู่ในดวงตาคู่งาม กระทั่งบิดาของเธอหยิบนิตยสารเล่มเดิมขึ้นมาและยื่นกลับไปให้เธอ

“เขาคืออาคิลลา หรือในแวดวงหมัดมวยรู้จักดีในชื่อ ดิ อีเกิล...โปรโมเตอร์ค่ายมวยยักษ์ใหญ่ที่กำลังผงาดขึ้นมาเป็นพญาอินทรีบดบังรัศมีของไนต์ บ็อกซิ่ง โปรโมชั่น”

ทิพชยารับหนังสือเล่มนั้นมาไว้ในมือ เธอก้มลงมองมันอีกครั้งทว่าคราวนี้เป็นการมองด้วยความรู้สึกอีกอย่างที่แปลกไปกว่าเดิม

“โคเลสนิก รอชนีเชนโก...เขาคือคีธ...ที่เคยเป็นนักมวยชื่อดังที่อยู่กับคุณพ่อนี่ไม่ใช่หรือคะ?”

ยาซาโน่พยักหน้ารับ “ใช่...แต่นั่นมันก็เป็นแค่อดีต ตอนนี้คีธ คือเจ้าของอาคิลลา โปรโมเตอร์...เขากลายเป็นดิ อีเกิล พญาอินทรีแห่งวงการหมัดมวยที่มีอิทธิพลอย่างมากบนสังเวียนนักสู้ของกีฬาประเภทนี้ คีธสามารถปั้นนักมวยในสังกัดฝีมือระดับพระกาฬอย่างจอร์จ ซีวิส เก่งกาจขนาดที่ว่าขึ้นเวทีไหนก็ได้แชมป์จากการน็อคเอ๊าท์เวทีนั้น คีธดังมากขนาดที่นิตยสารไทม์ยกย่องให้เขาเป็นโปรโมเตอร์มวยอันดับหนึ่งที่มีอิธิพลมากที่สุดของสหรัฐในตอนนี้เลยทีเดียว”

“เราควรดีใจกับความสำเร็จของเขาใช่ไหมคะพ่อ?”

ทิพชยาไม่ได้ตั้งใจทำให้บิดาหดหู่ เธอพูดทุกอย่างออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริง แต่ดูเหมือนว่ายาซาโน่จะไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น

“ทำไม...พ่อทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ”

หญิงสาวเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าของบิดา ชายวัยกลางคนผละไปนั่งที่เก้าอี้นวมตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานและกล่าวเสียงเครียด

“ใช่...โคเลสนิกกำลังประสบความสำเร็จในอาชีพใหม่ของเขา...เขาเคยเป็นนักมวยที่พ่อปั้นมากับมือ แต่ตอนนี้เขาไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว แทมมี่”

“มีอะไรอย่างนั้นหรือคะพ่อ หนูแค่รู้สึกว่าช่วงเวลาสองปีที่หนูไปเรียนออกแบบที่ลอนดอนมันมีอะไรเกิดขึ้นมากมายที่นี่”

ดวงหน้างามของสาววัยยี่สิบปีบริบูรณ์เต็มไปด้วยความใคร่รู้ซึ่งเธอไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจต่อความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับธุรกิจของครอบครัว

ทิพชยาเคยอยู่ใกล้ชิดกับงานที่บริษัทของยาซาโน่ เธอรู้จักนักมวยทุกคนในสังกัดและ...ใช่ โดยเฉพาะโคเลสนิก หนุ่มรัสเซียตัวโตเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลบรูเน็ตและผิวสีแทนจัดบนเรือนร่างกำยำ สิ่งที่ทำให้เธอจดจำเขาได้ขึ้นใจคือลักยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าหล่อเหลายามเขาหันมายังเธอทุกครั้ง

ตอนนั้นเธอเป็นเด็กสาววัยสิบแปดปีที่ไม่ได้แค่วุ่นวายหรือหมกมุ่นอยู่กับการอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ยามว่างเธอมักจะไปที่ค่ายมวยของบิดาชานกรุงแอตแลนตาบ่อยครั้ง เธอมีความสุขกับการไปคอยแอบดูการฝึกซ้อมอย่างหนักของนักมวยในสังกัดของยาซาโน่ ซึ่งมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เธอเก็บเขาเอาไปไว้ในความฝันและไม่เคยบอกใคร

โคเลสนิก รอชนีเชนโก...นักมวยหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรวัยยี่สิบสองซึ่งเดินทางไกลมาจากรัสเซีย เขาไม่ได้มีฝีมือแค่ในเรื่องหมัดมวย แต่ยังขโมยหัวใจของเธอไปโดยไม่มีใครรู้เรื่องนี้ที่เธอเก็บงำมันเอาไว้กระทั่งเดินทางไปเรียนต่อทางด้านดีไซเนอร์ที่ลอนดอน

ยาซาโน่เหลือบมองบุตรสาวที่นั่งลงบนเก้าอี้อีกฝั่งของโต๊ะ ทิพชยาเติบโตขึ้นมากจนเขาคิดว่าเธอพร้อมที่จะรับฟังปัญหาไม่ว่าจะหนักหน่วงแค่ไหน

“เมื่อก่อนคีธเคยเป็นนักมวยในสังกัดที่พ่อพยายามผลักดันเขาจนกลายเป็นนักมวยอาชีพที่มีชื่อเสียงในวงการได้สำเร็จ ใคร ๆ ก็ต้องการตัวเขา เพราะคีธไม่ใช่แค่นักมวยที่มีฝีมือเตะต่อยธรรมดา แต่เขายังเป็นคนหน้าตาหล่อเหลาและมีเสน่ห์จนบริษัทโฆษณาพยายามทาบทามให้เขารับงานเป็นพรีเซ็นเตอร์ แต่คีธมีนิสัยไม่เหมือนใคร เขาแตกต่างจากคนอื่นตรงที่เป็นคนเอาจริงเอาจังและไม่เคยหลงใหลได้ปลื้มกับชื่อเสียงเงินทองที่กำลังวิ่งเข้ามาชนเขา ถ้าจะทำอะไรคีธก็จะเลือกทำเพียงอย่างเดียวที่ตั้งใจ เขาไม่ชอบทำอะไรหลายอย่างในเวลาเดียวกัน ตอนนั้นเขากำลังถึงจุดที่เรียกได้ว่า เกือบจะพีคที่สุดแล้วในชีวิต ตอนนั้นเมื่อสองปีที่แล้ว เป็นเวลาที่ลูกเดินทางไปเรียนต่อที่ลอนดอน เขากำลังจะประสบความสำเร็จในการขึ้นชกท้าชิงกับนักมวยดังที่สุดของวงการ คีธหวังจะโค่นบัลลังแชมป์โลกและชิงเข็มขัดมาให้ได้...ถ้าไม่เกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นกับเขาเสียก่อน”