08 โรคจิต
#เกาะส่วนตัวอัคคี
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปัง ๆ ๆ ๆ เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”หญิงสาวโวยวายไม่เลิกหลังจากที่ฟื้นจากฤทธิ์ยาแล้ว เธอทั้งตีและทุบบานประตูจนมือแตกมีเลือดออกมาตามหลังมือ
“ฮึกก ปล่อยฉันไปฮื่ออ แซน...แซนอยู่ไหนฮึกก”เธอทรุดตัวลงตรงหน้าประตูพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างพรั่งพรู
แกร่กก!! ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงเดินเข้ามาคว้าตัวเธอให้ลุกขึ้น
“คะ คุณ!!”
“มานี่!!”ชายหนุ่มฉุดกระชากลากหญิงสาวออกมาอย่างรุนแรงจนมาถึงบ้านของเขา ก่อนที่เธอจะถูกเหวี่ยงลงพื้นอย่างแรง
ตุบ!!
“โอ้ยยย!!”
“ต่อไปนี้เธอต้องดูแลทุกอย่างที่นี่ทั้งหมด ทำความสะอาดอย่าให้มีแม้แต่ไรฝุ่น”
“ทำไมฉันต้องทำด้วย!?”
“เพราะเธอคือทาสของฉันไง อย่าลืมนะคนรักของเธอยังอยู่ในมือของฉัน แค่ฉันออกคำสั่งคำเดียวลูกน้องของฉันก็จะเอาคนรักของเธอไปฆ่าโยนทะเลแน่นอน”ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันแววตาแฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด
“นายมันเลว!!”
“ฉันก็ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดีนะ มีแต่เธอเองที่เป็นคนตัดสินฉัน”
“....”หญิงสาวมองหน้าของชายหนุ่มด้วยแววตาที่เกลียดชัง
“เกลียดฉันเหรอ เจ็บเหรอ ฮึ! สำหรับเธอมันยังไม่ได้ครึ่งที่ฉันเจ็บเลย”ชายหนุ่มเค้นเสียงพูด
“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นายก็ฆ่าฉันเลยสิแล้วปล่อยแซนไป ทุกอย่างมันจะได้จบแค่ตรงนี้จบแค่ฉัน”
“แม่ของฉันทรมานมากขนาดไหนเธอก็ต้องทรมานมากขนาดนั้นเหมือนกัน อยากรู้สาเหตุไหมล่ะว่าทำไมฉันถึงเอาเธอมาแก้แค้นแทนที่จะเป็นพ่อของเธอ”
“....”
“เพราะดวงใจของพ่อเธอมันอยู่ตรงนี้ยังไงล่ะ ฉันจะทำให้พ่อของเธอเจ็บปวดทีละนิด ทีละนิด จนทนไม่ไหวแล้วฆ่าตัวตายไปเอง”
“โรคจิต!!”
“ฮ่า ๆ ๆ ฉันรู้สึกดีจังที่มีคนด่าฉันแบบนี้ อื้มมแต่ฉันก็ยอมรับนะ เธอรู้ไหมว่าคนที่มันตะโกนด่าใส่หน้าฉันคนล่าสุดมันเป็นยังไง...”
“.....”
ชายหนุ่มย่อตัวนั่งลงข้างๆหญิงสาวใช้มือลูบไปตามใบหน้าของเธอก่อนจะใช้นิ้วชี้ลูบที่ริมฝีปากแห้งของเธอ
“ฉันให้ลูกน้องจับมันอ้าปากแล้วตัดลิ้นทิ้งเอาน้ำเกลือกรอกปาก ตามด้วยพริกป่น จากนั้นก็มัดมันไว้ปล่อยให้มันตายอย่างช้าๆแล้วก็เอาศพมันไปทิ้ง”ชายหนุ่มมองที่ริมฝีปากของหญิงสาวพร้อมกับแลบลิ้นเลียมุมปากของตัวเอง
“ฮึกกก ออกไป!!”เธอผลักชายหนุ่มออกอย่างแรงก่อนจะถอยหลังหนีอย่างไม่คิดชีวิต
“หึ ๆ”เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับกระตุกยิ้มใส่เธอ “จะว่าไปฉันก็ไม่เคยเอาผู้หญิงมานานแล้วนะ อยากลองเอาผู้หญิงอย่างเธอบ้างมันจะรู้สึกยังไงกันนะ”เขายืนถอดเสื้อออกแล้วเหวี่ยงทิ้งไป
“ไอ้บ้า!! ไอ้ทุเรศ!! ฉันจะไม่มีทางมีอะไรกับนายเด็ดขาด”
“ทำไม!!”
“ก็เพราะว่านายมันสกปรกเกินที่ฉันจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวยังไงล่ะ”
“เหอะ!! ถ้าอย่างฉันเรียกว่าสกปรกแล้วพ่อเธอล่ะเรียกว่าอะไร”
“.....”
“ฆ่าแม่ของฉันตายเพื่อที่จะเอาบริษัทไปเป็นของตัวเอง ทำดีกับแม่ฉันทุกอย่างเพื่อให้แม่ฉันเซ็นยกบริษัทให้จากนั้นก็ฆ่าแม่ของฉันทิ้งนี่น่ะเหรอคนดีต่อหน้าสังคม”
“ไม่จริงพ่อฉันไม่ใช่คนแบบนั้น บริษัทนี้ก็ไม่ได้ไปโกงใครมาทั้งนั้นด้วย”
“อ้อ!...ฉันลืมไปว่าฉันพูดอะไรไปเธอก็คงจะไม่ฟังหรอกเพราะเธอมันหูเบาเชื่อแต่คำพูดของพ่อตัวเอง”
“.....”
“ฮึ! ถึงกับพูดไม่ออกเลยน่ะสิ”
“เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้วทำไมนายถึงไม่ยอมอโหสิกรรม แล้วแบบนี้แม่ของนายจะไปสงบเหรอ”
“ยอมอโหสิกรรมแต่ไม่ได้รับความยุติธรรมน่ะเหรอ ในตอนนั้นทุกอย่างมันขับเคลื่อนไปด้วยเงินคดีถูกปิดเงียบแม่ของฉันตายอย่างอนาถ คนร้ายลอยนวลไม่ถูกจับเพียงเพราะคำว่าเงินพ่อของเธอถึงได้อยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ไง ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมีเงิน จนมารู้ทีหลังว่าพ่อของฉันเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย ฉันเลยสานต่อทุกอย่างจากพ่อจนมีทุกวันนี้ไง ฉันคอยเฝ้าตามดูเธอตลอดแบบไม่ให้คลาดสายตาฉันอยากจะฆ่าเธอให้ตายไปเลยด้วยซ้ำ แต่พอคิดไปคิดมาการตายมันก็จะดูง่ายเกินไปสำหรับเธอและพ่อเธอก็จะไม่ทรมาน ฉันรอคอยจนถึงทุกวันนี้วันที่ฉันจะได้แก้แค้นให้กับแม่ของฉัน”
“....”
“ไม่ต้องคิดที่จะหนี เพราะที่นี่ไม่มีทางให้เธอหนี และก็ไม่ต้องกลัวฉันจะปล่อยเธอกลับไปแน่แต่หลังจากที่ฉันได้ทุกอย่างกลับคืนมาแล้วเท่านั้น”
“....”
