ตอนที่ 5

เจ้าของร่างสูงใหญ่ยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปใกล้ ๆ เขาพยายามจะปลุกให้เธอตื่นจากความมึนเมา และแล้วความพยายามของเขาก็ดูเหมือนจะประสบผล

“มีนา...ฉันชื่อ...มีนา”

“มีน่า...คุณชื่อมีน่าอย่างนั้นหรือ?”

เขาทวนชื่อนั้นขณะเงี่ยหูฟังจนเผลอเอาจมูกโด่งชนกับแก้มสีแดงปลั่ง ริมฝีปากหยักหนาก็ใกล้กับพวงแก้มนวลเพียงนิดเดียว ลมหายใจร้อนของเธอฉุดความรู้สึกบางอย่างของเขาให้ฟุ้งกระจายขึ้นมาจากเบื้องลึก

“โอเค...คุณชื่อมีน่า...แล้วบ้านของคุณล่ะ”

“อืม” หญิงสาวครางเบา ๆ ก่อนกระหวัดแขนเรียวเกี่ยวลำคอของเขาไว้แทนคำตอบ แม็กเซ็นไม่ทันระวังตัวทำให้จมูกโด่งฝังลงบนแก้มนวลเต็ม ๆ

“ฉันชื่อมีนานะ...มีนา”

เธอยังงัวเงียโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังอยู่ในท่วงทีเหมือนให้ท่าคนแปลกหน้าที่มาเธอมาถึงบ้านของเขา ชายหนุ่มชะงักและเกิดอาการบางอย่างที่ไม่อาจอธิบาย เขาอยู่ใกล้เธอมากเกินไป ถึงแม้ร่างแน่งน้อยจะมึนเมาทว่าท่าทางของเธอก็ยั่วยวนจนเขาต้องเรียกสติกลับคืน

“มีน่า...ผมจะพาคุณเข้าไปในบ้านก่อนก็แล้วกัน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”

แม็กเซ็นตัดใจดึงแขนเรียวที่เกี่ยวรอบลำคอของเขาออกและเปิดประตูรถเพื่ออุ้มร่างเล็กเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ที่มีแสงส่องสว่างจากโคมไฟด้านหน้า ข้างในซึ่งแสงไฟสาดส่องเข้าไปทำให้เห็นการตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์อย่างวิจิตนั้นเงียบเชียบ บ้านหลังนี้เป็นที่พักอันสงบของเขาเสมอหลังจากกรำงานด้านธุรกิจของครอบครัวและในเวลาที่ต้องการปลีกวิเวก

ชายหนุ่มค่อย ๆ วางร่างเล็กบอบบางลงบนเตียงขนาดใหญ่ เขาต้องช่วยดึงชายกระโปรงของชุดสีกุหลาบที่เลิกขึ้นไปถึงต้นขาขาวเนียนของหญิงสาวซึ่งเธอยังบิดตัวไปมาบนที่นอนหนานุ่ม

แม็กเซ็นทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ และรู้สึกมึนงงเล็ก ๆ กับการกระทำของตัวเองในเหตุการณ์ที่ไม่เคยประสบพบ โตมาจนเป็นหนุ่มอายุตั้งสามสิบถึงจะเคยควงผู้หญิงก็ไม่เคยพาใครคนไหนมาที่บ้านและถึงขนาดเข้ามาในห้องนอนของเขาแม้แต่คนเดียว

เขายังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำ ไม่ได้ตั้งใจสักนิดที่จะแอบอ้างตัวว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนี้ที่เมามายแทบไม่ได้สติ แต่เขาเห็นว่าเธอกำลังถูกรังแกและแค่คิดว่าจะช่วยไว้ก็เท่านั้น

แม็กเซ็นถอนหายใจทว่าก็อดไม่ได้ที่จะหันไปพิศมองดวงหน้าหวานซึ่งดวงตากลมโตคู่นั้นยังกระพริบถี่ ๆ และริมฝีปากอิ่มสวยยังพึมพำเหมือนว่าสติอันน้อยนิดยังคงทำงานอยู่ ผู้หญิงสวย ๆ แบบนี้เมาพับอยู่ข้างถนนก็เหมือนอาหารโอชะให้พวกเสือสิงห์คาบไปขย้ำก็เท่านั้น เขาคิดในใจแต่ก่อนที่จะลุกขึ้นก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงกระแอมของเธอดังขึ้น

“แค่ก...แค่ก”