11 | ยากจะถอนตัว

มาคัสไม่ได้ผละจากร่างบางแต่อย่างใดช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอดทั้งคืน เขาทั้งหยอกล้อร่างกายเธอเล่นเหมือนเด็กที่เจอของเล่นชิ้นใหม่ที่ถูกใจ สอนบทเรียนในเรื่องรักร้อนในห้วงพิศวาสให้สาวน้อยผู้ด้อยประสบการณ์ จนเธอผล็อยหลับไปหลายครั้งแต่พ่อเจ้าประคุณยังปลุกเจ้าหล่อนขึ้นมาระเริงบทรักอันเร่าร้อนใหม่อีกครั้งเฉกเช่นตอนนี้

“พอเถอะค่ะเหนื่อยแล้ว”ลินลดาพูดทั้งที่ยังหลับตาเมื่อรู้สึกได้ว่าฝ่ามือหนากำลังบีบเคล้นอกอวบของตนเอาไว้จนเธอหลับต่อไปไม่ได้

“ตื่นเถอะคนดี ฉันหิว....”เขาบดเบียดลำกายแข็งชันพร้อมรบอีกครั้ง ถูไถกับสะโพกกลมกลึงของเธอส่ายวนให้เจ้าหล่อนรู้ว่าเขาต้องการอะไร

“อ๊ะ...อ่า!”นิ้วร้ายไล้วนบดบี้ที่จุดกระสันอย่างสนุกมือ สร้างความเสียวซ่านให้แก่เธอจนต้องครางออกมา ขาแข็งแรงแทรกเข้าระหว่างขา ในขณะที่ลินลดานอนตะแคงยกขาเรียวเสลาขึ้นสูงเปิดเปลือยความสาวที่ยังมีคาวราคีติดอยู่

“แฉะหมดแล้ว....โอ้ว!”เสียงสูดปากด้วยความรัญจวนใจเมื่อได้ยินเสียงหวานครางแผ่วเบา นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปในโพรงสวาท ชักเข้าออกอย่างเมามันสนุกมือ เพียงเท่านั้นลินลดากระตุกเกร็งสั่นสะท้านไปทั้งตัว

อสูรร้ายจับร่างน้อยพลิกหันกลับมาเผชิญหน้า กระแทกจูบรุนแรงบนกลีบปากบาง ไม่ให้เธอได้ห้ามปรามใดๆ ลิ้นร้อนสอดแทรกชอนไชเข้าไปในอุ้งปากบาง ไล้ชิมความหวานที่ซ่อนอยู่ภายในตวัดลิ้นอ่อนนุ่มพัวพันเรียวลิ้นสากอย่างเสนอสนอง

ต่างฝ่ายต่างปลุกกำหนัดของแต่ละคนให้ลุกพรือ จนห้องนอนสีโทนน้ำตาลร้อนระอุไปด้วยเพลิงราคะ เหมือนดั่งน้ำมันไปสาดใส่ไฟให้มอดไหม้ยากจะดับลงได้ ความสาวสดใหม่บวกกับความไร้เดียงสาที่เจ้าหล่อนมอบให้ ทำให้หนุ่มนักรักถึงกับหลงมัวเมาในห้วงเสน่หายากที่จะถอนตัว

14:05AM

หลังจากที่เขาและเธอต่างฟาดฟันกันบนสังเวียนแห่งตัณหาของกันและกัน ร่างสูงสง่าตวัดขาลุกจากที่นอนด้วยสภาพเปล่าเปลือย ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวสอบเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่จะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ มองหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งกระพริบตาถี่ๆ โดยไม่พูดไม่จา มาคัสหยิบสูทที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาหยิบบางสิ่งออกมา

“นี่สำหรับค่ำคืนที่ผ่านมา กรอกตัวเลขเอาเองแล้วกัน”พูดพร้อมกับวางเช็คไว้ที่หัวเตียง ใช้ฝ่ามือเกลี่ยแก้มใสเนียนปลั่งอย่างเบามือ

“เลว!”น้ำเสียงแหบแห้งเปล่งอย่างยากลำบาก มือน้อยจับปมผ้าห่มคลุมกายไว้แน่นพยายามควบคุมความโกรธเอาไว้ ลินลดากำมือเข้าหากันแน่น เกลียดตัวเองที่เผลอตัวเผลอใจไปกับรสสวาทราคะที่คนใจร้ายมอบให้ ก่อนจะพลิกกายหันหนีไม่อยากจะเห็นหน้าเขาอีกต่อไป

สายตาคมจดจ้องมองแผ่นหลังบอบบางขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยรักที่เขาทำไว้ รอยประทับแดงจ้ำทั่วไปหมดไม่เว้นแม้แต่สีข้างของสรีระร่างงดงามราวกับรูปปั้นปติกรรมชิ้นเอก ที่ใครๆ ก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องนอกจากเขา

“หึ! ด่าฉันแลกกับที่ได้เสียบเธอมันยิ่งกว่าคุ้มเสียอีก”เขาพูดเย้ยหยันก่อนจะเอื้อมมือไปบีบปลายคางมนแน่น จับเธอให้หันมาเผชิญหน้าทว่าเมื่อสายตาหวานพราวเสน่ห์มองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ มาคัสถึงกับนิ่งชะงักเหมือนถูกมนต์แห่งแม่มดปล่อยเธอเป็นอิสระ

“ฉันไม่คิดจะเสียดาย ถือเสียว่าทำทานให้หมากิน!”ลินลดาต่อกลอนกับอสูรด้วยคำพูดร้ายๆ โดยที่เธอไม่เคยพูดกับใครมาก่อน แต่สำหรับผู้ชายคนนี้ทำให้หญิงสาวต้องเปลี่ยน วาจาผู้ดีใช้ไม่ได้กับคนพรรค์นี้หรอก

“จะมากไปแล้วนะ!”

“น้อยไปด้วยซ้ำกับการกระทำเยี่ยงสัตว์ป่าแบบนี้”

อสูรร้ายขบกรามแกร่งเข้าหากันจนได้ยินเสียงฟันกระทบดัง ทันใดนั้นเขาจึงทุบกำปั้นหนักลงไปบนที่นอน จนหญิงสาวต้องหลับตาแน่น เพียงไม่นานชายหนุ่มก็สาวเท้าแข็งแรงเข้าห้องน้ำ มาคัสหอบเอาอารมณ์โกรธเกรี้ยวอยู่คับอกด้วยความร้อนลุ่ม