บทที่7 โฮสต์คิดไปเอง

อวี๋เจียวหยิบถุงเงินใบเก่าของเจ้าของร่างเดิมที่ไม่มีเงินสักอีแปะมาใส่เงิน500อีแปะลงไป อีก500อีแปะอวี๋เจียวฝากไว้ในช่องเก็บของ

ระบบ “ตอนนี้โฮสต์มีอยู่655คะแนนค่ะโฮสต์จะซื้อเนื้อหมูมาทำอาหารบำรุงร่างกายไหมคะ”

ระบบแนะนำอวี๋เจียวเพราะถ้าอวี๋เจียวนำคะแนนที่ได้จากการยิงปลามาซื้อสินค้า ยอดขายของระบบก็จะเพิ่มขึ้น

เมื่อยอดขายเพิ่มขึ้นสิ้นปีมันอาจจะได้อัพเกรดให้ฉลาดขึ้นมีความสามารถมากขึ้น ตอนนี้พึ่งเดือนสามมันยังมีเวลาอีกหลายเดือนที่จะทำยอด

มันหวังว่าสิ้นปีมันจะมียอดขายมากพอที่จะอัพเกรดเพิ่มระดับอีกขั้น

ระบบไม่ได้หลอกให้อวี๋เจียวซื้อของที่ไม่จำเป็นเนื้อหมูมีประโยขน์ต่ออวี๋เจียวจริงๆ เพราะนางผอมเกินไปสมควรที่จะได้กินอาหารให้ครบห้าหมู่

”มีเนื้อหมูขายด้วยรึดีจริงๆเลย“อวี๋เจียวพูดขึ้นด้วยความดีใจนางทะลุมิติมาได้หลายวันแล้วยังไม่ได้กินเนื้อสักชิ้น

นางไม่รู้ว่าระบบมีเนื้อขายด้วยมิเช่นนั้นนางต้องซื้อมากินสักหน่อยแน่ๆ

ระบบ ”โฮสต์กดเข้าหมวดอาหารสดเลยค่ะ“

อวี๋เจียวกดเข้าหมวดอาหารสดในหน้าจอปรากฎภาพเนื้อหมู,เนื้อไก่,เนื้อวัว,เนื้อปลา อาหารสดมากมายอาหารทะเลจำพวกกุ้ง,ปู,ปลาหมึกก็มี

เนื้อหมูมีป้ายราคาติดว่าทุกส่วนราคากิโลกรัมละ35คะแนนตามความทรงจำของร่างเดิมเนื้อหมูราคาจินละ20อีแปะ เท่ากับว่าเนื้อหมูในระบบถูกว่าข้างนอก5อีแปะ

อวี๋เจียวกดซื้อเนื้อหมู2กิโลกรัมข้าวสาร5กิโลกรัมนางกดเข้าหมวดของใช้ซื้อไฟฉายมา1อันราคา20คะแนน ,สบู่ถูตัวราคาก้อนละ20คะแนนมา1ก้อน,ซื้อสบู่ล้างหน้าก้อนละ20คะแนน1ก้อน ซื้อแป้งทาตัว1กระปุกราคา20คะแนน,ยาสระผม1ขวด20คะแนน,แปรงสีฟันแถมยาสีฟัน1อันราคา20คะแนน

อวี๋เจียวเห็นราคาของแล้วรู้สึกขบขันจึงถามระบบว่า

“ระบบหมวดของใช้คือร้านทุกอย่าง20ใช่ไหม?”

ระบบ “ไม่ใช่ค่ะของที่แพงกว่า20คะแนนก็มีเช่นสบู่ล้างหน้าที่ดีที่สุดราคาจะอยู่ที่5000คะแนน ระบบเห็นว่าโฮสต์มีคะแนนไม่มากนักจึงปรับระดับหมวดสินค้าให้อยู่ที่ราคาต่ำสุดค่ะ

อวี๋เจียว ”อ่อพูดง่ายๆฉันจนฉันเข้าใจแล้วขอบคุณมาก“

ระบบ ”สินค้าราคาถูกก็ใช้ได้ดีเหมือนกันค่ะถึงแม้จะดีไม่เท่าสินค้าพรีเมียม แต่ในยุคโบราณที่โฮสต์อาศัยอยู่ในปัจจุปันนี้”

“สินค้าราคาถูกเหล่านี้เป็นตัวช่วยที่ดีในการใช้ชีวิตประจำวันของโฮสต์นะคะ“

ระบบพยายามอธิบายให้อวี๋เจียวเข้าใจซึ่งอวี๋เจียวก็เข้าใจแหละสำหรับนางแล้วสินค้าเหล่านี้ไม่ได้ราคาถูกเลย

เพราะนางยากจนมากนางอยากจะซื้อของที่ราคาถูกกว่านี้ด้วยซ้ำแต่ระบบไม่มีขาย

อวี๋เจียวยิ้มแล้วถามว่า “ฉันเหลือกี่คะแนน”

ระบบ “โฮสต์กดดูใบเสร็จค่าสินค้าได้เลยค่ะ”

อวี๋เจียวกดดูใบเสร็จนางซื้อของไปทั้งหมด340คะแนน อวี๋เจียวจึงกดเข้าหมวดเครื่องปรุงซื้อผงปรุงรส1ซองราคา10คะแนนน้ำตาลทรายขาว1กิโลกรัมราคา10คะแนน

ใช้คะแนนในการซื้อของไป360คะแนนอวี๋เจียวเหลือคะแนน295คะแนนอวี๋เจียวบอกกับระบบว่า

”ของที่ซื้อฝากไว้ที่ช่องเก็บของนะพรุ่งนี้6โมงเช้าช่วยปลุกฉันหน่อยนะขอบคุณมาก“

ระบบ ”Ok”

ระบบทำการ Shut down พอถึงเวลา6โมงเช้าระบบก็เอ่ยเรียกอวี๋เจียวเมื่อคืนอวี๋เจียวนอนดึกจึงไม่ตื่นง่ายๆ

>ระบบจึงนำนาฬิกาปลุกออกจากหมวดของใช้เปิดเสียงนาฬิกาปลุกดังๆแล้วนำมาจ่อที่หูของอวี๋เจียว

อวี๋เจียวตื่นขึ้นทันทีนางลุกขึ้นนั่งท่าทางงัวเงียมึนงงระบบเห็นแล้วจึงส่งเสียงหัวเราะเบาๆ

อวี๋เจียว “ระบบเธอหัวเราะฉัน”

ระบบ “เปล่าค่ะ“

อวี๋เจียว ”ฉันได้ยินเสียงหัวเราะ“

ระบบ ”โฮสต์คิดไปเองรึไม่ก็หูฝาดค่ะ“

อวี๋เจียว”….”

อวี๋เจียวพับผ้าห่มแล้วจึงบอกระบบให้นำสบู่กับแปรงสีฟันยาสีฟันออกมาให้นาง อวี๋เจียวเดินมาตักน้ำล้างหน้าแปรงฟัน

นางมองไปที่แปรงผักหลังบ้านเห็นอวี๋ฟางและจางเหลียนกำลังช่วยกันรดน้ำผัก

นางไม่เห็นอวี๋เฟิงคาดว่าเขาน่าจะไปหาบน้ำที่แม่น้ำมาใส่โอ่ง อวี๋เจียวเดินกลับเข้าไปในห้องกดซื้อขันพลาสติก1ใบราคา10อีแปะแล้วนำสบู่,แปรงสีฟัน,ยาสีฟันใส่ลงในขันฝากไว้ที่ช่องเก็บของ

อวี๋เจียวเดินมาที่ห้องครัวนางเปิดถังใส่ข้าวสารภายในถังเหลือข้าวสารประมาณจินนึงอวี๋เจียวจึงให้ระบบนำข้าวสาร,น้ำตาล,ผงปรุงรสออกมา

อวี๋เจียวเทข้าวสารใส่ถังเสร็จก็เทน้ำตาลใส่ไห นางนำผงปรุงรสเทใส่ถ้วยเล็กๆที่ปากบิ่น

จากนั้นจึงแตะไปที่ถุงพลาสติกที่บรรจุข้าวสาร,น้ำตาล,ผงปรุงรสให้ระบบนำไปทำลาย