ตอนที่ 6 ข่าวลือ

ตอนที่ 6 ข่าวลือ

@ปราชญ์

สองวันต่อมา ห้องทำงานส่วนตัว

"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานส่วนตัวของผมดังขึ้น

"เข้ามา..." คนที่เดินเข้ามาคือไอ้หมอกผู้ช่วยมือขวาของผมเอง และตามมาด้วยไอ้เกม รองผู้ช่วย พวกมันสองคนเป็นมือขวากับมือซ้ายคอยช่วยผมทำงานมาหลายปีแล้ว

"บอสครับ"

"มีอะไรก็พูดมา"

"ข้างนอกมีข่าวลือครับ"

"เรื่องอะไร" พวกมันสองคนทำท่าอึกอัก ผมจึงเงยหน้าขึ้น มองหน้าพวกมันสองคนอีกครั้ง

"ผมไม่ค่อยแน่ใจ ว่าควรจะพูดดีหรือไม่พูดดี"

"อยากพูดก็พูด ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด" ไอ้ลูกน้องพวกนี้มันน่ารำคาญจริงๆ

"อยากพูดครับ"

"ก็พูดมาสิ"

"ด้านนอกเขาลือกันว่าบอสเป็นเกย์ครับ" สิ่งที่ผมได้ยิน ทำเอาผมค่อนข้างรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ผมอยู่ที่นี่มาก็นาน ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาก่อน

"กูเหรอ..." ไร้สาระจริงๆ!

"ครับ" ลูกน้องของผมสองคนหันมองหน้ากัน

"ข่าวมาจากไหน" ผมถาม...

"ข้อนี้พวกผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ" ที่พวกมันสองคนเข้ามา น่าจะไม่ได้อยากเข้ามาบอกเรื่องข่าวลือที่ว่าหรอก แต่พวกมันอยากเข้ามาถามผมมากกว่าว่าผมเป็นแบบที่ข่าวลือพวกนั้นพูดกันหรือเปล่า เพราะดูจากสายตาและสีหน้าของพวกมันแล้ว มันน่าไล่ออกจริงๆ!!

"ไม่ต้องมองกูแบบนี้ กูไม่ใช่!" ผมรีบปฏิเสธ เห็นสายตาของพวกมันสองคนแล้วรู้สึกขนลุก!

"ผมว่าแล้วต้องไม่ใช่ ให้พวกผมหาคนปล่อยข่าวเอามั้ยครับ"

"ช่างเถอะเสียเวลา เอาเวลาไปทำงานดีกว่า มีอะไรอีกหรือเปล่า" ผมไม่สนใจว่าใครจะคิดหรือมองผมยังไง เพราะผมไม่สามารถไปห้ามความคิดของคนอื่นได้

"ไม่มีแล้วครับ" จากนั้นพวกมันสองคนก็เดินตามกันออกไป

วันต่อมา...

@เมล์

ช่วงนี้เป็นฤดูฝน ฉันเลิกงานแล้วแต่ยังกลับบ้านไม่ได้ ต้องรอให้ฝนหยุดก่อนเพราะฉันขับรถมอเตอร์ไซค์มา อีกอย่างคือฉันกลัวเสียงฟ้าร้องที่สุด ดีที่เอาหนังสือนิยายที่ซื้อมาเมื่อวันก่อนใส่กระเป๋าเอาติดมาด้วย ฉันนั่งอ่านหนังสือไปพลางๆระหว่างรอฝนหยุดตก

"ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ" เสียงคุ้นๆดังมาจากทางด้านหน้า ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่กำลังอ่านอยู่

"ไม่เห็นหรือไง ฝนตกแรงขนาดนี้หนูจะกลับได้ยังไง" ฉันพยักพเยิดหน้าออกไปทางด้านนอก ซึ่งตอนนี้เม็ดฝนก็ยังคงตกอยู่

"ช่วงนี้น่าจะยังพอมีห้องว่าง ถ้าเข้าฤดูฝนเต็มๆห้องจะเต็ม ถ้าไม่รีบจองระวังจะอดนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอก" บอสพูดเสร็จเขาก็เดินผ่านไปเหมือนคุยกับลม ส่วนฉันก็นั่งมองเม็ดฝนที่กำลังเทลงมาอย่างหนักอยู่ในขณะนี้...เฮ่อ ฉันพยายามหางานใกล้บ้านทำ งานที่ไม่ใช่ชาวสวนชาวไร่ ฉันเป็นคนตัวเล็กทำงานหนักพวกนั้นไม่ไหว

"เมล์ๆโจทย์มา..." ประมาณห้านาทีผ่านไป เขาเดินเร็วๆกลับมา แล้วนั่งลงข้างๆฉัน แถมยังแย่งหนังสือไปจากในมือของฉันอีก เอาไปทำท่าอ่าน ฉันมองคนตัวสูงด้วยสายตาเบื่อหน่าย ก่อนที่จะหันไปมองโจทย์ที่เขาว่า

คนนี้ฉันยังไม่เคยเห็นหน้า คนนี้ใครกันนะ? ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูข้อมูลที่เขาเคยให้ไว้ นิ่ม...ลูกสาวนายก อบต. ฉันอยากจะบ้า...นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่

"ปราชญ์ขา คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ" ฝนตกหนักขนาดนี้ยังจะมาได้อีกเนอะ...ฉันคิดในใจ

"อ้าวคุณนิ่ม ฝนตกแรงขนาดนี้มาได้ยังไงครับ" ก็นั่นน่ะสิ มานะจริงจริ๊ง

"นี่เธอลุกออกไปสิ ฉันจะนั่งกับปราชญ์ของฉัน" ปราชญ์ของฉันอีกแล้ว...ทำไมฉันจะต้องพาตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ น่าเบื่อ! แต่ก็เอาเถอะครั้งนี้ฉันจะเล่นด้วยอีกสักครั้ง

"ปราชญ์ของคุณคนเดียวที่ไหนกัน ถึงฉันจะเป็นพนักงานของที่นี่ แต่ความสัมพันธ์ของเราเป็นเพื่อนสาวกันค่ะ" ว่าแล้วฉันก็เขยิบก้นเข้าไปนั่งชิดติดกับเขาเลย ฉันไม่สนว่าเขาจะทำหน้ายังไง

"เพื่อนสาว...เธอหมายความว่ายังไง" เข้าใจยากจริงจริ๊ง หน้าตาก็ดูฉลาดดี ฉันพูดเข้าใจยากตรงไหน

"นี่อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้ บอสของฉันเขาเป็นเกย์ค๊า..." มือของฉันยกขึ้น ลูบผมตรงบริเวณหน้าผากเพื่อจัดแต่งทรงผมให้เขา แล้วก็หยิบผมตรงบริเวณใบหูที่ตกลงมา หยิบทับไปที่ใบหูให้เขา เหมือนกับว่าฉันกับบอสสนิทกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว

"เห็นมั้ยคะ ว่าฉันสนิทกับเขาขนาดไหน"

"ไม่จริง! ไม่จริงใช่มั้ยคะปราชญ์"

"เอ่อ...คือ..." ไม่กล้าพูดความจริงล่ะสิ มาฉันตอบแทนให้!

"จริงค่ะ บอสของฉันเขาเป็นคนดังประจำจังหวัด แถมยังเป็นเจ้าของโรงแรมที่ใหญ่และหรูหราขนาดนี้ อย่าเอ็ดไปเชียวนะคะ มันไม่ดีต่อภาพลักษณ์ค่ะ" นี่ก็นั่งอ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ ไม่คิดจะช่วยฉันยืนยันเรื่องของตัวเองบ้างหรือไง

"ปราชญ์บอกนิ่มมาสิคะ ว่าสิ่งที่ยัยนี่พูดไม่เป็นความจริง"

"เอ่อ..." ครั้งนี้ฉันมองหน้าเขา จะเอ่ออะไรนักหนา

"นี่พี่สาว...พี่ลองคิดดูนะ ถ้าเขาเป็นชายแท้จริง ป่านนี้เขาคงมีเมียเป็นตัวเป็นตนไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้ตัวเองแห้งเหี่ยวยาวนานขนาดนี้หรอก...จริงมั้ยคะเพื่อนสาว" ประโยคหลังฉันหันไปถามเขาด้วยรอยยิ้ม เห็นเขาก้มมองเป้าตัวเองด้วยใบหน้าซีดๆ

ฉันจึงแกล้งยกมือขึ้นลูบๆคลำๆอยู่ที่แขนของเขา แล้วค่อยๆไต่ไปที่หน้าอกอย่างเชื่องช้า

"เอามือของเธอออกไป" แน่ะ!!

"เห็นมั้ยคะ...จับนิดจับหน่อย หวงตัว!" ฉันหันไปบอกพี่สาวคนที่กำลังนั่งทำหน้าไม่พอใจอยู่

"ปราชญ์...บอกนิ่มมาสิคะ ว่าไม่จริง" เขาหันมามองหน้าฉัน

"บอสคะ..." ฉันส่งสายตากลับไป ฉันคิดว่าเขาควรจะให้ความร่วมมือกับฉัน และไม่ควรจะปิดบังเรื่องนี้อีกต่อไป

"จริงครับ"

"กรี๊ด!! ขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีมีธุระ" น้ำเสียงสะบัดๆพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเลย อาการของเธอคนเมื่อสักครู่ ทำให้ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ

"นี่เธอ"

"เอาน่าบอส...ไม่ต้องอาย หนูเข้าใจ"

"เธอเข้าใจว่าอะไร" เขาถามฉันด้วยสีหน้าเฉยๆ น่าจะสบายใจขึ้นแล้วที่ได้พูดความจริงออกไป

"ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ฝนหยุดตกแล้ว หนูขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ" นั่งรอมาชั่วโมงกว่า กว่าจะกลับถึงบ้านคงมืดพอดี ฉันลุกขึ้นขอหนังสือคืนเก็บใส่กระเป๋า จากนั้นฉันจึงเดินออกไป ได้ยินเขาบ่นแว่วๆ แต่ฟังไม่ถนัดไม่รู้พูดว่าอะไร

"ข่าวลือเรื่องนี้ ต้องมาจากยัยเตี้ยนี่แน่ๆ"