3

ที่เก่าที่นัดกับอคินไว้คือบาร์แห่งหนึ่ง

หนุ่มละอ่อนที่เพิ่งเรียนจบไม่นานมักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เห็นฉันโผล่มา เขาก็ดึงมือฉันเดินไปยังห้องส่วนตัวที่เขาจองล่วงหน้าไว้เรียบร้อย

ถึงขั้นปิดตาฉันไม่ให้ฉันมองเห็นด้วยใบหน้าที่คาดหวัง

เห็นเขาเล่นใหญ่แบบนี้ ฉันก็อดยิ้มไม่ได้ แล้วเริ่มจับมือเขาก่อน

จากนั้นก็ปล่อยให้เขาพาฉันไปนั่งประจำที่

ไม่นานวัตถุปิดตาก็ถูกปลดออก ฉันตกตะลึงกับเค้กเจ้าหญิงตรงหน้า

“อร คุณคือเจ้าหญิงน้อยในใจผมตลอดไป”

ทั้งๆ ที่ฉันอายุมากกว่าเขา แต่เขาดื้อดึงเรียกฉันว่าอรตลอด เหมือนว่าการทำแบบนี้จะทำให้ระหว่างเราใกล้ชิดกันมากขึ้น

หลังจากเป่าเทียนเสร็จ ระหว่างนั้นฉันก็ไปเข้าห้องน้ำ

แต่ไม่คิดเลยว่า จะเจอร่างคุ้นเคยบนทางเดิน

เป็นธีภพ และโยษิตา คนธรรมดาที่เอ่ยออกมาจากปากเขา 

“ฉันบอกแล้วไงว่าคุณไม่ต้องฉลองวันเกิดให้ฉันหรอก คุณดันสิ้นเปลืองเงินไปตั้งมากมาย จริงๆ ความรักที่คุณมีต่อฉันก็เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดสำหรับฉันแล้วนะ”

ฝีเท้าที่มุ่งหน้าพลันหยุดชะงัก ที่แท้วันนี้ก็เป็นวันเกิดโยษิตาเหมือนกันสินะ

ดูท่าเราจะบังเอิญกันมากจริงๆ

เกิดวันเดียวกัน

และสนุกเพลิดเพลินกับความรักของผู้ชายคนเดียวกัน

ธีภพได้ยินคำนี้แล้วก็แค่หัวเราะแผ่วเบา จากนั้นก็เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงปรนเปรอ

“สำหรับฉันแล้วเงินมันสำคัญเท่าความดีใจของเธอที่ไหนกัน ขอแค่เธอมีความสุข ให้ฉันทำอะไรก็ยอมทั้งนั้นแหละ”

ฉันยืนอยู่ในมุมมืด มองพวกเขากะหนุงกะหนิง คลอเคลียกันต่อหน้าฉันแบบไม่พริบตา 

อาจเพราะสังเกตเห็นความแปลกเล็กน้อย ธีภพเงยหน้ามองมาทิศทางฉัน ทว่าสิ่งที่เห็นคือแผ่นหลังฉันเดินจากไป

ตอนอยู่กับอคิน ฉันมักเปลี่ยนเป็นสวมเสื้อผ้าสไตล์วัยรุ่นเสมอ

ถึงขั้นมัดผมลอนใหญ่ขึ้นไปเป็นดังโงะ เพื่อให้ดูเข้ากันกับเขาขึ้นบ้าง

และฉันในลักษณะนี้ ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าธีภพมาก่อน

ฉันเลยคิดว่า ถึงเขาจะเห็นฉัน ก็ไม่มีทางจำฉันได้หรอกมั้ง

จนกระทั่งประตูห้องส่วนตัวถูกผลักเปิดจากด้านนอกโดยฉับพลัน ธีภพก็เห็นฉันเคล้าคลอในอ้อมกอดอคินอย่างตะลึงงัน

ในปากมีครีมเค้กที่เขาเพิ่งป้อนฉันกับมือ

สี่ตาสบกัน สีหน้าธีภพมืดมนในชั่วพริบตา

เขากัดฟันกรอดเอ่ยปากกับฉัน

“อรจิรา เธอกำลังทำอะไร?!”