2

เห็นฉันตอบตกลงรวดเร็วอย่างนี้ ธีภพก็ประหลาดใจครู่หนึ่ง แต่ไม่นานก็สงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงเรียกเขาโทรศัพท์พิเศษสายหนึ่งได้ทำลายบรรยากาศกระอักกระอ่วนเล็กน้อยระหว่างพวกเขา

ธีภพควักโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็รับสายต่อหน้าฉันทันที

เสียงหวานขี้เล่นของผู้หญิงดังลอดมาจากปลายสาย ฉันยืนอยู่ที่เดิม ไม่กระดุกกระดิก

หลังจากวางสาย เขาค่อยๆ ยืนขึ้นบอกฉันว่าจะออกไปข้างนอกหน่อย ไม่ต้องรอเขากลับนะ

“ง่วงก็พักผ่อนไปก่อน อีกไม่กี่วันเพชรพลอยชุดหนึ่งจะมา ถึงตอนนั้นฉันจะพาเธอออกไปเที่ยวนะ เด็กดี”

พูดคำนี้จบ เขาก็หันหลังเดินออกไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้เอ่ยถึงวันเกิดฉันเลย

และไม่ได้พูดสุขสันต์วันเกิดฉันสักประโยคเดียว

ชั่วขณะที่ประตูใหญ่คฤหาสน์ปิดลง ทั้งห้องก็พลันเงียบสงัด

ลมยามราตรีลอดเข้ามาตามร่องหน้าต่าง ลอยมากับดอกกุหลาบผสมกลิ่นหอมดอกเดซี่ในสวนหลังบ้าน ทำให้อารมณ์บูดของฉันแต่เดิมยิ่งหม่นหมองขึ้น

เพราะถึงอย่างไร ไม่ว่ากุหลาบจะละลานตาน่าประทับใจแค่ไหน เกรงว่าคงจะไม่สดใหม่ดึงดูดสายตาได้เท่าดอกเดซี่

หญิงสาววัยยี่สิบปี บริสุทธิ์มากพอจริงๆ

บริสุทธิ์จนทำให้เขาหลงจนเสียสติ ถึงขั้นพูดกับฉันว่าให้ฉันออกไปเที่ยวเหมือนกับเขา

ฉันรู้ว่าคำนี้ที่ธีภพพูดกับฉัน ก็แค่มั่นใจว่าฉันคือหญิงสาวตระกูลใหญ่ผู้เป็นที่ยอมรับโดยทั่วกันในสังคม ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้

และรู้ว่าบางเรื่องมาคุยกันอย่างเปิดเผย มักสบายใจกว่าการทำแบบลับๆ ล่อๆ ลับหลัง

ขณะที่เขาสนองตัณหาตัวเอง ก็ไม่เคยคำนึงถึงฉันเลย

ฉันสงสัยมากจริงๆ ถ้าสักวันหนึ่งเขารู้ว่าฉันคบกับผู้ชายอีกคน เขาจะไม่รู้สึกรู้สาได้จริงไหม?

กำลังคิดแบบนี้อยู่ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์พลันดังขึ้น

“อร ออกมาไหม? วันนี้วันเกิดคุณ ผมจะร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้คุณฟัง”

อารมณ์มัวหมองราวกับขจัดหายไปในขณะนี้

ธีภพเปลี่ยนใจกับฉัน ก็อย่าคิดเพ้อฝันว่าฉันจะยังรักเขาคนเดียวอย่างโง่งม

ฉันยิ้มพลางเอ่ยปากกับผู้ชายปลายสาย

“ได้สิ รอฉันที่เก่านะ”