สารภาพ

หลังจากวันนั้นที่ผมกับไอ้พีทมีอะไรกันไอ้พีทก็พยายามหลบหน้าผมตลอดจนวันนี้ผมได้เจอกับมัน มันพยายามที่จะเดินหนีผมอีกแต่ผม เดินไปดักหน้ามันเอาไว้

“พีท ไอ้พีท กูขอโทษ วันนั้นกูไม่ได้ตั้งใจทำมึงแบบนั้น”

“มึงจะมาขอโทษ กูทำไม มึงทำถูกแล้ว มึงเป็นเพื่อนเป็นรูมเมทกับกูมาตั้งสี่ปี กูก็ควรจะให้มึงเอาไม่ใช่ให้แต่คนอื่นเอา แล้วอีกอย่างกูมันก็ทั้งแรดทั้งร่านเอากับใครก็ได้ ขอให้กูหายอยากหายคัน อย่าได้แค่ใครเลย มึงไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ป่ะ กูขอตัวก่อนนะ พอดีกูนัดผู้ไปเอากัน อ่ะ”

คำพูดขอมันแต่ละคำทำให้ผมจุกจนพูดอะไรไม่ออก จริงๆวันนั้นผมตั้งใจ ตั้งใจที่จะเอามันมาเป็นของผมแต่ด้วยความหึงมันมีมากเลยทำให้ผมทำรุนแรงกับมันอย่างที่มันก็ไม่คิดว่าผมจะทำกับมันเหมือนกัน ต่อไปนี้ผมต้องเดินหน้าง้อมันให้มันกลับมาอยู่กับผมเหมือนเดิม เพราะหลังจากวันนั้นมันก็ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นทันที

“กูขอโทษ กูรักมึงกูไม่อยากเสียมึงไปให้ใคร กูหึงมึง มึงเข้าใจมั๊ย ว่ากู หึง”

“หึ หึ มันส่ยไปแล้ววิน สิ่งที่มึงทำกับกูวันนั้นกูบอกตามตรงกูรับไม่ได้ ต่อไปนี้มึงกับกูเป็นแค่เจ้านายลูกน้องแทนหละกันนะ”

“ไม่ ไม่ ไม่ดิ พีท มึงอย่าทำกับกูแบบนี้ดิ ไอ้พีท พีท ไอ้พีท กู กู อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง กูขอโทษ มึงจะลงโทษกูยังไงก็ได้แต่อย่าทเลิกคบกู กูรักมึง รักมึงมาตั้งแต่วันแรกที่เจอ”

“คนที่รักกันเค้าทำกันแบบนี้เหรอ”

“กูรู้ว่ากูผิด กูเหี้ยที่ทำรุนแรงกับมึง กูเอาแต่ใจ กูผิด ผิด ผิด คนเดียว”

“พอเถอะวิน กูขอตัวนะ”

แล้วไอ้พีทก็เดินไปโดยไม่หันหลังกลับมาดูว่าผมจะเป็นยังไง