อย่าให้รัก [pls, nix my love]

ณ บจก. ไอริส อินโนเวทีฟ

การประชุมเป็นไปอย่างดุเดือดเหมือนอย่างที่เคย ตามสไตล์การทำงานของประธานในที่ประชุม ผู้ร่วมทีมต่างตื่นตัวร่วมมือกันอย่างเต็มที่ ในขณะที่แผนโฆษณาน้ำดื่มแบรด์ดังกำลังถูกถกเสนอแนวคิดกันอย่างเมามันส์

ก็อก ก็อก เสียงเคาะนำ “ว่าไงกิ๊ก” แพรวาหันไปถามผู้ที่ควบตำแหน่งผู้ช่วยคนสำคัญและเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน

“ไม่ตกลงค่ะ...” ยามที่แพรวาอยู่ในออฟฟิศเธอเป็นเจ้านาย กิ๊กผู้รู้กาลเทศะจะเอ่ยกับแพรวาอย่างมีมารยาทเสมอ แพรวามุ่นคิ้ว ทุกคนในห้องประชุมเงียบงัน เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิด ทาม ไม่เคยปฎิเสธงานจากไอริสมาก่อน แผนงานตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมาในวันนี้ สรรค์สร้างเพื่อทามเท่านั้น

“วันนี้ทุกคนกลับไปพักก่อน พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า...ที่นี่” แพรวาเอ่ยจบ เธอเดินออกจากห้องประชุมทันที พวกเธอเตรียมงานมาหนึ่งอาทิตย์ การเตรียมงานไม่ยากเกินความสามารถของพวกเธอที่เป็นทีมก่อตั้งไอริสกันมา

ทาม ซุปตาร์คนดัง รั้งตำแหน่งเจ้าพ่อพรีเซ็นเตอร์ผลิตภัณฑ์มากมายของประเทศ ณ เวลานี้ ไม่ว่าทางไอริสจะส่งผลิตภัณฑ์ชิ้นไหนมา ทาม ไม่เคยปฎิเสธ คิวงานที่แน่นเอี๊ยดสามารถจัดสรรให้กับทางไอริสได้ทันที แต่คราวนี้เกิดอะไรขึ้น เป็นที่แปลกประหลาดไม่เข้าใจของเหล่าทีมงานที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมาตั้งแต่ต้น

“นี่ถ้าไม่ได้ร่วมงานกับทามมาหลายปี พอรู้นิสัยใจคอกันบ้าง คงคิดว่าเขากำลังโก่งค่าตัว เล่นแง่กับเราแน่” คุณเช หนึ่งในทีมงาน เขาเป็นมือวาดมือฉกาจของที่นี่

“ไร้สาระไปไกล ทามนิสัยดีจะตาย” จอแจ เพื่อนรุ่นเดียวกับเช รุ่นน้องของแพรวา

ทีมงานของไอริสเมื่อสามปีที่แล้วทุกคนล้วนไร้ซึ่งประสบการณ์ต่างก็มาฝึกตนกันที่นี่ทั้งนั้น รวมถึงประธานในที่ประชุมที่เป็นเจ้ใหญ่ของทุกคน ทั้งๆที่อายุก็ไม่ต่างกับทุกคนที่นี่ แต่ที่เธอได้เป็นเจ้ใหญ่เพราะเธอเป็นเจ้าของบริษัท เจ้าของทุน ที่บากบั่นและรักทีมงานที่ร่วมต่อสู้กันมา

“ว่าแต่ เจ้แกคงไม่เสียศูนย์หรอกนะ”

“ไม่มีทาง” กิ๊ก ร้องบอกพร้อมหันไปเหลือกตาใส่เขียด ที่พูดจาสามหาว

“ทำตามที่เจ้านายบอก พวกเราเหนื่อยไม่ได้พักกันมาหลายวันแล้ว พวกแก...แก...แกทั้งหลายกลับไปเปลืองน้ำเปลืองแอร์ที่บ้านได้แล้ว พรุ่งนี้เก้าโมง อย่างสายเข้าใจตรงกันนะ” กิ๊ก ที่จะทำตัวเป็นเจ้ใหญ่ เมื่อเจ้ใหญ่ตัวจริงไม่อยู่ เจ้าพวกนี้ถ้าไม่ปรามไว้ก็เหมือนลิงเหมือนข่างได้ทุกเมื่อ

กรี้งงงง เสียงกรีดร้องเตือนของโทรศัพท์ เมื่อแพรวาหยิบออกมาจากกระเป๋า เธอก็ทำเพียงปิดเสียงและโยนไว้ที่เบาะข้าง ขณะที่กำลังควบคุมอารมณ์ของตัวเองอย่างยิ่งยวด ณ เวลานี้เธอต้องเลือกผู้ชาย สายเรียกเข้าของแม่บังเกิดเกล้าไว้ค่อยว่ากัน

แพรวาเข้าจอดช่องจอดรถประจำ เธอมองรถคันที่จอดในช่องจอดติดกัน มุมปากเล็กยกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะแตะมือที่ฝากระโปรงรถด้านหน้า เย็นมาก...ความรู้สึกที่สัมผัสได้ เธอยืนอยู่กับที่สักพักเพื่อใช้ความคิด

ที่พักของเธอเป็นความลับ เธอไม่เคยให้ผู้ร่วมงานมาหาเลย เหตุผลเดียว...

ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด ประตูถูกใส่รหัส แพรวาสูดลมหายใจเข้าปอดครั้งหนึ่งก่อนที่จะค่อยๆก้าวเข้าไป เธอได้ยินเสียงมาจากในครัว ...ใกล้เวลามื้อเย็นแล้ว

“หิวจังเลย...” แพรวายืนพิงผนังข้างประตูทางเข้า ยังไม่เผยร่างปล่อยไปแต่เสียง เธอรอแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ ศีรษะน้อยๆค่อยๆโผล่ยื่นหน้าไปมองในครัว

ชายร่างสูงสวมเสื้อยืดโปร่งบางสีดำ กางเกงสามส่วนสีเทาอ่อน ดูจากการแต่งตัววันนี้น่าจะเป็นวันที่เขาได้พัก เฮ้ยยย แพรวามุ่นคิ้ว นิ้วมือเริ่มขยับนับวันที่เธอไม่ได้กลับ

แพรวาวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะและตัดสินใจเข้าไปในครัว จุ๊บ เขย่งเท้าเข้าจุ๊บแก้มสาก ร่างสูงที่ถูกขโมยหอมแก้มหยุดมือที่กำลังหั่นผักที่เตรียมจะทำสลัด เขาค่อยๆหันกลับมามองร่างบางที่ยืนเงยหน้ามองเขา

“ดีใจที่ได้เห็นหน้าคุณ” แพรวาหุบรอยยิ้ม ความรู้สึกผิดค่อยๆก่อตัวมากขึ้นไปอีก

“ช่วงนี้คุณอยู่...”

“ละครเรื่องใหม่กำลังจะเปิดกล้อง ผมจึงรับงานอีเว้นน้อยลง” แพรวายิ่งรู้สึกผิดหนักเข้าไปอีก เพราะตอนนี้เธอแทบไม่รู้เรื่องของเขาเลย

“คนที่รักกัน จะไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิดและไม่สบายใจไม่ใช่เหรอ” เขาโน้มหน้าลงมาระดับเดียวกับใบหน้าเธอ

“รู้สึกสักนิดมั้ยว่าตัวเองช่างน่าไม่อาย...” แพรวาทำหน้ามู่ทู่ส่งกลับไปในทันที

“ที่รักขา...” แพรวาคล้องคอเขาไว้ในทันที ฉวยตอนเขาไม่ระวังตัวประทับริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากเขาในทันที ร่างบางถูกรั้งเข้าปะทะร่างสูงกว่าไว้อย่างแนบแน่นจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน เขาสนองตอบกลับบดเบียดเธอ ให้ริมฝีปากกันและกันกลืนกินกันอย่างเร้าร้อน

“ใช้แผนหญิงงาม...” เขากระซิบแผ่วเบาใกล้ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เจ่อบวมแดงนิดๆ

“แล้วได้ผลมั้ย” เขาหลี่ตาสบประสานเข้าไปในดวงตากลม หลังจากนั้นห้องครัวก็ร้อนระอุ อาหารมื้อเย็นไร้การเหลียวแลชั่วคราว

เมื่อสองร่างกึ่งเปลือยร่ายลีลารักปลดปล่อยความต้องการผ่อนคลายความคิดถึงกันอย่างไม่เกรงใจสถานที่

“อิ่มขึ้นบ้างมั้ย” เสียงแหบพร่ากระซิบแผ่วเบาข้างหูเล็กๆ ทำให้แพรวาหน้าร้อนผ่าว

“หายโกรธหรือยัง” ทามที่เป็นฝ่ายยืน ไม่ได้ตอบคำถามนั้นแต่ฝ่ามือร้อนกลับไล้ลงมาคลึงเคล้นอกอวบและบีบกำไว้ในฝ่ามือเดียวแรงขึ้นเล็กน้อย ทำให้แพรวาอดไม่ได้ที่จะต้องครางออกมา

“ที่รัก...คุณเห็นผมเป็นอะไรกันแน่”

“ผู้ชายมักมาก...โอ้ยยย!” แพรวาร้องออกมาเมื่อยอดเกสรแข็งชูชันถูกบีบให้รู้สึกเจ็บอย่างตั้งใจ ควับ! มือเล็กคว้ามือใหญ่ไว้ก่อนที่จะผละจากไป “แพรล้อเล่น...ยังไม่หายโกรธแพรใช่มั้ย”

“ทาม คุณคือหัวใจดวงเดียวของแพร บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่รู้จักตัวตนของแพรนอกจากคุณ เมื่อก่อนแพรขาดคุณไม่ได้ยังไงตอนนี้และอนาคตก็ยังคงเหมือนเดิม”

“เด็กโง่” แพรวายิ้มกระจ่างใสทั้งใบหน้า

“ละครเรื่องใหม่ที่รักเล่นคู่กับใครคะ เรื่องราวเป็นแบบไหนคะ...บลาาาาา” หลังจากที่ปรับความเข้าใจแล้ว แพรวาก็ตั้งคำถามมากมาย แต่ทามกลับบอกให้เธอไปอาบน้ำและมาทานมื้อเย็น

“ผมจะบอกทุกอย่างบนโต๊ะอาหาร”

“เจ้าค่ะ” แพรวารวบเสื้อผ้าที่เกลื่อนกลาดของตัวเองและเดินเกือบเปลือยไปยังห้องนอนเพื่ออาบน้ำตามคำสั่งของหัวใจ

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปแพรกลับออกมาจากห้องนอน เธอสวมเพียงเสื้อคลุมชุดนอนผ้าซีทรูสีฟ้า ทามยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“แผนหญิงงามของคุณสำเร็จไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ” ทามโน้มตัวลงมายามที่เอ่ยกับเธอ เขาสะกิดจมูกรั้นของเธอไปด้วย

“ที่รักค่ะ คุณก็รู้ว่าแพรไม่ใช่คนใจกว้าง แม้พยายามบอกตัวเองแล้วว่า มันคืองาน...” ทามสวมกอดหญิงเดียวในหัวใจเขาไว้แน่น แพรวาไม่เคยดูหนังและละครที่เขาเล่นเลย เธอดูเพียงผลงานเรื่องแรกของเขาเรื่องเดียวซึ่งเธอก็ดูได้ไม่กี่ตอนเท่านั้น เขายังจำได้ว่าตอนนั้นเธอดูแปลกไป กว่าจะรู้ว่าเธอเป็นพวกกินน้ำส้มสายชูทุกอย่างก็แก้ไขไม่ได้แล้ว หลังจากนั้นเขาทำเพียงบอกชื่อละครและเล่าเรื่องราวคร่าวๆพอเข้ารู้เรื่องให้เธอฟัง