Chapter 13

Chapter 13

“เฮียอยากเช็ดเองไหมคะ”

“ในเมื่อเธออยากเช็ดตัวให้ฉัน ทำไมฉันต้องเช็ดเองล่ะ”

“หนูแค่ถามให้แน่ใจ เผื่อว่าเฮียจะหวงตรงนั้นไงคะ” ยาหยีบุ้ยปากไปที่ส่วนกลางกายของเขา ทำสีหน้าเหมือนคนไม่ได้คิดอะไร ทั้งที่ความจริงแล้วใจดวงน้อยกลับเต้นระส่ำราวกับตีกลองที่เห็นตรงนั้นของเขา

“หวงแล้วจะทำไงได้ ในเมื่อมันต้องทำความสะอาด”

“งั้นเฮียเอามือดันที่นอน แล้วยกสะโพกขึ้นค่ะ เดี๋ยวหนูจะถอดกางเกงให้” หลังจากยาหยีออกคำสั่ง เขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย แต่กลับเป็นหญิงสาวที่ไม่ยอมถอดบ็อกเซอร์ออกจากขาของเขาเสียที

“ฉันเมื่อยแขน รีบถอดกางเกงเร็วสิ” วายุรบเร้าเมื่อยาหยีไม่ถอดกางเกงของเขาเสียที

“หนูจะถอดแล้วนะคะ”

“รีบถอดเถอะน่า เมื่อยแขนจะแย่แล้ว”

หลังจากโดนเขาเร่ง ยาหยีก็จับขอบกางเกงถกลงออกจากขา พอเห็นส่วนกลางกายยังอ่อนตัวเหมือนตอนเช็ดให้เขาตอนหลับเป็นเจ้าชายนิทราก็ทำให้หญิงสาวใจชื้นขึ้นมาหน่อย จากนั้นเธอก็ใช้ผ้าขาวสะอาดเช็ดส่วนกลางกายของเขาอย่างทะนุถนอม แต่แล้วเธอก็แทบกรีดร้อง หายใจไม่ทั่วท้องด้วยใจเต้นแรง ที่จู่ ๆ ตัวอ่อนนุ่มกลางกายมันผงาดแข็งปั้กเป็นลำยาว

วายุยิ้มร้าย ๆ ทันที ที่ถึงแม้เขาจะเดินไม่ได้ แต่ทว่าส่วนกลางกายของเขาก็ไม่ได้เฉาตาย มันยังใช้งานได้อยู่ และยิ่งเธอใช้ผ้าเช็ดวนตรงนั้น ความเสียววาบก็แล่นปราดที่ส่วนกลางกายอย่างหนัก จนเขาหลั่งน้ำกามออกมา “ซี้ด อ๊า ~”

“ว้าย! เฮีย” ยาหยีเบิกตากว้างเท่าไข่ห่าน เมื่อน้ำขาวขุ่นพุ่งกระฉูดราวกับเขื่อนแตกไหลเยิ้มเปื้อนมือของเธอ

“เธออยากเช็ดแรงทำไมล่ะ ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ตายด้านนะ” ได้ทีเขาก็พูดอวดตัวเองใหญ่

“หนูเช็ดเบา ๆ เองนะคะ”

“ลูบเหมือนจะขูดเอาเลขไปซื้อหวยขนาดนั้น ยังมาเถียงอีกว่าเช็ดเบา”

“...” เธอเช็ดแรงหรือเขามีความต้องการทางเพศสูงกันแน่ ยาหยีได้แต่คิดในใจ

เมี้ยว ~ เสียงร้องของยูริเหมือนมาช่วยชีวิตยาหยีเอาไว้กับเหตุการณ์ที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“หิวแล้วใช่ไหมลูก เดี๋ยวมี้เช็ดตัวให้ลุงแป๊บหนึ่ง” ยาหยีหันไปพูดกับยูริเสียงสอง จากนั้นเธอก็ใช้ผ้าเช็ดคราบขาวขุ่นออกจากบริเวณหว่างขาของเขา ก่อนจะดึงผ้าเช็ดตัวมาปิดคลุมท่อนล่างเอาไว้

“งั้นหนูไปเอาข้าวให้ยูริกินก่อนนะคะ” ยาหยีพูดอย่างรัวเร็ว โดยไม่รอคำตอบรับจากเขา จากนั้นเธอก็ยกกะละมังใบเล็กเดินออกจากห้องด้วยใบหน้าเห่อร้อน

“ทำดีมากลูก ยูริมาช่วยหม่ามี้ได้ทันเวลาพอดีเลย” พออยู่กันเพียงลำพัง ยาหยีก็กอดหอมแมวน้อยแสนรู้ด้วยความรักที่ช่างเข้ามาหาเธอได้เหมาะเจาะจริง ๆ

20.00 น.

เมื่อยาหยีเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง หญิงสาวก็อุ้มยูริไปนอนตรงเบาะนุ่มมุมห้อง ก่อนที่เธอจะเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนที่นอนตะแคงอยู่บนเตียง ซึ่งตอนนี้เขาเอามือเกาหลังยิก ๆ

“เดี๋ยวหนูช่วยเกาหลังให้นะคะ” ยาหยีไม่รอให้เขาอนุญาต แต่เธอขยับไปใกล้เขาทันที จากนั้นก็ตลบเสื้อของเขาขึ้น ก่อนจะใช้มือเกาหลังให้เขาเบา ๆ จนกระทั่งเขาผล็อยหลับไป

“ฝันดีนะคะเฮีย” ยาหยีแอบจุมพิตแก้มสาก จากนั้นหญิงสาวก็ลงจากเตียงเดินไปเอาอุปกรณ์ตัดเล็บ ก่อนจะนั่งลงที่พื้นตรงปลายเตียงฝั่งที่วายุนอน เพื่อตัดเล็บเท้าให้เขาอย่างเบามือ

...

“อื้อ” เสียงครางอื้อหลุดออกจากลำคอคนตัวเล็ก เมื่อลืมตาตื่น เธอจึงรู้ว่าตัวเองเอาใบหน้าซุกหน้าอกของเขา มิหนำซ้ำยังนอนเอาหัวทับแขนแกร่งราวกับหนุนหมอน โดยที่แขนของเธอกอดเอวสอบไว้เสียแน่นเลย

“ตื่นแล้วก็ลุกดิ เมื่อยแขนไปหมดแล้ว”

“เมื่อคืนหนูก็นอนห่างเฮียอยู่นะคะ แต่ไหงถึงได้มานอนกอดเฮียได้ เฮียจะกอดหนูคืนไหมคะ จะได้หายกัน” เธอพูดขึ้นโดยที่ยังนอนกอดเขาอยู่

“ไปเอาความหน้ามึนมาจากไหน ถามจริง”

“มึนที่ไหนล่ะคะ ถ้าเฮียหวงตัว ก็แค่กอดหนูคืนไงคะจะได้หายกัน”

“ลุก ๆ เมื่อย” วายุเอ่ยปากไล่หญิงสาว แต่กลับไม่ได้ผลักเธอออกห่างตัว

“โอเคค่ะ” ยาหยีผละตัวออกจากคนตัวโต ก่อนจะลงจากเตียงเข้าไปอาบน้ำ หลังจากเธอทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว หญิงสาวก็ถืออุปกรณ์เช็ดตัวมาวางไว้บนโต๊ะเตี้ยข้างเตียง วายุที่เห็นแบบนั้น เขาก็เอามือดันที่นอนแล้วยกตัวขึ้นทันทีเหมือนรู้งาน

“ถอดกางเกงสิ”

“เฮียไปเอาความหน้าไม่อายมาจากไหน”

“ยอกย้อนเก่ง”

“ก็หนูอยากรู้ไงคะ เพราะหนูยังไม่ทันจะถอดเสื้อเฮียเลย แต่เฮียก็ให้หนูถอดกางเกงซะแล้ว หรือว่าเฮียอยากโชว์ของลับหนู”

“เธอนี่มันพูดเหมือนคนบ้าน้ำลาย รีบเช็ดตัวได้แล้ว” เขาพูดพร้อมถอดเสื้อออกจากตัวแล้วโยนทิ้งข้างเตียง

“รับทราบค่า” ยาหยีตอบรับเสียงยาว จากนั้นเธอยื่นแปรงสีฟันให้เขา หลังจากเขาทำความสะอาดช่องปากเสร็จเรียบร้อย เธอก็เช็ดใบหน้าและเช็ดตัวให้เขา จนมาถึงส่วนล่างกลางกาย หญิงสาวใช้ผ้าเช็ดส่วนนั้นเบา ๆ ราวกับกลัวมันจะถลอก

“เช็ดแรง ๆ ดิ เดี๋ยวมันไม่สะอาด”

“เช็ดแรง เดี๋ยวก็น้ำพุ่งแบบเมื่อวานอีก”

“...” เขาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด เมื่อยาหยีทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ

“เฮียอยากให้หนูเช็ดตรงนี้แรง ๆ เหรอคะ” ยาหยีเอ่ยถามพร้อมทั้งเอามือเย็น ๆ กอบกำแก่นกาย ก่อนจะชักรูดขึ้นลงถี่ยิบ

“อืม” เขาครางตอบรับด้วยความเสียวซ่าน และเมื่อความเสียดเสียวโจมตีแท่งร้อนอย่างหนัก น้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งกระฉูดออกมา

“อ๊าสสสส”

“วันนี้คงไม่ว่าหนูเช็ดแรงนะคะ เพราะเฮียเรียกร้องเอง” ยาหยีเอ่ยชิล ๆ ทั้งที่ใจของเธอเต้นรัวเร็วราวกับจะทะลุออกมา

หลังจากเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าให้เขาเรียบร้อย เธอก็ขยับตัวบีบนวดขาแกร่งทำกายภาพขาให้เขา ตามที่ฝึกเรียนมาจากหมอ

“ดีขึ้นไหมคะเฮีย”

“ขาฉันไม่รู้สึกอะไรเลย” แวบหนึ่งแววตาของเขามันดูอ่อนแอสิ้นหวังน่าสงสาร

“ขาที่สามของเฮียยังรู้สึกเลย เดี๋ยวขาทั้งสองข้างก็ต้องรู้สึกเหมือนกัน” เธอโคตรเขินอายกับคำพูดทะลึ่งของตัวเองมาก แต่ถ้าทำให้เขายิ้มได้ เธอก็ยอม

“ทะลึ่ง” เขาต่อว่าเธอ แต่ทว่าแววตาของเขากลับดูมีความสุขกว่าเมื่อครู่นี้

“ฮ่า ๆ หนูไม่อยากให้เฮียเครียดหนิคะ แต่หนูอยากให้เฮียสู้ และหนูจะคอยอยู่เคียงข้างเฮียเสมอ” คำพูดของยาหยีเหมือนกับสายน้ำชโลมใจที่สิ้นหวังของชายหนุ่มให้กลับมีแรงฮึดสู้...