๕.๓ จองแล้วนะ หวงมากด้วย

“พี่เตนี่ร้ายจังเลยนะคะ ชอบแกล้งให้หนูดีโกรธอยู่เรื่อย”

“ก็แค่อยากลองใจว่าหนูดีรักและหวงพี่บ้างหรือเปล่า”

“คนโรคจิต ถ้าไม่รักไม่หวงใครจะยอมขนาดนี้คะ” เสียงหวานเอ่ยอุบอิบ ขณะที่มือหยิบแหวนวงนั้นจากมือเขาและสวมให้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเตชินท์เหมือนกับที่เขาสวมให้เธอเมื่อครู่นี้ จะต่างกันก็แค่เธอไม่ได้ยกมือเขาขึ้นจูบ “มีเจ้าของแล้วนะคะ ต่อไปห้ามเจ้าชู้ ห้ามมองใคร ห้ามมีใคร นอกจากหนูดีคนเดียว”

“สาบานด้วยชีวิตจ้ะทูนหัว”

สายตานุ่มดุจกำมะหยี่จ้องมองมายังเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มหน้าลง ทาบปากประกบปากแนบสนิทกันในที่สุด เขาบดจูบอย่างดื่มด่ำ เป็นจูบที่อนุรดีเองก็โหยหาเช่นกัน สองแขนจึงยกขึ้นโอบรอบคอแกร่ง นวดเฟ้นตามความปรารถนาและส่งลิ้นนุ่มเกาะเกี่ยวพันกับลิ้นสากหนาจนนัวเนีย

เสียงครางหวามหวิวในลำคอของทั้งคู่ดังแทรกผ่านจูบนั้นออกมาไม่ขาดช่วง อนุรดีเพริดไปกับรสจูบที่ห่างหายไปนาน มือของเตชินท์ขยับมาแกะกระดุมเสื้อของเธอผลักออก แล้วอ้อมไปสะกิดตะขอบราเซียร์ปลดปล่อยสองเต้าทรวงคู่งามให้เป็นอิสระ โดยที่อนุรดีแทบไม่รู้สึกตัว กระทั่งเขาละปากจูบไซ้ลงมายังซอกคอ เนินอก หญิงสาวจึงรู้ตัวว่าตอนนี้ร่างกายส่วนบนของตัวเองอยู่ในสภาพเช่นไร

มือบางยกขึ้นผลักไหล่หนาเอาไว้ พลางเอ่ยประท้วงเขาด้วยเสียงหอบๆ และไม่มั่นคงสักนิด ด้วยรู้ดีว่าเตชินท์กำลังจะทำอะไรต่อไป

“ไหนว่าหิวไงคะ”

“ก็หิวจริงๆ หิวมากด้วย”

“แล้วทำไมไม่ไปหาอะไรกิน หรือจะสั่งมากินบนนี้ เดี๋ยวหนูดีสั่งให้เอาไหมคะ”

“ไม่ต้องหรอก สิ่งที่พี่อยากกินน่ะอยู่ตรงนี้แล้ว พี่หิวนม...หิวนมหนูดี”

“พี่เต...”

“ให้พี่กินนะเด็กดี”

ปากเขาอ้อน ตาเขากระตุ้นเร้าเว้าวอน สีหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นต่อสิ่งที่จะกระทำ ซึ่งอนุรดีรู้ดีว่าไม่มีทางห้ามปรามความปรารถนาของเขาได้ เวลาสามเดือนเนิ่นนานเหมือนสามปี แค่จูบปากมันยังไม่เพียงพอและไม่สามารถเติมเต็มความโหยหาตลอดช่วงเวลาที่ต้องห่างกันได้

อนุรดีไม่อาจฝืนความต้องการของชายผู้เป็นที่รักและของตัวเองได้ จึงหลับตาลงและหยัดกาย เมื่อปากร้อนๆ สวมครอบลงดื่มกินเม็ดเชอร์รีสีหวาน พร้อมกับที่มือฟอนเฟ้นความนุ่มหยุ่น

“พี่เตขา…พี่เต...อ๊าซ์”

เสียงหวานครางกระเส่า เมื่อเตชินท์ขยับมือทั้งสองลงมาขยุ้มสะโพกผาย แล้วจับหมุนส่ายบดวนให้เสียดสีกับความตื่นตัวทางอารมณ์ของเขา มีอยู่จังหวะหนึ่งที่อนุรดีพยายามจะยกสะโพกหนี เมื่อรู้สึกว่าการเสียดส่ายสุดสยิวเช่นนั้นทำให้เธอร้อนจนชุ่มฉ่ำไปหมด เตชินท์จึงถือโอกาสเกี่ยวขอบกระโปรงและกางเกงชิ้นเล็กของเธอลงมาทางปลายขา โดยที่ปากร้อนยังคงดูดดื่มโลมเลียสองเต้าทรวงไม่ยอมปล่อย

ร่างบางถูกผ่อนลงไปนอบราบบนโซฟา โดยมีร่างสูงตามมาคร่อมอยู่ด้านบน ในลักษณะที่ปากติดกับเม็ดยอดเชอร์รีสีหวาน ความเขินอายของอนุรดีเหมือนจะไม่มากมาย เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตัวเองเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา ร่างบางสั่นระริกขณะซึมซาบเอาความสุขสยิวจากปากร้อนเร่าที่ตอนนี้จูบต่ำลงไปเรื่อยๆ กระทั่งตาเหลือบไปเห็นว่าเสื้อผ้าเขาและเสื้อผ้าของเธอกองเกลื่อนรวมกันอยู่บนพื้นพรมใต้โซฟา เธอจึงรู้สึกตัวว่าตอนนี้ทั้งเตชินท์ทั้งเธอต่างก็เปลือยเปล่าทั้งคู่

แม้จะถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ของความเสียวสยิวอันล้นหลาม แต่ก็หวาดหวั่นตามประสาสาวที่ยังหวงความบริสุทธิ์ อนุรดีจึงรีบยันกายลุกขึ้นนั่ง โดยที่ลมหายใจยังคงหอบกระเส่า

“ไม่นะคะพี่เต พี่เตสัญญาแล้ว” อนุรดีส่ายหน้าที่แดงก่ำปฏิเสธทันที

“พี่จำสัญญาได้จ้ะที่รัก ไม่ต้องกลัวนะ”

“แต่พี่เตถอดเสื้อผ้าของหนูดีหมด ของพี่เตก็ด้วย”

“พี่แค่อยากให้เราใกล้ชิดกันมากที่สุดโดยไม่ต้องมีเสื้อผ้ามาขวางกั้น แต่พี่รับรองจ้ะว่าพี่จะไม่เข้าไปในตัวหนูดี” เขาให้สัญญาอย่างหนักแน่น ขณะขยับกายเข้ามาชิดแล้วปลอบประโลมให้เธอเชื่อใจ

“สัญญานะคะ”

“พี่สัญญา”

เขาเอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะเป็นฝ่ายนอนหงายลงบนโซฟาตัวยาว แล้วเรียกเธอไปหา

“หนูดีจ๋าขึ้นมานั่งบนนี้”

อนุรดีได้แต่มองอย่างชั่งใจ ในเมื่อตำแหน่งที่เขาบอกให้เธอไปนั่งก็คือเหนือใบหน้าของเขา เตชินท์ไม่ยอมให้เธอลังเลใดๆ เขายันตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วจับร่างบางให้ไปนั่งยองๆ ตามตำแหน่งที่เขาต้องการ