Ep.7

อนุภรรยานายมาเฟีย Ep.7

เนื้อเรื่องมีเนื้อหาและคำหยาบคาย ท่านใดไม่ชอบสามารถผ่านได้นะคะ

-------------------------------------------------------------------Talk : ธารา

ตอนนี้กำลังนั่งดูหลักฐานจากคลิปกล้องวงจรปิดที่ไอ้วศินได้มา ในคลิปบ่งบอกว่ามีรถคู่กรณีออกจากซอยแล้วชนเข้ากับรถของพี่ลิซที่ขับมาทางตรงน่าจะกำลังไปหาไอ้วศิน เพราะมันบอกว่าข้างหน้าจะเป็นทางเข้าโดยตรง ส่วนซอยที่มีรถออกจะเป็นทางด้านหลัง ผมไม่รู้ว่ารถคันนั้นเห็นรถพี่ลิซไหม แต่อย่างน้อยๆเขาก็ควรจอดดูเพื่อความแน่ใจไม่ใช่พุ่งออกจากซอยแบบนี้ จนทำให้คนอื่นเดือดร้อน ตอนนี้อารมณ์ผมเดือดมาก ไอ้วศินยื่นซองสีน้ำตาลให้ผมเปิดอ่าน ในนั้นระบุว่าเป็นผลตรวจเลือดของ คู่กรณีทั้ง 2 คน พบว่ามีแอลกอฮอล์ในเลือด 50 มก% นั่นบ่งบอกได้ว่าคู่กรณีที่ชนพี่ลิซได้มีการดื่มแอลกอฮอล์ก่อนเกิดอุบัติเหตุ คนที่ต้องรับผิดชอบต่อเหตุการณ์นี้คือคนขับ แม้ว่าจะมา 2 คน แต่คนที่ควรมีสติไม่ประมาทคือคนขับ ถ้าพี่ลิซต้องเสียความทรงจำ เตรียมตัวรับกรรมในสิ่งที่เกิดได้เลย ผมยื่นเอกสารทุกอย่างคืนไอ้วศิน แล้วเดินออกมาสั่งลูกน้องคนสนิทให้ติดตามตัวคนขับรถไว้จนกว่าพี่ลิซจะตื่น……

---------------------------------------------------------------------------------

1 อาทิตย์ ต่อมา

Talk : นาเดียร์

ตอนนี้ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้วสำหรับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ยังไม่มีการติดต่อมาเรื่องการเรียกค่าเสียหายใดๆเลย ทุกอย่างเงียบเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น บาดแผลจากอุบัติเหตุในตัวเธอตอนนี้เริ่มหายแล้ว ป้ารู้เรื่องแล้ว ตอนแรกเค้าก็ตกใจบ่นเรายกใหญ่ เกี่ยวกับการขับรถในที่ๆไม่ชินทาง หูชาไปเป็นวันๆส่วนนุ๊กตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วเหลือแค่แขนที่ต้องรอดูอีกนิด มัวแต่วุ่นวายกับเรื่องที่เกิด ลืมเรื่องฝึกงานไปเลย นุ๊กมันไปฝึกงานที่บริษัทพ่อมันที่ต่างประเทศ ฝึกงานจนทำงานที่นั่นต่อเลย ส่วนเราก็ว่าจะหาฝึกแถวๆนี้แหละ พอมีบริษัทที่พอรับนักศึกษาอยู่บ้าง กลางคืนว่าจะหางานทำ ช่วยป้าแบ่งเบาภาระไปก่อน มีคนแนะนำผับที่เราเคยไปเที่ยวมาว่ารับพนักงาน แต่อาจจะเปลืองตัวหน่อย ก็คงเป็นเรื่องปกติเพราะเป็นงานในผับแต่รายได้ดีใช่ย่อย ตอนแรกป้าไม่อยากให้ทำกลัวคนอื่นมองไม่ดี แต่เราคุยกับป้าด้วยเหตุผล แกก็ยอมแม้จะขัดใจก็เหอะ ใครจะคิดอะไรนั่นมันก็เรื่องของพวกเขา

เรา : ป้าจ้ะ วันนี้เดี๋ยวหนูไปสมัครงานนะ เดี๋ยวไปยื่นใบสมัครที่บริษัทที่หนูดูไว้ก่อน แล้วค่อยเข้าไปที่คลับที่จะทำงานเสริม

ป้า : งานบริษัทป้าโอเคนะ แต่งานที่ผับอะไรเนี่ยจะเอาจริงๆหรอ เท่ากับว่าต้องทำงานทั้งเช้ามืดเลยนะ เวลาพักผ่อนจะมีไหม

เรา : ไม่ลองไม่รู้นิ่จ้ะ หนูขอลองทำดูก่อนถ้าไม่โอเคเดี๋ยวค่อยออกก็ได้จ่ะ

ป้า : งั้นก็ตามใจ โตแล้วดูแลตัวเองด้วย ป้าน่ะเป็นห่วงเอ็ง

เรา : รับทราบครับผม

พูดพร้อมทำท่าทางแบบทหาร ป้าได้แต่ส่ายหัวให้เราเบาๆ หลังคุยกับป้าเสร็จเราก็จัดแจงออกมาทันที บริษัทที่เราจะไปสมัครอยู่ไม่ไกลจากผับที่เราจะทำงานเสริมมากเท่าไหร่ หลังเลิกงานจะได้ไปทำงานที่ผับต่อเลย จะได้ไม่เสียเวลา

บริษัท Tara FGH

ตอนนี้เราอยู่ในห้องรอสัมภาษณ์ ในห้องมีทั้งหมด 5 คน มาสมัครตำแหน่งเดียวกับเราหมด อย่างว่าแหละใครก็อยากทำตำแหน่งเลขา เพราะมีแต่คนบอกว่าประธานบริษัทนี้หล่อใช่เล่น แต่นั่นก็ไม่ใช่จุดประสงค์การทำงานของเราหรอก ถ้าได้ทำงานที่นี่ก็ถือว่าได้ทั้งเงินเดือนทั้งกำไรเลยล่ะ เจ้านายหล่อ

…. : นี่ๆ หล่อนอะเสื้อขาว มาสมัครที่นี่นี่เช็คข้อมูลท่านประธานหรือยัง มาเพราะมาจับคนรวยหรือป่าวเนี่ย

เรา : เช็คข้อมูล เช็คทำไมคะ มาทำงานก็ต้องสนใจแต่รายละเอียดงานไม่ใช่หรอคะ แล้วที่พูดเมื่อกี้ว่าฉันมาจับคนรวยแสดงว่าคุณคงคิดแบบนั้นอยู่สินะคะถึงได้พูดออกมา อย่าเอานิสัยส่วนตัวมาตัดสินคนอื่นสิคะว่าเค้าต้องคิดแบบเดียวกันกับคุณ

…. : ปากดีนักนะ ถ้าไม่ผ่านฉันจะหัวเราะให้ ดูจากมหาลัยที่จบมาแล้วกลับไปนอนฝันอยู่บ้านไป

เราแกล้งทำหูทวนลมใส่ ลำคาญ ถ้าชีวิตต้องทำงานร่วมกับคนแบบนี้ อีเดียร์ลาออกดีกว่า หลังจากนั่งรอต่อไปประมาณ 5 นาที ก็มีคนมาเชิญเรากับยัยบ้าเมื่อกี้เข้าไป

ห้องสัมภาษณ์งาน

J : เดี๋ยวนั่งรอท่านประธานตรงนี้ก่อนนะคะ ท่านจะมาสัมภาษณ์ด้วยตัวเองค่ะ สำหรับตำแหน่งงานจะมี เลขาท่านประทาน และ ผู้ช่วยของเลขาท่านประธานนะคะ ในส่วนนี้ท่านประธานจะเป็นคนตัดสินใจเองค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ

เรา : ขอบคุณค่ะพี่ สำหรับคำแนะนำในวันนี้ค่ะ

เรายิ้มให้และกล่าวขอบคุณพี่เค้า วันนี้พี่เค้าช่วยแนะนำเราไว้หลายอย่างเลยถ้าไม่ได้เค้านี่แย่เลยแหระ แค่สัมภาษณ์เรายังตื่นเต้นจนไปหมดเลย

---------------------------------------------------------------------------------

Talk : ธารา

ผ่านมา 1 อาทิตย์ ในอุบัติเหตุที่เกิดกับพี่ลิซตอนนี้พี่ลิซยังไม่ฟื้นครับ แถมบางครั้งร่างกายก็ต่อต้านการรักษาแบบดื้อๆ หมอกับพยาบาลก็ต้องดูแลแบบใกล้ชิด อาการพี่ลิซดูไม่ดีเลยต่างจากวันแรกที่ร่างกายยอมรับการรักษามากกว่านี้ หมอบอกว่าอาจเป็นเพราะเซลล์บางตัวที่ได้รับการกระทบกระเทือน แต่ถ้าผ่านไปได้ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับการตอบสนองของร่างกาย ถ้าตื่นมาอาจจะเสียงความทรงจำ แต่ถ้าไม่ตื่นก็คงนอนเป็นเจ้าหญิงนิททรา ถ้ามองด้วยตาเปล่าแผลตามร่างกายแทบไม่มีเลย จะเป็นการกระทบกระเทือนภายในมากกว่า ยิ่งเห็นพี่สาวตัวเอง ผมยิ่งแค้นผู้หญิงคนนั้น เค้าทำให้คนๆนึงต้องนอนเป็นผักทั้งๆที่หน้าที่การงานทุกอย่างกำลงตัว พี่สาวผมตั้งใจสร้างทุกอย่างเพื่อให้พ่อแม่เห็นว่า เค้าสามารถใช้ชีวิตได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งทรัพย์สินเงินทองจากครอบครัว ทุกอย่างกำลังจะสำเร็จ แต่ต้องมาพังเพราะความประมาทของคนๆนึง ตลอดเวลาผมให้คนตามดูเธอมาตลอด เธอดูไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เกิด ไม่แม้แต่จะติดต่อ หรือแสดงความรับผิดชอบใดๆ เธอยังใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างมีความสุข แต่พี่สาวผมต้องมานอนเป็นผักแบบนี้ ผมจะไม่ใช้กฎหมายกับเธอเด็ดขาด เธอจะต้องได้รับกรรมในสิ่งที่เธอทำเป็น 1000 เท่า ที่สำคัญผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงในห้องน้ำที่ผมเจอที่ผับคืนนั้น ผมไม่สามารถมองเธอแบบที่ผมมองวันนั้นได้อีกเลย คนของผมแจ้งมาว่าวันนี้เธอเข้ามาสัมภาษณ์งานที่บริษัทผม แน่นอนว่าเป็นตำแหน่งที่ผมต้องการให้มาช่วยงานแทนพี่ลิซ อะไรจะเข้าทางขนาดนี้ ไม่ต้องทำอะไรเธอก็มาหาผมเองแล้ว ผมจะสัมภาษณ์งานเธอเอง แต่ถึงยังไงผมก็จะให้เธอเป็นเลขา แล้วปัดอีกคนนึงเป็นผู้ช่วยเธอ ผมจะเอาเธอไว้ให้ใกล้ผมที่สุด คนไร้หัวใจไม่มีแม้แต่จะสำนึกในการกระทำ ต้องเจอคนแบบผม…

ผม : สวัสดีครับ มาสัมภาษณ์งานใช่ไหมครับ เดี๋ยวเชิญที่โต๊ะทั้ง 2 ท่านเลยนะครับ ผมขอข้ามการสัมภาษณ์นครัล เพราะ ผมอ่านข้อมูลทั้ง 2 ท่านแล้ว ผมอยากให้ คุณจิณัฐตา หรือ คุณเดียร์ ทำตำแหน่งเลขา ส่วน คุณเขมจิรา หรือคุณแพรว ตำแหน่งผู้ช่วยนะครับ ถ้าสะดวกผมอยากให้เริ่มเรียนรู้งานวันนี้เลยครับ

เดียร์ / แพรว : ได้ค่ะ

ผม : ใครมีอะไรสงสัยอยากจะสอบถามไหมครับ

เดียร์ : ไม่มีค่ะ

แพรว : ไม่มีเช่นกันค่ะ

พูดพร้อมส่งสายตาอ่อยให้ผมเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้

ผม : เดี๋ยวผมให้คุณหมิวเป็นคนสอนงานให้นะครับ คนที่เค้าเป็นคนไปตามคุณ 2 คนมาที่ห้อง ส่วนรายละเอียดเงินเดือนตามข้อตกลงในใบสมัครเลยนะครับ ของคุณเดียร์ในส่วนฝึกงานทางบริษัทให้เงินเดือนเท่ากับเลขานะครับ ในส่วนนี้บางบริษัทจะไม่ได้

เดียร์ : ขอบพระคุณค่ะ

ผม : เดี๋ยวไปนั่งรอคุณหมิวที่ห้องรอสัมภาษณ์ได้เลยนะครับ

จากนั้นทั้ง 2 คน ก็เดินออกไป เหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะจำผมไม่ได้ คงจะคุ้นหน้าผมแต่นึกไม่ออก เดี๋ยวผมได้ทวนความจำให้แน่ หมดเวลาของอิสระในชีวิตคุณแล้วล่ะ คุณจิณัฐตา