Ep.5

อนุภรรยานายมาเฟีย Ep.5

เนื้อเรื่องมีเนื้อหาและคำหยาบคาย ท่านใดที่ไม่ชอบ สามารถได้ผ่านนะคะ

--------------------------------------------------------------------------------------

Talk : ธารา

หลังจากประชุมโป้เจตใหม่ผ่านไปได้ด้วยดี ลูกค้าตัดสินใจเซ็นสัญญา 1 ปี เต็มๆ ผมว่าจะโทรหาพี่ลิซเย็นนี้ต้องฉลองโป้เจตใหญ่ โทรหาพี่ลิซแต่คนที่รับกลับไม่ใช่พี่ลิซ

…. : สวัสดีครับ คุณผู้หญิงเจ้าของเครื่องประสบอุบัติติเหตุ ที่ xx ไม่ได้สติครับ ตอนนี้กำลังนำตัวส่งโรงบาล ww

ถ้าปลายสายเป็นญาติผู้คนเจ็บช่วยมาประสานงานที่โรงพยาบาลด่วนที่สุดด้วยครับ

ผม : อะไรนะครับพี่ พี่สาวผมประสบอุบัติเหตุ เดี๋ยวผมรีบไปครับ

ทันทีที่ได้ยินผมหน้าชาเลยครับ แต่ต้องรวบรวมสติเพื่อถามข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ในสายแล้วรีบไปยังโรงพยาบาล แม้ผมจะมีคำถามในหัวว่าพี่ลิซไปแถวนั้นแล้วทำไม นั่นไม่ใช่ทางไปบ้านแฟนเค้า แล้วผมก็ไม่เคยรู้ว่าพี่ลิซมีเพื่อนแถวนั้น ผมพยายามติดต่อหาแฟนพี่ลิซแต่ติดต่อไม่ได้ ผมโทรหาพิมพ์ให้มาที่โรงบาลมาช่วยเดินเรื่องผมจะย้ายพี่ผมกลับไปโรงบาลประจำตระกูลผม เพราะเครื่องไม้เครื่องมือค่อนข้างทันสมัย และยังใกล้บ้านด้วย เพราะสภาพผมตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรแล้วครับ อุบัติเหตุครั้งนี้เกิดจากอะไร ถ้าพี่ผมเป็นไรไปคู่กรณีต้องรับผิดชอบ ผมโทรหาไอ้เฟียสให้ช่วยสืบหาหลักฐานตามที่เกิดเหตุ ผมไม่รู้ว่าตรงนั้นมีกล้องไหม….

โรงพยาบาล ww

ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องฉุกเฉินหมอกับพยาบาลเดินกันชุลมุนไปหมด ส่วนพิมพ์ไปเดินเอกสารขอส่งตัวไปอีกโรงบาล ตอนนี้ยังไม่มีใครบอกอาการพี่ลิซกับผมได้เลย ผมโทรบอกกลับมาแล้วท่านจะตีตั๋วกลับมาวันนี้ ผมนั่งรออยู่เกือบชั่วโมง โดยที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจเลยว่าใครคือคนที่ขับรถชนกับพี่ลิซ เรื่องนั้นผมเอาไว้ที่หลังได้…..

พิมพ์ : ไหวไหมคุณ ทานข้าวกลางวันหน่อยไหมเดี๋ยวจะแย่ไปอีกคน พี่ลิซเค้าถึงมือหมอแล้ว

ผม : กินไรไม่ลงเลยพิมพ์ คุณพอจะรู้ไหมว่าพี่ลิซไปทำอะไรแถวนั้น

พิมพ์ : นี่คุณไม่รู้หรอว่าคุณวศินเค้าไปเปิดสถานที่แค้มป์ปิ้งอยู่นั่น แล้วที่เกิดเหตุตรงนั้นจากที่พี่ๆกู้ภัยบอกพิมพ์มาห่างจากจุดแค้มป์ปิ้งประมาณ 3 กิโล

ผม : คุณว่าไงนะ ห่างกันประมาณ 3 กิโล แต่ตอนนี้ผมยังไม่เห็นเงาไอ้หมอนั่นเลย แล้วพี่ลิซไปหามัน มันไม่รู้เลยหรอ นี่มันอะไรกันเนี่ยคนเป็นแฟนกันแต่ไม่รู้ว่าแฟนตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย คิดไม่ผิดเลยที่ไม่ชอบหน้ามัน คุณพอจะมีช่องทางติดต่อหามันได้ไหม ผมโทรไปแล้วแต่ปิดเครื่องหรือเบอร์เก่าไม่รู้

พิมพ์ : ได้ค่ะเดี๋ยวพิมพ์จัดการให้ คุณรอพบหมอดีกว่าค่ะ

ไม่นานนักประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกเปิดออก โดยที่มีหมอเดินออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

คุณหมอ : ผมขอคุยด้วยหน่อยครับ ตามผมมาที่ห้องได้ไหมครับ

ผม : ได้ครับ

ผมเดินตามคุณหมอมาที่ห้อง ตอนนี้พิมพ์กำลังไปติดต่อไอ้วศินอยู่ คนบ้าไรตามตัวยากจัง

ห้องหมอ

ผม : อาการพี่สาวผมเป็นไงมั่งครับหมอ

คุณหมอ : ตอนนี้อาการโดยรวมภายนอกดูไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ ส่วนภายในตอนนี้หมอกลังเอ็กซเรย์อย่างละเอียด ที่หมอห่วงตอนนี้คืออาการทางด้านสมองและความทรงจำของคนเจ็บ เนื่องจากบริเวรศรีษะของคนไข้ ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก อาจทำให้คนไข้ตื่นมาแล้วจำความทรงจำบางอย่างไม่ได้ หรืออาจจะทั้งหมด แต่ความทรงจะสามารถกลับมาได้อาจจะต้องใช้ระยะเวลาในการรักษา

ผม : แล้วใช้เวลาในการรักษานานเท่าไหร่ครับ แล้วนานไหมกว่าพี่สาวผมจะฟื้น

คุณหมอ : ระยะเวลาในการรักษาของแต่ละเคสหมอตอบแบบเจาะจงไม่ได้นะครับ เพราะเคสที่หมอเคยเจอมามีตั้งแต่ 1 อาทิตย์ หรือเป็นปีครับขึ้นอยู่กับร่างกายคนไข้ ส่วนการฟื้นขึ้นอยู่กับร่างกายของคนไข้เช่นกันครับ บางคนอาจจะหายเป็นปกติแล้วแต่ยังไม่ฟื้น หรือบางคนก็ฟื้นตัวไวครับ แต่หมอขอลงดีเทลไปที่เรื่องของความทรงจำก่อน

ผม : แล้วเรื่องย้ายโรงบาลสามารถย้ายได้ไวที่สุดวันไหนครับ

คุณหมอ : วันพรุ่งนี้ครับ รอผลเอ็กซเรย์ก็ย้ายได้เลยครับ ส่วนอาการอื่นๆเช้าผมจะอัพเดตอีกทีครับ เอกสารอาการต่างๆเดี๋ยวทางเราจะจัดการให้ครับ ส่วนคืนนี้ผมขอให้คนไข้อยู่ในความดูแลของหมอและพยาบาลก่อนนะครับ

ผม : ครับหมอ ขอบคุณนะครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ต้องไปจัดการเรื่องอุบัติเหคุที่เกิดก่อนครับ มีอะไรติดต่อผมตามนามบัตรที่แนบไว้ได้โดยตรงเลยนะครับ สวัสดีครับ

ผมยกมือไหว้คุณหมอแล้วขอตัวไปจัดการธุระต่อก่อน อาการพี่ลิ้มก็ราดูต่อไปถ้าความจำบางส่วนหายจริงๆก็ยังพอรักษาได้ ขอแค่ไม่มีอาการร้ายแรงอย่างอื่นก็พอครับ นึกได้ว่าผมต้องไปตามในเรื่องกล้องกับไอ้เฟียส ส่วนพิมพ์ผมให้กลับบ้านเพราะตัวพิพม์เองมีโรคประจำตัว อาการพิมพ์ก็ไม่ได้ดีหรอกครับ แต่พิมพ์พยายามใช้ชีวิตแบบมีความสุข เพราะมะเร็งที่พิมพ์เป็นอยู่ในขั้นระยะสุดท้ายแล้ว ทำได้แค่รักษาอาการไม่ให้ทรุดลงกว่าเดิม……..

Talk : วศิน

หลังจากที่ได้รับการติดต่อจากน้องสะใภ้ของอลิซว่าเธอเกิดอุบัติเหตุห่างจากแค้มป์ปิ้งผมเพียงไม่กี่กิโล ผมรู้สึกตกใจไม่น้อยครับเพราะเมื่อเช้าเธอบอกผมว่าเธอคุยงานอยู่ต่างจังหวัด พอนึกไปอีกทีวันนี้วันคบรอบที่ผมคบกับเธอมา 2 ปี 2 เดือน ผมลืมไปเลยเพราะมัวแต่ยุ่งกับที่ท่องเที่ยวของผมที่เพิ่งเปิด ไหนจะภรรยาของผมที่ท้องแก่อีก “”ใช่ครับ ผมมีภรรยาอยู่แล้ว”” เรื่องนี้ทั้งอลิซและภรรยาของผมต่างไม่มีใครรู้เรื่องกันทั้งคู่ จะด่าผมว่าเลวก็ได้ครับแต่ถ้าจะให้ผมเลือกใครคนใดคนหนึ่งผมทำไม่ได้จริงๆ ในเมื่ออลิซมาที่นี่แสดงว่าเธอต้องเห็นผมกับภรรยา แค่เธออาจจะเกิดอุบัติเหตุก่อนมาถึงก็ได้ ผมเลยตัดสินใจรีกล้องวงจรปิดไปก่อนเวลาที่จะได้รับการติดต่อมาว่าอลิซเกิดอุบัติเหตุ และแล้วภาพในกล้องก็บอกในสิ่งที่ผมกลัวที่สุด เธอมาหาผมที่นี่ แล้วมาเห็นผมและภรรยาภาพกล้องวงจรปิดบ่งชัดในสิ่งที่ผมกับภรรยาแสดงต่อกัน แสดงว่าอุบัติเหตุที่เกิดเป็นเพราะเธอมาเห็นผมกับภรรยาอยู่ด้วยกัน ผมจะทำยังไงดีถ้าเธอตื่นมาแล้วทิ้งผมไปล่ะ ผมจัดการทำลายหลักฐานทุกอย่าง จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอลิซมาหาผมแล้วเกิดอุบัติเหตุ ส่วนเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังเธอตื่นผมค่อยจัดการอีกที ผมตัดสินใจไปโรงพยาบาลเพื่อติดตามอาการอลิซถ้าผมไม่ไปเลยต้องมีคนสงสัยแน่ว่าแฟนทั้งคนทำไมไม่ไปดู

โรงพยาบาล ww

ผมโทรถามข้อมูลจากเพื่อที่เป็นหมอใหญ่อยู่ที่นี่ ตอนนี้น้องชายกับน้องสะใภ้อลิซอยู่ที่โรงพยาบาล

ผมกับไอ้ธาราเราไม่ลงรอยกันตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้วครับ ผมเดินไปหาน้องชายอลิซพร้อมเพื่อนผมที่เป็นหมอแค่สายตาที่มันมองมาก็รู้แล้วครับว่ามีคำถามอยากถามผมคงไม่พ้นเรื่องอุบัติเหตุ

ธารา : ไม่มาสะพรุ่งนี้เลยล่ะ เป็นแฟนแบบไหนรู้เรื่องความเป็นความตายของแฟนเป็นคนสุดท้าย

ผม :พอดีว่าเพิ่งทราบจากคุณพิมพ์ครับเพราะเมื่อเช้าอลิซบอกว่าดูงานอยู่ต่างจังหวัด ผมเพิ่งได้จับโทรศัพท์เลยเพิ่งทราบจากคุณพิมพ์ คุณพิมพ์ครับอลิซเป็นไงบ้างครับ

พิมพ์ : ตอนนี้เท่าที่หมอเรียกคุณธาราไปคุย อาการพี่ลิซภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงค่ะ แต่ต้องรอผลเอ็กซเรย์ก่อน ที่หน้าเป็นห่วงจะมีในเรื่องของหัวที่ได้รับการกระแทกอย่างรุนแรง อาจทำให้ความทรงจำบางส่วน หรือทั้งหมดหายไปแต่สามารถรักษาได้ค่ะ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย พรุ่งนี้เราจะทำการย้ายพี่ลิซไปโรงบาลประจำตระกูลค่ะ

ผม : ความทรงจำ หมายความว่าอลิซจะจำผมไม่ได้หรอครับ โธ่อลิซของผม….

ธารา : ช่วยให้คำตอบได้ไหม ว่าเพราะอะไรพี่สาวผมถึงไปเกิดอุบัติเหตุอยู่ใกล้กับสถานที่ของคุณ พี่ลิซไปหาคุณมาใช่ไหม ปกติพี่ลิซไม่ใช่คนขับรถเร็ว คุณกับพี่ลิซมีปัญหาอะไรกัน

ผม : ผมไม่ทราบจริงๆครับว่าอลิซจะมาหา เพราะอย่างที่ผมแจ้งเมื่อกี้ว่าเธอบอกผมตอนเช้าที่โทรหาว่าคุยงานอยู่ต่างจังหวัด ผมไม่ทราบมาก่อนจริงๆ ผมขอรับผิดชอบในส่วนของเรื่องคู่กรณีได้ไหมครับ เผื่อได้อะไรเพิ่มเติม

ธารามันไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่มองหน้าผมนิ่งๆ ถ้าอลิซตื่นมาแล้วเสียความทรงจำจริงๆผมยังพอมีหวังว่าเธอจะจำเหตุการณ์ต่างๆไม่ได้แต่ยังไงคงต้องรอเธอฟื้นก่อน ส่วนไอ้ธาราถ้ามันสงสัยผมนักผมจะทำทุกอย่างให้มันเลิกสงสัยในตัว