Ep.4

อนุภรรยานายมาเฟีย Ep.4

เนื้อเรื่องมีเนื้อหาและคำหยาบคาย ท่านใดที่ไม่ชอบ สามารถได้ผ่านนะคะ

-------------------------------------------------------------------------------------

Talk: ธารา  06:20 น.

ผมรู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังปลุกผม เช้านี้มีประชุมโป้เจตใหม่ ผมเลยรีบอาบน้ำลงมาทานข้าวด้านล่าง ตอนนี้พิมพ์กับพ่อลิซกำลังจัดโต๊ะอาหารกันอยู่….

พี่ลิซ : ตื่นแล้วหรอคุณชายวันนี้อยู่ทานข้าวเช้าด้วยกันนะ

ผม : ได้เลยครับบบ มีอะไรทานบ้างครับเช้านี้ หิวมากเลยครับมีอะไรร้อนๆทานบ้าง

พิมพ์ : เมื่อคืนหนักสิท่า ได้ยินเสียงกลับมาตอนตี 2 พี่ลิซต้มข้าวต้มไว้ให้ในครัว เดี๋ยวไปเอาให้นะ พี่ลิซนั่งเลยค่ะ เดี๋ยวพิมพ์ไปเอาอาหารที่เหลือเองค่ะ

ผม : รู้ทุกเรื่องจริงๆ อีกนิ้วนางจะตั้งศาลร่างทรงให้แล้วนะ

ก็นั่นแหละครับ พิมพ์รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับผมนั่นแหละ มีคนจ้องจะคาบข่าวมาบอกเยอะจะตาย หวังจะให้ผมกับพิมพ์มีปัญหาแตกหักกัน เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง แต่หารู้ไม่ทั้งผมและพิมพ์เราต่างไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย พิมพ์ก็มีคนรักของเค้า

พี่ลิซ : ทำไรก็เบาๆหน่อยนะเสือ พี่รู้ว่าเรากับพิมพ์ไม่ได้สนใจ แต่อย่าลืมนะว่าเรื่องนี้จะถึงหุบกลับมาไม่ได้

ผม : รับทราบครับ เทศแต่เช้า สงสัยโป้เจตใหม่วันนี้จะผ่านไปด้วยดี

เกียร์

ผม : โอเค แล้วเรื่องที่ๆจะสร้างอพาส์เม้นท์ใหม่ พิมพ์จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ปะ

พิมพ์ : ตอนนี้ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ เหลือแค่รอวิศวกรเข้าตรวจหน้างาน ก็คงเร่งสร้างกันเลย เพราะพิมพ์ตั้งใจจะให้เปิด ภายใน 3 ปี แต่อาจจะเร็วกว่านั้น

ผม : มีไรก็ตัดสินใจจัดการได้เลยนะ ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้มาบ้าน ถ้าพ่อกับแม่มาโทรบอกด้วยจะได้กลับ

พิมพ์พยักหน้าเป็นคำตอบ ส่วนพี่ลิซนั่งกินไม่พูดไม่จาหรอกครับ เรื่องกินเรื่องใหญ่เสมอ ทานเสร็จผมออกจากบ้านมุ่งหน้ามาบริษัท ต้องไปตรวจดูเอกสารโป้เจตใหม่อีกรอบด้วย…..

--------------------------------------------------------------------------------------------

Talk : นาเดียร์

เราลืมตาตื่นขึ้นมาโดยที่อีนุ๊กไม่ได้อยู่ที่เตียง น่าจะไปอาบน้ำแล้ว ช่างเป็นเช้าที่ไม่สดชื่นเอาสะเลย อาการกระอักกระอ่วงบอกไม่ถูก น่าจะแฮงค์แหละ เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คว่ามีใครโทรมาหรือป่าว เปิดมาเจอแต่ไลน์ ติวที่ทิ้งข้อความไว้ว่า “มอนิ่งครับ ติวไปทำงานก่อนนะ ตื่นมาหาไรกินด้วย” เราไม่รู้จะตอบไร ขี้เกียจพิมพ์ เลยส่งสติ๊กเกอร์รับทราบกลับไป แล้วโทรหาป้า…

ป้า : ฮัลโหลลล ว่าไงบ้านช่องไม่กลับ

เรา : นอนหออีนุ๊กค่า อย่าเพิ่งสวดสิ สวดแต่เช้าเลย หนูจะโทรมาบอกว่าอาจจะกลับเย็นๆ ค่ำๆนะ

ป้า : แล้วแต่สูเถาะ ใหญ่แล้ว เบิ่งแยงเจ้าของเอา ส่ำนี้ก่อนเด้อ…

เรา : เปลี่ยนภาษาใส่เฉย แค่นี้ก็ได้ค่า อย่าลืมกินข้าวกินยาตามเวลาที่หมอสั่งนะ

ป้าไม่ตอบอะไรแต่วางไป เราก็นอนเล่นโทรศัพท์รออีนุ๊กออกมา มันน่าจะเข้าไปหลับในห้องน้ำแล้วมั้ง ผ่านไปประมาณ 10 นาทีมันนุ่งผ้าขนหนูเดินออกมา พร้อมหันมองเราแบบงงๆ

นุ๊ก : อีหอย เมื่อคืนกูไม่ได้ไปส่งมึงหรอ กูไม่เห็นจำได้เลย หรือกูมึงนอนด้วย

เรา : ถ้ามึงไปส่งกู กูจะนอนอยู่นี่ได้ไง แล้วมึงก็ไม่ได้ชวนกูหรอก แต่มึงตายไปตั้งแต่หัวถึงเบาะรถละอีเวง สภาพพ

นุ๊ก : กวนส้นตีนกูแต่เช้า ไปอาบน้ำไปหาไรแดกกันหิว อยากกินไรร้อนๆ วันนี้ไปน้ำตกกันไหม กูได้ที่ใหม่มาสงบดี

เรา : ได้หมด กูอาบน้ำก่อนนน

อาบน้ำเสร็จเรากับอีนุ๊ก พากันออกมากินข้าวข้างนอกแล้วเดี๋ยวไปซื้อของไอตั้งแคมป์น้ำตกกัน เย็นๆค่อยกลับ ไป 2 คน สบายใจดี เห็นอีนุ๊กมันคุณหนูแบบนี้มันก็สายลุยคนนึงเลยแหละ หลังจากกินข้าวแล้วซื้อของที่จะใช้ในการตั้งแค้มป์วันนี้เสร็จ เรากับนุ๊กก็ตากันมาที่จุดหมายเลย จะได้มีเวลาพักผ่อนเยอะๆ วันนี้นุ๊กมันขับรถมาเอง มันบอกอยากลุยเอง ไม่อยากให้ใครคอยมาตาม หรือ มานั่งรอ มาถึงก็จัดการเสบียง จัดการสถานที่นั่งเล่น พักผ่อนกันยาวๆ เราก็พากันคุยโน่น คุยนี่ นั่งดูหนังกัน บรรยากาศดีมาก ถ้าจะมาต้องจองล่วงหน้า พื้นที่จะแบ่งเป็นเขตใครเขตมันห่างกัน เพื่อรักษาความสงบ กฎที่นี่คือ ห้ามปาร์ตี้ ห้ามดื่มแอลกอฮอร์ในพื้นที่นี้ เจ้าของพื้นที่ตั้งใจให้เป็นแค้มป์สำหรับพักผ่อนหย่อนใจ เรากับอีนุ๊กพากันอยู่จนเริ่มค่ำ ตอนแรกยังไม่อยากกลับแต่กลัวจะดึก เพราะวันนี้เราต้องกลับบ้าน ทางออกเป็นถนนเลนเดียวมีไฟส่องสว่างแต่ข้างทางมีแต่ป่า กลัวกลับมืดแล้วอันตราย ขากลั้นมันเปลี่ยนให้เราขับ จากนั้นก็พากันเอาของขึ้นรถแล้วออกเดินทางกลับบ้าน จากนี่ไปน่าจะใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมงแหละ ระหว่างขับกลับมาไม่ทันพ้นเขตน้ำตกที่เราตั้งแค้มป์เท่าไหร่นัก อยู่ๆก็มีรถหรูคั้นงออกมาจากซอยกะทันหันทำให้เราที่ขับมาทางตรงเบรกไม่ทันเพราะมันกระชั้นชิดไปจริงๆ คิดไม่ถึงด้วยว่าจะมีรถพุ่งออกมา เราโดนรถหรูคันนั้นพุ่งชนเข้าเต็มๆ จนรถเราเสียหลังตกลงข้างทางกระแทกต้นไม้ โดยที่มีรถคันนั้นเสียหักอยู่กับต้นไม้ใกล้ๆกัน หัวเราฟาดเข้ากับพวงมาลัย ความรู้สึกตอนนั้นคือเลือดไหลลงมาเยอะมาก ตามร่างกายมีแผลจากกระจกที่แตก ทันทีที่ได้สติ เราหันมองไปที่เพื่อนตัวเอง นุ๊กมันโดนอัดเข้ากับคอนโซลหน้ารถมี เลือดออกจากบริเวรหัว ตอนนี้มันสลบไม่ได้สติ เราทำไรไม่ถูกเปิดประตูรถลงมาดูคู่กรณี คนขับเป็นผู้หญิงหน้าตาสะสวย ตอนนี้หมดสติอยู่ที่เบาะคนขับ เลือดออกบริเวรหัว และมุมปาก ตอนนี้เป็นเวลาโพล้เพล้ รถแทบไม่มีผ่านมาสักคัน เรารวบรวมสติโทรขอความช่วยเหลือ ไม่นานนักก็มีรถเริ่มจอดลงมาดูแล้วให้ความช่วยเหลือ ผ่านไปนานนักเสียงรถฉุกเฉินก็พากันมุ่งหน้ามาทางนี้ ตอนนี้เรามีอาการ ตาพร่า ปวดหัวบริเวรที่หัวแตก ตอนนี้อาสา หมอ และพยาบาล กำลังช่วยกันปฐมพยาบาลทุกคนเบื้องต้นแล้วส่งโรงบาลที่ใกล้ที่สุด

--------------------------------------------------------------------------------------------

Talk : อลิซ

วันนี้หลังจากทานอาหารเช้ากับน้องชายน้องสะใภ้เสร็จตั้งใจว่าจะไปเซอร์ไพร์สแฟนตัวเองเนื่องจากวันครบรอบ 2 ปี 2 เดือนที่คบกัน เค้าไม่รู้หรอกว่าลิซจะไปเพราะตอนนี้เค้ายุ่งกับการเปิดสถานที่ท่องเที่ยวใหม่ เพิ่งปิดได้ 1 อาทิตย์ เราไม่ได้เจอกันมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วได้แต่โทรคุยกัน เพราะต่างคนต่างทำงาน ตัวลิซเองก็เดินทางคุยงานต่างจังหวัดบ่อย เลยมีเวลาไม่ตรงกัน วันนี้ตั้งใจแวะเอาของขวัญที่สั่งไว้ล่วงหน้า เป็นของที่เค้าบ่นบ่อยๆว่าอยากได้ เค้าโทรมาตอนเช้าปกติแต่เค้าเข้าใจว่าลิซยังไม่กลับจากคุยงานต่างจังหวัด เซอร์ไพร์สครั้งแรกที่คบกันเลยเพราะปกติเค้าจะไม่ใช่คนสไตล์นี้ มีอะไรก็ให้ตรงๆเลย เค้าไม่รู้ว่าลิซรู้ตำแหน่งที่ท่องเที่ยวเค้า เพราะลิซยังไม่เคยมา อีกอย่างยังเปิดตัวไม่เป็นทางการด้วย แต่ลิซสะอย่าง ได้พิกัดมาแล้ว หลังจากแวะเอาของขวัญเสร็จก็ขับรถไปหาเค้าทันที

หลังจากถึงก็จอดรถเหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป แต่สิ่งที่มาเห็นกลับไม่ไปเป็นไปตามที่คิดสักนิด

ภาพสาวท้องแก่ที่กำลังเช็ดเหงื่อให้แฟนเรา ภาพเค้า 2 คนกอดกัน ภาพที่แฟนเราเอาหูแนบท้องผู้หญิงคนนั้น เค้าทั้งคู่ดูมีความสุขกันที่สุด นี่สินะเค้าถึงไม่เคยพาเราไปเจอครอบครัวด้วยเหตุผลที่ว่าขอเวลาตั้งตัวอีก

นิด เรากลับขึ้นรถแล้วขับออกมาทันที เค้าไม่ทันเห็นเราแน่นอน เพราะเท่าที่ดูเค้าสนใจแค่ภรรยาและลูกของเค้า เราขับรถออกมาทั้งน้ำตา ตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมาเราเป็นมือที่ 3 ตลอด เค้าไม่เคยทำไรให้เราระแคะระคายเลยสักครั้ง เค้าทำกับเรา กับผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกได้ยังไง ผู้หญิงที่ต้องถูกเค้าหลอกพร้อมกัน 2 คน เราจะเป็นคนจบทุกอย่างเอง เราร้องให้ตลอดเวลาน้ำตาไหลเอ่อเต็มดวงตา 2 ข้าง เราทบทวนเรื่องทั้งหมดจนไม่ทันระวังว่าทางข้างหน้าคือทางแยกออกจากซอยที่เราขับมา ทันทีที่ได้สติทุกอย่างก็เกินความควบคุมแล้ว……

โคร่มมมมมม!!

เราพุ่งชนเข้ากับรถที่มาทางตรงเต็มๆ ทั้งหมดเป็นเพราะความไม่มีสติของเรา ภาพความทรงจำขอองครอบครัวเรา ภาพความทรงจำที่มีต่อผู้ชายคนนั้น หลั่งเข้ามาในหัวสมองไป ทันทีที่รถหยุดนิ่ง ทุกอย่างก็ดับลง…….