ตอนที่สาม เจ้าเป็นของข้า(NC กรุบกริบ)

ตอนที่สาม

เจ้าเป็นของข้า

ซูหย่งจื้อรู้อยู่แก่ใจว่าน้องชายคนที่สี่ได้ร่วมรักกับภูตสาวไปแล้วจึงมีพละกำลังเพิ่มมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ก่อนหน้านี้เขาย่อมอยากเป็นเช่นเดียวกันจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะใกล้ชิดกับภูตสาว

ที่ผ่านมาลี่เซียนกลับมอบเพียงลมหายใจให้ด้วยความจิตใจดีมีเมตตาแต่สายตาของนางไม่เคยเหลือบมองเขาแม้แต่น้อย

ในเมื่อวันนี้มีโอกาสช่วยชีวิตนาง เช่นนั้นก็ถือจังหวะนี้ผูกมัดหญิงสาวไว้กับตนเองไม่ให้นางหันกลับไปหาซูหย่งคังอีก

องค์ชายใหญ่รุกเร้าโลมไล้ไม่หยุด ยิ่งทดสอบการแลกเปลี่ยนลมหายใจแล้วพบว่ายิ่งนานพวกเขาทั้งสองยิ่งมีพลังมาก

ทั้งสองร่างจึงแลกลิ้นพัวพันกันอย่างไม่หยุดยั้งจนน้ำลายแตกฟองไหลเยิ้มราวตกอยู่ในห้วงหฤหรรษ์

ยิ่งแนบชิดองค์ชายหนุ่มก็ยิ่งเร่าร้อนจากไฟเสน่หาซึ่งถูกปลุกจนลุกโชน มือไม้ปาดป่ายไปทั่วร่างเนียนทั้งฟอนเฟ้นเคล้นคลึงบีบกอบความอิ่มเอิบจนทรวงหยุ่นตั้งเต่งชวนให้ขยำขยี้

ครั้นลูบผ่านเนินโหนกนูนอันเย้ายวน ชายหนุ่มจึงอดทนไม่ไหวจับขาขาวอ้ากว้างเปิดทางให้เขาล้วงแหวกร่องดอกไม้งามทั้งวนลากสองกลีบซ้ายขวา แวะบดคลึงติ่งเกสรอันชูช่ออย่างที่เฝ้าฝัน

อ้า!...ลี่เซียน เจ้าช่างสมเป็นภูตสาว เรือนร่างเย้ายวนชวนเสน่หายิ่งนัก

ร่างเล็กมัวอิ่มเอมกับพลังที่เพิ่มขึ้นทีละน้อยอย่างต่อเนื่องอีกทั้งเคลิบเคลิ้มไปกับการเล้าโลมอย่างช่ำชองจนล่องลอยเผลอตอบสนองตามสัญชาตญาณ

จนเมื่อมือหนาส่งนิ้วร้อนจู่โจมสอดจ้วงเข้ายังร่องน้ำฉ่ำทั้งแทงเข้าชักออกหมุนคว้านจนเสียดเสียว ภูตสาวจึงเพิ่งรู้ตัวว่าถูกล่วงล้ำในช่องทางสีหวานอันลึกลับแล้ว

มือเล็กออกแรงผลักอกแกร่งให้ห่างพลางตวาดแหวทั้งเสียงสั่นกระเส่า

“องค์ชายใหญ่ ท่านจะทำสิ่งใด”

“รวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าอย่างไรเล่า ลี่เซียน”

“แต่...ข้าเป็นของอาคัง เอ่อ องค์ชายสี่แล้ว ข้าไม่อาจมีสามีสองคน”

“มีสามีสองคนแล้วอย่างไร เจ้าสี่ไม่สนใจเจ้าแล้ว เขาคิดทอดทิ้งเจ้า คิดจะให้เจ้าหายไปจากโลกนี้ ดังนั้นไม่นับว่าเป็นสามีของเจ้าอีก

แต่ข้าไม่เหมือนเขา ข้าต้องการเจ้า ลี่เซียน ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเคยผ่านชายใด เป็นของผู้ใดมาก่อนก็ใช่ว่าจะเป็นของข้าอีกไม่ได้

เจ้าดูสิ ยิ่งพวกเราพัวพันแนบชิด พลังของเจ้ายิ่งเพิ่มพูนฟื้นฟูขึ้น หากพวกเรารวมเป็นหนึ่งเดียวกันย่อมเพิ่มมากจนเจ้าแข็งแรงขึ้นโดยเร็วแน่”

ถ้อยคำขององค์ชายใหญ่ทำให้ลี่เซียนฉุกคิด

นั่นสิ หากเป็นเช่นนั้นจริงเหตุใดยามนางร่วมรักกับองค์ชายสี่พลังของนางจึงไม่เคยเพิ่มขึ้นมีแต่ลดลงทั้งจิตภูตที่อ่อนแอลงเรื่อยๆ มีแต่อาคังที่พละกำลังเพิ่มพูนคึกคักอยู่ฝ่ายเดียว

หรือว่าพวกเขาทำสิ่งใดไม่ถูกต้อง