บทนำ

บทนำ

“โอ๊ย! เจ็บๆๆ เจ็บแทบแย่แล้ว ใครมาตีหลังฉัน...แล้วมาจับฉันมัดโยงไว้แบบนี้ทำไม ปล่อยฉันนะ...”

ฉีฟางหลิงกรีดร้องโหยหวนเพราะโดนกระหน่ำตีส่วนด้านหลังจนรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวราวจะขาดเป็นเสี่ยง

ตอนนี้เธอรู้สึกทั้งชาทั้งแสบรู้สึกเพียงเจ็บแล้วเจ็บอีกจนเกินทานทนเพราะไม่ว่าจะร้องตะโกนส่งเสียงอะไรไป เจ้าเชือกหรือเส้นหนังที่พวกเขาเรียกว่าแส้ก็ยังคงเคลื่อนไหวรวดเร็วหวดลงมาซ้ำเติมบนหลังบางที่ปริแยกแตกเป็นริ้วเนื้อแล้ว

นี่มันฝันบ้าอะไรกัน! เมื่อกี้ยังกำลังอาบน้ำอย่างเร่งรีบอยู่นี่นา

เอ!...หรือว่าตอนที่ลื่นไถลเสียหลักหัวกระแทกพื้นจะสลบไปแล้วมาอยู่ในฝันบ้าๆ นี่

ซ่า...

เสียงน้ำที่สาดใส่หน้าจนสำลักไอโขลกหายใจแทบไม่ทันปลุกให้หญิงสาวตื่นขึ้นอีกครั้งพลางมองไปด้านข้าง

ผู้ชายพวกนี้ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? ทำไมถึงยืนมองผู้หญิงโดนตีแทบตายด้วยใบหน้าเฉยชาขนาดนั้น

ป่าเถื่อนสิ้นดี คอยดูนะ อย่าให้แม่หลุดไปได้ แม่จะฟาดคืนเอาให้แข้งขาหักไปตามๆ กันทีเดียว

แล้วไอ้บ้านี่มาสาดน้ำจนสำลักทำไม เลยช่วงเล่นสาดน้ำไปตั้งนานแล้ว อีกอย่างมันจะเหมือนกันที่ไหน สาดน้ำเพื่อความสนุกเริงร่ากับโดนสาดเพื่อปลุกมารับความเจ็บปวดแทบปางตาย

โอ๊ย!...เจ็บจะตายแล้ว ปล่อยฉันออกไปนะ

ยังไม่ทันได้ดิ้นรนหรือร้องโวยวายให้มากกว่านั้น หญิงสาวก็ถูกฟาดจนสลบไปแล้วโดนสาดน้ำให้ฟื้นตื่นมารับความเจ็บปวดอีกครั้งก่อนจะสลบไปอีกวนเวียนกันอยู่เช่นนี้โดยไม่รู้วันรู้คืนได้ยินเพียงเสียงพูดคุยกันอย่างจับใจความไม่ค่อยได้

“นางอ่อนแอมาก ฟาดแค่ไม่กี่ทีก็สลบไปอีกแล้วขอรับ”

“หรือว่าพวกเราจะเปลี่ยนวิธีข่มขู่ดีกว่าขอรับ ท่านพ่อ นางบอบบางเพียงนี้โดนฟาดอีกไม่กี่วันก็คงขาดใจตาย”

“เจ็บแทบปางตายนางยังไม่ยอมร่วมมือแล้วเจ้าคิดว่าจะมีวิธีใดที่ดีกว่าหรือ ขืนมัวแต่ตะล่อมใช้คำหวานอย่างที่เจ้าเสนอก็คงอีกเนิ่นนานกว่าจะสำเร็จ พ่อไม่อยากเสียเวลามากเกินไป”

“เช่นนั้น พวกเราเพียงประทับลายนิ้วมือของนางในหนังสือรับสารภาพก็ย่อมเป็นหลักฐานชั้นดีแล้ว”

“แค่ตัวหนังสือ ไร้พยานอื่น ฮ่องเต้และไทเฮาย่อมไม่ยอมเชื่อ หากนางไม่ยอมร่วมมือก็ไร้ประโยชน์”

“แต่นางเป็นถึงองค์หญิง หากเสียชีวิตในจวนของเราอาจเป็นเรื่องใหญ่”

“นางแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ของเราแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นย่อมอยู่ที่เราจะบิดเบือน หากนางยังดื้อดึงก็ฟาดให้ยับจนกว่านางจะยอม”

เสียงพูดคุยที่ได้ยินไม่ได้ทำให้เข้าใจเรื่องราวมากขึ้นกว่าเดิม ฉีฟางหลิงจึงได้แต่คร่ำครวญในใจ

โอ๊ย! นี่มันเรื่องอะไรกัน ตื่นๆๆ ตื่นเสียทีสิ ไอ้ฝันบ้านี่ ทำไมถึงเจ็บจริงได้ เจ็บจะตายแล้ว...