ตอนที่หนึ่ง น่าเบื่อหน่าย (กรุบกริบ)

ตอนที่หนึ่ง

น่าเบื่อหน่าย

คลิก คลิก คลิก

เสียงแป้นพิมพ์รัวดังไม่หยุดสลับกับเสียงถอนหายใจในสำนักงานซึ่งรับผิดชอบเกี่ยวกับตัวเลขอันคร่ำครึ

พนักงานซึ่งเป็นหญิงทั้งสาวและไม่สาวต่างก้มหน้าก้มตาคิดคำนวณตรวจสอบความถูกผิดของงานโดยแทบไม่ได้เงยหน้าเงยตามองรอบข้าง

วันทั้งวันจะมีเพียงเสียงน้ำซึ่งถูกกดดังอยู่ในห้องสุขาเท่านั้นซึ่งบ่งบอกว่าทุกคนยังขับเคลื่อนเดินได้ กับเสียงถอนหายใจเฮือกๆมาเป็นระยะเพื่อบ่งบอกการมีชีวิต

แม้จะเบื่อหน่ายในหน้าที่การงานจนอยากจะคว่ำโต๊ะปิดเครื่องมือตรงหน้าแทบแย่ แต่ทุกคนย่อมไม่สามารถละทิ้งความวุ่นวายยุ่งยากได้ เพราะถึงอย่างไรก็ยังต้องกินต้องใช้ ต้องพึ่งพาเงินเดือนในแต่ละเดือนซึ่งแลกมาด้วยความอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงและที่สำคัญงานที่นี่ยังมีเข้ามาให้ทำอย่างต่อเนื่องจนเลิกคิดเรื่องการตกงานหรือโดนให้ออกไปได้เลย

คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ทุกคนต้องนั่งปิดยอดสิ้นเดือนให้เสร็จทันกับกำหนดเวลาซึ่งไล่เข้ามาใกล้จนจวนเจียนจะขาดใจเต็มที บรรยากาศเงียบเชียบมีเพียงเสียงแป้นพิมพ์กับเสียงถอนหายใจสลับกันยังคงดังมาให้ได้ยิน

‘ฟ้า’หัวหน้าสำนักงานแห่งนี้เครียดหนักนั่งกุมขมับด้วยยังไม่สามารถหาข้อผิดพลาดของเอกสารตรงหน้าได้แม้จะวนดูอยู่จนตาแทบกลับไปอีกด้าน

เฮ้อ...จับผิดยากชะมัด รู้ทั้งรู้ว่าหมกเม็ด แต่คนทำก็เก่งเหลือเกิน เธอและลูกน้องไล่มาหลายรอบแล้ว เจอแต่ส่วนที่ผิดเล็กๆน้อยๆ ยังหาข้อผิดพลาดแบบโต้งๆไม่ได้ แล้วแบบนี้จะให้เซ็นชื่อรับรองลงไปได้อย่างไร

ขืนเซ็นสุ่มสี่สุ่มห้าลงไปมีหวังก้าวขาข้างหนึ่งไปอยู่ในลูกกรงสี่เหลี่ยมแน่ๆ

เอาอย่างไรดีนะ

ร่างอวบซึ่งไม่เคยออกกำลังกายด้วยกรำงานหนักเกือบตลอดเวลาค่อยๆเลื่อยลงไปฟุบอยู่บนโต๊ะในท่าก้มหน้าลงกับแขนทั้งสองข้างอย่างทดท้อ

ไม่นานสาวใหญ่ผู้เคร่งขรึมก็จมเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างอ่อนล้าไปทั้งกายใจ

“คุณชายเบาหน่อยสิเจ้าคะ เหตุใดรุนแรงเช่นนี้”

“เพียงคิดว่าได้ขย่มบนร่างของน้องเฟยเฟย ข้าจะเบาได้อย่างไร”

“แต่ข้ามิใช่ฮัวเฟยฮวา ข้าชื่ออาจิว คุณชายอย่าได้โหมแรงเช่นนี้สิเจ้าคะ”

“อย่าได้พูดมาก โอ้ววววว น้องเฟยเฟยของข้า”

ฟ้าเบิกตามองภาพตรงหน้าด้วยนัยน์ตาเหลือกลาน นี่เธอฝันบ้าบออะไร ฝันว่ามาแอบถ้ำมองคนกำลังสอดใส่ร่วมรักกันเนี่ยนะ

ภาพตรงหน้าช่างเด่นชัดราวเธอกำลังยืนอยู่ข้างเตียง พวกเขาต่างเปลือยร่างโยกเข้าโยกออกอย่างไม่มีออมแรง แม้ฝ่ายหญิงสาวจะร้องบอกให้เบา แต่ร่างบางกลับยังคงเด้งขึ้นลงตอบรับพร้อมเปล่งเสียงครวญครางซ่านกระเส่า

หัวหน้างานสาวจดจ้องมองภาพการขับเคลื่อนอย่างไม่วางตา โชคดีที่พวกเขามองไม่เห็นว่ามีคนยืนดูอยู่อย่างใกล้ชิดจึงยังคงดำเนินกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างเต็มแรง

ชายหนุ่มสอดใส่แท่งเนื้อของตนเองมุดหายเข้าไปจนมองไม่ทันก่อนจะชักดึงออกมาแลเห็นแท่งเนื้อซึ่งอาบชุ่มไปด้วยน้ำเหนียวสีขาวฉ่ำเยิ้ม

เขาชักเข้าดึงออกเร่งเร็วอยู่เช่นนั้นจนร่างเปลือยขาวโพลนของหญิงสาวโยกคลอนสั่นไหวไม่หยุด

ทรวงอกใหญ่โตถูกมือใหญ่บีบเคล้นจนไหลไปไหลมาแทบบี้แบน ร่างทั้งสองเต็มไปด้วยเหงื่อซึ่งอาบท่วมบ่งบอกได้ว่าทุ่มเทแรงกายไปกับกิจกรรมตรงหน้ามากเพียงใด

“อื้อ...คุณชาย ข้าใกล้แล้ว”

“อย่าเพิ่ง รอข้าก่อน อ้า...”

ชายหนุ่มเร่งแรงโหมกระหน่ำกดสะโพกตอกอัดดังตับตับสะเทือนเลื่อนลั่นจนหญิงสาวที่ลอบมองอยู่ถึงกับสูดปากด้วยความเจ็บแทนสาวร่างบางข้างใต้

ทำไมต้องรุนแรงขนาดนั้น ไม่เจ็บกันบ้างหรือ ดูสิ ทั้งหน้าอก ทั้งช่องทางรัก ถูกบดขยี้ไม่มีเบามือ

ผู้ชายคนนี้นี่ช่างดุเดือดเสียจริง

แน่นอนว่าสาวโสดอย่างหัวหน้างานผู้ไม่เคยมีแม้แต่คนคบหาย่อมไม่เข้าใจเรื่องเช่นนี้

จวบจนชายด้านบนตอกทิ่มครั้งสุดท้ายพร้อมเปล่งเสียงร้องครางดังยาวราวถูกเชือดและสั่นกระตุกไปทั้งกาย ขณะร่างชื้นเหงื่อของหญิงสาวด้านล่างหดเกร็งทั้งแขนขาใบหน้าบิดเบี้ยว

สาวใหญ่ผู้กำลังใจเต้นระทึกกับภาพเร่าร้อนจึงได้ออกจากความฝันพร้อมสะดุ้งตื่นน้ำลายเปียกปอนจนต้องรีบปาดเช็ดอย่างหวาดระแวง

บ้าจริงเชียว ถ้าใครรู้ว่าแอบงีบหลับแล้วฝันขนาดนี้คงโดนแซวจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เฮ้อ!...ฝันจนเปียกทั้งบนแฉะทั้งล่าง

หัวหน้างานสาวขยับขาซึ่งร่องกลางฉ่ำนองไปด้วยน้ำใสจากอารมณ์ร่วมกับสองหนุ่มสาวในความฝัน

ว่าแต่ คนอื่นเป็นอย่างไรกันบ้างแล้ว

หญิงสาววัยสี่สิบต้นรีบเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องสาวแต่ละคนซึ่งยังคงก้มหน้าก้มตาหมกมุ่นอยู่กับงานของตนเองอย่างไม่พร้อมจะสื่อสารกับใคร

พวกเขาใช้ชีวิตอยู่อย่างนั้นโดยแทบลืมกินข้าวกินปลาจนโรคกระเพาะแทบถามหาแล้ว

“เฮ้อ...”