บทที่ 2

ลูกสาวตัวร้าย

“ฮึ... มันจะไปไหนได้ล่ะ ก็คงทำเพื่อจะเรียกร้องความสนใจนะสิ แผลงฤทธิ์เดชให้ฉันเป็นห่วงมั้ง นี่นาถทำเหมือนไม่รู้จักยายดาวเสียแล้ว ยายดาวไม่อยากให้ฉันแต่งงานกับคุณต้า นาถก็รู้ และใคร ๆ ก็รู้” น้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก คุณเภาพูดในเรื่องที่ทุกคนก็ทราบกันดี

“แต่ถึงยังไง แม้ว่าคุณดาวจะทะเลาะกับท่านหนักแค่ไหน คุณดาวก็ไม่เคยออกไปจากบ้าน แล้วไปค้างคืนที่อื่นนะคะ” ชมนาถทำน้ำตาคลอแล้ว ยืนจับมือตัวเองแน่น

“แล้วจะให้ฉันทำอย่างไง ต้องยกเลิกงานแต่ง ไปตามลูกสาวเอาแต่ใจของฉันคนนั้นนะหรือ” คุณเภาทำท่าอารมณ์ไม่ดีออกมา ตวาดและทำตาเขียวเข้าใส่

“คุณเภาคะอย่าอารมณ์เสียเลยค่ะ” สิราณีจับมือ เขาหันมามองเธอแล้วตบมือของสิราณี แล้วถอนหายใจ เรื่องของดาวประดับทำให้ท่านอารมณ์ขุ่นอีกแล้ว

ชมนาถนางเข้าใจความรู้สึกของคุณหนูดาวประดับมาก ถ้าคุณหนูมาเห็นภาพเหล่านี้เธอก็คงเจ็บปวด คุณแม่ของเธอเพิ่งจะเสียไปได้แค่ปีเดียว คุณพ่อก็มาแต่งงานใหม่เสียแล้ว แถมยังเป็นสาวรุ่น ๆ อายุห่างจากคุณหนูไม่กี่ปี เป็นใคร ใครก็ทนไม่ได้

“หึ-หึ นาถ แกก็เห็น ยายดาวมันประกาศออกมาปาว ๆ แล้วนี่ว่า มันจะไม่มาดูดำดูดีฉัน แล้วมันก็จะไม่มาร่วมงานแต่งงานของฉันด้วย คงจะทำประชด เรียกร้องความสนใจเหมือนเดิมนั่นแหละ” พูดแบบมีน้ำโหออกมาอีก

“แต่ นาถเป็นห่วงคุณดาวจริง ๆ นะคะ รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลย นาถนั่งคอยคุณหนูทั้งคืน” ชมนารถยกมือขึ้นทุบไปที่หน้าอกของตัวเอง

“นาถจะมานั่งเป็นห่วงทำไม คงไปไหนได้ไม่ไกลหรอก ยายดาวมีเพื่อนสนิทไม่กี่คน ใครจะไปทนนิสัยเอาแต่ใจแบบนั้นได้ เฮ้อ... ยายดาวก็คงจะไปกับเพื่อน ๆ ของเธอนั่นแหละ คงจะหนีหน้าไปสักสองสามวัน ประเดี๋ยวหมดสนุก หรือเงินหมด ก็คงจะกลับมาเอง” คุณเภาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง รู้สึกท้อใจกับลูกสาวคนเดียวของท่านเหลือเกิน ดาวประดับไม่รู้จักโตสักที

“ไม่โทร. มาบอกหรือคะ ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน” สิราณีถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ค่ะ” ชมนาถส่ายหน้า

“เอาเถอะน่า ถึงนาถจะเป็นห่วงยายดาวมากแค่ไหน นาถจะทำอะไรได้ ทำไมนาถไม่กลับไปรอยายดาวอยู่ที่บ้านล่ะ คนอย่างยายดาวจะไปไหนได้สักกี่น้ำ ไม่แน่นะ ตอนนี้ยายดาวอาจกลับไปนั่งอยู่ที่บ้านแล้วก็ได้”

“ค่ะ” ชมนาถพยักหน้าช้า ๆ พยายามจะเข้าใจอยู่ เห็นสีหน้าและท่าทางที่ไล่ให้นางไปพ้น ๆ แล้ว ชมนาถก็รีบเดินหายหน้าไปจากตรงนั้นทันที

สิราณีถอนหายใจยาว ๆ จ้องสบตากับคุณเภา

“นี่ก็เป็นอีกเรื่องนึงนะคะที่ต้าไม่ค่อยสบายใจเลย ที่คุณดาวลูกสาวของคุณเภาไม่ชอบหน้าต้า” ความรู้สึกข้างในเจ็บปวด

“ต้า เราสองคนคุยเรื่องนี้กันจบไปแล้วนะ ต้าอย่าเอาเรื่องของยายดาวมาเป็นประเด็น และเอามาเป็นเรื่องทำลายบรรยากาศความสุขของเราเลย วันนี้เป็นวันดีของผมกับคุณนะ” ท่านยิ้มให้เจ้าสาวอย่างอ่อนโยน

“ค่ะ” เธอถอนลมหายใจออกมาหนัก ๆ อีกที

“คุณรักผมไหม และคุณพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างผมตลอดไปไหม” คุณเภาสบตา และถามสิราณีตรง ๆ อีกครั้ง

“พร้อมค่ะ ต้ารักคุณ” เขายิ้มให้เธอเต็มใบหน้า

“นี่แหละเป็นคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับผม ไปเถอะแขกเหรื่อรออยู่” ทั้งคู่พากันเดินออกมาจากห้องนั้น

ชมนาถที่ยืนแอบอยู่ตรงมุมหนึ่งของระเบียงนั้น มองตามด้านหลังของสองคนด้วยความรู้สึกปวดใจ ‘คุณหนูของนาถคงไม่อยากจะมาเห็นอะไรแบบนี้ นี่ขนาดเป็นนาถ นาถยังรู้สึกเจ็บแทนคุณหนูเลยค่ะ” นางนึกไปถึงความรู้สึกของดาวประดับ รู้สึกน้อยอกน้อยใจแทนหญิงสาว แต่คงไม่มีใครไปเปลี่ยนใจของคุณเภาท่านได้หรอก

‘กลับไปรอคุณหนูอยู่ที่บ้านดีกว่า ประเดี๋ยวคุณหนูกลับมาไม่เจอใคร จะคิดมากอีก ถึงไม่มีใครรักคุณหนู พี่นาถนี่แหละค่ะ คือ คนที่รักคุณหนูที่สุด’

ชมนาถเดินออกไปจากตรงนั้น มุ่งตรงกลับบ้าน น้ำตาไหล คิดถึงแต่ใบหน้าของดาวประดับที่มีน้ำตาอาบทั้งสองแก้ม เมื่อวันที่ทราบข่าวว่าคุณพ่อของเธอจะแต่งงานใหม่กับคุณสิราณีที่อายุห่างกันมากและอายุมากกว่าเธอแค่สามปี

เมื่อเดือนก่อน ทั้งพ่อทั้งลูกยืนโต้เถียงกันอยู่กลางห้องโถงของคฤหาสน์หลังใหญ่

“คุณพ่อจะแต่งงาน”

“ใช่”

“กับยายผู้หญิงคนนั้นหรือคะ” สีหน้าบึ้งตึงไร้รอยยิ้ม และใบหน้าขาว ๆ แต่งมาสวย ๆ แดงก่ำด้วยความรู้สึกโกรธข้างใน

“แล้วยังไง ถ้าพ่อจะแต่งงานกับหนูต้า” คุณเภาโต้ลูกสาวไป

“มันน่าสมเพชค่ะคุณพ่อ ยายนี่อายุมากกว่าหนูแค่สามปี คุณพ่อแต่งงานกับมัน ก็เหมือนกับแต่งงานกับหนู” ดาวประดับนึกอาย ทั้งกระดากปากที่จะพูดออกมาแบบนี้อีกด้วย

“คุณพ่อไม่คิดเลยหรือว่า ผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า และมาแต่ตัวแบบนั้น สมบัติพัสถานอะไรก็ไม่มีมาสักชิ้น เธอจะรักกับคนแก่ ที่แก่คราวพ่อได้อย่างไง คุณพ่อเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ หรือคะ ว่าแม่นั่นรักคุณพ่อจริง ๆ ไม่ได้รักเงินของเรา”

ทั้งดูถูกและหยามหยัน

“ยายดาวจะดูถูกพ่อมากเกินไปแล้วนะ”

“เชอะ... ดาวไม่ได้ดูถูกค่ะ ดาวพูดความจริง ดาวไม่เชื่อหรอกค่ะ ว่ายายนั่นมันรักที่ตัวคุณพ่อไม่ได้รักเงินของเรา ยายนั่นมันไม่ได้รักคุณพ่อจริง ๆ หรอกค่ะ คงจะหลงรักเงินของคุณพ่อมากกว่า คิดจะมาเกาะและปอกลอกคุณพ่อ คุณพ่อแค่หลงไปเท่านั้นค่ะ คุณพ่อเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้นลงไปได้ยังไง ผู้หญิงอะไรไร้ยางอาย ทุเรศสิ้นดี” สายตาดูแคลนคุณพ่อของเธอสุด ๆ

“ยายดาว” น้ำเสียงขุ่นเขียว คุณเภาโกรธลูกสาวจนตัวสั่น ดาวประดับกำลังปรามาสว่าที่ภรรยาคนใหม่ของท่าน และกำลังดูถูกความรักของท่านกับสิราณีด้วย

“ค่ะ ดาวเองค่ะพ่อ พ่อเพิ่งจำได้หรือคะว่ามีดาวเป็นลูกของคุณพ่อ และดาวยังยืนอยู่ตรงนี้”