3

ยังกับนิทานเจ้าหญิงกับเจ้าชายแน่ะ!

อาหารที่นี่ล้วนแต่น่ากินทั้งนั้น เธอหิวเหลือเกินแต่ไม่กล้าร้องขอว่าอยากกินอะไร

“หิวหรือยัง”

“ยังค่ะ”

เสียงท้องร้องจ๊อกๆ กำลังประจานว่าโกหกคำโต นิอรอยากจะเอาหน้ามุดดินหนี

โอ๊ย! ช่างอับอายขายขี้หน้าจริงๆ เลย

“เดี๋ยวจะพาไปหาอะไรกิน” เขายิ้มอ่อนโยนที่มุมปาก ไม่ได้ล้อเลียนเธอ

“หรือจะกินผม”

“คะ! คุณครามกินได้เหรอคะ” นิอรถามพาซื่อ ใบหน้าเหลอหลา คนแกล้งอมยิ้มก่อนจะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ คนถูกหอมแก้ม ถึงกับตาโต หน้าแดงลามไปถึงใบหู

“ทำยังกับไม่เคยถูกหอมแก้ม ผมกินได้สิครับ คืนนี้จะให้กิน” น้ำเสียงของเขาชวนสยิว

“ไม่เคยค่ะ” เธอตอบแล้วหน้าแดง คืนนี้เธอจะเสร็จเขาจริงๆ นะเหรอ

“เราหอมแก้มกันออกบ่อย” เขาทำหน้าสงสัย

“จริงๆ เหรอคะ” นิอรตาโต

“จริงครับ” เขาตอบเสียงขรึม

“นั่นน่ะสิคะ อรกำลังจะบอกว่าคุณครามเป็นคนแรกที่หอมแก้มอรไงคะ”

“เปลี่ยนชื่อเมื่อไหร่แล้ว คุณแทนตัวเองว่ารัตน์ไม่ใช่เหรอ”

“เอ่อ... เปลี่ยนก่อนมาแต่งงานไงคะ เขาว่าชื่อเดิมไม่ดี ก็เลยเปลี่ยนเป็นนิอรค่ะ นามสกุลยังเหมือนเดิมนะคะ ดูบัตรประชาชนไหม” นิอรพูดลิ้นพันกัน โอ๊ย! คงไม่ความแตกคราวนี้หรอกใช่ไหม จะทำยังไงดีๆ ถ้าเขาเกิดไม่เชื่อขึ้นมา

“แล้วชื่อเล่นก็เปลี่ยนด้วยเหรอ” เขากระซิบถามที่ริมหู นิอรรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงแทบจะโลดออกมานอกอก เขากับเธอใกล้ชิดกันเหลือเกิน ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดอยู่ข้างแก้มนวลของเธอ

“ค่ะ เปลี่ยนหมดเลยค่ะ ต่อไปเรียกอรแทนชื่อเก่านะคะ”

นิอรจ๋า… เธอจะใจกล้าหน้าด้านไปไหน หญิงสาวว่าตัวเองในใจแต่ปากพูดออกไปแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ

ครามพยักหน้ารับรู้ เขาไม่เซ้าซี้อะไรเธอมากมายเพราะไม่ค่อยจุกจิกจู้จี้ตามประสาผู้ชายไม่เรื่องมาก

งานเลี้ยงในช่วงค่ำทุกคนดูสนุกสนานและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ครามพาเธอมาที่งานเลี้ยงในเวลาไม่นานนัก เขาดึงเธอลงจากหลังม้า

อุ้งมือใหญ่แข็งแรงของเขารวบเอวคอดของเธอเอาไว้ จับให้เธอเหยียบยืนลงบนพื้นหญ้า

สัมผัสจากมือร้อนๆ ของเขาแตะเนื้อต้องตัวเธอ ทำให้เกิดความรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด หน้าเธอร้อนผ่าวอย่างปัจจุบันทันด่วน

“เป็นอะไรครับ หน้าแดงไปหมดแล้ว ไม่สบายเหรอ”

เขาแตะหลังมือกับหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอ

นิอรส่ายหน้าไปมา ช้อนสายตาขึ้นมองเขาแล้วใจเต้นแรง เอาแล้วไง ทำไมเธอใจง่ายแบบนี้นะ

“จะพาไปหาอะไรกิน” ชุดเจ้าสาวสีขาวของเธอไม่ได้ยาวกรอมเท้าจนเดินยาก แต่ยาวแค่เข่า ตอนนั่งบนหลังม้า เขาให้เธอนั่งโดยเอาขาทั้งสองข้างมาไว้ด้านเดียวไม่ใช่นั่งคร่อมหลังม้าเหมือนเขา จึงไม่โป๊หรือกลัวว่าจะเปิดหวอให้ใครได้เห็น

“มานั่งตรงนี้มา” เขาตบหน้าขาของตัวเอง เธอหน้าแดง ตาโต ส่ายหน้าดิก

“ทำไมครับ”

“นั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะ ว๊าย!” เขากระตุกเพียงครั้งเดียว เธอไปนั่งอยู่บนตักของเขาแทบจะทันที ครามรวบเอวเธอไปกอดเอาไว้ บรรยากาศในงานครึกครื้นแต่เป็นกันเอง เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลวนอยู่รอบกาย

“คุณครามจะหนักแย่นะคะ”

“ไม่หนักหรอก อรตัวผอมจะแย่ ผมรู้สึกว่าอรผอมกว่าเมื่อก่อนมากนะ ไม่ได้เจอกันหลายเดือนน้ำหนักลดลงไปเท่าไหร่กันนี่ เดี๋ยวต้องบำรุงให้อวบอิ่มเหมือนเดิมเสียแล้ว” เขาพูดชิดอยู่ริมหู

นิอรรู้สึกอายเพราะเธอมานั่งอยู่ในตักเขาแบบนี้ ใครจะมองยังไงล่ะมานั่งบนตักผู้ชาย แต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ได้สนใจเธอกับเขาเลยสักนิด หันไปทางไหน เห็นแค่ว่าทุกคนสนใจกับการกิน พูดคุยกันอย่างออกรสเสียมากกว่า

“อ้าปากสิจะป้อนอาหารให้”

“อรกินเองดีกว่าค่ะ”

“ดื้อจัง เดี๋ยวป้อนกับปากหรอก”

“อุ๊ย!” เขาหอมแก้มเธออีกฟอดหนึ่ง

“จากกันไปตั้งสามเดือน ไปทำอะไรมาบ้าง”

เขาเอ่ยถาม นิอรจำได้ว่าพี่สาวเล่าให้เธอฟังว่าขอเวลาสามเดือนก่อนสละโสด และบอกว่าไม่ขอติดต่อกับครามอีก เพื่อขอมีเวลาอยู่กับตัวเอง ถึงกำหนดเมื่อไหร่จะกลับมาแต่งงานในวันที่ตกลงกันเอาไว้