บทที่ 2 ผู้ชายสะอาด?

‘ลงไปได้แล้ว!!’ หญิงสาวอ้าปากค้าง เมื่อเขากดเอื้อมมือไปกดไฟผ่าหมาก และกดปลดล็อกรถให้เธอ

“พะ...พี่เมฆ” หญิงสาวหันซ้ายหันขวา...กลางทางด่วนแบบนี้

“ลงไป!!” สิริศรกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะคว้าแขนเขาไว้และส่ายหน้าอย่างไม่ต้องคิด

“พี่เมฆนี่มันกลางทางด่วนนะคะ ลูกศรลงไปตอนนี้โดนรถชนตายแน่” นัยน์ตาดำขลับสั่นระริก กฤษณะเหยียดยิ้มและแกะมือหญิงสาวออก

“มันเรื่องของเธอ!” แต่มีหรือสิริศรจะยอม เธอเอื้อมมือไปจับต้นคอชายหนุ่มไว้

“จะโกรธอะไรนักหนา...ก็มาไถ่โทษอยู่นี่ไง” ริมฝีปากบางยกยิ้ม จนเห็นลักยิ้มที่แก้ม กฤษณะร้องเฮอะออกมาเสียงดัง

“สุดท้ายเธอก็แค่พวกผู้หญิงที่ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว! ลงจากรถฉันไปได้แล้ว!!”

“ลูกศรไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ!”

“แล้วขึ้นรถฉันมาทำไม! มาถูกเนื้อต้องตัวฉันทำไม!” กฤษณะตวาดออกไปอย่างเหลืออด แต่หญิงสาวกลับปีนขึ้นมานั่งคร่อมตักเขาแทน!

“ลูกศรไม่ได้ง่ายนะ” เธอไปถอดรองเท้าตอนไหนกัน!

“ก็ตอนนั้นลูกศรไม่รู้จักพี่...วันนั้นเมามาก วันนี้ก็เมานะ แต่ไม่เท่าวันนั้น” ใบหน้านวลลออเคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนจะประคองใบหน้าคมคายไว้ด้วยฝ่ามือเล็ก ๆ นิ้วโป้งมือเธอถูไถที่ริมฝีปากล่างเขาไปมาเบา ๆ ส่วนสายตากลับจ้องมองราวกับว่าจะกลืนกิน

“ลูกศรสับสน...ไม่รู้จักพี่เมฆ ไม่รู้สะอาดไหม เป็นมิจฉาชีพรึเปล่า...” หน้าผากมนพิงมาซบที่ลำคอหนา

“..........”

“มันไม่ง่ายที่จะเจอใครซ้ำ ๆ แตกต่างที่กันไป...ลูกศรได้อยู่ใกล้พี่เมฆก็ชอบกลิ่นตัวหอม ๆ ชอบผิวนิ่ม ๆ ชอบเสื้อผ้า” มือเรียวลูบไล้ที่บ่ากว้างลงมาถึงหน้าอก...เธอลูบเสื้อผ้า แต่คนโดนลูบคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว!

“..........”

“ลูกศรชอบนิ้วมือสวย ๆ ของพี่ ชอบฟันขาว ๆ ชอบรถด้วย ลูกศรชอบสีแดง...ลูกศรชอบผู้ชายสะอาด” นิ้วมือเรียวยาวของเธอลูบไล้ใบหน้าคมคายไปทั่ว ก่อนจะทิ้งจมูกโด่งเล็กสูดดมกลิ่นหอมสดชื่นที่เรือนกายกำยำ

กฤษณะกัดกรามแน่น ก่อนจะใส่เกียร์เดินหน้า ดวงตาคมกล้าจ้องมองใบหน้านวลที่นั่งกะพริบตาปริบ ๆ มองเขาอยู่ไม่ละสายตา

“พูดแบบนี้ต้องการอะไร?”

“เพื่อนบอกว่าลูกศรต้องปลดปล่อยบ้าง...หน้าจะได้สิวไม่เขรอะแบบนี้” หญิงสาวตอบเสียงเบาและก้มหน้าลงหลบสายตาดุดันที่มองเธออยู่

“แล้วยังไง?”

“นี่ไงคะสิว!” เธอชี้ที่ใต้กับหว่างคิ้ว...ซึ่งเอาจริง ๆ ถ้านี่เรียกเขรอะก็บ้าแล้วสองเม็ด!

“อย่าดึงเวลาลูกศร...ฉันไม่ได้มีเวลานั่งฟังเธอทั้งคืน!”

“ก็ลูกศรชอบผู้ชายสะอาดไง...เลยจะถามว่าพี่เมฆสะอาดไหมคะ” กฤษณะใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มตัวเองไว้ และเชยคางเธอให้เงยขึ้นมาสบตา

“ฉันให้โอกาสเธออีกครั้ง...จะไปลงไหม?” เขาถามเสียงเข้ม

“..........” สิริศรไม่ตอบแต่สบตาเขากลับไป

“ถ้าไม่ลงตอนนี้...ฉันว่าคืนนี้เธอคงชดใช้ให้ฉันไม่ไหวหรอก” เสียงเข้มกระซิบแหบพร่า มือหนาลูบไล้บั้นท้ายอวบอัดและลงแรงบีบแรง ๆ

“..........” สิริศรกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เธอมองเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ที่ฉายชัดบนใบหน้าเรียบนิ่งของเขา

“...ไม่ค่ะ ลูกศรไม่ลง”