บทที่ 1 ชิ่งวันไนต์สแตนด์

มือเรียวยกขึ้นเปลี่ยนเพลง EDM ในรถเป็นเพลงสากลธรรมดา เปลี่ยนโดยไม่คิดจะถามคนที่เป็นเจ้าของรถ กฤษณะกระชากรถเพื่อให้รู้ว่าเขาไม่ได้พอใจที่เธอนั่งมาด้วย

“ในรถมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง...” หญิงสาวหันมามองเสี้ยวหน้าหล่อคมคายของกฤษณะที่กำลังขับรถอยู่

“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ”

“เฮอะ! มาจูบลูกศรแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...พี่เมฆเป็นผู้ชายง่าย ๆ หรือคะ” เสียงหวานที่ยืดยานเอ่ยถามอย่างสงสัย

กฤษณะจอดรถติดไฟแดง เขาไม่ตอบคำถามแต่เลือกที่จะหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างแทน ท่าทางของเขาแม้เธอจะสติไม่ครบถ้วนแต่ก็รู้ว่าท่าทางแบบนี้...มันคือท่าทีรังเกียจกัน

“พี่เมฆเกลียดลูกศรหรอคะ?”

“ฉันไม่ได้ชอบเธอ”

“แล้วพี่เมฆมาจูบลูกศรทำไมคะ?”

“ก็ลองถามตัวเองดูสิ...ว่าทำไมถึงยืนนิ่งให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักจูบ!” สิริศรหัวเราะในลำคอ ก่อนจะยืดกายเข้ามาใกล้

“ขอโทษที่ครั้งแรกหลอกให้พี่เมฆรอหน้าผับค่ะ...ลูกศรไม่กล้าพอที่จะไปวันไนต์สแตนด์กับพี่...”

“หึ!” รอยันเช้า! มันน่าโกรธไหมล่ะ!

คืนนั้นหลังจากได้รับคำท้าจากเพื่อนสนิทให้ไปขอเบอร์ผู้ชายโต๊ะด้านหน้าให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะต้องดื่มค็อกเทลแก้วไฟลุก ๆ นั่นทั้งหมด ไม่เอาอ่ะ! เธอจะอาเจียนแล้ว!

หญิงสาวจึงเลือกที่จะเดินตรงดิ่งเข้าไปกลางโต๊ะที่เป้าหมาย ก่อนจะหันไปขยิบตาให้เพื่อนที่ส่งเสียงเชียร์อยู่ไกล ๆ เธอกวาดตามองผู้ชายหลายคนที่จ้องมองมาทางเธอ บางคนมองแววตาเป็นประกายบ้าง แปลกใจบ้าง แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา...

หญิงสาวกวาดตามองไปจนถึงคนที่นั่งตรงกลางระหว่างเพื่อน และหน้าตาดีที่สุดในกลุ่มนี้...สายตาของเขาที่มองเธอ มันเป็นสายตาว่างเปล่า ก่อนเขาจะเบนสายตามองไปทางอื่น

หญิงสาวยกยิ้มและเดินเข้าไปหย่อนสะโพกกลมมนนั่งลงบนโต๊ะกระจกเล็กที่ไว้สำหรับวางเครื่องดื่ม...

‘ขอเบอร์หน่อยได้ไหมคะ’ โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูถูกยื่นไปตรงหน้า ชายหนุ่มมองใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นและยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มแทนเป็นคำตอบ

‘อยากได้เบอร์พี่เขาก็หอมแก้มพี่เขาก่อนสิครับ’ เสียงเชียร์และเสียงหัวเราะดังมาจากเพื่อน ๆ ของเขา

‘ขอเบอร์หน่อยค่ะ ลูกศรไม่อยากดื่มเหล้าที่ไฟลุกนั่นค่ะ’ เธอยืดกายเอามือวางเท้าไว้ที่ตรงกลางระหว่างขาเขา และยื่นใบหน้าที่แดงจัดพร้อมกับพ่นลมหายใจที่เจือด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ใส่เขา

‘วู้วววว สุดยอดเลยยยย’

‘เร็วค่ะ เพื่อนให้เวลา 5 นาที’ เธอหมุนนาฬิกาดูเวลา

‘ก็ทำอย่างที่เพื่อนฉันบอกสิ...แล้วจะให้’ ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เขามองท่าทีที่หญิงสาวแสดงออก เธอหมุนนาฬิกา และมองไปที่โต๊ะด้านหลังที่มีผู้หญิงหลายคนผุดลุกผุดนั่ง เหมือนกำลังรอลุ้นเรา

‘ก็ได้ค่ะ’ ริมฝีปากบางกดจูบลงที่หน้าผาก ปลายจมูก และแก้มสากทั้งสองข้าง กฤษณะใจเต้นแรง เขายกยิ้ม ก่อนจะจับปลายคางหญิงสาวและบีบเบา ๆ

‘ไปพาเพื่อนเธอมานั่งนี่...แล้วจะให้เบอร์’

‘แต่...’

‘เธออยู่กับฉันคืนนี้…แล้วฉันจะดื่มแทนเธอทุกแก้วเอง’ ดวงตากลมกะพริบปริบ ๆ และยอมเรียกเพื่อนมานั่งรวมโต๊ะกับผู้ชายแปลกหน้าที่พึ่งเจอวันแรก…

หลังจากนั้นเราก็สนุกกันสุดเหวี่ยง ความเศร้าหมองที่เหมือนโดนหักอกมาหมาด ๆ จางหายไปพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของผู้ชายคนนั้น…

เขาจูบเธอ และเธอก็จูบตอบ ไม่เคยมีความสุขอย่างนี้ ไม่เคยปล่อยตัวแบบนี้ แต่เขาฉีกทุกกฎในชีวิตเธอ ตั้งแต่ที่โต๊ะ รวมไปถึงในห้องน้ำผับด้วย

ก่อนเราจะนัดกันไปเจอหน้าร้าน และมันก็เป็นแบบนี้...เธอไม่กล้าพอที่จะพลีกายให้เขา ผู้ชายที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า! จึงชิ่งหนีมา!!

“แล้ววันนี้เธอกล้าแล้วรึไง? ถึงได้ขึ้นรถมากับฉัน...” กฤษณะเคลื่อนรถออกเมื่อไฟเขียว

“ก็...”

“ลงไปได้แล้ว!!”