บทที่ 1 นายหญิงแห่งตลาดมืด 1/2

ใครจะคิดกันล่ะว่าเด็กวัยนี้กลับโดนบ้านใหญ่ใช้งานอย่างหนัก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าหลานสาวคนนี้ร่างกายอ่อนแอ จนวันหนึ่งเด็กน้อยหว่านซูฉีป่วยไข้เนื่องจากโดนญาติผู้พี่อย่างหว่านหมี่ลี่ผลักตกน้ำ สามวันต่อมาเด็กน้อยทนพิษไข้ไม่ไหวสิ้นใจไปต่อหน้าต่อตาเธอ จนวิญญาณเธอเข้าร่างเด็กน้อยคนนี้

แต่เมื่อเธอฟื้นมาในร่างของเด็กคนนี้ กลับพบว่าตนเองได้มาอยู่มิติที่มีข้าวของมากมายติดตัวมาด้วย อีกทั้งยังสามารถเอาของในนั้นมาใช้ได้ไม่มีวันหมด

หว่านซูฉีในวัยสิบเอ็ดปีจึงคิดทำการค้า โดยเธอแอบเข้ามาค้าขายในตลาดมืดทุกครั้งที่มีโอกาส ผ่านไปไม่นานก็พบกับตู้หมิง ชายไร้บ้านคนนี้จึงได้ทดสอบความซื่อสัตย์และความสามารถของเขา

หลังจากเธอรู้ว่าเขามีทักษะการต่อสู้และไม่เคยคิดคดโกง จึงตัดสินใจเปิดร้านค้าในตลาดมืด ทั้งสองต่างช่วยกันฝ่าฟันทุกอุปสรรคจนมาพบจื่อหานอีกคน และในที่สุดเครือข่ายซูเม่ยก็ก้าวขึ้นสู่อันดับหนึ่งของกลุ่มการค้าใต้ดินได้

“แต่นายหญิงอย่าลืมว่าคนที่นายหญิงแต่งงานด้วยคือท่านผู้พันหยาง หากนายหญิงยังคงให้มือเปื้อนเลือดต่อไปแล้วชีวิตคู่ของนายหญิงจะเป็นเช่นไรล่ะครับ ผมขอเตือนนายหญิงในฐานะพี่ชายคนหนึ่งที่หวังดีต่อน้องสาว”

ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ตู้หมิงไม่คิดจะตีตนเสมอนาย แต่ครั้งนี้เขาจำเป็นต้องทำ ครั้งแรกที่มือนายหญิงเปื้อนเลือด เวลานั้นอายุเพียงสิบสองปีเท่านั้น ท่าทางที่ดุดัน แววตาที่เย็นชา และทักษะการต่อสู้ที่ยากจะหาใครเปรียบ เขาล้วนเจอมาหมดแล้ว

ทว่าสิ่งที่เขายังคงเป็นกังวลคือเรื่องที่นายหญิงกำลังจะแต่งงาน และว่าที่นายท่านมีตำแหน่งเป็นถึงผู้พันหนุ่มอนาคตไกล !!

ชีวิตของทั้งสองมีแต่จะเป็นเส้นขนานกัน หากนายหญิงยังคงลงมือเองจนมือต้องเปื้อนเลือดอีกครั้ง เขากลัวว่าชีวิตคู่ของนายหญิงจะสะดุด และอาจถึงขั้นหย่าร้าง หากว่ากันในฐานะพี่ชายเขาก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น แม้จะในฐานะลูกน้องคนสนิท เขาก็ยังอยากให้นายหญิงของตนมีชีวิตแต่งงานที่ราบรื่น

“พี่ตู้หมิง พี่คิดว่าฉันยังหลงเหลือความเป็นมนุษย์อีกหรือไม่ ซึ่งตัวฉันเองก็ยังไม่รู้เลย แต่ด้วยนิสัยของฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครมาเล่นงานโดยไม่คิดโต้กลับ ส่วนเรื่องแต่งงาน พี่ก็รู้ว่าฉันไม่ได้ยินยอม แต่เพราะพี่ใหญ่เคยช่วยเหลือชายผู้นั้นไว้จึงได้นำเรื่องนี้มาอ้างเพื่อให้แต่งงานกับฉัน

และการที่เขายอมแต่งกับสาวชาวบ้านร่างกายอ่อนแอ ก็เพราะต้องการตอบแทนบุญคุณพี่ใหญ่ที่ช่วยชีวิตเขาเท่านั้น เราทั้งสองต่างไม่มีความรักให้กันและกัน และฉันคงไม่รักคนทำงานที่คล้ายจะเป็นศัตรูกับงานตัวเองหรอกนะ แต่งไปก็ต้องหย่าอยู่ดี” หว่านซูฉีกล่าวออกมาตามความคิดของตนเอง

ไม่แน่ว่าตัวของผู้พันหยางนั้นอาจจะมีคนรักอยู่แล้วก็ได้ ซึ่งเธอไม่ต้องการแยกคู่ยวนยางของใคร ชีวิตนี้หว่านซูฉีไม่คิดจะแต่งงานกับใคร และไม่รู้ด้วยว่าความรักระหว่างชายหญิงนั้นมันคืออะไรกันแน่

ตู้หมิงรู้ดีว่าเขาไม่สามารถเปลี่ยนใจนายหญิงอายุน้อยของตนเองได้ เพราะทุกครั้งที่หว่านซูฉีตัดสินใจแล้วจะไม่มีการเปลี่ยนใจเด็ดขาด

มือใหญ่และหยาบกร้านของชายหนุ่มยื่นซองบางอย่างให้กับหว่านซูฉี ในนั้นมีข้อมูลของว่าที่สามีของเจ้านายทุกอย่าง โดยที่เขาสืบหาข้อมูลเอง ทว่าสิ่งที่เขากังวลคือแม่เลี้ยงของผู้พันหยางและหลานสาวของเธอ

หว่านซูฉียื่นมือรับเอกสารซองนี้ ก่อนจะมองหน้าคนสนิทเชิงตั้งคำถาม

“นี่คือข้อมูลทุกอย่างที่ผมสืบเรื่องของผู้พันหยางและครอบครัวของเขาครับ เมื่อนายหญิงแต่งเข้าไปจะได้รู้ว่าควรทำอย่างไร”

หว่านซูฉีได้ยินอย่างนั้นจึงพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณ ก่อนจะเปิดซองเอกสารและอ่านรายละเอียดด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา