Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
เขาทั้งรักทั้งหลงเธอ เธอซึ่งเป็นหญิงสาวที่พี่ชายของเขาชุปเลี้ยงเอาไว้ และส่งให้เล่าเรียน และเขาก็รักเอ็นดูเธอจนเธอแตกเนื้อสาว
1
“เด็กที่ไหนครับพี่พงศ์”
พัฒน์ในวัย 15 ปี เอ่ยถามพี่ชายวัย 23 ปี เขามองเด็กหญิงวัยสิบขวบที่หลบอยู่หลังพี่ชาย แถมยังจับชายกางเกงของพงศ์ไม่ยอมปล่อย มีท่าทีหวาดกลัวเขาอีกด้วย
“น้องสาวของนายกรไง นายอาจไม่เคยเห็น”
พงศ์บอกน้องชายคนเดียวเสียงนิ่ม เขาเรียนจบได้ไม่นานและเพิ่งเริ่มงาน บิดามารดารวมถึงตากับยายประสบอุบัติเหตุรถคว่ำเสียชีวิตทั้งหมด เมื่อก่อนพัฒน์อาศัยอยู่กับตาและยาย เขาอยู่กับพ่อแม่ที่กรุงเทพฯ หลังจากงานศพบิดามารดาและตายายเขาจึงรับน้องชายมาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ และรับหน้าที่พี่ชายส่งเสียพัฒน์ให้เรียนหนังสือ โดยบิดามารดาของเขาทิ้งมรดกเอาไว้ก้อนหนึ่งพร้อมด้วยกิจการที่ต้องสืบทอด แม้จะเป็นธุรกิจเล็กๆ แต่เขาก็จะทำมันให้ดีที่สุด
“พี่กรไปไหนเสียล่ะครับ”
พัฒน์เอ่ยถาม เขาเคยรู้จักกับภาสกร เพื่อนรักของพี่ชายมาก่อน แต่ไม่ได้สนิทชิดเชื้อเนื่องจากแค่คุยกันธรรมดาและเจอกันครั้งสองครั้งได้ ตอนลงมาเยี่ยมพี่ชายที่กรุงเทพฯ
“เขาไม่อยู่แล้ว เลยฝากมณีมุกดาไว้กับเรา”
พงศ์ใช้คำว่า “เรา” หมายถึงเขาด้วย หลังจากนั้นพัฒน์ก็เข้าใจไปโดยปริยายว่าต้องดูแลเด็กผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักคนนี้
พงศ์ไม่ได้เล่าว่าภาสกรตายยังไง และไม่เอ่ยถึงมันอีกเลย นอกจากบอกว่ามณีมุกดาไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ภาสกรกับมณีมุกดาเป็นเด็กกำพร้าที่บิดามารดาเสียชีวิต และภาสกรก็รักน้องมาก เขาดูแลน้องสาวมาโดยลำพัง เรียนไปทำงานไป ชีวิตของเขาต้องต่อสู้ดิ้นรน พงศ์เข้าใจข้อนี้ดี หากไม่เพราะเขา ภาสกรก็คงไม่ตาย และมณีมุกดาก็คงไม่ไร้ญาติขาดมิตรแบบนี้
สามปีต่อมา...
“พัฒน์ นายพัฒน์”
“ครับพี่พงศ์”
พัฒน์หันมามองพี่ชายอย่างเสียไม่ได้ จริงๆ แทบจะไม่อยากละสายตาจากเด็กสาวที่เขากำลังมองอยู่เลย
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย”
พงศ์พูดเสียงขรึม น้องชายของเขากำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น และเขาก็คือคนดูแลน้องชาย เป็นผู้ปกครองโดยชอบธรรม
“พี่พงศ์มีอะไรครับ”
“มองน้องมุกแบบนั้น พี่ใจคอไม่ดีเลย”
พงศ์พูดตามตรง เขากับน้องชายสนิทกันมาก เลยพูดอะไรตรงไปตรงมา และไม่ค่อยเป็นทางการมากนัก
“ใจคอไม่ดียังไงครับ”
พัฒน์ถามกลับ แววตาของเขายังเหลียวมองเด็กหญิงวัยสิบสามที่กำลังเล่นตุ๊กตาอยู่อย่างมีความสุข
“คิดอะไรกับมุก บอกพี่มาตรงๆ”
“ผมชอบ ผมรักน้อง พี่พงศ์จะว่าอะไรไหม”
พัฒน์เป็นคนพูดตรงๆ สองพี่น้องนิสัยไม่ต่างกัน คือเป็นคนอ่อนโยน
“ฮะ แฮม”
พงศ์กระแอม แทบสำลักกาแฟที่กำลังจะดื่มเข้าไป เรียกง่ายๆ ว่าเขาแทบพ่นมันออกมา แต่น้องชายเขาพูดตรงดีว่ะ
“น้องยังเด็กนะพัฒน์”
พงศ์เข้าใจว่าพัฒน์เป็นวัยรุ่น ความรู้สึกทางเพศก็ย่อมมีเป็นธรรมดา แต่มณีมุกดายังเด็ก มันไม่สมควร เขาในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำใจกับเรื่องนี้ไม่ค่อยได้จริงๆ
“อีกไม่กี่ปีก็โตแล้ว ผมจองคนนี้ ห้ามพี่พงศ์ยกให้ใคร”
“พี่จะไปยกมณีมุกดาให้ใครได้”
“จะไปรู้เหรอครับ พี่เป็นผู้ปกครองเธอ เพราะน้องไม่มีญาติที่ไหน เกิดมีคนมาหมั้นมาสู่ขอ พี่ยกให้ผมไม่ยอมจริงๆ ด้วย”
“รออีกหน่อยนะ อย่าทำอะไรไม่ดีล่ะ พี่ขอแล้วกัน”
“ครับ”
พัฒน์รับปากพี่ชาย เพราะเขาเคารพรักพี่ชาย พงศ์มองอย่างหนักใจ แต่เขารับรู้ว่าน้องชายคนเดียวเป็นคนรักษาสัญญา แม้ว่าจะยังเป็นเพียงแค่วัยรุ่น ก็ไม่เคยทำให้เขาหนักใจทั้งเรื่องเรียนหรือเรื่องอื่นๆ ยามว่างพัฒน์จะช่วยเหลืองานบ้านทุกอย่าง และพูดกับเขาเสมอว่า “พี่พงศ์ทำงานนอกบ้านแล้ว ในบ้านผมจะจัดการเอง”
แม้แรกๆ พัฒน์จะทำอาหารไม่ค่อยอร่อย แต่หลังๆ พัฒน์ทำอาหารอร่อยขึ้น ที่นี่กินอยู่ง่าย มณีมุกดาก็เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน แม้จะเอาแต่ใจตัวองไปบ้าง เพราะมีพี่ชายสองคนคอยตามใจ
ยามว่างพงศ์จะมีเวลาให้ครอบครัวเสมอ ส่วนใหญ่สิ่งที่ทำร่วมกันจะเป็นการทำอาหาร ดูหนัง ฟังเพลง พงศ์คอยสังเกตพฤติกรรมของน้องชายมาโดยตลอด จนเขาไว้วางใจว่าจะไม่มีเรื่องเสียหายเกิดขึ้นจึงวางใจได้
“พี่พงศ์คะ มุกสอบติดที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่นะคะ” มณีมุกดาในวันสิบแปดปีบอกกับพงศ์ สีหน้าดีใจของน้องทำให้พงศ์โยกศีรษะอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู
“พี่ดีใจด้วย ตั้งใจเรียนให้จบนะ ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไร”
“ค่ะพี่พงศ์”