บทที่ 3 ต่อ

“ขอบคุณมากนะคะริค ที่มาส่งแอนนี่แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะคะ”

“ครับ ผมไปนะครับนายหัวมาร์ค” ริค ยิ้มหวานให้สาวสวยที่เขาหมายปองแม้จะรู้ว่าเธอมีคนรักแล้ว แต่คนอย่างริค อยากได้อะไรก็ต้องได้ไม่ว่าอะไรก็ตามแม้แต่คนที่มีเจ้าของแล้ว เช่นแอนนิต้า ถ้าเขาต้องการเธอเขาก็ต้องได้และเธอเองก็ดูเหมือนจะเต็มใจเป็นของเขาอยู่ไม่น้อย ส่วนชายหนุ่มเจ้าของเกาะพราวแสงจันทร์นั้นเขาไม่แคร์เลยสักนิดเพราะเรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใครจะเหนือกว่าและพิชิตใจหญิงได้ก่อนกันต่างหาก และแม้ว่าด้านหน้าตารูปร่างทั้งเขาและเหมันต์ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันนัก แต่เขาเชื่อว่าคนอย่างริค เวลส์ สามารถชิง แม่สาวสวยหุ่นกระชากใจอย่างแอนนิต้ามาครอบครองได้ไม่ยากเสียด้วย ชายหนุ่มคิดอย่างคนเห็นแก่ตัวในแบบของมหาเศรษฐีระดับโลกที่เห็นอะไรๆ เป็นผลประโยชน์และเงินทองเสมอ เพราะใครๆ ต่างก็ว่าเขาไร้หัวใจ และเลือดเย็น!!!

เมื่อชายหนุ่มรูปงามตัวต้นเหตุจากไป บรรยากาศระหว่างนายหัวหนุ่มและแฟนสาวก็อึมครึม อึดอัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มมองคนรักอย่างตัดพ้อและหึงหวง ส่วนหญิงสาวก็ทั้งโกรธทั้งอายที่เหมันต์แสดงความเป็นเจ้าของเธอต่อหน้าชายหนุ่มอีกคนที่เธอหมายปองให้เป็นที่หมายใหม่เพื่อเธอจะได้ยกระดับตัวเองเป็นหญิงสาวผู้โชคดี มีคนรักเป็นถึงมหาเศรษฐีระดับโลกมากกว่าเป็นแฟนนายหัวกระจอกๆ อย่างเหมันต์

“มาร์คคุณทำอะไรเนี่ย เห็นมั๊ยว่าคุณริค เขาเข้าใจผิดเลย” หญิงสาวโวยวายทันที และมันทำให้เหมันต์ถึงกับผงะด้วยความรวดร้าว ไม่เคยเลยที่แอนนิต้าจะขึ้นเสียงกับเขาแบบนี้เพราะที่ผ่านมาเธอช่างเอาใจและอ่อนหวานจนเขาลุ่มหลง

“ทำไมแอนนี่พูดกับมาร์คอย่างนี้ล่ะ เพราะผู้ชายคนนั้นใช่มั๊ย ใช่มั๊ย” ชายหนุ่มแผดเสียงดังลั่นพร้อมกับเขย่าร่างสวยจนหัวสั่นหัวคลอนด้วยแรงอารมณ์ที่ประทุด้วยความหึงหวงมากมาย

“หยุดนะมาร์ค คุณบ้าไปแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับแอนนี่นะ คุณมันบ้า แค่นี้คุณก็กล่าวหาแอนนี่แล้ว คุณเห็นแอนนี่เป็นคนยังไง เขาหวังดีแค่มาส่งแอนนี่เพราะว่ามันค่ำแล้วกลัวเป็นอันตรายเขาแค่หวังดีแค่นั้นจริงๆ ใครจะเหมือนมาร์คที่ปล่อยแอนนี่ทิ้งเพื่อหมาสกปรกๆ ตัวหนึ่ง อย่ามาแสดงอารมณ์แบบนี้กับแอนนี่อีกนะมาร์ค แอนนี่ไม่ชอบ” แล้วร่างบางก็สะบัดหน้าวิ่งเข้าบ้านไปอย่างไม่ใยดีคนที่หัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ ข้าวของที่จัดเตรียมไว้สวยหรู กระจัดกระจายตามแรงอารมณ์ของผู้ชายที่หึงหวงจนแทบคลั่ง

ฝ่ายหญิงสาวเมื่อกลับมาที่ห้องของตนเอง ใบหน้างามที่บึ้งตึงพลันกลับกลายเป็นยิ้มหยันผู้ชายที่อยู่ด้านนอก ใช่เหมันต์คิดถูกว่า เธอเปลี่ยนไปเพราะผู้ชายที่เพิ่งเจอและเธอก็ชอบเขามากๆ ด้วย และตอนนี้เธออดที่จะเปรียบเทียบผู้ชายทั้งสองไม่ได้ กับเหมันต์ เธอกับเขาคบกันมาหลายปี ตั้งแต่สมัยเรียนจบมหาวิทยาลัยจนบัดนี้ร่วมเจ็ดปี แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน เขายังคงทำแต่งาน อ้างว่าที่เกาะพราวแสงจันทร์อันเป็นบ้านและถิ่นกำเนิดที่เขารักต้องการการพัฒนาและงานต่างๆ ของครอบครัวที่เขากับน้องชายต้องช่วยกันดูแล จนบางครั้งก็ไม่มีเวลาให้เธอมากนัก

แต่กับชายหนุ่มที่เธอเพิ่งพบ กลับทำให้ใจของเธอสั่นไหวรุนแรง มันเต้นไม่เป็นส่ำพร้อมกับความต้องการบางอย่างที่ร่างกายปรารถนา อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น สายตาที่มองมาอย่างเร่าร้อนเพียงแรกพบสบตาก็ทำให้เธอแทบคลั่งและไหนจะด้านฐานะการเงินที่แสนมั่งคั่ง ชื่อเสียงที่เขามี ใครบ้างที่ไม่รู้จัก ริค เวลส์ มหาเศรษฐีนักรักผู้เร่าร้อน เมื่อก่อนนี้เธอไม่เคยสนใจเรื่องซุบซิบในวงการนางแบบที่มักจะคุยกันเรื่องของเขา บางครั้งมีนางแบบระดับโลกได้เป็นคู่ควงของเขาแม้ช่วงข้ามคืนก็เอามาคุยฟุ้งจนกลายเป็นเรื่องโด่งดัง และเพื่อนๆ นางแบบก็พากันอิจฉา และของกำนัลที่ได้จากเขาก็สุดแสนจะมีมูลค่ามหาศาลแล้วแต่ความพอใจของผู้ให้อย่างไม่กลัวว่าว่าคนรับจะหัวใจวายกับสิ่งที่ได้รับ แต่สิ่งที่เข้าถึงยากสำหรับริค เวลส์ คือเขาไม่เคยใช้ผู้หญิงซ้ำ และไม่มีผู้หญิงคนไหนสยบเขาได้

แต่ตอนนี้เธออยากเป็นผู้หญิงที่สยบ ริค เวลส์ เพราะดูจากสายตาเขาที่มองมาที่เธอมันฟ้องว่าเขาก็สนใจเธอเช่นกันไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ชวนคุยหรือพาเธอเดินชมรอบๆ เกาะอย่างคนที่คุ้นเคย แม้แต่กับเหมันต์ยังไม่เคยทำอย่างนั้นกับเธอด้วยซ้ำ เพราะตั้งแต่มาถึงที่นี่เกือบสองสัปดาห์ เธอก็ได้แค่เดินไปเดินมารอบๆ บ้านและได้เล่นน้ำบ้างตอนเย็นที่เขากลับมาจากดูงานที่เกาะ ซึ่งมีงานมากมายทั้งสวนมะพร้าว ไร่กาแฟเล็กๆ ที่ปลูกไว้รับประทานเองและคั่วบดไว้เป็นของฝากสำหรับญาติมิตรกับบรรดานักท่องเที่ยวที่มาพัก แล้วไหนจะฟาร์มผึ้งอีก ปล่อยให้เธออยู่กับความเหงาและดูเหมือนคนในเกาะจะไม่ค่อยชอบเธอด้วย หญิงสาวคิดทบทวนเรื่องต่างๆ กับตนเอง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเพราะตอนนี้เธอพบคนที่ทำให้โลกของเธอสดใสไม่เงียบเหงาอีกต่อไป และเธอจะเป็นหนึ่งในใจเขาให้ได้

“ริค เวลส์ คุณไม่รอดมือฉันหรอก” หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเองอย่างมีความสุข

“ผมต้องการให้คุณเลิกยุ่งกับ แอนนี่” เหมันต์กล่าวเสียงเครียดกับชายหนุ่มร่างสูงแข็งแรงไม่แพ้เขา ทั้งรูปร่างหน้าตาที่เทียบกันแล้วเขาทั้งสองแทบไม่มีใครน้อยหน้าใครเลยทีเดียว เพียงแต่ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีเขียวดุจมรกตเนื้อดีนั้นจะรูปร่างเพรียวกว่าเล็กน้อย และมีสีผิวที่ขาวสะอ้านอย่างคนเมืองหนาว ใบหน้าหล่อเหลาค่อนไปทางหวานละมุน และริมฝีปากบางสวยอมชมพูที่ยกยิ้มเป็นนิจนั้นทำให้ริค เวลส์ดูเป็นชายหนุ่มเจ้าสำราญมากกว่านักธุรกิจที่แสนร่ำรวยและเลือดเย็น

“ผมคิดว่าเรื่องนี้ผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจนะมาร์ค ถ้าหากผู้หญิงเขารักคุณจริง เขาคงจะไม่หวั่นไหวและมาชอบผมหรอก จริงมั้ยและผมก็ไม่อาจทำให้เขาเปลี่ยนใจจากคุณด้วยด้วย”

“นี่คุณ”

“ผมไม่อยากทะเลาะกับหุ้นส่วนในอนาคตเพราะผู้หญิงแค่คนเดียว หวังว่าคุณคงแยกแยะระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกนะ มาร์ค ว่าอะไรสำคัญและอะไรต้องมาก่อนมาหลัง นี่ผมไม่ได้สอนนะ แค่หวังดีในฐานะหุ้นส่วนทางธุรกิจ”