หวนคืนสู่ชะตาที่ข้าเลือกเอง

ท่ามกลางความโกลาหลพระราชวังของเมืองหลวงแคว้นเหยี่ยน เกิดการแย่งชิงบัลลังก์กันเกิดขึ้นระหว่างองค์ชายสี่ที่เป็นฝ่ายเข้ายึดอำนาจฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ภายใต้การนำทัพของแม่ทัพใหญ่หยางฉืออวี่

ในอากาศคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นโลหิตอันเข้มข้น ทหารในชุดเกราะล้มระเนระนาดจมกองเลือดไหลนองอยู่เกลื่อนพื้น หนึ่งในจำนวนนั้นบางนายยังไม่ตายสนิท ดวงตาที่เคยดุดันคู่นั้นกึ่งลืมกึ่งปิด มุมปากของเขาพ่นโลหิตออกมาเป็นสาย

โจวเจียวหรงเป็นเพียงสนมที่ไร้ซึ่งฐานะไม่ต่างจากหญิงคณิกา นางในวัยยี่สิบสองปีเท่านั้น บิดาของนางเป็นเพียงคหบดีในเมืองหลิวสุ่ย แต่ทว่าฮ่องเต้ไม่อาจรักษาตำแหน่งได้บางทีนางอาจมีความหวังที่จะได้ออกไปจากกรงขังแห่งนี้สักที

ในตอนแรกฮ่องเต้หยางเจวี๋ยนั้นทั้งแสนดีกับนางทุกอย่าง บอกกับนางว่าจะรักนางเพียงผู้เดียว แต่แล้วอย่างไรในเมื่อนางเข้ามาในวังหลวงแห่งนี้แล้ว แม้กระทั่งตำแหน่งอะไรนางก็มิได้ด้วยซ้ำ ที่แท้ที่เขาเข้าหานางเพราะว่าทรัพย์สินเงินทองของนางเพื่อที่จะนำมาชิงราชสมบัติกับอดีตองค์รัชทายาท

เมื่อเขาได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ แต่กลับแต่งตั้งธิดาของแม่ทัพใหญ่ซ่งกว่านอี๋ขึ้นเป็นฮองเฮา เขาพยายามอธิบายหว่านล้อมเพราะนางมีฐานะเป็นเพียงลูกคหบดีเท่านั้นมิอาจเชิดชูได้ แต่สุดท้ายเขาก็จะรักนางเพียงผู้เดียว!

นางในตอนนั้นพยายามหาเหตุผลมาเข้าข้างตนเอง แต่แล้วอย่างไร? จนกระทั่งเขาครองราชสมบัติมาได้สามปีแล้ว นางก็ไม่ต่างนางบำเรอของฮ่องเต้ที่มีไว้คลายกำหนัดเท่านั้น

จนในวันนี้มาถึงนางหวังเพียงว่าตนจะหลุดพ้นจากที่นี่เสียที

ทว่าความหวังของนางเหมือนจะสลายหายไปในอากาศ แม้ว่าฮ่องเต้จะถูกปลงพระชนม์ไปในคืนนี้ นางก็ไม่รอดเช่นเดียวกัน เพราะนับตั้งแต่ฮ่องเต้พระองค์ก่อนหน้ามีกฎวังหลวงว่า

เมื่อฮ่องเต้สวรรคต สตรีตำหนักในทุกคนที่ไร้บุตรต้องร่วมฝังไปด้วย อย่างน้อยก็อาจมีแค่ไม่กี่คน แต่อย่างมากก็สิบคนอย่างต่ำ

ฮ่องเต้พระองค์ใหม่แม้ว่าจะมีพระราชโองการไว้ชีวิตพวกนางสนมไปหลายคน แต่คนที่มีส่วนช่วยเหลือฮ่องเต้องค์ก่อนใส่ร้ายรัชทายาทแย่งชิงราชบัลลังก์ต้องร่วมฝังไปด้วย ทุกคนที่ไม่มีส่วนร่วมต่างรู้สึกขอบคุณในพระเมตตาอันยิ่งใหญ่นี้

โจวเจียวหรงที่อาจจะรอดแต่แล้วฮองเฮากลับโยนความผิดว่าการสนับสนุนทั้งหมดมาใส่ตัวนาง ว่านางเป็นคนให้ทุนในการทำศึกสงครามแก่ฮ่องเต้หยางเจวี๋ย ฮองเฮาเป็นเพียงคนที่ถูกบังคับเท่านั้น

ทว่าฮองเฮาจะโยนความผิดให้นางเช่นไร แต่สุดท้ายนางก็ต้องร่วมฝังไปกับฮ่องเต้องค์ก่อนอยู่ดี ทีแรกที่มีพระบัญชานี้โจวเจียวหรงคิดว่านางจะรอดแต่ ฮ่องเต้พระองค์ใหม่กลับไม่ยอมละเว้นนาง

“ฮ่องเต้มีบัญชาให้ท่าน ติดตามฮ่องเต้พระองค์ก่อนไปอย่างสบายใจ” หัวหน้าขันทีนำคำสั่งมาบอกนาง

โจวเจียวหรงพยายามจะโต้แย้ง แต่นางมิอาจขัดขืนได้ สุดท้ายแล้วฝาโลงที่หนักอึ้งก็ปิดทับลงมา แสงสว่างสุดท้ายพลันเลือนหายไป

โลกของโจวเจียวหรงกลายเป็นความมืดมิดเข้ามาแทนที่ นางถูกขังในพื้นที่แคบ ๆ ในโลกใบนี้ตลอดไป...ไม่มีวันหวนกลับ

นางพยายามดิ้นรนเท่าไหร่ก็มิอาจออกไปจากการกักขังแห่งนี้ได้ ในชีวิตนี้นางต้องถูกกักขังและถูกหลอกลวงมาตลอดทั้งชีวิต จนนางกระจ่างแจ้งแล้ว แต่ชะตาชีวิตไม่อาจละเว้นนาง!

นางพยายามนึกย้อนชีวิตที่ผ่านมา ถ้าหากนางไม่ต้องเจอฮ่องเต้หยางเจวี๋ย เลือกแต่งงานกับใครสักคนที่รักนางจริง ๆ ชีวิตนางคงไม่มีจุดจบแบบนี้ ทั้งครอบครัวของนางคงไม่ถูกลากลงมาจบชีวิตด้วยแน่ นางได้แต่หวังว่าตระกูลของนางจะปลอดภัยท่ามกลางกวาดล้างของฮ่องเต้องค์ใหม่ หวังว่าท่านพ่อและพี่ชายของนางจะรู้ทันและหนีเอาชีวิตรอดไปให้ไกลแสนไกล

ทว่านางเหมือนขาดอากาศหายใจ ทุกครั้งที่พยายามสูดหายใจเข้าลึก กลับสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่า เสียงหัวใจของนางเต้นแรงราวกับจะเตือนว่าเป็นห้วงสุดท้ายของชีวิต ลำคอเริ่มเผาไหม้ด้วยความอึดอัดรุนแรง ร่างกายกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ ในวินาทีนี้ภาพตรงหน้าเริ่มพล่าเลือนลงช้า ๆ สติของนางเริ่มดับวูบ

จนนางเฝ้าภาวนาในใจก่อนตายว่า ชาตินี้นางต้องจบสิ้นไปอย่างนี้ ถ้าหากชาติหน้ามีจริงนางมิอาจขอกลับไปเจอเขาอีก นางจะขอเลือกทางเดินชีวิตใหม่ ขอแต่งงานกับคนธรรมดาที่ไม่มีฐานะดีกว่าเป็นนางสนมไร้ยศศักดิ์!