ep3

ไลลาดิ้นสลัดหลุดออกมาจากวงแขนของมันได้ ก็ตบหน้ามันอย่างแรง ก่อนจะยืนจ้องหน้า ตัวสั่น หายใจสะท้านจนทรวงอกไหวกระเพื่อมขึ้นลง ขณะที่สายตาหื่นราคะของไอ้กล้าได้โลมเลียไปทั่วเรือนร่างของพนักงานสาวสุดเซ็กซี่ที่มันหมายปองอยากครอบครองเรือนร่างมานานแสนนาน

“คุณกลัวผมเหรอ”

มันลูบแก้มแล้วยิ้มยียวน

“ฉันไม่ได้กลัว”

หล่อนพูดเสียงสั่น พยายามรวบรวมสมาธิแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ แต่ความคับตึงของเสื้อเชิ้ตตัวคับกลับทำให้กระดุมเม็ดหนึ่งหลุดผลัวะออกมา

“อุ๊ย”

ขณะที่ไลลาก้มลงมองเสื้อของตัวเองที่กระดุมหลุดจนเห็นเต้าอวบๆ วับแวม ไอ้หนุ่มกลัดมันก็กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่

“ผม...ว่าคุณอาจจะต้อง....เปลี่ยนชุด”

มันเดินเข้าหาหล่อน สายตาจ้องมองคุกคาม

“ใจเย็นๆ นะครับ ผมมีเบียร์ให้คุณดื่มคลายความตื่นเต้น ธรรมดาแหละครับ ใครที่เข้ามาในนี้ก็ตื่นเต้นกันทั้งนั้น”

มันดันหล่อนไปจนสุดมุมห้อง แล้วไลลาก็ต้องใจหายวาบ เมื่อเห็นว่าด้านหลังห้องเก็บของนั้น ถูกจัดเตรียมเตียงนอนไว้อย่างดี คล้ายห้องเชือดก็ไม่ปาน ทว่า...นอกเหนือจากความกลัว หล่อนกลับตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด

“นี่มันอะไรกัน”

“สวรรค์ไงครับ สวรรค์ของคุณไลลา”

สมองไลลาทบทวนถึงความทรงจำต่างๆ ที่หล่อนแอบดูเกมกามของผู้ชายคนนี้มาหลายครั้งหลายหน แต่ทุกครั้งหล่อนไม่เคยก้าวล่วงมาถึงที่นี่เลย

“นั่งพักก่อนเถอะครับ นี่ครับเบียร์เย็นๆ”

มันเปิดกระป๋องเบียร์ส่งให้สาวสวย ไลลาขาสั่นด้วยความตื่นเต้นจนต้องนั่งพักที่เก้าอี้ใกล้ตัว

“ทำใจให้สบายเถอะครับ...ไม่มีอะไรต้องกังวล”

ไลลาจ้องหน้านายกล้า ก่อนค่อยๆ จิบเบียร์เพื่อระงับความตื่นเต้น หล่อนกวาดสายตาไปรอบๆ อาจจะเป็นเพราะว่าฝนกำลังจะตก ที่นี่จึงค่อนข้างร้อนและอบอ้าว หล่อนรู้สึกได้ถึงเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายแล้วไหลลงกลางร่องอก

“ท่าทางคุณจะร้อน ถอดสูทออกก่อนดีกว่า”

หล่อนเห็นดีเห็นงามไปกับมัน ค่อยๆ ถอดเสื้อสูทออกเห็นเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางใสและรัดรูป ที่สำคัญกระดุมเม็ดกลางหลุดออกไปเสียอีก ภาพที่เห็นทำให้ไอ้กล้าจ้องตาเป็นมัน เพราะตอนนี้เรือนร่างของหล่อนโชว์เนินเนื้อบางส่วนของเต้าอวบอัดที่ผลิพ้นสาบเสื้อ แถมยังเรียวขายาวเรียวที่นั่งไขว้ห้างจนขอบกระโปรงร่นขึ้นไปถึงต้นขา หนุ่มหัวหน้า รปภ. จ้องสองเต้าที่กลมแน่นอย่างหื่นกระหาย และจากที่หล่อนได้แอลกอฮอล์ไปกระตุ้นความกล้า หญิงสาวจึงดูผ่อนคลายลง

“ฉันขอโทษที่ถือวิสาสะมาแอบดูเธอ เรามาคุยกันดีๆ ดีกว่า ลบคลิปให้ฉัน เดี๋ยวฉันจะบอกพี่เมฆให้ขึ้นเงินเดือนให้”

ไลลาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ก็เริ่มพูดกล่อม แต่นายกล้ายังยิ้มใจเย็น จนหล่อนอึดอัดในสายตาที่มันมอง หญิงสาวแก้เขินด้วยการยกมือเสยรวบผมไปด้านหลัง ทำให้เต้าอวบแอ่นเชิด ปลายถันดันผ้า ปุ่มไตชัดเจน

“ในนี้ ร้อนจังนายกล้า จะเอายังไงก็ว่ามา”

หล่อนเร่ง เมื่อเห็นว่ามันเอาแต่จ้องเรือนร่างของตนเอง

“สิ่งที่ผมอยากได้ ไม่เหลือบ่ากว่าแรงคุณหรอก คุณอาจจะเคลิ้มๆ แล้วพอรู้ตัวอีกที ผมก็เปลือยกายอยู่ข้างๆ คุณแล้ว”

******

ไลลาอึ้งไปกับคำพูดของมัน เธอพยายามสงบสติอารมณ์ แล้วยืดตัวตรงยกขาไขว่ห้างหลวม ๆ ก่อนเหยียดตัวเอนหลังพิงเก้าอี้ ท่านี้ทำให้สะโพกผึ่งผายเลื่อนดันมาข้างหน้า รั้งให้ชายกระโปรงตัวสั้นให้เลื่อนร่นขึ้นไปจนเกือบถึงโคนขา ข้อศอกของหล่อนวางพาดกับท้าวแขน มือซ้ายอยู่บนหน้าตัก ลูบไล้ด้านในขาอ่อนเล่นไปมา มือขวาถือกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบ ทรวงอกอวบตึงกระเพื่อมไหวเล็กน้อยตามจังหวะของการหายใจ

“ฉันเป็นแฟนพี่เมฆ ผู้จัดการโรงแรมนี้นะนายกล้า”

หญิงสาวใช้เมฆมาขู่ ทว่า..มันกลับยิ้มเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะจากมุมที่มันนั่ง มันสามารถเห็นเนินอวบอูมที่ถูกปกปิดโดยจีสตริงสีดำตัวน้อยอยู่ใต้ชายกระโปรงที่เปิดชะเวิกขึ้นไป ทำให้แก่นกายของมันแข็งตุงดันเป้ากางเกงจนเจ็บหนึบ สายตาหื่นกระหายโลมไล้ร่างสวยตั้งแต่ปลายขาขึ้นมาจนถึงริมฝีปากอิ่ม โดยเฉพาะปลายถันชูชันนั้น มันจะมองบ่อยเป็นพิเศษ แถมยังแอบกลืนน้ำลายด้วยความกระหาย

“คุณเคยหรือยัง?”

มันถามหล่อนออกไปตรงๆ

“อะไรนะ”

“ผมรู้มาว่าคุณเป็นแฟนผู้จัดการ ผมไม่อยากมีปัญหา เลยถามคุณว่าเคยมีอะไรกับเขาไหม?”

“ไม่จริงหรอก ถ้าคุณไม่อยากมีปัญหาจริงๆ คุณคงไม่ผลักฉันเข้ามาในนี้”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่หล่อนดื่มหรือไม่ จึงทำให้ไลลากล้าจะต่อปากต่อคำกับมัน

“หึ หึ...ผมยังไม่อยากเปลี่ยนงานใหม่ คุณเองก็เช่นกันใช่ไหม? เพราะงั้น เราสองคนควรทำอะไรกัน..เงียบๆ”

“หมายความว่ายังไง”

“ผมจะสอนคุณ....เหมือนที่คนเห็นเด็กๆ พวกนั้นที่ผมสอนเขา”

ไอ้กล้าเริ่มแผนการของมันด้วยการขยับเข้าลูบไล้ต้นขาของหล่อนเบาๆ

“ผมรู้ว่าคุณเองก็ต้องการ”

มันกระซิบเสียงแผ่ว สั่นพร่า แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หล่อนสบตากับมันแล้วสั่นหน้า

“อย่านะ....ฉัน..ฉันไม่....”

“ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้เมฆมันจะปล่อยคุณ แต่ไม่เป็นไรนะครับ ผมสอนให้เอง”

กล้าค่อยๆ เลื่อนลูบมือขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงโคนขา ขนอ่อนของไลลาลุกเกรียวขึ้น หล่อนรู้สึกร้อนวูบๆ วาบๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะผลักไสมันให้พ้นๆ

“ปล่อย...ปล่อยฉันไปเถอะ ต่อไปฉันจะไม่แอบดูนายอีก”