ep1

โรงแรมภูระริน

บริเวณที่ราบหุบเขานอกเมืองเชียงรายไปไม่ไกลนัก ธุรกิจโรงแรมภูระรินเป็นธุรกิจที่กำลังมาแรงในเวลานี้ เพราะก่อตั้งโดยนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง ลูกครึ่งไทย-อเมริกา ที่ชื่อโธมัส ภัทรวาณิช เขามีไร่ชาอยู่ที่ริมชายแดนไทย-พม่านับร้อยไร่ มีรีสอร์ตกลางหุบเขาอยู่อีกหนึ่งแห่ง มีโรงแรมสำหรับรับทัวร์ชั้นดีอีกที่ในตัวเมืองเชียงราย ทั้งยังมีธุรกิจ โธมัสทัวร์ ที่ก่อตั้งขึ้นมารองรับธุรกิจโรงแรมและสถานที่ท่องเที่ยวของตัวเองอย่างครบวงจร

เพราะความสำเร็จของเขาทำให้มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาวนเวียนมาทอดสะพานให้เขาชนิดที่เรียกว่า ไม่เคยขาด หากเป็นคำเปรียบเปรยของหญิงสาวสมัยก่อน ก็คงจะเรียกว่า

“หัวกะไดไม่แห้ง”

แต่โธมัส ก็ยังคงเป็นโธมัส หนุ่มหล่อ รวย และปฏิเสธหญิงสาวทุกรายที่เข้าใกล้ และเมื่อเขายาก! ก็ยิ่งมีหญิงสาวพยายามที่จะเอาชนะใจเขามากขึ้นๆ บางรายถึงกับซื้อทัวร์ของเขา เพื่อที่จะมาพักที่โรงแรมของเขา เพียงเพื่อที่จะได้เจอหน้าเขาและสานสัมพันธ์กัน

แต่ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไร้ผล!

******

รถเบ๊นซ์รุ่นล่าสุด สีดำมันปลาบแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าโรงแรม พนักงานงานชายคนหนึ่งรีบเข้าไปเปิดประตูรถให้อย่างนอบน้อม ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ท่าทางองอาจ สวมชุดสูทสากลสีน้ำเงินเข้ม เดินลงมาจากรถเข้าไปในโรงแรมท่าทางรีบร้อน ขณะที่ประตูรถด้านหน้ามีชายหนุ่มคนหนึ่งรีบเปิดประตูรถตามลงมา พร้อมถือแฟ้มเอกสารเต็มมือเดินตามไปติดๆ

“คุณไปจัดการกรุ๊ปทัวร์ยุโรปที่จะเข้ามาพัก จัดหาไกค์คนใหม่ให้เขาให้ได้ ถ้าไม่มีคุณไปเป็นไกค์แทนได้” ชายหนุ่มหันมาสั่งงานลูกน้องที่เดินตามมาด้วยท่าทางเคร่งเครียด

“แล้วใครจะช่วยงานคุณโธมัสละครับ”

พนักงานที่ทำหน้าที่เป็นเลขานุการส่วนตัวรีบถามทันที

“ให้คุณธิดามาช่วยแทนคุณก็แล้วกัน”

เขาตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไป

“คุณโธมัสไปแล้วเหรอนังเก้ ทำไมวันนี้ท่าทางมู้ดดี้จัง”

จอย ประชาสัมพันธ์สาวสวยปรี่เข้ามาทักทายชายหนุ่มที่หอบเอกสารเต็มมือและมองตามลิฟท์ที่ปิดลงไปอย่างหงุดหงิด

“ไม่เห็น ก็แปลว่าไปแล้วน่ะซิ”

เก้ หรือกิตติ หันมาตวัดเสียงใส่ สาวจอย ประชาสัมพันธ์สาวสวยทันที ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปที่บริเวณหลังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์

“อ้าว ที่นี้เลยอารมณ์เสียทั้งนายทั้งบ่าว แว่วๆ ว่าให้พี่ธิดาไปทำหน้าที่เลขานุการแทนวันหนึ่งนี่ อารมณ์เสียเลยรึไง”

“ย่ะ...” กิตติ เปิดหารายชื่อคนรู้จักในวงการเพื่อมาทำหน้าที่ไกค์ให้กับนักท่องเที่ยวอย่างจ้าละหวั่น โดยไม่สนใจที่จะต่อปากต่อคำชะนีน้อยที่ชื่อจอย เพื่อนสนิท

เก้ หรือกิตติ เป็นเลขานุการที่ทำหน้าที่ใกล้ชิดกับโธมัสมาโดยตลอด ตอนแรกโธมัสคิดว่าเขาเป็นผู้ชาย เมื่ออยู่ไปจึงรู้ว่า เขาไม่ใช่ชายแท้ แต่เพราะกิตติทำงานดี เขาจึงได้รับความไว้วางใจจากโธมัสในอับดับต้นๆ โดยเฉพาะเรื่องกันผู้หญิงออกจากชีวิตของเขา

“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาหาคุณโธมัส ภัทรวาณิชค่ะ”

เสียงหวานใสทักทายขึ้นที่หน้าเคาน์เตอร์ น้องจอยหันไปยิ้มหวานโดยอัตโนมัติ

“นัดไว้หรือเปล่าคะ?”

“เปล่าค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น รอสักครู่นะคะ”

น้องจอยกดโทรศัพท์ไปยังหน้าห้องโธมัสตามหน้าที่

“วันนี้ คุณโธมัสไม่ว่าง ประชุมเต็มเหยียดทั้งวัน ทิ้งเบอร์โทร.ไว้ แล้วจะเรียนให้ท่านทราบนะครับ”

เก้ แทรกเข้ามาทันที เมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวสวยหน้าสด ท่าทางไร้เดียงสายืนยิ้มอยู่ตรงหน้า

“พี่ช่วยหน่อยได้ไหมคะ พอดีว่าเฟิร์นต้องการพบท่านในวันนี้จริงๆ ค่ะ” ใบเฟิร์นยกมือไหว้เก้และจอยอย่างนอบน้อม ท่าทางไม่มีพิษสงใดๆ

“แล้วมีธุระอะไรกับคุณโธมัสล่ะ ถึงจะต้องพบท่านในวันนี้ให้ได้” เก้มองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า คิดไม่ถึงว่า หญิงสาวสมัยนี้ลงทุนแต่งตัวเป็นเด็กกะโปโลมาหาเจ้านายถึงที่เลยทีเดียว

“เอ่อ...เฟิร์นเป็นหลานของคุณโธมัสค่ะ นี่ค่ะ จดหมายของคุณย่า ท่านฝากมาให้คุณอาโธมัส”

เก้ อึ้งไปนิดนึง ก่อนจะเปิดดูซองจดหมาย เห็นว่ามีกระดาษพับอยู่ และมีรูปถ่ายอยู่ภายในซอง ชายหนุ่มหยิบภาพถ่ายมาดู ก่อนจะมองหน้าหญิงสาวอย่างพินิจพิจารณา

ภาพนั้นเป็นภาพของหญิงสาวสูงอายุที่ถ่ายกับครอบครัว มีเด็กคนนี้ ที่เยาว์วัยกว่านี้ แต่ไม่เห็นว่ามีโธมัส เจ้านายหนุ่ม

“ไม่มีภาพของคุณอาหรอกค่ะ คุณอาไปเรียนต่างประเทศ แต่ภาพนี้ ยืนยันว่าเฟิร์นเป็นหลานคุณย่า แม่ของคุณอาค่ะ”

“รอสักครู่” เก้ยื่นซองจดหมายคืนให้กับหญิงสาว แล้วกดโทรศัพท์มือถือหาโธมัสในทันที โดยมีสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังของหญิงสาวที่กำลังรอคำตอบ

******