ตอนที่3.บอสช่วยเป็นของขวัญวันเกิดให้ฉันได้ไหมคะ

คราวนี้ดวงตาของเขาหรี่ลงเหมือนจับผิด ช่างเถอะ ถ้าเขาไม่พอใจขนาดจะไล่เธอออกก็ไม่มีผลกับเธอแล้วล่ะ เพราะอย่างไร เธอก็จะไปจากบริษัทนี้อยู่แล้ว เขาเองก็คงไม่เอาเธอไปพูดกับคนอื่นหรอก ที่มั่นใจเพราะเขาไม่รู้จักเธออยู่แล้ว

“ได้”

“คะ?” เธอคิดว่าตัวเองฟังผิดจึงจ้องหน้าเขา หวังให้เขาพูดอีกครั้ง

“ผมบอกว่าตกลง” เขาพยักหน้าแล้วพูด “ผมเปิดห้องไว้....ผมจะออกไปก่อนอีกสิบนาทีคุณตามไปแล้วกัน”

เขาพูดจบก็เดินไปทางอื่น พูดคุยทักทายกับคนอื่นๆอีกเล็กน้อยโดยไม่ได้หันมามองเธอเลยสักนิด แวบแรกเธอเกิดลังเลขึ้นมา วันนี้ไม่ใช่วันเกิดเธอ แค่มุกงี่เง่าที่อยากได้ผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น แต่เขาก็รับมุกด้วย ความไม่มีตัวตนของเธอทำให้ไม่ต้องล่ำลาใครก่อนออกจากงานเลี้ยงที่ทุกคนยังสนุกกันสุดเหวี่ยง เธอเข้าห้องน้ำ นั่งทำใจอยู่ครู่หนึ่ง ดูเวลาจากโทรศัพท์มือถือแล้วตัดสินใจเดินไปที่ลิฟต์ กดชั้นที่ต้องการและเดินไปที่ห้องที่ห้องเขาบอกไว้

เคาะประตูแล้วก็ถอยออกมาครึ่งก้าว นี่เธอทำอะไรอยู่ ถ้าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว หรือหลอกให้เธอมาเจอใครก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงกำลังจะถอยออกไปที่ละน้อย ประตูบานนั้นก็เปิดออกมาก่อน

“คุณมาช้าไปสามนาที”

“เอ่อ...ขอโทษค่ะ” กฤติกาอดกลัวขึ้นมาไม่ได้ แต่เขายืนรอและจ้องมองเหมือนให้เธอตัดสินใจ ซึ่งสุดท้ายแล้ว เธอก็ก้าวเข้าไปด้านใน

นั้นแหละ เขาก็กลายเป็นของขวัญให้เธอจริงๆ แต่ไม่ใช่ของขวัญวันเกิดที่เธอกุเรื่องขึ้น แต่เป็นของขวัญก่อนจะออกจากบริษัท

....

ชายหนุ่มเคาะปลายนิ้วกับโต๊ะทำงานด้วยท่าทีเคร่งเครียดขณะไล่สายตาอ่านประวัติของพนักงานแต่ละคนจากหน้าจอคอมพิวเตอร์

ให้ตายสิ! ทำไมคนอย่าง ‘ไรอัน โจนส์’ ต้องมาทำเรื่องงี่เง่าไร้สาระอย่างนี้ด้วยนะ!

ไรอันไม่รู้ว่าตัวเองหงุดหงิดโมโหเรื่องอะไรกันแน่ เขาถูกผู้หญิงทิ้งในห้องชุดสุดหรูของโรงแรมห้าดาว หรือเพราะไม่รู้ว่าผู้คนนั้นเป็นใคร เขาเช็กประวัติพนักงานที่เกิดวันที่27กุมภาพันธ์ซึ่งไม่ตรงกับผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ด้วย นั้นเท่ากับว่าเขาถูกผู้หญิงคนนั้นหลอก แต่งานเลี้ยงคืนนั้นเป็นงานเลี้ยงสำหรับพนักงานในบริษัทเท่านั้น อย่างไรเสีย เธอต้องเป็นพนักงานในบริษัทของเขา แต่...ตอนนี้เขายังไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมต้องโกหกว่าเป็นวันเกิดหรือเพราะแค่อยากใกล้ชิดเขา แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมเธอถึงหนีเขาไป ไม่ทิ้งชื่อหรือเบอร์ติดต่อกลับให้เขาเลย

ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่เขายังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีความสัมพันธ์คืนเดียวกับผู้หญิงคนอื่น หรือต้องยอมรับว่าเขากลัวว่าเธอจะเอาเรื่องคืนนั้นไปพูดกับคนอื่นว่าเขาเสร็จเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ! ให้ตายสิ! คาสิโนวาอย่างเขาจะให้ใครรู้เรื่องน่าอายอย่างนั้นได้อย่างไรกันเล่า

จะอธิบายยังไงดี ปกติเขาอึดจนอีกฝ่ายต้องร้องขอให้เขาปลดปล่อย แต่อาจเพราะผู้หญิงคนนั้นยังเวอร์จิ้นพลอยทำให้เขาตื่นเต้นไปด้วย จะเรียกว่าเสร็จเร็วก็ไม่เชิง เพราะผู้หญิงก็เสร็จไปสองรอบก่อนที่เขาจะน้ำแตกตามไปด้วย เขาเองไม่คิดว่ารอบนั้นจะแตกเร็วขนาดนี้ ทำให้เขารีบผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ ตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ตั้งใจว่าออกมาจะจัดการแม่สาวเวอร์จิ้นจอมยั่วแก้มือที่เมื่อครู่เขาเสร็จเร็วไปหน่อย แต่ออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอเงาร่างของหญิงสาวคนนั้น นอกจากคราบเลือดจางๆ บนที่นอนแล้ว เธอก็ไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เขาดูต่างหน้าเลยสักนิด

จะบ้าตาย! ตอนแรกเขานึกว่าเจอมิจฉาชีพเข้าให้แล้ว แต่กระเป๋าสตางค์รวมทั้งโทรศัพท์มือถือและข้าวของอื่นๆ ของเขายังอยู่ดี เหมือนว่าเธอไม่ได้แตะต้องสิ่งของของเขาสักชิ้น