1 ตอน เราเลิกกันเถอะ

ภายในลมไม้ร่มใหญ่ มีเด็กนักศึกษาหลายคนพากันนั่งเกาะกลุ่มทำโปรเจกต์งานกันอย่างสนุกสนาน

"นี่ไออุ่น ตอนเย็นจะเอายังไง ทำงานที่ไหนดี" เสียงของวาเพื่อนของหญิงสาวเอ่ยถาม

"ไม่รู้เหมือนกัน ก้อง เทพ พวกนายจะทำที่ไหนดี" หญิงสาวหันไปถามเพื่อนชายของเธอที่กำลังนั่งทำงานอยู่

"บ้านวาก็ได้มั้ง"

"บ้านฉันก็ได้ งั้นเทพกับก้องพวกนายหาเอกสารที่ฉันเคยฝากไว้ไปด้วยละกัน"

สวัสดีทุกคนฉันชื่อไอ่อุ่น อายุ 22 ปี เรียนคณะมนุษยศาสตร์และการจัดการท่องเที่ยว สาขาวิชาการจัดการธุรกิจสายการบิน ความสูงของฉันประมาณ 167 เซนติเมตรนะ น้ำหนัก 55 สถานะ มีแฟนแล้วนะ

"อุ่น พวกเราไปซื้อของทำรายงานกันเถอะ" วาพูดคณะที่กำลังพิมพ์งาน

"ไปสิ เราก็อยากได้ของใช้เหมือนกัน"

"โอเคงั้นอีกสักพักแล้วกัน หน้านี้จะเสร็จแล้วไปกัน"

"โอเค งั้นเราขอตัวไปคุยโทรศัพท์ก่อนได้ไหม"

"โอเค"

แล้วฉันก็เดินแยกออกมาไม่ไกลมาก ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาพี่เตชิน วันนี้ทั้งวันสองคนยังไม่ได้คุยกันเลย

ตุ๊ดดดดดดดดดด

สายว่างแต่ไม่มีคนรับสาย

ตุ๊ดดดดดดดด

สายตัด

พี่เตติดประชุมเหรอทำไมไม่รับสายฉันนั่งมองหน้าจอมือถือ ผ่านไปนานนานก็ยังไม่รับหรือโทรกลับฉันเลย ฉันจึงเดินกลับไปหาเพื่อน

"พวกเราทำเสร็จแล้วนะ ไปกันได้รึยัง"

"อืม โอเคไปกันเถอะ" พูดก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพาย

"อุ่น ทำไมไม่ค่อยตอบไลน์เราเลย" เสียงของเทพที่เอ่ยถามในขณะที่พวกเราเดินกันสองคนอยู่ข้างหลังเพื่อคนอื่น

"ไลน์อะไรเหรอเทพ" ฉันถามด้วยความมึนงงไลน์อะไรไม่เห็นมีไลน์ของเทพเด้งเลยนะ

"ก็ไลน์ที่เราส่งหาอุ่นทุกวันไง อุ่นอ่านแล้วแต่ไม่ตอบเลยอ่ะ"

"เอ้าเหรอ ไม่เลยเห็นนะ" ฉันตอบกลับเขาก่อนจะกดเข้าที่ไลน์ก็ไม่เห็นข้อความของเทพเลย

"เหรอแปลกจัง" เทพพูดก่อนจะเปิดโทรศัพท์ของเขาแล้วเข้าไลน์ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ดู

"นี่ไงเราส่งหาทุกวันเลย" จริงด้วยและมันก็ขึ้นอ่านข้อความทุกข้อความ หลายข้อความมากแต่ทำไมมันไม่เด้งเครื่องฉันเลยล่ะ

"สงสัยมันคงรวนมั้ง ขอโทษด้วยนะ" ฉันยิ้มแห้งๆให้กับเทพ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ที่แน่ๆเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของพี่เตแน่นอน เข้าชอบยุ่งกับโทรศัพท์วางเป็นไม่ได้เช็กทุกระบบ ก็คนแก่หึงหวงเป็นธรรมดา

"งั้นตอนเย็นเราจะลองทักหาใหม่นะ"

"อืม" แล้วพวกเราก็พากันเดินขึ้นรถ วันนี้ไปรถของวาเพราะฉันไม่ได้เอารถมาจากคอนโด

ตัดภาพมาที่ห้าง พวกเราเดินเลือกแฟ้ม กระดาษและอุปกรณ์หลายอย่างในการทำรายงานใกล้จบแล้วเหลืออีกไม่นาน สู้ต่อไป

"อุ่น เอาอันนี้ดีไหม" วายกดอกไม้ที่เอาไว้ติดกับโครงงาน

"สวยนะ สีชมพูซะด้วย"

"อุ่น เอาน้ำอะไร วาด้วยเอาน้ำอะไรเรากลับก้องจะพากันไปซื้อน้ำให้" เทพเดินเข้ามาถาม

"ขอเป็นชาเย็น"

"อุ่นล่ะ เอาน้ำอะไรดี"

“เอาน้ำชาเขียวก็ได้”

“ โอเค งั้นรอแป๊บนะเดี๋ยวเราไปซื้อก่อน” พูดเสร็จเทพก็เดินออกไป

"เป็นอะไรรึเปล่า มองอะไรเหรอ" วาเดินมาสะกิดในระหว่างที่ฉันมองผู้ชายคนหนึ่งที่คุ้นเคย ใช่พี่เตชินรึเปล่านะ

"วาเราจอตัวก่อนได้ไหม พอดีเรามีของที่จะต้องไปซื้อน่ะ"

"ให้ไปเป็นเพื่อนรึเปล่า"

"ไม่เป็นไร เราไปคนเดียวได้" ฉันพูดก่อนจะเดินออกมาจากร้านแล้วเดินตามหลังผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่ง ที่มีข้าวของเต็มไม้เต็มมือ

“พะ… พี่เตชิน" ฉันตัดสินใจเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆก่อนเขาจะหันมา

“ไอ..อุ่น" พี่เตชินตกใจเล็กน้อย

"อย่างนี้นี่เอง ขะ..ขอตัวก่อนนะคะ" นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่พี่เตชินไม่รับสาย ฉันพูดก่อนจะวิ่งหนีพี่เตชินออกมา

"เดี๋ยวไออุ่นฟังพี่ก่อน" ไม่ฟังและวิ่งหนีเขา ที่เขาไม่รับสายฉันเพราะมาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ฉันวิ่งออกมาก่อนโทรศัพท์จะดังขึ้นจึงหยิบมาดูวาโทรมาจนฉันต้องหยุดวิ่งแล้วกดรับสาย

[ อุ่นอยู่ไหน ]

"อยู่ทางออก เราจะไปรอที่รถนะ"

[ เป็นอะไรทำไมน้ำเสียงดีแปลกๆ]

"เปล่าแค่นี้นะ จะออกไปรอแล้ว" จะกดวางสาย ต้องหนี ไม่อยากเจอหน้าเขาอีกแล้ว

"อุ่น ฟังพี่ก่อน " ขณะที่วางสายเสร็จ พี่เตชินก็เดินมาขวางหน้าไว้

"ถอยไป อุ่นจะกลับ เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วค่ะ"

"ไออุ่น เรื่องทั้งหมดพี่อธิบายได้นะ" เขากุมมือฉันไว้แน่น ฉันจะเชื่อได้จริงๆใช่ไหม จะไม่หลอกอีกใช่ไหม

"หนูไม่ฟังอะไรพี่แล้ว นี่คือเหตุผลที่พี่ไม่รับสายหนูใช่ไหมเพราะพี่พาคนอื่นมาเที่ยวเดินห้างใช่ไหมคะ" ฉันถามด้วยน้ำเสียงแผ่วก่อนน้ำตามันจะไหลออกมาเอง

"ไปกันใหญ่แล้ว หนูกำลังเข้าใจผิดนะอุ่น"

"พี่เลิกแก้ตัวเถอะค่ะ หนูว่าเราเลิกกันเถอะ ถ้าพี่จะมีใครแบบนี้หนูรับไม่ได้" พยายามแกะมือเขาที่จับไว้แน่น

"พี่ไม่เลิก หนูกำลังเข้าพี่ผิดนะไม่เลิกพี่ไม่เลิกกับหนู"

"ไม่ผิดหนูเข้าใจถูก พี่อย่ามายุ่งกับหนู ไปเลยไอ้คนหลอกลวง ไปเลย" ทุบตีมือเขาที่จับมือแน่น

"มานี่เลยมาเคลียร์กันให้รู้เรื่องเลยนะ ตามพี่มาเลย" เขาพูดก่อนจะจูงแขนเดินไปไหนสักที่

"พี่เตปล่อยอุ่น อุ่นอยากกลับบ้าน"

"พี่ไม่ให้กลับ ฟังพี่ก่อนสิอุ่น"

"ไม่อุ่นไม่ฟังอะไรทั้งนั้นปล่อยอุ่นนะ ถ้าพี่ไม่ปล่อยอุ่นจะเกลียดพี่" ในขณะที่กำลังดิ้นพี่ผู้หญิงคนนี้ก็พูดขึ้น "ใจเย็นๆก่อนนะ พี่ชื่อนิตานะคะ"

"พี่เป็นแฟนของพี่เตใช่ไหมคะ"

"เปล่าค่ะ เป็นเพื่อนฉันค่ะ"

"เชื่อพี่รึยังล่ะ ว่าพี่กับนิตาแค่มาซื้อของ!!!"

"พี่เตปล่อยหนู หนูจะกลับแล้วพี่ปล่อยหนูนะ"

"หายงอนรึยัง"

"……" ฉันนิ่งเงียบแล้วเบือนหน้าหนี

"ฟ่อดดดดดดด"

"พี่เต พี่ทำอะไรเนี่ย!!!!' ตกใจเมื่อเขารั้งเอวฉันก่อนจะจับเข้าไปหอมหลายๆรอบ

“ก็หอมเด็กขี้งอน เด็กปากแข็งไงคะ"

"หนูกลับก่อนนะคะ หนูขอโทษนะคะที่เข้าใจผิด"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่เข้าใจ"

"รับสายพี่ด้วย ตอนเย็นพี่จะโทรหา"

"ไม่รับ ขอตัวค่ะ" พูดเสร็จก็วิ่งออกมาอะไรกันเนี่ยฉันยังงอนเขาเหมือนเดิมเลยตัดสินใจไปที่รถ และทุกคนอยู่ที่รถกันหมดแล้ว

"แกไปซื้ออะไรนานจัง แล้วของล่ะไม่เห็นมีอะไรเลย"

"คือเราไปดูเฉยๆ กลับเถอะหิวแล้ว"

เตชิน พาร์ท

สวัสดีครับผมชื่อเตชิน อายุ28 ครับ สถานะไม่โสดมีเมียแล้ว แล้วตอนนี้ผมก็มาง้อยัยงี้งอน ตอนนี้ผมซื้อของโปรดของเธอมาเต็มมือเลยผมมาที่คอนโดเธอและยืนอยู่หน้าห้อง

ก๊อก ๆ ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตูหน้าห้องเธอหลายรอบไม่ยอมเปิดสักที

แกร๊กกกกกกก

"พี่เต มาทำไมคะ"

"ใช่พี่" ผมพูดก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในห้อง และทิ้งตัวลงโซฟา

"พี่มาทำไม" เสียงของเธอเอ่ยถามผม

"มาหาเมีย!!!"

"ใครเมียพี่ พี่เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า"

"ไม่ผิด เมียพี่ยืนอยู่ตรงหน้านี่ไง หื้ม มากอดหน่อยเร็ว" ผมพูดก่อนจะอ้าแขนเตรียมกอดเธอ

"ไม่ค่ะ พี่กลับไปเลย อุ่นอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอพี่ อีกอย่างวันนี้อุ่นก็ต้องไปทำรายงานบ้านเพื่อนด้วย"

"บ้านใคร ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"

"ก็ทั้งสองล่ะ พี่ถามทำไม"

"ก็ถามไม่ได้เลยรึไง" ผมพูดก่อนจะรั้งแขนเธอจนเธอเซมานั่งตักผม

"พี่ปล่อยอุ่นนะ อุ่นไม่ชอบ" เธอบ่นงุบงิบอยู่ในลำคอ

"แต่พี่ชอบ ชอบมากด้วยครับ" ผมพูดก่อนจะหอมซอกคอของเธอ ทำไมถึงหลงเด็กคนนี้จังเลย

"พี่เตคะพี่ลืมแล้วรึไง อุ่นบอกว่าเราเลิกกันแล้วพี่ต้องจีบอุ่นใหม่ จนอุ่นยอมเป็นแฟนพี่อีกครั้ง แต่ตอนนี้อุ่นยังไม่ได้เป็นแฟนกับพี่" เธอให้ผมจีบเธอใหม่เพราะผมลืมนัดเธอ ผมคิดประชุมจนทำให้เธอรอแล้วรออีกที่ร้านอาหาร

"พี่ไม่อยากเป็นแฟนกับอุ่น เพราะพี่ได้เป็นผัวแล้วอยากจะเป็นพ่อของลูกมากกว่า"

"พี่เต พี่พูดอะไรของพี่คะ"

"พี่พูดจริงๆ ฟ่อดดดดดด ตัวหอมเนาะวันนี้" ผมหอมตามตัวของเธอ

"พี่อย่าทำสิ อุ่นต้องไปทำรายงานนะ พี่หยุดเลย" เธอห้ามผมในขณะที่ผมจะทำมากกว่าหอม

"ก็พี่คิดถึงหนูนี่คะคนสวยของพี่"

"หนูคิดว่าพี่คงไม่คิดถึงหนูซะแล้ว พี่ไปซื้อของกับผู้หญิงคนอื่น เดินห้างด้วยกันอีก" เธอพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ขี้งอนแถมน้อยใจเก่งมาก

"หึงพี่เหรอคะ"

"ไม่ได้หึง แค่พูดเฉยๆค่ะ"

"ปากแข็ง หึงก็บอกว่าหึงซิ"

"ใช่หนูหึง หนูหวงพี่ได้ยินชัดไหมคะ หึงหวงพี่เต"

"พูดอีกทีสิ หึงพี่เหรอ หื้ม"

"หึง หวง พี่ได้ยินชัดยัง" เธอเอียงคอหันมาพูดกับผม ซึ่งหัวใจผมมันสั่นหวั่นไหวและเต้นแรงมากเมื่อผมสบตากับเธอ

ตึกตักตึกตัก

เราจ้องมองหน้าพี่เต และตอนนี้เราคิดอะไรก็ไม่รู้ใจมันวูบๆวาบๆอย่างบอกไม่ถูก ใช่เราหึงพี่เต และหวงมากด้วย กลัวว่าพี่เขาจะเปลี่ยนใจจากเรา

"พี่ก็อยากบอก หนูเหมือนกันว่า พี่ก็หึงเวลาหนูอยู่กับไอ้เทพ พี่ไม่ชอบ"

"เอ้า! เทพเป็นเพื่อนหนูนะ พี่จะหึงอะไร???" คนแก่ก็ชอบขี้หึง

"พี่ไม่ชอบ เวลามันมองอุ่น ไม่ชอบ เลย"

"คนแก่ขึ้หึงจริงๆ หึงเก่ง" เราพูดเบาๆ

"ว่าอะไรนะ คนแก่ขี้หึงเหรอ แต่คนแก่คนนี้ก็รักจริงนะจะบอกให้ และรักคนตรงหน้ามาก แถมคนตรงหน้าทั้งดื้อทั้งซน ด้วย"

"พี่เตว่าหนูดื้อเหรอ ใช่สิ" เรารีบเบือนหน้าหนีเลย

"งอนพี่อีกแล้วคะคนดี"

"….."

"หนู พูดกับพี่สิ"

"…."

"หนูคะ คุยกับพี่หน่อยสิ" เขาพูดก่อนจะเอาหน้าของเขามาถู่ที่ใหล่เรา ขี้อ้อนหนักมากผู้ชายคนนี้หนักจริงจังเลยล่ะ ขอแกล้งหน่อยละกัน

"พูดกับพี่สิ อย่าเงียบสิ พี่ไม่ชอบ พี่ขอโทษ หนูไม่ได้ดื้อเลย"

"….."

"ไออุ่นคะ"

"….."

"ที่รักครับ"

"เมียครับ”"