ตอนที่ 9 รู้จักเป็นอย่างดี

“กรี๊ด พวกแก ดูทางนั้น”

“นั่นมันหนุ่มฮอตวิศวะปีสามนี่”

“มาหาใครกันนะ”

“วาสนาผู้ใดน้อ”

“นั่นสิ อยากรู้จังว่ามาหาใคร”

เสียงซุบซิบของบรรดานักศึกษาสาวดังขึ้นขณะหันมองสองหนุ่มหล่อที่สวมชุดช็อปสีแดงเลือดหมูเดินตรงเข้ามาในโรงอาหารของคณะบริหารธุรกิจ พลันทำให้กลุ่มของน้ำค้างที่เพิ่งกินข้าวไปได้เพียงไม่กี่คำ ต่างก็เงยใบหน้าขึ้นแล้วหันมองตามเสียงเล็กเสียงน้อยซึ่งดังอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ดวงตาคู่สวยของน้ำค้างจะเบิกโพลงเมื่อสองหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ทำเอาใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำราวกับทำตัวไม่ถูก

แต่แล้วหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสองคนก็เดินมือล้วงกระเป๋าเสื้อผ่านโต๊ะของพวกเธอไปราวกับไม่ได้อยู่ในสายตา

“นั่นมันพี่นายน์กับพี่ฉลามนี่ เขามาหาใครอะ” เฟญ่าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนรู้จัก

สาขาการจัดการโรงแรม เป็นหนึ่งในสาขาของคณะบริหารธุรกิจ พวกเธอมักจะมากินข้าวที่นี่ทุกวัน แต่ไม่เคยเห็นสองคนนี้มาก่อน เพราะคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็มีโรงอาหารของตัวเองเหมือนกัน

“ก็คงมาหาผู้หญิงของเขาแหละมั้ง” น้ำค้างเอ่ยไม่เต็มเสียง ก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ

ส่วนไอรินที่เป็นสาวคู่นอนของนายน์ได้มองตามแผ่นหลังของเขาพลางยิ้มเยาะให้กับตัวเอง เรื่องนี้เพื่อนของเธอยังไม่มีใครรู้ และไม่คิดว่าวันนี้จะพบกันที่นี่ แล้วเขาก็ไม่แม้แต่จะปรายตามองเธอด้วยซ้ำ

“พี่ขอนั่งด้วยนะครับ”

เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้น้ำค้างเหลียวหลังไปมอง เคนกำลังยืนยกยิ้มจ้องมองลงมา ในมือถือจานข้าวรอคนที่นั่งอยู่เอ่ยอนุญาต

“ค่ะ”

เคนเข้าไปนั่งข้างน้ำค้าง แล้วทั้งสี่คนก็เอ่ยทักทายกันตามประสาคนเรียนสาขาเดียวกัน

ทางด้านฉลามกับนายน์

ทั้งสองเดินเข้าไปหาทะเลและเจมส์เพื่อนสนิทต่างคณะ ซึ่งกำลังยืนอยู่ที่ร้านอาหารตามสั่ง เนื่องจากก่อนมาได้ฝากเพื่อนสั่งข้าวให้ด้วย

หลังจากได้รับอาหารพวกเขาก็มองหาโต๊ะว่างเพื่อนั่งกินข้าวมื้อเที่ยง แต่ดวงตาคู่คมก็จ้องไปยังน้ำค้างที่กำลังนั่งอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่ง ฉลามจึงรีบเข้าไปหาทันที

“เฮ้ย จะไปไหนวะ” เจมส์รีบเอ่ยตามหลัง ก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกสองคนที่ไหวไหล่ใส่

ฉลามถือวิสาสะนั่งลงข้างน้ำค้าง เพื่อนของเขาอีกสามคนก็ตามเข้ามานั่งด้วยกัน โดยที่นายน์เลือกนั่งข้างไอริน

“รู้จักกันด้วยเหรอ”

ทะเลนั่งลงข้างฉลามก็เอ่ยถามอย่างสงสัย ปกติเขาไม่เคยเห็นเพื่อนสนใจผู้หญิงในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ไม่เคยเข้าหา หรือนั่งกินข้าวกับสาวคนไหนมาก่อน แต่วันนี้มาแปลก ได้รับจานข้าวที่สั่งให้แล้วก็ไม่พูดไม่จา เดินตรงดิ่งมานั่งข้างสาวสวยคนนี้ทันที

“อืม รู้จัก”

ฉลามหันไปตอบเพื่อน ก่อนจะหันใบหน้าหล่อมองไปยังหญิงสาวที่นั่งตัวเกร็งเพราะมีผู้ชายนั่งขนาบข้าง ฝั่งซ้ายเป็นผู้ชายที่เธอใช้แอบอ้างว่าเป็นแฟน ส่วนฝั่งขวาก็คือเขา คนที่คุยแชทบอกฝันดีกันทุกคืน แต่ยังไม่มีสถานะ

“รู้จักเป็นอย่างดีเลยล่ะ”

เขาเอ่ยพลางกระตุกยิ้มมุมปากทำให้หญิงสาวเสียอาการไม่น้อย ก่อนฉลามจะหันไปกินข้าวที่ซื้อมา

“เอ… สองคนนี้นี่ยังไงกันนะ”

เฟญ่าเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาจ้องจับผิด ทำไมหล่อนถึงรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับสองคนนี้

“ไม่มีอะไร”

น้ำค้างโพล่งขึ้นอย่างเร็วพลัน ทำเอาพวกเพื่อนทำหน้าตกใจกันหมด ก่อนจะลดน้ำเสียงลงแล้วเอ่ยต่อ

“พวกเราก็แค่รู้จักกันตอนที่พี่นายน์ชวนไอรินไปเที่ยวไง”

เอ่ยจบเธอก็ก้มลงมองจานข้าวอย่างหลบสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมา ก่อนจะหันไปทำตาโตใส่หาหนุ่มวิศวะที่นั่งข้างกัน ส่งสัญญาณว่าหยุดพูดสักทีเถอะ อีกฝ่ายก็กระตุกยิ้มขำเธอในลำคอ ก่อนจะก้มหน้ากินข้าวอย่างไม่ใส่ใจ

เพื่อนสาวสองเป็นคนช่างพูดและเข้าคนง่าย จึงเอ่ยชวนพวกรุ่นพี่พูดคุยทำความรู้จัก เคนซึ่งอยู่ปีสามเหมือนกันเขาก็พอรู้จักทะเลและเจมส์อยู่บ้าง เนื่องจากสองคนนี้เป็นหนุ่มฮอตของสาขาการจัดการ นักศึกษาสาวหลายคณะต่างให้ความสนใจ แต่ทั้งสองหนุ่มก็ไม่เคยมีข่าวว่าคบกับใครทั้งนั้น

ส่วนอีกสองคนที่อยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ เคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ฉลามเขาเคยเห็นแล้วครั้งหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นไม่รู้ว่าเข้ามาตามจีบน้ำค้างหรืออย่างไร เธอถึงได้รีบวิ่งมาหาแล้วอ้างว่าเขาเป็นแฟน

“ปลาหมึกครับ”

เสียงละมุนของเคนเอ่ยพลางตักปลาหมึกที่อยู่ในจานของตนมาวางลงบนจานของหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม ถ้าเป็นอาหารตามสั่งเขามักจะสังเกตว่าน้ำค้างชอบเมนูที่ทำจากปลาหมึก แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปกินอย่างอื่น เขาจึงถือโอกาสนี้ตักผัดกะเพราปลาหมึกให้เธอ เพื่อตอกย้ำคนที่มาคอยตามตื๊อรู้ว่าแฟนของเธอนั่งอยู่ตรงนี้

“ขะ ขอบคุณค่ะ”

น้ำค้างเอ่ยน้ำเสียงตะกุกตะกักด้วยความแปลกใจ เธอกำลังงงว่าทำไมเคนถึงตักปลาหมึกให้ แม้ว่าทั้งสองจะสนิทกันระดับหนึ่ง แต่เขาก็จะมีช่องว่างของความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องและไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เฟญ่ากับไอรินก็คงแปลกใจไม่ต่างกัน จึงพากันจ้องมายังเธอกับเคนด้วยความสงสัย

ข้าวในจานของน้ำค้างพร่องลงไปครึ่งหนึ่ง จู่ ๆ กระโปรงนักศึกษาของเธอก็ถูกกระตุกอยู่ใต้โต๊ะ หญิงสาวละสายตาออกจากอาหารก้มลงมองด้านล่างแต่ก็ไม่พบอะไร จึงเอียงใบหน้ามองไปยังหนุ่มรุ่นพี่ที่นั่งขวามือ แล้วเขาก็ยักคิ้วข้างซ้ายพลางส่งสายตาลงไปที่กระโปรงของเธออีกครั้ง

น้ำค้างลอบถอนหายใจ เขาหาเรื่องแกล้งเธอแม้กระทั่งเวลากินข้าว ด้วยความรำคาญจึงเลื่อนมือลงไปปัดกระโปรงเพื่อให้เขาสมใจทั้งที่มันก็ไม่ได้เปื้อนอะไร แต่แล้วมือหนาของฉลามก็รีบคว้ามือของเธอเข้าไปกอบกุมเอาไว้แน่นอย่างเอาแต่ใจ

อกข้างซ้ายของหญิงสาวส่งเสียงดังสนั่น ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวพวงแก้มแดงปลั่ง ก่อนจะควบคุมสติพยายามดึงมือออก และดีที่เขาแกล้งเธอไม่นาน น้ำค้างรีบเลื่อนมือขึ้นมาหยิบขวดน้ำขึ้นดื่ม เพื่อดับไอร้อนบนใบหน้าที่ปะทุขึ้นเรื่อย ๆ

“ฉันอิ่มแล้ว ขอเอาจานไปเก็บก่อนนะ”

เอ่ยจบน้ำค้างก็รีบลุกออกจากโต๊ะไปทันที ไอรินกับเฟญ่าต่างก็หันมามองกันอย่างงุนงง ปกติสามสาวจะรอให้กินเสร็จพร้อมกันเสียก่อนถึงจะเอาจานไปเก็บ ไม่ต่างจากเคนที่เหลียวมองตามแผ่นหลังของน้ำค้างที่มีหนุ่มวิศวะลุกตามกันออกไป