บทที่ 4

เสียงดังมาทางด้านหลัง ตุลาคลายอ้อมแขน หันมองวิสาขาที่วิ่งมาหาหลานชาย แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าชายร่างโต มาพร้อมหัวใจเต้นผิดจังหวะ ไม่ใช่เพราะสะดุดความหล่อชนิดที่ว่า เกินคำว่าขั้นเทพ เหตุผลคือ ใบหน้าเขา มีส่วนคล้ายหลานฝาแฝดตน แวบหนึ่งอดคิดไม่ได้ว่า เป็นพ่อของสองหลาน

ต่างคนต่างมองหน้ากัน มองตาของอีกคน อีกนัยหนึ่งราวกับมีพลังแห่งแรงดึงดูด ไม่ให้ตุลากับวิสาขา เคลื่อนไปจากกัน

“อ๋อ ผมเห็นหลานคุณนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวน่ะครับ และเห็นชายหญิงท่าทางไม่น่าไว้ใจ เดินผ่านไปผ่านมา แล้วก็คุยกันด้วย ผมเลยทำตัวเป็นญาติหลานคุณ ให้สองคนนั้นรู้ว่า หลานคุณไม่ได้มาคนเดียว คุณเลยเห็นผมกอดหลานคุณน่ะครับ” ตุลาหาทางออกได้สวยงามมาก “ผมไม่คิดทำอะไรหลานคุณหรอกครับ”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” วิสาขาไม่คิดว่า ชายหนุ่มโกหก เนื่องจากเรื่องลักพาตัวเด็ก ออกข่าวเนื่องๆ ซึ่งเธอหวั่นกลัวเรื่องนี้เช่นกัน หญิงสาวไม่เพียงแค่กล่าวคำนี้ ยังยกมือไหว้อีกด้วย “ถ้าไม่ได้คุณช่วย หัวใจฉันคงหยุดเต้นแน่”

ตอนนี้วิสาขาเป็นไปตามกล่าวมา เธอสะดุดความหล่อชายตรงหน้าเต็มๆ ทั้งที่เธอเห็นผู้ชายหน้าตาดีทุกวัน ทว่าชายคนนี้มีคำว่า หล่อเป็นพิเศษ เข้ามาร่วมด้วย

“น้าเนย” ตุลาหันมองตามเสียงใส หัวใจทำงานหนักอีกครั้ง กับภาพความน่ารักของหนูน้อยมัดผมแกละ ติดด้วยริบบิ้นผูกโบว์สีชมพู พันดาววิ่งมาน้าสาว ก่อนหยุดยืนตรงหน้าตุลา เอียงคอมอง ระบายยิ้มกว้างให้

โห...น่ารักสุดๆ คนเป็นพ่อร้องในใจ อยากคว้าตัวพันดาวเข้ามากอด ทว่าต้องระงับความตั้งใจไว้ ไม่อยากให้วิสาขาสงสัย และอีกเรื่องที่เบ่งบานในความคิดคือ อยากพาตะวันกับพันดาวกลับบ้านตนเสียตอนนี้ อีกรอบที่ยั้งความคิด เพราะเขาต้องการให้ทางฝ่ายคนดูแลสองฝาแฝด ยินยอมแต่โดยดีมากกว่า

“มีอะไรกันเหรอเนย” อัญชุลีถามเพื่อน

“เมื่อกี้มีคนไม่น่าไว้ใจ ด้อมๆ มองๆ ตะวันน่ะ ผู้ชายคนนี้เลยทำทีเป็นรู้จักตะวัน สองคนนั้นเลยถอย”

“ฉันก็ลืมนึกข้อนี้ไปเลย ตอนนั้นดาวปวดท้องหนักน่ะ ฉันเลยให้ตะวันออกมาก่อน ฉันขอโทษนะแก” อัญชุลีกล่าวจากใจ

“ไม่เป็นไร แต่คราวหน้าเราต้องระวังให้ดีกว่านี้ ผลัดกันดูหลาน” ตุลาแทบไม่สนใจคำสนทนาสองเพื่อนสนิท เพราะเขามีคนที่น่าสงสัยมากกว่า เขาจึงไม่ทันเห็นว่า ตนตกอยู่ในสายตาอัญชุลี ที่ผลัดกันมองเขากับสองฝาแฝด

“ผมขอตัวก่อนนะครับ ก่อนไปขอกอดหลานทั้งสองคนของคุณได้มั้ยครับ น่ารักมากจนอดใจไม่ไหว”

“ค่ะ ได้ค่ะ” ตุลาทำตามคำพูด กอดพันดาวก่อน จากนั้นมากอดตะวัน ขณะกอดตุลาซึมซับความรู้สึกของพ่อ ยามกอดลูก ได้รู้ด้วยเองว่า มันดีมากแค่ไหน สัญญากับสาบานว่า จะทำให้สองฝาแฝดคู่นี้ มาอยู่กับตนให้ได้

“โหแก อย่างหล่ออ่ะ หล่อแบบสุดๆ หล่อแบบวัยตายควายล้ม” อัญชุลีพูด หลังจากตุลาเดินห่าง

“หล่อจริงแหละแก” วิสาขาเห็นด้วย หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง เมื่อนึกถึงชายรูปงาม

“จะว่าไป หน้าตาเขาคล้ายเจ้าสองแฝดนะ คล้ายกันจนคิดว่า เป็นพ่อของตะวันกับดาว”

“เป็นไปไม่ได้หรอก เขาเหมือนคนรวยนะ เป็นพ่อสองแฝดได้ไง อีกอย่างคนหน้าตาคล้ายกัน เหมือนกันมีถมไป แกก็เห็นนี่ในทีวีน่ะ ที่มีหน้าตาคล้ายดาราหรือไม่ก็คนมีชื่อเสียง แต่ไม่ได้มีเกี่ยวข้องกัน” วิสาขาแย้ง

“ก็จริง” อัญชุลีเห็นด้วย “เรากลับกันเถอะ แกต้องไปทำงานที่บาร์ต่อนี่” สองเพื่อนรักกับสองหลานฝาแฝด พากันกลับบ้านด้วยรถแท็กซี่

ขณะเดินไปยังหน้าห้าง สองสาวไม่รู้ว่า ตกอยู่ในสายตาของตุลา นัยน์ตาเขามองตะวัน พันดาว มองไปยิ้มไป เวลานี้ความอยากได้เป็นผู้ปกครองสองฝาแฝดเพิ่มมากขึ้น แทบไม่อยากรอข้อมูลจากพิชัย ทว่าต้องทำใจเย็น เพราะเขาต้องการให้ทางวิสาขายอม มากกว่าหักหาญใจ ประการสำคัญคือ ตะวันกับพันดาวอยู่กับวิสาขามาตั้งแต่เกิด ย่อมรักและผูกพัน บุ่มบ่ามทำตามใจ โดยไม่คำนึงถึงหัวใจเด็กคงไม่ได้

ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามดีที่สุด...