อารัมภบท

สี่ปีที่เดินออกมาจากคนใจโลเลคนนั้น จนถึงวันนี้เธอลืมเขาไม่ลงแต่เก็บเอาไว้ในความทรงจำ ตอนเธอพาแม่ออกมาจากบ้านหลังนั้นพวกเราลำบากกันมาก เพราะไม่ค่อยมีเงินแถมยังมารู้ตัวทีหลังว่าในท้องของเธอนั้นมีถึงสองชีวิต

#ถึงลูกๆ ของฉัน

ฉันกำลังอุ้มท้อง หัวหน้าครอบครัวของใครคนหนึ่งอยู่วันหนึ่งที่ลูกโตขึ้นมา แม่จะสอนให้หนูเป็นลูกผู้ชายไม่เห็นแก่ตัวอย่าทำเหมือนที่พ่อหนูทำกับแม่ อย่าไปทำร้ายผู้หญิงคนไหนให้ดูแม่ไว้เป็นตัวอย่าง แม่ลำบากแม่เจ็บปวด แม่ทรมานขนาดไหน แม่จะไม่ให้หนูขาดอะไร แม่จะทำเพื่อหนูทุกอย่างหนูจะรู้ว่าผู้หญิงแข็งแกร่งและอดทนเก่งขนาดไหน

“หม่ามี้ฮะ ขอดูรูปปะป๊าหน่อยฮะ”

“ได้สิครับ”

“ว้าวหล่อเหมือนน้องพาร์ทเลย” แฝดน้องมองดูรูปพ่อของเขาแล้วเอ่ยออกมาตามประสาเด็ก

“ปะป๊าใจร้ายทิ้งพวกเราไป” พอร์ชเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่บอกแต่เข้าใจว่าพ่อทิ้งพวกเขาแล้ว

“ปะป๊าไม่ได้ทิ้งพวกเราไปไหน” เทียนหอมไม่เคยปกปิดลูกว่าพ่อของพวกเขาเป็นใคร แต่ตอนนั้นโกรธมากจึงเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด

“ปะป๊าอยู่ในรกใช่ไหมฮะ”

“ปะป๊าตกนรกหมกไหม้แสนล้านแสนล้านชาติเพราะทิ้งพวกเรา” เด็กน้อยทั้งสองคนเข้าใจแบบนั้นเพราะจำตอนที่ถามแม่ครั้งแรกได้ว่าทำไมพวกเขาถึงไม่มีพ่อเหมือนคนอื่น พอได้ยินว่าพ่อตกนรกจึงจำมาถึงทุกวันนี้ ทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจความหมายของมัน