2 ลาออกเพื่อคนรัก

ตอนที่ 2

ลาออกเพื่อคนรัก

ปรมะลงเวรช่วงดึก และทุกครั้งที่เขาเลิกงานเวลานี้ ก็มักจะแวะมานอนค้างที่คอนโดของโสรยาเสมอ

รถยุโรปคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่ประจำ ก่อนที่ชายหนุ่มนั้นจะรีบขึ้นไปหาคนรัก โชคดีที่หญิงสาวยังไม่นอน ทำให้ทั้งสองนั้นได้ใช้เวลาร่วมกันหลังจากที่ห่างหายเรื่องแบบนั้นมานานพอสมควร

“คุณหมอคะ อื้อ!”

หญิงสาวเอ่ยกระซิบเสียงกระเส่า เมื่อชายหนุ่มมอบความวาบหวามจนเธอแทบขาดใจ โสรยารู้สึกล่องลอยคล้ายกับว่าตัวเองถูกดึงขึ้นที่สูงและถูกทิ้งลงมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว

“ผมคิดถึงคุณ”

คุณหมอจับจ้องใบหน้าสวยที่แดงระเรื่อ เขารั้งเธอขึ้นมา ร่างกายทั้งสองแนบชิดแทบไร้ช่องว่าง กลีบดอกไม้ถูกรุกรานอย่างหนักหน่วงทำให้หญิงสาวนั้นต้องกัดริมฝีปากเอาไว้เพื่อกลั้นเสียงที่น่าอาย

หลังบทรักผ่านพ้นไป ทั้งสองก็นอนเคียงข้าง ฝ่ามือสอดประสานกันหลวมๆขณะที่แขนอีกข้างของหญิงสาวพาดอยู่บนหน้าท้องที่เผยให้เห็นมัดกล้ามของชายหนุ่ม

“ช่วงนี้คุณได้ป้องกันหรือเปล่า”

หญิงสาวพยักหน้า แต่เธอก็รู้สึกแปลกประหลาดกับคำถามของเขา อีกทั้งปรมะยังดูเคร่งเครียดคล้ายกับมีเรื่องบางอย่างในใจ ทำให้ หญิงสาวรู้สึกเป็นกังวลไปด้วย

“ฉันยังกินยาคุมสม่ำเสมอค่ะ เพราะรู้ว่าคุณคงยังไม่พร้อมที่จะมีตอนนี้”

โสรยาเอ่ยตามความจริง ความสัมพันธ์ของเธอและเขาแม้จะชัดเจนระหว่างคนสองคน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคลุมเครือสำหรับคนอื่นอยู่ดี ยิ่งคบกัน โสรยาก็ยิ่งไม่มั่นใจว่าปรมะนั้นจริงจังกับเธอมากแค่ไหน เธอจึงเลือกที่จะปกป้องตัวเอง เพื่อไม่ให้เกิด ความผิดพลาดที่จะนำความยุ่งยากมาสู่ชีวิต

หากปรมะไม่ได้คิดจริงจังกับเธอตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ขอมีลูกให้เขา เพราะไม่อยากให้ลูกต้องขาดพ่อและแม่ ต้องเกิดมาในครอบครัวที่ไร้ความอบอุ่น

“อย่างที่บอก ผมอยากให้ฐานะของผมมั่นคงกว่านี้ก่อน”

น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง หญิงสาวสัมผัสได้แต่เธอก็ไม่มั่นใจว่ามันคืออะไร รู้เพียงแต่ว่าท่าทางของชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลยคล้ายกับว่าเขานั้นมีความกังวลอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถบอกเธอได้

“ฉันเข้าใจค่ะ คุณไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันจะไม่กดดันคุณ”

น้ำเสียงอ่อนนุ่มทำให้คุณหมอนั้นคลายความคิดตึงเครียด เพราะเหตุผลนี้เขาจึงรู้สึกสบายใจที่อยู่กับโสรยา เนื่องจากเธอนั้นไม่เคยทำให้เขาต้องรู้สึกวุ่นวายใจหรือเดือดร้อนสักครั้ง

“ขอบคุณที่เข้าใจผม”

หญิงสาวลอบสังเกตชายหนุ่ม เห็นว่าเขามีสีหน้าผ่อนคลายก็สบายใจไปด้วย

วันต่อมายังไม่ถึงเวลาเข้าเวร โสรยาจึงตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารให้คนรัก เมนูโปรดของปรมะคืออาหารรสจัด เน้นเเกงกะทิและผักเคียง หญิงสาวจึงลงมือทำพะแนงหมูและฉู่ฉี่ปลาทอด พร้อมทั้งเตรียมผักถาดใหญ่เป็นเครื่องเคียง

กลิ่นหอมของกะทิที่ผัดกับเครื่องแกงปลุก คุณหมอให้ตื่นขึ้น หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเขาก็รีบเดินออกมานั่งที่โต๊ะอาหาร ก่อนชะเง้อมองหญิงสาว

“วันนี้แม่ครัวทำอะไรแต่เช้าครับ”

“ของโปรดคุณหมอไงคะ วันนี้มีพะเเนงกับฉู่ฉี่ที่คุณหมอชอบด้วยนะคะ”

ชายหนุ่มได้ยินอย่างนั้นก็ลุกขึ้นเดินตรงไปสวมกอดคนรัก เขาวางคางเกยไหล่เธอ เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มชวนใจสั่น

“ตั้งแต่มีคุณ ผมรู้สึกว่าอาหารนอกบ้านไม่เคยอร่อยอีกเลย”

คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวนั้นถึงกับหัวเราะ นานๆจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน ฉะนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสได้กินอาหารฝีมือเธอบ่อยนัก

“ฉันอยากทำอาหารให้คุณหมอทุกวัน แต่เราสองคนไม่ควรเปิดเผยความสัมพันธ์ให้คนอื่นรู้นี่คะ”

หญิงสาวตอกย้ำความต้องการของชายหนุ่ม หากเธอและเขาเปิดตัวคบหากันอย่างเปิดเผย ป่านนี้เธอก็คงกล้าที่จะดูแล ทำอาหารไปส่งให้เขาทุกวัน

“อดทนหน่อยนะ ผมสัญญาว่าจะไม่ให้คุณต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้เรื่อยไป ขอเวลาผมสักพักนะ โสรยา ผมสัญญาว่าสักวันหนึ่งผมจะบอกทุกคนเรื่องของเรา”

หญิงสาวไม่ได้คิดอะไร ช่วงเช้าเธอมักอารมณ์ดี จึงไม่ได้เก็บเรื่องราวมาขบคิด

“กินข้าวกันเถอะค่ะ อย่าเพิ่งคิดอะไรให้ ปวดหัวเลย”

โสรยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส เธอกดไหล่ ชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะตักข้าวใส่จานเขา ทั้งสองนั่งกินอาหารพลางพูดคุยกันตามประสาคนรัก

หลังจากที่หญิงสาวล้างจานเสร็จเธอก็ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆคนรัก ก่อนจะเอนศีรษะพิงไหล่เขา

“ผมอยากให้คุณลาออกจากงาน”

หญิงสาวชะงัก เธอขยับออกมาเล็กน้อยเพื่อมองเขาอย่างเต็มตา

“คุณหมอว่าอะไรนะคะ”

หญิงสาวเอ่ยถามให้แน่ใจว่าสิ่งที่เธอได้ยินนั้นไม่ผิดพลาด

“ผมอยากให้คุณลาออกจากงาน ส่วนคอนโดนี้ รวมถึงค่าใช้จ่ายของคุณ ผมจะเป็นคนรับผิดชอบเอง”

หญิงสาวขมวดคิ้วไม่เข้าใจเหตุผลของเขา ทำไมจู่ๆปรมะถึงขอร้องให้เธอลาออกจากงาน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงได้ตัดสินใจทำแบบนี้

“ทำไมจู่ๆถึงอยากให้ฉันออกจากงานล่ะคะ”

“ผมไม่อยากหลบๆซ่อนๆ ถ้าคุณลาออกเราสองคนก็อยู่กันอย่างเปิดเผยได้ โดยที่ไม่กระทบกับเรื่องงาน”

ชายหนุ่มอธิบาย น้ำเสียงของเขาแฝง ความอ้อนวอนขอร้อง เห็นท่าทางของหญิงสาวแล้วเขาก็รู้ทันทีว่าเธอนั้นคงจะหวาดระแวง จึงได้ตัดสินใจเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ก่อนที่คุณจะลาออกผมจะพาคุณไปจดทะเบียน เพื่อเป็นหลักประกันว่าผมไม่ได้มีลับลมคมในอะไร”

ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง ทำให้หญิงสาวนั้นลังเลใจ จากตอนแรกที่จะปฏิเสธเธอก็ขอเวลาขบคิดให้ละเอียดอีกครั้ง

โสรยาอยากใช้ชีวิตกับคุณหมอมาโดยตลอด อยากอยู่เคียงข้างเขาแบบเปิดเผย ฉะนั้นแล้วข้อเสนอนี้จึงน่าสนใจเป็นอย่างมาก

หญิงสาวนิ่งคิดอยู่นาน ใจหนึ่งก็อยากรับข้อเสนอ แต่อีกใจก็อยากปฏิเสธ แต่เมื่อชายหนุ่มเกลี้ยกล่อมขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็ใจอ่อนยอมตกลงอย่างง่ายดาย

ปรมะลอบถอนหายใจขณะที่หญิงสาวเผลอ พลางมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เธอคงเชื่อใจเขาสนิททั้งที่ตัวเขาเองรู้อยู่แก่ใจว่ามีบางอย่างซ่อนเร้นเธออยู่