บทที่ 6 ไม่สนใจ =

คนรู้จัก?

เหมือนคีรินจะได้ยินเสียงลั่นดังเปรี๊ยะอยู่ในหัวเขา มุมปากหยักยกขึ้นก่อนจะมองไปที่ใบหน้าคมคายของผู้ชายที่ตัวสูงเกือบเท่ากัน

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณทิรา...”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

อินทิราตอบรับก่อนจะตัดสินใจรับแก้วไวน์ที่อีกฝ่ายส่งให้ ถ้าเธอดื่มมันอีกวันนี้ก็คงเป็นวันที่หญิงสาวดื่มแอลกอฮออล์มากที่สุดในชีวิตแล้ว

คีรินมองภาพสองคนกำลังทำความรู้จักกัน ก่อนที่เขาจะละสายตามองไปยังบริกรจากหน้าบาร์ที่มาเปิดแชมเปญให้พวกเรา

ใครมันสั่งแชมเปญขวดละครึ่งแสนนั่น

แน่นอนว่าไม่ใช่เขา!

ตรงหน้าของคีรินมีพริตตี้เกิลในชุดบันนี่เกาะอกสีดำในมือผู้หญิงพวกนั้นถือหลอดไฟหลากสี

เสียงปรบมือและเสียงเพลงดังอื้ออึ้งแบบที่คีรินรู้สึกหน้ามืดทั้งที่ปกติเขาก็ชินกับสิ่งเหล่านี้มาแต่ไหนแต่ไร

ตึง!

เสียงกระแทกแก้วเหล้าในมือลงบนโต๊ะพร้อมกับร่างสูงที่หยัดกายลุกขึ้นและพาตัวเองเดินออกจากโต๊ะไปหยุดอยู่มุมหนึ่งไม่ไกล

วิทย์มองตามก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นใส่ผู้หญิงที่อยากจะทำความรู้จักด้วย

“คุณทิรา...” วิทย์กำลังจะถามสิ่งที่สงสัยว่าผู้หญิงที่เขาสนใจเธอใช่คนของคีรินหรือเปล่า

“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ” อินทิราเดินออกมาจากโต๊ะนั้น

โดยที่ไม่ทันเห็นว่ามีสายตาหลายคู่มองตามเธอไป และคู่หนึ่งนั้นมีโทสะที่ลุกโชน

“มีของดีไม่บอกกันเลย ถึงว่าวันนี้ยกเลิกนัด” คีรินยกเลิกนัดของเราโดยไม่บอกเหตุผล แต่วิทย์ดันอยากดื่มก็เลยมาที่นี่

คีรินมองหน้าคนพูด มันชื่อ วิทย์ เป็นเจ้าของอาณาจักรน้ำเมาติดอันดับของประเทศ และเป็นอีกหนึ่งท่อน้ำเลี้ยงสำคัญในธุรกิจนอกวงการของเขา ธุรกิจสีเทาค่อนไปทางดำ

“เล็งไว้ตั้งแต่ลานจอดรถละ ถึงมึงจะเปลี่ยนไทป์เป็นเรียบ ๆ แต่น่าสนใจอยู่” วิทย์พูดก่อนจะกระดกแก้วแชมเปญสาดลงลำคออึกใหญ่ เขาสนใจอินทิราจริง ๆ

“นั่นน่ะเหรอน่าสนใจ ฮึ!” คีรินตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ เขาไม่เห็นว่าอินทิราจะน่าสนใจตรงไหน

ก็แค่ผู้หญิงผิวขาว ผอมสูง ใบหน้าเล็กเรียว ปากนิด จมูกหน่อย แววตาก็ดูเศร้า แต่งตัวธรรมดาไร้รสนิยม

รวม ๆ คือธรรมดา! ก็ไม่รู้ว่าไอ้วิทย์โดนผีห่าซาตานตัวไหนสิง!

“ไม่น่าสนใจก็ไม่ต้องหัวเสียขนาดนี้ก็ได้มั้ง” วิทย์พูดจบก็หันไปให้เด็กเติมไวน์ใส่แก้วให้

คีรินหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะมองไปทางเวทีแทนที่จะโดนซักไซ้ต่อ

“ถ้ามึงไม่สนใจ งั้นกูสนใจ” แค่ได้ยินคำพูดของเพื่อน คีรินถึงกับแค่นยิ้มหันไปมองหน้า

“มึงกำลังจะแต่งงาน...คิดถึงแม่มึงไว้บ้างก็ดี” วิทย์หัวเราะและยื่นหน้าเข้ามาใกล้เขา

“ตอนนี้กูคิดถึงแต่หน้าทิรานี่แหละ กูถูกชะตา กูชอบ...ขอแค่ไม่ใช่เด็กมึง เด็กใครกูไม่สนหัว”

วิทย์ขอแค่ไม่ใช่คนของคีรินแค่นั้นก็คือจบ จะของใครเขาไม่ใส่ใจอยู่แล้ว จะเอา อยากได้

คำว่าชอบของเพื่อน ทำให้ครั้งนี้คีรินหมุนทั้งตัวไปมองหน้ามัน

“ไม่ใช่เด็กกู...แต่เป็นเมียเก่า”

“...”

“ถ้ามึงไม่ติดเรื่องแดกของซ้ำซ้อนก็เชิญ...”

“...”

“จะผลัดกันแดกวนไปให้เหมือนพวกหมาติดสัดกูก็ไม่ติด แต่ระวังเมียมึงไว้ให้ดี”

มือหนาข้างหนึ่งจับคอปกเสื้อเชิ้ตสีขาวของวิทย์ ก่อนจะเลื่อนมือไปวางบนบ่ากว้าง และตบลงไปเบา ๆ