บทที่ 3 แรกพบ

เมืองไทย

หลังจากที่จัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย ฉันกับไดอาน่าก็เดินทางไปที่สุวรรณภูมิ เพื่อเดินทางโดยมีพี่น้องในโบสถ์มาส่งพวกเราวันนี้ตื่นเต้นสุดๆในชีวิต เพราะจะได้ไปในที่ๆใฝ่ฝันแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่บ้างนะ

"ขอบคุณทุกคนที่มาส่งพวกเรา อีกสามเดือนเจอกันคะ"

"หวังว่ามานาคงไม่ควงใครกลับมาด้วยนะ แต่ถ้าหล่อก็ควงได้นะได้ข่าวเจ้าชายหล่อมากๆ แถมเป็นเพื่อนของแฟน ไดอาน่าด้วยคงได้เจอตัวจริง อย่าลืมขอถ่ายรูปนะ เพราะถือว่าได้ไปถึงดูไบจริงๆ"

"ใครจะกล้าคะ พี่ก็พูดไปมานาไปทำงานกับฝึกใช้ชีวิตที่นั้น เพื่อจะได้ข้อมูลในการไปเปิดโบสถ์ที่นั้น ไม่ได้ไปเที่ยวนะค่ะ"

"จ้าแม่คนบ้างานบ้าหน้าทีขอให้มันจริง ไม่ใช่เจอเจ้าชายแล้วตกหลุมรักนะ"

"ใครจะสนใจมานามีลูกด้วย เขาคงรับไม่ได้หรอกคะ"

"ก็ไม่แน่ อาจถูกใจเจ้าชายก็ได้นะ เรามีสิ่งดีในตัวเขาอาจมองเห็นสิ่งดีๆในตัว เขาอาจรักมานาก็ได้นะ"

"คือตกลงจะให้มานามีแฟนให้ได้ ว่างั้นใช่ไหมคะ"

"เปล่าหรอก อยากให้มานาพบเจอคนที่รักจริงบ้างนะ"

"ขอบคุณคะ ถ้ามีจะพามาให้ดูตัวนะ"

"จ้า พวกเราเชื่อว่าต้องมีคนสนใจมานาแน่นอน รับรอง"

"ขอให้พบคนที่ใช่นะ เดินทางปลอดภัยนะทั้งสองคน"

"ไปกันเถอะคะพี่มานา ขอบคุณทุกคนที่มาส่งพวกเรานะค่ะ"

แล้วพวกเราก็ขึ้นเครืองออกเดินทาง กว่าจะถึงก็หลับไปหลายรอบในที่สุดก็มาถึงสักที เมืองแห่งทะเลทราย มหานครแห่งนำ้มันเมืองที่ใฝ่ฝันมานานแสนนาน สวยงามมากทะเลทรายเป็นครั้งแรกที่มาเห็นด้วยตาตัวเองตื่นเต้นสุดๆเลยงานนี้ ใครจะมารับพวกเรากันนะ

มหานครดูไบ

"ถึงแล้วสวยไหมคะ นั้นไงแมทมารอรับ เอ้อ แล้วก็เพื่อนๆเขาก็มารับด้วย ดูเหมือนจะมีคนที่สูงศักดิ์มารอต้อนรับพวกเราด้วยคะ"

"ใครคนสูงศักดิ์ที่ว่านะ ชุดเหมือนกันดูไม่ออกเลย "

"เดียวพวกเขาก็มาแนะนำตัวเองแหละ แต่ละคนหล่อไหมคะ โดยเฉพาะคนสูงศักดิ์ที่จริงคือเจ้าชาย แต่เขาไม่อยากให้ใครรู้เลยให้เรียกแบบนี้ และเขาเป็นคนบอกว่าจะให้พี่ไปทำงานด้วย พี่ว่าไงจะทำงานกับเจ้าชายไหม เพราะถ้าไม่ พวกที่เหลือก็จะชวนพี่ไปทำงานด้วยคะ เสน่ห์แรงจริงนะพี่สาวคนนี้"

"อะไรนะ เจ้าชายจะให้พี่ไปทำงานด้วยทรงคิดอยู่อะไรนะ พี่งงหรือว่าเราฟังผิดนะ"

"ถูกแล้วคะ เจ้าชายเขาย้ำจนจำขึ้นใจ และแมทก็ย้ำจนหูแทบแตกแนะ"

"แล้วพี่จะขัดคำบัญชาได้ไงละ คงต้องตามนั้น"

"ว่าแต่ทุกคนกำลังโดนเสน่ห์พี่สาวเราสะแล้ว นิ่งเป็นหินยิ้มหวานมาหาพี่เราเชียว ดูเจ้าชายยังเป็นกับเขาด้วย แต่หล่อมากเลยเจ้าชายนี้ยังไม่ได้แปลงโฉม ถ้าเห็นสายตากับหน้าตาตอนไม่มีหนวดเครารับรองพี่ได้หัวใจละลายแน่ อิจฉาจังมีคนดังๆมารอรับพี่เราจนกลายเป็นคนดัง มีแต่คนมองทางพี่เรา แสดงว่าเราแต่งตัวให้ใช้ได้ เรียกสายตาทุกคนหันมาได้ ทีตอนเรามาไม่เห็นแบบนี้เลย แมทนะแมทงอนแล้ว"

"เอ้างอนเข้าไป เขามาง้อแล้วยิ้มให้เขาสิ ว่าที่เจ้าสาวอย่าทำหน้ามุ้ยสิไม่สวยนะ เราเดินไปหาพวกเขากันเถอะ เพราะพี่ไม่อยากเป็นจุดเด่นมากไปกว่านี้ ยกความดีให้น้องคนนี้ ที่ทำให้พี่เด่นได้ชนิดที่พี่คิดว่า ทำได้ไงน้องเราเก่งมาก"

"คะ เพื่อพี่หนูทำได้คะ พี่มีสายตาที่สวยเพิ่มเสน่ห์ให้เด่นก็สวยแล้ว หน้าตาหุ่นก็เหมือนตุ๊กตาบาบี้ ใสชุดไหนก็เด่นเข้ากับผิวแค่พี่ใสใจดูแลแต่งตัวบ้าง ไม่ใช่เรียบง่ายอย่างทุกวันไม่น่ามองต้องแบบนี้สิ สวยบาดใจสุดๆ เจ้าหญิงแห่งทะเลทรายจริงๆเข้ากับบรรยากาศ อย่างน้อยก็สำเร็จที่ทำให้เจ้าชายสนใจพี่เรา ชนิดที่ไม่เคยเห็นเป็นกับสาวคนไหนเลยจริงๆนะ "

"นี้ใช่ไหมจุดประสงค์ที่แต่งให้พี่สวยแบบนี้นะ เขาแค่ไม่เคยเห็นตุ๊กตาเดินได้แค่นั้นแหละ "

"ใช่ที่ไหน แมทบอกว่าเจ้าชายชอบพี่นะ เห็นพี่แค่ในรูปยังห่วงพี่ไม่ให้ใครเก็บรูปพี่ไว้สักคน ไม่งั้นก็ออกจากประเทศได้เลยแบบนี้เรียกว่าอะไรนะ ใช่รักแรกพบไหมนะ พี่เราเข้าไปอยู่ในหัวใจเจ้าชายแล้วด้วยตอนนี้"

"ไม่หรอก เขาแค่อยากทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีเท่านั่น "

"แล้วหน้าแดงเขินทำไมคะ ถ้าไม่ชอบเขาเหมือนกันนะ"

"บ้าพี่เขินที่โดนมองจากทุกคนต่างหากละ สวัสดีคะ แมทขอบคุณคะที่มารับพวกเรา ขอบคุณทุกคนด้วยคะ ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ชื่อ มานา ยินดีที่ได้รู้จักคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคะ"