บทที่ 2 หลงรัก

"แล้วพี่สาวแก่เคยทำอะไรบ้างละ หน้าตาเป็นไง น่ารักไหมวะ"

"นายอย่ามาขายขนมจีบเด็ดขาดราชีฟ เราไม่อยากให้พี่เสียใจอีก เพราะพวกนายขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง พี่เสียใจมามากพอแล้ว"

"อะไร นายจะห่วงขนาดนั้น จะเก็บไว้เองไงแมท "

"ไอ้บ้านรกกินหัวฉันพอดี ฉันสงสารและรักและเคารพในความเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่สมกับตัว ทั้งที่ตัวเล็กเหมือนตุ็กตาเลย พี่เขามีอะไรที่สาวๆคนอื่นไม่มีทำให้ทุกคนยิ้มได้แค่พี่ยิ้มทุกคนก็ยิ้มตามด้วยนะ"

"อะไรจะดีขนาดนั้นแม่ชีของโบสถ์มั่งนี้ ขอดูรูปหน่อยสิเพื่อจะหางานให้แม่ชีทำถูกนะ "

"ระวังปากนายด้วยไม่ใช่แม่ชี เป็นอาจารย์โว้ย ใครได้ฟังที่พี่เทศนาสอนเป็นต้องรักพระเจ้าและต้อนรับพระองค์"

"แล้วงานไหนจะเหมาะกับคุณเธอหละ งานพวกเรามันเกียวแต่กับนำ้มัน ร้านอาหาร คลับ ไม่แน่ใจว่าคุณเธอจะทำมันได้ไหม"

"นายยังไม่รู้จัก อย่าเพิ่งคิดแทนสิ พี่เขาทำงานมาทุกอย่างที่นายว่ามาแล้วที่ไทย พี่เขาอยากมาเพื่อเรียนรู้การใช้ชีวิตและฝึกฝนให้ชินกับสภาพที่นี้ พี่เขาเก่งเกินตัวจะบอกให้เดียวจะส่งรูปลงในกลุ่ม ดูเอาแล้วกันแล้วนายจะตกใจ และรู้สึกหลงรักพี่มานา น่ารัก น่าค้นหาเป็นคนใจดีกับทุกคน รักทุกคนช่วยทุกคน "

"ไอ้ แมท คนนี้ฉันเอาจริงถูกใจฉันมาก small lady ของฉัน"

"ใครจีบติด คนนั่นได้เธอเป็นแฟนโว้ยดีไหม พวกเราไม่จีบเล่นๆแน่นอน เธอมีอะไรที่ดึงดูดใจจริงๆ บอกไม่ถูกวะ รู้แค่ว่าอยากปกป้องดูแลวะ จริงไหมทุกคน"

"แล้วเด็กข้างๆเธอเป็นใคร อย่าบอกนะว่าลูก พวกเราไม่เชื่อนายแน่นอน เธอดูยังไงก็ไม่เหมือนคนมีลูกมีสามีวะ"

"ใช่ น้องฮาร์ทน่ารักมาก แต่เธอไม่มีสามีมันทิ้งเธอกับลูกไป แต่งงานกับคนที่รวยกว่าเธอ และทิ้งหนี้ไว้ให้เธอด้วย พูดแล้วแค้นแทนพี่มากวะ แต่พี่เขาให้อภัย เป็นเหตุผลที่ทำให้ต้องทำงานทุกอย่าง เพื่อใช้หนี้กับเลี้ยงลูก พวกเรา เรียกเธอว่า Single mom พี่เขาเข้มแข็งกว่าที่คิดนะ"

"เราจะรับเธอทำงานกับเราอยู่กับเราในวัง พวกนายไม่ต้องหางานให้เธอ เราจะดูแลเธอเอง ตกลงไหมแมท แล้วพวกนายช่วยลบรูปเธอออกจากโทรศัพท์ด้วย หากยังอยากทำงานกับเรา ส่วนนายแมท เราขอรายละเอียดเกี่ยวกับเธอให้หมดเข้าใจกันนะทุกคน เอาหละกินให้เต็มที่ฉลองวันนี้ เราคิดว่าเราเจอสิ่งที่ตามหาแล้ว แมทนายไปกับเราที่ห้องรับรองไปกันเรามีเรื่องต้องคุยกัน หวังว่าลงมาจะไม่เห็นใครมีรูปเธอในโทรศัพท์นะ เพราะเราจะให้คนของเราเช็คทุกคนเข้าใจนะ ไปกันแมท"

"โอ้ เจ้าชายให้พวกเราเก็บไว้ดูสักรูปได้ไหม ท่านเป็นอะไร ทำไมต้องให้พวกเราลบรูปเธอด้วย มันเกี่ยวอะไรแค่เธอทำงานกับท่านเท่านั้นไม่จำเป็นที่พวกเราต้องลบเลยนะ"

"จำเป็น เพราะพวกนายคิดจะจีบเธอ ซึ่งเราไม่ให้จีบเด็ดขาด เพราะเธอคือคนที่เราตามหามานาน แค่นี้พอจะให้พวกนายลบมันได้ไหม คิดว่าเราพูดเล่นก็ลองดูได้นะ เราไม่ว่าอะไร"

"เจ้าชายท่านพูดผิดพูดใหม่ได้นะ ท่านเป็นเจ้าชายนะแต่เธอเป็นสตรีต้องห้ามสำหรับท่านนะ เพราะท่านไม่ใช่คริสต์แต่เธอเป็นคริสต์ อีกอย่างบ้านเมืองท่านคงรับไม่ได้แน่หากท่านเลือกนางเป็นชีคานะ ทุกคนคงว่าเธอเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับเจ้าชายทั้งโลกคงต่อต้าน เพราะเธอไม่ใช่คนโสดท่านจะทำยังไงกับเรื่องนี้ "

"เราจะทำทุกอย่างให้ทุกคนเข้าใจเรา และเธอเท่านั้นที่เราจะยกตำแหน่งชีคาให้ เราไม่อาจอยู่ได้หากไม่มีนาง เรากำลังหลงหรือรักเราเองก็ไม่รู้ รู้เพียงว่าอยากอยู่ใกล้คอยปกป้อง ไม่อยากเสียเธอไปให้ใครเด็ดขาด เราก็อยากพิสูจน์ว่าใช่รักหรือหลงกันแน่ เราชอบดวงตาของนางมันน่าค้นหา"

"เจ้าชายของเราตกหลุมรักเป็นแรกรัก เพียงแค่ดูรูปก็เป็นกับเขาด้วยนึกว่าจะไม่รักใคร แต่คงยากหน่อยคนนี้ เพราะสังคมทั้งสองคนต่างกันราวฟ้ากับดินทุกคนคงรับไม่ได้แน่"

"ใช่ รักคนที่ไม่โสดมีลูกแล้วด้วยทุกคนคงต่อว่านางแน่นอน สงสัยคงต้องเหนือยกับรักครั้งนี้แน่ เจ้าชายคิดดีแล้วใช่ไหม"

"เราเลยอยากให้นางมาอยู่ใกล้ๆ เราเพื่อพิสูจน์หัวใจตัวเอง"

"ตามใจท่าน แต่ถ้าท่านทำให้นางเสียใจ พวกเราจะช่วยนางปกป้องนางจากท่าน ต่อให้ต้องเสียงานที่ทำกับท่านก็ยอม"

"ขอบใจทุกคน ที่รู้สึกดีกับพี่ พี่เขาคงดีใจที่ทุกคนไม่รังเกียจที่มีลูก เพราะสังคมทุกวันนี้ทำให้พี่เขาลำบากใจกับทุกอย่าง แม้กระทั้งความรักพี่เขายังไม่อยากคิดอีกกลัวคำนินทา ต่างๆนาๆแล้วนี้มาที่นี้ พี่ก็คงต้องเจอสังคมที่จ้องจับผิดเพราะดันไปถูกใจ และได้หัวใจเจ้าชายของพวกเขาอย่างที่เจ้าตัวไม่รู้ว่า ตนเองถูกตีตราจองตั้งแต่เห็นรูป เฮ้อ เหนือยแทนคิดถูกแล้วใช่ไหม เจ้าชายที่รักพี่มานา ผมไม่อยากคิดว่าพี่เขาจะต้องเจออะไรที่วังบ้าง "

"เราจะปกป้องนางเองและเราเปลี่ยนใจแล้ว เราจะไปเที่ยวไทยกับนางตอนนางฝึกจบ และยอมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้นาย หากนายทำให้นางทำงานและอยู่กับเราที่วังที่เหลือเราจะจัดการเอง รับรองนางจะไม่มีใครต่อว่านาง เพราะเราจะเปลี่ยนกฎเองและเราคิดว่าถ้าถึงเวลานั้น เราอาจเปลี่ยนความเชื่อเป็นคริสต์ตามนางก็ได้ เพราะแม่เราก็เป็นคริสต์ เสด็จพ่อยังแต่งได้เราว่าเราแต่งได้เช่นกัน หากวุ้นวายนักเราก็จะขอเป็นคนธรรมดา และให้น้องเป็นชีคแทน นะ"

"สงสัยคนนี้ ถ้าจะรักจริงๆแต่แม่เจ้าชายเป็นสาวโสดนะ ต่างจากนางที่ไม่โสดมีลูกแล้วด้วย งานหนักนะครับที่จะแต่งงานกับนาง"

"เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ เพื่อให้หัวใจมันได้เรียนรู้ว่า ใช่รักที่พวกนายว่าไหม "

"ครับแล้วแต่เจ้าชายเลย ท่านเป็นเจ้าของประเทศพวกเรามีหน้าที่ทำตามคำสัง ซึ่งก็คือลบรูปเธอและกินให้เต็มที่ นานๆจะเห็นเจ้าชายเป็นแบบนี้ พวกเราจะคอยช่วยอีกแรง เพื่อปกป้องนางหากที่วังมีปัญหาพวกเราจะให้เธอมาพัก กับพวกเราจะเตรียมห้องไว้ให้นางด้วยดีไหมเจ้าชาย"

"ไม่ดี เพราะพวกนายจะทำให้เราโกรธ และอาจยกเลิกงานทุกอย่างของพวกนาย หากพวกนายเอานางไปจากเรา"

"ครับก็ได้ แต่พวกเราก็จะเตรียมไว้เพื่ออยู่ดี ได้ไหมแมท"

"ยังไงก็ได้ แค่พี่เขาอยู่แล้วสบายใจ ไดอาน่าก็สบายใจด้วย เราก็สบายใจด้วย เราไม่ออกความคิดเห็นอะไรให้พี่เขาเลือกเองว่าจะอยู่หรือทำอะไร หากที่วังไม่ต้อนรับพี่เขานะ"

"ได้ พวกเราก็แล้วแต่นางเช่นกัน แปลกนะที่พวกเราตกหลุมรักนางเพียงแค่เห็นรูป แล้วถ้าเจอตัวจริง พวกเราจะทำใจที่จะไม่รักนางได้ไหม "

"ไม่ได้ก็ต้องได้ ถือว่าทำเพื่อเราได้ไหม พวกนายเคยมีคนรัก พวกนายยังมีคนที่ต้องการมากกว่าเรา ที่เจอแต่คนที่รักเพราะเงินเราอยากรู้ว่า นางจะรักเราที่ใจหรือเงิน เราจะได้ตอบตัวเองว่าใช่รักแท้จริงหรือไม่"

"ครับตกลง "

"ขอบใจพวกนายที่เข้าใจเรา แมทไปคุยกันต่อในห้องเราจะได้คุยเรื่องงาน และเมื่อนางมาเราจะไปรับเองจะพานางทัวรอบเมืองเพื่อเรียนรู้ เพราะเราคิดว่าจะออกไปเยี่ยมแต่ละหมู่บ้านนางจะได้เรียนรู้ทุกอย่างของเมืองเรานะ"

"ครับเดียวพวกเรามากินด้วยนะ ขอเราไปคุยกันเรื่องพี่ก่อน เพราะพรุ่งนี้ก็จะมากันแล้ว จะได้เริ่มงานเลยนะ"

"ใจร้อนกันจัง ไม่คิดจะให้นางพักก่อนหรือไงครับเจ้าชาย"

"ให้พักในใจเราไง เราจะพานางไปพักที่วังของเราเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว"