ตอนที่หนึ่ง สตรีหรือ (กรุบกริบ)

ตอนที่หนึ่ง

สตรีหรือ

“นายท่านเบาหน่อยสิเจ้าคะ เหตุใดรุนแรงเช่นนี้”

“อ้า...ข้ากำลังสนุกจะเบาได้อย่างไร”

“แต่ข้ายังต้องรับแขกอีกหลายคน อย่าได้โหมแรงเช่นนี้สิเจ้าคะ มิเช่นนั้นข้าจะฟ้องนายแม่ไม่ให้รับท่านเข้ามาที่นี่อีก”

“พูดมากจริง โอ้ว...”

ภาพในหัวของติงหยางยามนี้ช่างเด่นชัดด้วยเมื่อคืนเขาเพิ่งออกไปปลดปล่อยกับคณิกาสาวคนหนึ่งจนติดอกติดใจ

พวกเขาต่างเปลือยร่างโยกเข้าโยกออกอย่างไม่มีออมแรง แม้ฝ่ายคณิกาสาวจะร้องบอกให้เบาเพียงใด แต่ร่างบางกลับยังคงเด้งขึ้นลงตอบรับพร้อมเปล่งเสียงครวญครางซ่านกระเส่ายามเขาสอดใส่แท่งเนื้อของตนเองมุดหายเข้าไปจนมองแทบไม่ทัน

‘ติงหยาง’ ซึ่งบัดนี้นั่งพิงต้นไม้ถอดกางเกงชักดึงลำท่อนของตนเองขึ้นลงพลางจินตนาการถึงความสุขสันต์ที่ผ่านมา

มือของเขายังคงชักขึ้นดึงลงเร่งความเร็วอยู่เช่นนั้นพลางหลับตาลงอีกครั้งเพื่อคิดว่าท่อนกายแข็งในมือนี้กำลังมุดเข้ามุดออกในโพรงถ้ำแสนอบอุ่นของร่างเปลือยที่ถูกเขาโยกคลอนจนสั่นไหวไม่หยุด

เพียงคิดไปถึงทรวงอกอวบของนางที่ถูกเขาบีบเคล้นจนไหลไปไหลมา ชายหนุ่มก็เร่งแรงมือโหมกระหน่ำราวกำลังกดสะโพกตอกอัดดังตับตับส่งเรี่ยวแรงอันสะเทือนเลื่อนลั่นใส่ในร่องกลางกายของคณิกาคนเมื่อคืน

ไม่นานเสียงแหบพร่าก็ดังยาวราวถูกเชือดและอาการสั่นกระตุกไปทั้งกาย พร้อมด้วยเหงื่อซึ่งอาบท่วมบ่งบอกว่าติงหยางสุขเกษมไปกับการบรรเลงเพลงกามาด้วยกำมือของตนเองมากเพียงใด

ชายหนุ่มสูดปากเหลือบมองแท่งเนื้อปูดโปนซึ่งมีน้ำเหนียวสีขาวเคลือบปลายหัวพลางหยิบผ้าขึ้นมาเช็ด

ติงหยางย่อมคิดว่าตนเองอยู่เพียงลำพังจึงเสพสุขสมใจโดยไม่หวาดหวั่นแม้จะอยู่กลางแจ้งและมีแสงแดดสาดส่อง

กว่าจะรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่เข้าใจก็เมื่อได้ยินเสียงสวบสาบคล้ายคนกำลังวิ่งห่างออกไป

“ผู้ใดกัน? อาฮ่าวหรือ? หรือว่าพี่ซวน” ชายหนุ่มนิ่งคิดแต่เมื่อนึกได้ว่าไม่น่าจะใช่ทั้งสองคนจึงรีบสวมกางเกงแล้วลุกขึ้นวิ่งไล่ตามอย่างรวดเร็ว

ร่างเล็กบางซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อนกำลังก้าวขาสองข้างวิ่งพรวดพราดไปข้างหน้าอย่างลนลาน แขนเล็กทั้งสองแกว่งสะเปะสะปะขณะที่เท้ากระแทกพื้นดินจนฝุ่นลอยตามเป็นสาย

“สตรีหรือ?”

ติงหยางชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้จึงรีบเป่าปากส่งสัญญาณอันตรายเพื่อเรียกเหล่าพี่น้องให้มารวมตัวกัน

‘หลินเจียอิง’ ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างแตกตื่นด้วยไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะตื่นขึ้นในสถานที่ประหลาดซึ่งมีแต่ต้นไม้แลรกร้างห่างไกลความเจริญ

และที่สำคัญคือชายคนแรกที่ได้พบเจอกลับกำลังชักลำท่อนของตัวเองเสพสุขอย่างไม่แยแสความโล่งแจ้งแม้แต่น้อย

หญิงสาวจึงกลัวจนใจเต้นรัวเร่งสับเท้าวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต