ตอนที่สาม แบ่งความสุขสันต์ (กรุบกริบ)

ตอนที่สาม

แบ่งความสุขสันต์

“แม่นาง เจ้าชื่ออะไรหรือ?”

“หลินเจียอิง”

เสียงที่บอกชื่อของตนเองออกมาช่างอ่อนหวานดุจเดียวกับหน้าตา สายตาทั้งห้าคู่เพิ่งได้เห็นรูปร่างที่ยืนเต็มตัวอย่างชัดเจนของหญิงสาวเพียงคนเดียวจึงเงียบงันเหลือเพียงเสียงหายใจ

อืม...สองก้อนตรงกลางลำตัวของนางเหตุใดใหญ่ล้นเพียงนั้น

นั่นนางยังมีเอวอยู่หรือไม่ เล็กจนแทบจะขาดกลางแล้ว

กางเกงที่นางใส่ช่างบางนัก ดูสิ เห็นร่องกลางอันอวบอูมนูนขึ้นมาอย่างชัดเจน

ชุดประหลาดนี้ยั่วยวนอารมณ์กำหนัดได้ยิ่งกว่าชุดของคณิกาคนเมื่อคืนเสียอีก

เอ่อ...นี่คือสตรีที่ฟ้าส่งมาจริงหรือ?

ความคิดของชายทั้งห้าต่างวนเวียนอยู่กับเรือนร่างเย้ายวนที่กำลังเยื้องย่างเดินตามพวกเขาไปจนถึงริมแม่น้ำใส

หลินเจียอิงเห็นสายน้ำที่ไหลรินแล้วจึงอยากกระโดดลงไปล้างคราบโคลนและความเปรอะเปื้อนออกโดยเร็ว แต่ชายหนุ่มทั้งห้าคนกลับยังยืนรีรออยู่ริมตลิ่ง

นางจึงหันกลับมามองด้วยสายตาแห่งคำถาม

พวกเขาจะยืนดูนางอาบน้ำหรือ?

คนทั้งห้าเห็นสายตานั้นจึงรีบหันหลังกลับ ขณะติงซวนเอ่ยบอกเสียงนิ่ง

“เจ้าอาบน้ำให้สะอาด แล้วค่อยมาคุยกัน พวกเราจะรอที่ด้านบน”

หลินเจียอิงรอจนแน่ใจว่าพวกเขาเดินไปไกลแล้วจึงค่อยๆ ถอดชุดที่ทั้งเลอะเทอะทั้งขาดวิ่นจนแทบไม่เหลือความเป็นเสื้อและกางเกงออกกองไว้ที่ริมตลิ่ง

ร่างเปลือยขาวโพลนเดินย่องแหย่ขาลงไปในน้ำทีละข้างก่อนจะกระย่องกระแย่งลงไปจนน้ำท่วมเอวเห็นเพียงสองก้อนซาลาเปาลอยเด่น

“เฮ้อ!...ค่อยสดชื่นหน่อย” มือเล็กกวัดน้ำรินรดเนื้อตัวของตนเองพลางลูบไล้ทำความสะอาดให้ทั่วด้วยความสดชื่น

หญิงสาวคงไม่คิดว่าภาพมือที่เลื่อนไปมาผ่านสองก้อนอวบอิ่มจะทำให้ส่วนกลางกายของชายหนุ่มทั้งห้าที่แอบดูอยู่ลุกตั้งแข็ง

“ข้าทนไม่ไหวแล้ว” ติงหยางร้องออกมาเป็นคนแรกแม้เขาจะหลั่งน้ำกามาด้วยมือของตนเองไปแล้วรอบหนึ่ง

แต่ภาพเย้ายวนของสตรีแปลกหน้าซึ่งทั้งงดงามและเต่งตึงช่างปลุกเร้าจนไม่อาจทนไหวจำต้องหาทางปลดปล่อยอีกครั้ง

“เจ้าบอกว่านางถูกส่งมาเพื่อพวกเราใช่หรือไม่ อาหมิง” ชายหนุ่มถามย้ำเพื่อหาความชอบธรรม

“ในตำราบอกไว้เช่นนั้น” ติงหมิงพยักหน้ายืนยัน

“เช่นนั้นข้าไม่รอแล้ว” ติงหยางโผนออกมาจากหลังต้นไม้พลางโดดน้ำแหวกว่ายไปยังร่างที่กำลังเริงร่าอยู่กลางสายน้ำใส

“ว้าย!...” ทันทีที่โดนคว้าจับ หลินเจียอิงย่อมตกใจออกแรงถีบทั้งมือทั้งเท้า

“ข้าเอง” ติงหยางรีบจับแขนเล็กเอาแต่ยังโดนแรงถีบจากปลายเท้าจนจุกจำต้องตะโกนเรียกคนมาช่วย

“อาหมิง เจ้ามาช่วยข้าหน่อย”

ติงหมิงซึ่งยังละล้าละลังรีบถอดเสื้อผ้ากระโดดตามลงมาหวังช่วยเหลือ

เท้าทั้งสองข้างของหลินเจียอิงจึงถูกเขาจับเอาไว้แล้วกางออกเปิดให้เห็นร่องดอกไม้สีแดงฉ่ำลอยเด่นเสมอกับสายน้ำ

ยามนี้หญิงสาวโดนจับเรือนร่างให้นอนลอยตัวอยู่บนน้ำใสโดยมีติงหยางประคองส่วนบนและติงหมิงประคองส่วนด้านล่าง