บทที่ 2

“โอเค มากิเซ้าซี้คุณเอง ในเมื่อนี่เป็นความผิดของมากิงั้นเราเลิกกันก็ได้ มากิขอโทษที่หวังดีพาคุณไปผ่อนคลายหวังให้หายทุกข์ใจกับการเสียพ่อไป มากิผิดเอง” มากิคิดเองเออเองพูดจบเธอก็สะบัดหน้าแล้วเดินออกไป โดยคิดว่ากษิดิศต้องตามมาง้องอน ขอโทษและขอเธอคืนดี แต่กลับผิดคาดเพราะชายหนุ่มยังคงนั่งอยู่ที่เดิม นางแบบสาวรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากเธอพูดแบบนั้นออกไปแต่เขากลับนั่งนิ่ง มากิกำมือทั้งสองข้างแน่นก่อนจะตัดสินใจกลับออกไปจากโรงพยาบาลแบบไม่เหลียวหลัง เธอไม่ผิดสิ่งที่ทำทั้งหมดก็เพราะความหวังดีที่มีให้กษิดิศทั้งนั้น ถ้าต้องเลิกกันคนที่ผิดคือชายหนุ่มที่ไม่ตามง้อเธอ เขาต้องเสียใจที่ทำแบบนี้ เขาต้องเสียใจที่ปล่อยเธอไป

กษิดิศนั่งก้มหน้าอยู่คนเดียวตรงเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน ขณะรอฟังข่าวจากหมอเขามองมือทั้งสองที่กำลังสั่นเทา มือคู่นี้เมื่อหลายชั่วโมงก่อนได้ปล่อยหมัดแบบไม่ยั้งเพื่อชกคู่ต่อสู้บนเวที เขาบ้าพลัง หูอื้อตาลายจนมองใบหน้าคู่ต่อสู้ไม่ชัดเจน หมัดแต่ละครั้งที่ปล่อยออกไปคือความโมโห แต่หลังจากการชนะน็อก ภาพคู่ต่อสู้กลับชัดเจนขึ้นจนหัวใจของเขาบอบช้ำ เพราะชายคนนี้คือพี่ชายของหญิงสาวที่เขาหลงรัก เขาจำไม่ผิดแน่ ไม่ผิด

อีกฝ่ายกำลังทุกข์ใจแต่อีกฝ่ายกลับยังไม่รู้ หญิงสาวรูปร่างสมส่วนภายใต้โอเวอร์โค้ทสีดำพอดีตัว ซึ่งดูเหมาะเหมือนนางแบบในหน้านิตยสารกำลังเดินไปตามท้องถนน แม้ว่าขณะนี้จะเป็นฤดูใบไม้ร่วงแต่อากาศก็ยังคงหนาวเหน็บ จุดหมายปลายทางคือที่ทำการไปรษณีย์ที่อยู่ห่างออกไปสองช่วงตึก เมื่อเดินมาถึงจึงหยิบโปสการ์ดใบสวยในกระเป๋าออกมายื่นให้เจ้าหน้าที่เธอจะส่งโปสการ์ดให้คนสำคัญที่เมืองไทยเดือนละครั้ง

“ส่งไปเมืองไทย” นี่คือประโยคที่พนักงานไปรษณีย์เอ่ยขึ้นก่อนที่ไอริสา โพธิ์พันธ์สารหรือเฌอ จะบอกเสียอีก ถึงแม้เธอจะไม่ได้มาบ่อยแต่เจ้าหน้าที่หลายคนต่างจดจำสาวไทยยิ้มสวยคนนี้ได้ดี ยามใดที่เธอโปรยยิ้มมักให้ทำหนุ่มๆ เคลิ้มกับเสน่ห์ของสาวไทยแสนสวยอัธยาศัยดีคนนี้

เมื่อทำธุระที่ไปรษณีย์เรียบร้อยจึงเดินไปยังร้านกาแฟร้านโปรด สั่งช็อคโกแลตร้อนมาดื่มเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย อากาศที่สวิตเซอร์แลนด์นั้นแตกต่างกับเมืองไทยมาก ครั้งแรกที่มาถึงเธอป่วยอยู่หลายวัน กว่าที่ร่างกายจะปรับสภาพได้ก็นานพอดู

ในขณะที่ไอริสากำลังนั่งคิดถึงเรื่องพี่ชาย ภาพใบหน้ายามที่เธอกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดูมีชีวิตชีวาของหญิงสาวนั้นก็ตกอยู่ในสายตาหนุ่มหล่อนัยน์ตาสวยนายหนึ่งเข้าให้อย่างจัง เขาจ้องมองเธอเป็นระยะๆ พยายามส่งสายตาบอกความหมายมาให้ว่ากำลังสนใจเธออยู่ แต่ไอริสาก็ไม่รู้ตัวแต่อย่างใด จนกระทั่งชายหนุ่มคนนั้นตัดสินใจเดินเข้ามาหาเธอ

“นี่สำหรับผู้หญิงที่ยิ้มสวยอย่างคุณครับ” สำเสียงภาษาอังกฤษแบบชัดถ้อยชัดคำเอ่ยอยู่ข้างๆ ตัว พร้อมกับดอกไม้ที่ยื่นมาให้ชนิดใกล้มากจนจะสัมผัสกับใบหน้าเธออยู่แล้ว ทำให้ไอริสาเงยหน้าขึ้นมองอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนที่คิ้วสวยได้รูปจะขมวดกันนิดหน่อยเชิงสงสัย แววตาและสีหน้าที่กำลังแสดงออกขณะนี้คล้ายกับเฉยชาเสียด้วยซ้ำ ไม่มีอาการประหม่าเคอะเขินแต่อย่างใด ก่อนจะเอ่ยตอบกลับด้วยสำเนียงอังกฤษที่ไม่ได้แตกต่างจากผู้ชายคนนี้สักเท่าไหร่นัก

“ขอบคุณค่ะ” มือเรียวสวยยื่นไปรับดอกไม้ดอกนั้นมาถือไว้ตามมารยาทอันดีที่พึงกระทำ แม้ใจจริงอยากจะลุกหนีเสียด้วยซ้ำ ด้านชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าเธอรับไมตรี จึงถือวิสาสะเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วลงไปนั่งข้างๆ ด้วยความสนิทสนมคล้ายกับรู้จักกันมานาน ก่อนจะเอ่ยชวนตามประสาหนุ่มเจ้าสำราญ

“คืนนี้ที่บ้านผมจัดงานปาร์ตี้ อยากให้คุณมาสนุกด้วยกัน”

“อืมม์ งานนี้มีสาวๆ สวยๆ เยอะไหมคะ” ขณะเอ่ยถามก็ส่งยิ้มหวานให้ ใจก็บอกให้อดทนไว้ อดทนไว้ เหตุที่ต้องท่องแบบนี้ เพราะไอริสาไม่ชอบผู้ชายที่รุกหญิงสาวมากเกินไป ถือว่าตัวเองดีนักหรือไง รู้จักก็ไม่รู้จักยังกล้าชวนไปที่บ้าน ถึงเธอจะมาเรียนเมืองนอกเมืองนา แต่ไอริสาคนนี้คือคนไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็น เรื่องรักนวลสงวนตัวถูกอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว

“มีครับ แต่ดูเหมือนว่าคืนนี้จะเป็นคืนพิเศษสำหรับคุณคนเดียวเท่านั้น ผมสัญญาว่าคุณต้องสวยโดดเด่นกว่าใครในงานแน่” แม้จะเป็นประโยคเด็ดที่สาวๆ อยากได้ยินว่าตนคือคนพิเศษที่ใครต่อใครต้องอิจฉาในงานปาร์ตี้ แต่สำหรับไอริสากลับไม่คิดเช่นนั้น

“ฉันก็อยากไปงานปาร์ตี้นี้นะคะ แต่น่าเสียดายจังเพราะดูเหมือนผู้หญิงจะน้อยไปหน่อย”หญิงสาวแสดงสีหน้าเสียดายอย่างแนบเนียน จนฝ่ายตรงข้ามเริ่มร้อนรนพร้อมทำตามสิ่งที่เธอต้องการ

“ถ้าคุณต้องการเพื่อนผู้หญิง ได้สิเดี๋ยวผมจัดการให้ ขอแค่คุณมาที่บ้านผมก็พอ”

“จริงเหรอคะ” สีหน้าแสนเสียดายของไอริสาที่แสดงออกเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นมีความหวังขึ้นมาทันใด จนชายหนุ่มยิ้มกว้าง คืนนี้เขาต้องมีหญิงสาวข้างกายแน่นอน

“ครับ สาบานได้”

“อย่างนั้นก็น่าสนใจหน่อย อ้อ…ฉันจะบอกความลับให้คุณข้อหนึ่ง” ไอริสาขยับนิ้วชี้เชิงเรียกให้ชายหนุ่มเข้ามาใกล้อีกหน่อย ซึ่งเขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย ก่อนที่เธอจะกระซิบอะไรบางอย่างให้ได้ยินกันแค่สองคน เมื่อฟังจบชายหนุ่มถึงกับตาโตด้วยความตกใจ รวมทั้งยังแสดงสีหน้าแสนเสียดายออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขาส่ายหน้าไปมาคล้ายกับไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะลุกพรวดพราดออกไปจากโต๊ะที่ไอริสานั่งอยู่ทันที

ส่วนหญิงสาวได้แต่หัวเราะชอบใจตามหลังไปเท่านั้น ผู้ชายสมัยนี้ไม่ว่าชาติไหนก็เหมือนกันหมด คิดว่าผู้หญิงทุกคนง่ายนักหรือไง ก่อนจะสะดุ้งโหยงเพราะมีใครมาจี้สะเอวเข้าให้ พอหันไปมองจึงเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท ที่มาได้จังหวะพอดี

“อุ๊ย…ตกใจหมดเลยยายจุ๊บ”

“มัวแต่หัวเราะอะไรอยู่ละจ๊ะ ถึงไม่รู้ว่าเพื่อนเดินมาหาใกล้แบบนี้” พูดจบก็หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกับที่ชายหนุ่มคนเมื่อครู่นั่ง เกศนีหรือจุ๊บ หญิงสาวชาวไทยที่มาเรียนต่อที่นี่เช่นเดียวกับไอริสา ตัวเล็ก ผิวขาวอมชมพู นิสัยดี น่ารัก นั่นคือคุณสมบัติเด่นของเกศนี ด้วยอายุที่เท่ากัน เรียนชั้นปีเดียวกันแต่คนละสาขาวิชา ไอริสาเรียนด้านโภชนาการเน้นสาขาโภชนาการการกีฬา โดยเฉพาะเป้าหมายในการเรียนคือต้องการกลับไปดูแลพี่ชาย