คอนที่ 7 ไม่ต้องเกร็ง NC

ไม่ต้องเกร็ง NC

“พี่หมอลุกออกไปได้แล้วค่ะ หนูหนัก” ปาลรพีร์ผลักอกพร้อมกับเอ่ยบอกคนเหนือร่างที่ยังคงทาบทับเธออยู่ไม่ยอมลุกออกไป หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว

“พี่ทำมากกว่ากอดได้หรือเปล่า หนูยังไม่ได้ให้คำตอบพี่เลยน่ะ” ปุณณกันต์ทวงคำตอบก่อนหน้าที่เขาเคยถามเธอขึ้นมาอีกครั้ง เพราะยังไม่ได้คำตอบจากปากของเธอเลย

“ตอนนี้ พี่ก็ทำมากกว่ามากอดแล้ว” เธอพูดพร้อมกับทำหน้างอใส่เขา

“ถ้าหนูหมายถึงจูบ พี่ถือว่าไม่นับครับ” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมา พร้อมกับแสดงสีหน้าเรียบอย่างล้อเลียนคนใตร่าง

“แต่ เรายังไม่ได้เป็นอะไรกะ...”

“หนูมาเป็นแฟนพี่นะครับ” ปุณณกันต์รีบพูดแทรกขึ้นมา ก่อนที่เธอจะเอ่ยจบ เพราะเขารู้ดีว่าเธอนั้นจะพูดว่าเขาและเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน

“เรายังไม่ได้รู้จักกันดีเลยนะคะ พี่หมอจะมาขอหนูเป็นแฟนแล้วเหรอ” เธออยากถามออกไปเพื่อความมั่นใจ ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้น ไม่ได้คิดจะล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอ

“ขอเป็นแฟนไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยศึกษาทำความรู้จักกันทีหลังก็ได้”

“ทำไมพี่หมอเป็นคนแบบนี้ค่ะ” เธอได้แต่ค้อนใส่คนหน้ามึนอย่างเขาด้วยท่าทีที่ไม่จริงจังนัก นี้คือตัวตนที่แท้จริงของเขาใช่ไหม ทำไมแตกต่างจากบุคลิกภายนอกที่ดูเป็นคนสุขมพูดน้อยจัง

“แบบไหนครับ” เขาเลิกคิ้วถามอย่างท้าทาย และไม่ยอมแพ้ต่อความพยายามของตนเอง ที่กำลังจะเอาชนะใจเธออยู่

“แบบนี้ยังไงค่ะ กำลังบีบบังคับเพื่อเป็นมัดมือชกหนูเลย”

“ต่อไปจะขังไว้ที่นี่ตลอดไปเลย” เขาพูดด้วยน้ำดสียงที่จริงจัง แต่สายตากลับมีแต่ความเจ้าเล่ห์ล้อเลียน

“แต่หนูต้องทำงาน ต้องไปมหา’ลัยนะคะ หนูยังเรียนไม่จบเลย”

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง แต่ว่าเรื่องงานหนูไม่ต้องไปทำแล้ว พี่จะจ้างหนูให้มาอยู่กับพี่ที่นี่ พี่ต้องจ่ายเท่าไหร่ครับ”

“เท่าไหร่ก็ยอมจ่ายจริง ๆ หรือค่ะ” เธอจึงอยากแกล้งเขาบ้าง เมื่อเห็นเขาเสนอมาให้เธอแบบนี้ เขาคงจะใช้เงินซื้อผู้หญิงสินะ

“พี่ยอมหมดตัวครับ ขอแค่ได้หนูมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน” แต่ท่าทางที่จริงจัง และน้ำเสียงที่ดูเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่พูดเล่นเหมือนก่อน จ้องมองเธออย่างต้องการสื่อความหมาย

“พี่หมอจะใช้เงินซื้อหนูหรือค่ะ”

“แล้วหนูยอมให้ซื้อหรือเปล่าครับ” สายตาคมจ้องมองลึกเข้าไปนัยน์ตาของเธออย่างตั้งมั่น แล้วพูดขึ้นมาอย่างจริงจังอีกครั้ง

“...” เธอจึงได้แต่พยักหน้ารับเป็นคำตอบ พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เขาทันที เมื่อเห็นความพยายามของเขาที่หว่านล้อมเธอ และเพราะเธอเองก็รู้สึกดีกับเขาด้วย ถึงยอมตอบตกลงง่าย ๆ

แล้วเสือร้ายผู้หิวโซมานานก็ไม่อาจทนรอได้อีกต่อไป เมื่อได้รับคำตอบและคำอนุญาตจากเธอแล้ว จึงก้มลงมอบจูบแสนหวานล้ำเพื่อเป็นการขอบคุณเธอ

ปากหยักจูบเธออย่างชำชอง ลิ้นร้ายกวาดต้อนลิ้นเล็กเกี่ยวพันกัน ฉกชิมความหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างหิวโหย มือหนเลื่อนขึ้นมาลูบคล้ำกายสาวอย่างชำนาญเพื่อให้เธอหลงใหลไปตามการชักจูง

“พะ พี่หมอ...” เสียงหอบกระเส่าหายใจเหนื่อยอย่างต้องการออกซิเจนด่วน เมื่อคนเหนือร่างยอมละปากออกให้เธอ

ปากหยักยกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ แล้มก้มลงจูบขบเม้มที่ซอกคอขาว กลิ่นหอมอ่อน ๆ เฉพาะตัวบวกกับกลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาใช้ ไร้ซึ่งกลิ่นน้ำหอมราคาแพง ทำให้เขาหลงใหลเป็นอย่างมาก

 “หนูกอดพี่หน่อยครับ” เสียงนุ่มแหบมีเสน่ห์เอ่ยบอก พร้อมกับจับแขนเธอขึ้นมาโอบรอบเอวสอบอย่างอ่อนโยน

“พะ พี่หมอ ไม่ทำแล้วได้ไหมครับ” เธอเอ่ยขึ้นมาด้วยใบหน้าที่มีแต่ความลังเล สับสนภายในใจไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือเปล่า

“พี่รักหนูนะครับ ที่พี่ทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะพี่เห็นหนูเป็นของเล่น เป็นผู้หญิงไร้ค่า แต่พี่รู้สึกกับหนูจริง ๆ หนูจับดูสิ หัวใจพี่เต้นแรงมาก ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน มีหนูเป็นคนแรกที่ทำให้ใจพี่เต้นแรงได้แบบนี้” เขาร่ายยาวบอกความในใจออกมาบอกเธอ พร้อมกับจับมือขอเธอมาทาบที่อกแกร่งข้างซ้ายที่กำลังเต้นแรงอีกด้วย เพื่อใหเธอรับรู้

“แต่หนูกลัว” เสียงสั่นเครือพร้อมกับใบหน้าถอดสีที่มีแต่ความกลัว ความกังวลยังคงแสดงออกมาแบบไม่ปิดบัง

“ไม่ต้องกลัวครับ พี่จะไม่ทิ้งหนูไปไหน พี่จะรับผิดชอบหนูเอง” มือหนายกขึ้นลูบศีรษะเล็กเพื่อปลอบประโลม เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ก็อยากจะถอดใจ แต่เมื่อความต้องการที่มีมากกว่า ก็ไม่อาจห้ามจะหักห้ามอารมณ์ของตัวเองได้

“...” เธอยอมหลับตาลง แล้วพยักหน้าให้เขาเบา ๆ ให้เขาอย่างเชื่อใจ

“เชื่อใจพี่น่ะ ไม่ต้องเกร็งครับ” พูดแล้วก็ก้มลงมอบจูบดูดดื่มให้แก่เธออีกครั้งทันที พร้อมกับสอนบทรักให้แก่เธอไปด้วย

มือหนาจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เธอสวมใส่ออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นหน้าอกอันใหญ่เกินตัวที่ไร้บราเซียห่อหุ้ม

ปากหยักไถลลงมาจูบที่ซอกคอ ลงมาจนถึงที่หน้าอกอวบ แล้วงับไปที่ยอดสีสดทันที ดูดกินมุมมามเหมือนไม่เคยพบเจอที่ไหนมาก่อน เป็นครั้งแรกที่มีการเล้าโลม และดูดกลืนกินหญิงสาวแทบทั้งตัวแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยทำกับใครมาก่อน

มืออีกครั้งที่ว่างก็สลับบีบเคล้นไปมาจนพอใจ จึงลูบลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ปากก็จูบซับไถลลงมาตามเรื่อย ๆ จนมาหยุดที่เนื้อนูนปวบซึ่งไร้ขนปกคลุม และเขาก็ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน ด้วยการก้มลงสูดดมกลิ่นเฉพาะตัว

“พะ พี่หมอ อย่า อ๊ะ”

ยังไม่ทันจะได้เอ่ยห้ามจบ ก็ต้องแปลเปลี่ยนมาเป็นเสียงครางกระเส่าแทน เพราะคนเอาแต่ใจส่งลิ้นเข้ามาสัมผัสกับจุดอ่อนไหว และความรู้สึกวาบหวามที่ไม่เคยได้รับมาก่อน กลับทำให้เธอตื่นเต้นปลดปล่อยน้ำหวานออกมาทันที ในเวลาอันรวดเร็ว

“อ้ายยย” ร่างบางทิ้งตัวลงนอนราบไปกับที่นอนอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรงทันที ที่ได้ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาเป็นครั้งแรก ด้วยลิ้นร้ายของคุณหมอหื่น

“เป็นยังไงบ้าง จ๊วบบบ” ขยับขึ้นมาถามโดยที่ไม่ต้องการคำตอบ ก็ก้มลงจูบปากของเธออีกครั้งทันที เพื่อเป็นการให้รางวัล